15 Δεκ 2008

Ηλιούγεννα ή ο μύθος των Χριστουγέννων


Η γέννηση του Διόνυσου


Αναμφίβολα τα Χριστούγεννα, όπως και το Πάσχα, οι χριστιανοί ζουν τις πιο συγκινητικές στιγμές της πίστης τους. Όμως αποτελούν αυτά πραγματικά γεγονότα ή μοναχά σύμβολα της πίστης; Δυστυχώς μόνον οι μυημένοι, αυτοί δηλαδή που έψαξαν σε βάθος τη θρησκεία αυτή, από τον χριστιανικό γνωστικισμό και παλαιότερα, αναγνωρίζουν το δεύτερο σαν πιθανό. Οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, έχουν την εντύπωση ότι ζουν μία πραγματική ανάμνηση. Ανάμνηση σε ένα πραγματικό γεγονός!


Απ’ όποια πλευρά και να το δει κανείς η άποψη αυτή φαίνεται πολύ τραβηγμένη και κυρίως αυθαίρετη. Ας μην αναφερθούμε, στο άρθρο αυτό, αν ο Ιησούς ήταν υπαρκτό πρόσωπο ή όχι. Ο χρόνος είναι μακρύς και θα μας δοθεί η ευκαιρία να το σχολιάσουμε μία άλλη φορά. Αυτές τις μέρες λοιπόν γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Πρωταγωνιστές της ιστορίας: η παρθένος Μαρία και ο νεότοκος γιος της Ιησούς.


Εύλογα μπορεί να ρωτήσει κανείς γιατί η γιορτή αυτή άργησε να λατρευτεί τόσο πολύ. Ο λόγος κυρίως είναι πως η γέννηση θεωρούνταν, όχι μόνο τότε αλλά και σήμερα, παγανιστική γιορτή. Οι χριστιανοί γιορτάζανε όταν το τιμώμενο πρόσωπο εγκατέλειπε την εγκόσμια ζωή και επέστρεφε στον Κύριο, τον τόπο του Θεού, όπου η ζωή θεωρείται αιώνια. Η Μαρία άλλωστε μέχρι τον 5ο αιώνα δεν λατρεύτηκε ποτέ! Η Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου το 431 επέτρεψε για πρώτη φορά τη λατρεία της! Ούτε οι «Πράξεις των Αποστολών» την αναφέρουν! Η γέννηση του Ιησού επίσης μέχρι τον 4ο αιώνα αγνοούνταν. Μόνον επί Πάπα Ιουλίου γιορτάστηκε η γέννηση του Ιησού, όταν στην Ανατολή την αγνοούσαν ακόμα. Οι τελευταίοι γιόρταζαν σαν μεγαλύτερη γιορτή μετά το Πάσχα, τα Επιφάνεια στις 6 Ιανουαρίου. Είναι ψέμα ότι γιόρταζαν τα Χριστούγεννα μαζί με τα Επιφάνεια. Αυτό κατόπιν το επινόησαν. Απλά στις 6 του Γενάρη είχαν ορίσει οι Γνωστικοί την βάπτιση του Χριστού, στην οποία τους παρουσιάστηκε σαν Υιός του Θεού και κατά τους χριστιανούς αργότερα, σαν Θεοφάνια, δηλαδή του Επιφανέντος Θεού. Με την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος γεννήθηκε ο τριαδικός θεός. Γι αυτό και όταν αργότερα υιοθέτησαν τη σαρκική του γέννηση, αυτήν την ονόμασαν «δεύτερη γέννηση». Ο δευτερογεννημένος Ιησούς, εδώ ταυτίζεται, όπως θα δούμε πιο κάτω με τον δευτερογεννημένο «Διμήτριο» Διόνυσο Ζαγρέα.Πριν περάσουμε όμως στα συγκρητικά στοιχεία πρέπει να γνωρίζετε ότι, η Αρμενική Εκκλησία γιορτάζει, ακόμα και σήμερα, τα Χριστούγεννα στις 6 Γενάρη!


Τότε, ακόμα νωρίτερα, στην Αίγυπτο, γιόρταζαν το χειμερινό ηλιοστάσιο σε συνδυασμό με την υπερχείλιση των υδάτων του Νείλου και στη Μέση Ανατολή τηρούνταν μία ανάλογη γιορτή στην οποία οι θαυμαστές και μυστηριώδεις βρύσες ανάβλυζαν κρασί αντί για νερό!
Στην Άνδρο, επίσης, υπήρχε μια πηγή δίπλα από το ναό τού Διονύσου που την παραμονή των επιφανίων έτρεχε νερό που είχε γεύση κρασιού!
Ο θρησκευτικός συγκρητισμός ενσωμάτωσε στον χριστιανισμό τον Αγιασμό των Υδάτων και αργότερα επινόησε το πρώτο θαύμα στην Κανά που υποτίθεται ότι ο Ιησούς μετέτρεπε το νερό σε κρασί! Ανάμεσα στο Διόνυσο και τον Ιησού μπορεί να βρει κανείς αρκετούς παραλληλισμούς που δεν δικαιολογούνται με την σύμπτωση.
Όμως, ας επιστρέψουμε στην πρώτη γιορτή των Χριστουγέννων που υιοθετήθηκε τον 4ο αιώνα από τον Πάπα Ιούλιο. Ποια ημέρα έπρεπε να υιοθετήσουν, οι Ρωμαίοι, γι’ αυτή την μεγαλειώδη γιορτή; Αναμφίβολα, εκείνη που στη Δύση είχε τη μεγαλύτερη επιρροή! Τότε που γιορταζόταν η γέννηση του Ήλιου, κατά τα τέλη των Σατουρναλίων. Ο Δεκέμβριος ήταν αφιερωμένος στον Κρόνο προς τιμήν του οποίου γιόρταζαν τα Σατουρνάλια που ξεκινούσαν από τις 17 του μηνός. Πίστευαν ότι στις 25 του μηνός ο Ήλιος αναγεννιέται και παίρνει νέα δύναμη. Γι αυτό και γιόρταζαν τα γενέθλια του αήττητου ήλιου.


Τότε δηλαδή που τα γερμανικά και κελτικά φύλα γιόρταζαν το Γιούλ, δηλαδή το χειμερινό ηλιοστάσιο με την επιστροφή του Ήλιου. Από παλαιότερα άλλωστε οι χριστιανοί γιόρταζαν τον Ήλιο δίνοντας το όνομά του στην τιμώμενη μέρα της εβδομάδας. Οι Δυτικοί την ονομάζουν Μέρα του Ήλιου Sun-day και οι Ορθόδοξοι Κυριακή, μέρα του Κυρίου, για να τιμήσουν τον νοητό Ήλιο της δικαιοσύνης!
Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, ο οποίος νομιμοποίησε το Χριστιανισμό στη Ρώμη, λάτρευε τον Sol Invictus (Ανίκητος Ήλιος), συγχωνεύοντας τις θεότητες του Μίθρα, του Ήλιου και του Απόλλωνα.

Η 25η Δεκεμβρίου, όμως, ήταν η μέρα των Μιθραϊκών τελετουργιών, μέρα που οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τη γέννηση του Μίθρα!


Ο Μίθρας ήταν Ινδοϊρακινός Θεός που από τον 1ο αιώνα, πριν τη χρονολόγησή μας, έφτασε στη Δύση και η επιρροή του στο λαό, ιδιαίτερα ανάμεσα στο στρατό, η λατρεία του πήρε μεγάλες διαστάσεις (2ο και 3ο αιώνας). Επί Διοκλητιανού έγινε προστάτης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και επί Κωνσταντίνου, με την άνοδο του χριστιανισμού στην Ανατολή, άρχισε να εξασθενεί.
Ο Μίθρας γεννήθηκε σε μια σπηλιά, μέσα από ένα βράχο, και γι αυτό οι σπηλιές λατρεύτηκαν σαν κατοικία του Θεού. Ήταν ο Θεός του Φωτός που ανέτειλε για να δώσει Φως, Αλήθεια και Δικαιοσύνη στον κόσμο. Η σπηλιά δείχνει ότι ο Θεός έρχεται από το σκοτάδι για να ρίξει το Φως του στους ανθρώπους, να τους λυτρώσει δηλαδή από το σκότος!



Όμως και ο Χριστός λατρεύεται σαν «ο φέρων το φως» υποκαθιστώντας τους ηλιακούς θεούς του αρχαίου κόσμου. Στην αρχαιότητα γιόρταζαν την ίδια μέρα τη γέννηση του Θείου Βρέφους Λικνίτη Διονύσου στους Δελφούς, του Θείου Βρέφους Αιώνα στην Αλεξάνδρεια, του Θείου Βρέφους Πλούτου στην Ελευσίνα, που συμβόλιζε τον πλούτο της σοδειάς, με γιορτές, διασκεδάσεις και ξεφαντώματα.



Η νύχτα των Χριστουγέννων είναι η ιερότερη μέρα της χρονιάς, επειδή βρίσκεται κοντά στις χειμερινές τροπές του ήλιου. Μετά τη γέννηση «αύξει το φως» και Ηλίου γενέθλιον».Ας μη ξεχνάμε και ο Δίας σε σπήλαιο της Κρήτης γεννήθηκε και δεν ήταν ο μοναδικός!


Εδώ μπορείς να ξεναγηθείς στο Ιδαίον Άντρον του Διός
Ο Μίθρας αρχικά λατρεύτηκε κυρίως από τους ποιμένες και γι αυτό θεωρήθηκε Ποιμένας των ανθρώπων.
Πρόσφερε στον κόσμο βίο πνευματικό, ελπίδα και λύτρωση μετά θάνατον. Οι μύστες καθαίρονταν με το καθαρτήριο νερό και στους οπαδούς τελούσαν ένα είδος βαπτίσματος χρίζοντας το μέτωπο!
Έτσι ακριβώς και ο Ιησούς περιέγραφε τον εαυτό του σαν "Καλός Ποιμένας". Προσωπογραφίες του Χριστού τον δείχνουν να κρατάει τη ράβδο του ποιμένα. Η ράβδος επίσης φαίνεται και στα χέρια του Όσιρι από την Αιγυπτιακή τέχνη. Στη λογοτεχνία τα επίθετα του sa και Asar-sa σημαίνουν "ποιμένας" και "Όσιρις ο ποιμένας".Είναι τόσες οι ομοιότητες με τον χριστιανισμό που ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας (2ος αιώνας) δεν άντεξε και ξέσπασε πως ο διάβολος αντέγραψε από πριν αυτά που θα πίστευαν οι χριστιανοί μετά!

Σας φαίνεται τραβηγμένη η εκδοχή… το παρελθόν να μιμείται το μέλλον; Εγώ πάντως νόμιζα ότι συνέβαινε αντίστροφα και δεν είμαι ο μόνος! Εν πάση περιπτώσει οι καλοθελητές χριστιανοί, τότε που ο χριστιανισμός κατασκευάζονταν το έχαψαν, όπως έχαψαν τόσα άλλα παράλογα και εξωτικά πράγματα. Εσείς για παράδειγμα αυτές τις μέρες πού πιστεύετε πως γεννήθηκε ο Ιησούς, σε σπήλαιο, σαν τον Μίθρα ή σε στάβλο σαν ποιμένας;
Ξέρω. Σε στάβλο θα μου πουν οι περισσότεροι. Όμως αγνοείτε ότι τον καιρό εκείνο οι σπηλιές χρησίμευαν και σαν στάβλοι, όταν ο καιρός ήταν απειλητικός για τα ζώα των βοσκών, μέσα στις οποίες υπήρχαν και φάτνες, ξύλινες κατασκευές δηλαδή για την τροφή των ζώων. Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, από τους πρώτους χριστιανούς, όταν ο Ιουδαιοχριστιανισμός βρισκόταν ακόμα στα σκαριά, ήξερε καλύτερα που τοποθετούσαν τη γέννηση του βρέφους (βλέπε Διάλογο προς Τρύφωνα 78.5).Ακόμα και σήμερα στον Εσπερινό ο παπάς απαγγέλλει «Σήμερον η παρθένος τίκτει ένδον εν τω σπηλαίω»


Όμως τα αποδιδόμενα κείμενα του Λουκά (2.1-16) αργότερα στο τέλος του 2ου αιώνα, τοποθέτησαν το στάβλο σε πανδοχείο της Βηθλεέμ, αν και δεν μπόρεσαν να αποσιωπήσουν τους βοσκούς που πρώτοι επισκέφτηκαν την Μαρία με το παιδί, δημιουργώντας την πρώτη αντίφαση με τον Ματθαίο που μιλά για Μάγους από την Ανατολή.
Αυτοί οι τελευταίοι είδαν το άστρο να φεγγοβολά από την Ανατολή κι έτσι κατάφεραν να εντοπίσουν το σημείο όπου γεννήθηκε ο Ιησούς, ενώ ο Ηρώδης που ζούσε στην Ιερουσαλήμ, δεν κατάφερε να τον βρει ποτέ!
Παρ’ όλου ότι ζούσε στην Ιερουσαλήμ!
Έτσι λένε οι χριστιανοί!
Η ιστορία λέει όμως ότι αυτός πέθανε το 4 πριν τη γέννηση του Ιησού!
Ω, φίλοι μου αναγνώστες, δεν μπορώ να κάνω βήμα στο ιστορικό αυτό «γεγονός» και οι αντιφάσεις με κυνηγούν!
Μόνο οι πιστοί βρίσκονται σε απόλυτη πνευματική αγαλλίαση, ονειροπαρμένοι στις επάλξεις του μεγάλου ιστορικού γεγονότος! Οι καθοδηγητές τους προνόησαν να τραβήξουν τις εξηγήσεις από τα αυτιά και τους έπεισαν.
Τους έπεισαν;
Προσπαθούν οι πιστοί, όχι να κατανοήσουν, αλλά να κλείσουν τα τραβηγμένα τους αυτιά στην Αλήθεια. Τα ανοίγουν μόνο όταν οι καθοδηγητές ανοίγουν, σαν προφήτες, το στόμα τους.
Οι τελευταίοι ψάχνουν για αποδείξεις!
Πού;Μα φυσικά στην Παλιά Διαθήκη! Εκεί βρίσκονται οι ρίζες τους! Βρήκαν χωρία που ταίριαζαν κάπως και απομονώνοντάς τα από το υπόλοιπο κείμενο, τα ερμήνευαν όπως ήθελαν. Βλέπεις δεν υπήρχαν βιβλία όπως σήμερα και οι περισσότεροι δεν ήξεραν γράμματα! Έτσι, οι κατεργαράκοι επινοητές και πλαστογράφοι της ιστορίας έκαναν θαύματα βγάζοντας, κυριολεκτικά, λαγούς από το καπέλο τους!


Μεταξύ άλλων παράλογων προφητειών, στην Π.Δ. υποτίθεται προφητεύτηκε το αστέρι της Βηθλεέμ και μάλιστα… στους Αριθμούς (24.17)! «Θέλει ανατείλει άστρο εξ’ Ιακώβ και θέλει αναστηθεί σκήπτρο εκ του Ισραήλ». Μα δε θα το συνδέσω αυτό με το Μίθρα που σαν Ουράνιο Φως ανατέλλει, αλλά εκεί που οι Αριθμοί παραπέμπουν, αν δεν απομόνωναν τη φράση, που ακριβώς στη συνέχεια λέει «…και θέλει πατάξει τους αρχηγούς του Μωάβ και εξολοθρεύσει πάντας τους υιούς τους Σηθ». Αν έπιαναν οι χριστιανοί την Αγία Γραφή, κάτι θα έβλεπαν, όμως προτιμούν να αφήσουν τους καθοδηγητές και τους κήρυκες, που τα πλάθουν όπως θέλουν αυτοί, να τους πλάθουν και το μυαλό!

Να τι βρήκαν λοιπόν στον Ησαΐα (7.14) που έλεγε «ιδού η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ».
Εδώ, τι να πρωτοσχολιάσει κανείς, τη λέξη halamah που εβραϊκά σημαίνει «νέα γυναίκα» και όχι την παρθένα ή ότι ο συγγραφέας μιλούσε για τη μάνα κάποιου προφήτη τότε και όχι για τη Μαρία μετά πεντακόσια χρόνια! Μήπως και τον Ιησού τον φώναξε κανείς Εμμανουήλ ή μήπως η Μαρία αν δεν ήταν παρθένα θα το μάθαινε ποτέ κανείς… (Οι λεπτομέρειες αυτές λίγο ενδιαφέρουν. Όμως αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί περισσότερο με τα θέματα αυτά μπορεί να δει κι εδώ).
Ας κάνουμε όμως λόγο για την περιβόητη παρθενιά, που χριστουγεννιάτικα η άμωμη σύλληψη και γέννηση του τέκνου, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Πολύ παλιά, όταν οι άνθρωποι ήθελαν να θεοποιήσουν κάποιον, αναζητούσαν να του δώσουν ιδιότητες που δεν είχαν οι άνθρωποι, ώστε να αποδεικνύει την θεϊκή του καταγωγή. Σχεδόν πάντα ο πατέρας ήταν ο Θεός κι η μάνα μία Κόρη που ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους. Εμείς σαν Έλληνες το γνωρίζουμε πολύ καλύτερα αυτό. Ο Δίας ήταν ο πιο μπερμπάτης Θεός, όπως τον αναφέρει και ο Καζαντζάκης στον Ζορμπά, με τις περισσότερες «ενώσεις». Δεν είναι το θέμα μας, τώρα να εξετάσουμε, πόσο αυτό αναφέρεται στο συμβολισμό (Ζεύξις), αλλά μόνο σαν συνήθεια του ανθρώπου να θεωρεί άμωμη τη σύλληψη από το Θεό.


Σαν έκφραση «ενδιαφέρουσα» η κατάσταση της κύησης στη γυναίκα, φαίνεται να υποδηλώνει πως μέσα της φέρει το σπέρμα του Θεού (Εν-Δια-Φέρουσα) όμως δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι από πότε απαντάται σαν έκφραση της κοινής ελληνικής, αφού στην αρχαία ελληνική δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο. Ή μήπως έχουμε… ώστε να δικαιολογεί κάθε «απροσδόκητη» και «τυχαία» γονιμοποιό εξέλιξη, καρπό κάποιου απρόσεκτου άνδρα ή κάποιας εξωσυζυγικής σχέσης! Λογής-λογής τεχνάσματα, λέει η ελληνική μυθολογία, σκαρφίζονταν ο Δίας, προκειμένου να (Δια)σπείρει άσπιλα και θαυματουργικά τον καρπό του, στις όμορφες Παρθένες των ανθρώπων!
Ακόμα κι ο Ιωσήφ, στο χριστιανικό μύθο, όταν έμαθε ότι η γυναίκα του έμεινε έγκυος, πήρε το δισάκι του να φύγει και τότε, λέει ο μύθος, του παρουσιάστηκε ένας άγγελος Κυρίου που τον πληροφόρησε πως η γυναίκα του έμεινε έγκυος από το Θεό, με τη μυρωδιά του κρίνου!


Η Αθηνά, η Άρτεμις και η Εστία είναι τα σύμβολα της αγνότητας της ελληνικής μυθολογίας. Βέβαια είναι θεές που στην πρώτη οι Αθηναίοι της αφιέρωσαν τον Παρθενώνα. Μα και ο πατέρας του Διονύσου είναι ο Δίας. Γύρω από τη γέννηση του Διόνυσου υπάρχουν πολλές εκδοχές.
Σε μια εκδοχή του μύθου, στη Νάξο τότε, λέγανε πως η Σεμέλη δεν πρόλαβε να τον γεννήσει γιατί στους έξι μήνες κύησης τον πήρε ο Δίας σαν έμβρυο και τον έβαλε στον μηρό του. Έτσι γεννήθηκε σαν Θεάνθρωπος και η Σεμέλη έμεινε παρθένα! Κι επειδή ο Διόνυσος γεννήθηκε από δύο μήτρες γι αυτό ονομάστηκε και Δι-μήτριος!

Επίσης, ο Περσέας, γεννήθηκε από την παρθένα Δανάη που η ιστορία του μοιάζει τόσο πολύ με την ιστορία του Χριστού, ώστε ο μάρτυρας Ιουστίνος να εξάπτεται απ’ το γεγονός αυτό λέγοντας ότι, ο διάβολος, ξέροντας ότι ο Χριστός θα έρθει σύντομα στη γη, κανόνισε τα πράγματα έτσι ώστε τα θαύματα να γίνουν πριν τον ερχομό Του!


Να και μερικά παραδείγματα από άλλες μυθολογίες. Η ιέρεια Ματεμουά ακόμα φαίνεται στα ερείπια των τειχών του Λουξώρ στην Αίγυπτο όπου παρθένα έφερε στον κόσμο τον Φαραώ Αμενχοτέπ τον Γ΄ πριν από 3500 χρόνια


Την εποχή της εμφάνισης του χριστιανισμού, στην Αίγυπτο, όπως είπαμε ήδη, γιορταζόταν στις 6 του Γενάρη η γέννηση του Θεού Έων από την παρθένα Κόρη, όπως ακριβώς έδειχναν εικόνες τη γέννηση του Διόνυσου, την ίδια μέρα, μέσα σε μία σπηλιά! Μα και η γνωστή Ίσιδα άμωμα συνέλαβε το θεό Ήλιο.


Μεγάλος αριθμός από αγαλματίδια την δείχνουν να έχει στην αγκαλιά της το μικρό Ώρο, όπως ακριβώς ο Ιησούς βρίσκεται αγκαλιά στα χέρια της Μαρίας.


Ο Φρίγιος Άττις που αποκαλείται από τους πιστούς του «Αμνός του Θεού», γεννήθηκε από την παρθένα Νάνα. Ο Άδωνις από τη Μύρρα, και ο Βούδας από την παρθένα Μάγια. Τα ονόματα Νάνα, Μύρρα και Μάγια, παρά τις διαφορετικές γλώσσες, είναι ομόηχα με την παρθένα Μαρία, τη μητέρα του Ιησού.
Όμως και σαν Μητέρα, η παρθένα Μαρία δεν πρωτοτυπεί.Πριν από αυτήν, όπως και στην περίπτωση του Μίθρα, η Κυβέλη λατρεύτηκε το 205, πριν από τη χρονολόγηση μας, σε ολόκληρη τη νέα ρωμαϊκή αυτοκρατορία, για πάνω από 250 χρόνια, σαν την Μεγάλη Μητέρα ή τη Μητέρα των Θεών, που ανάλογα με τον τόπο πήρε πολλά ονόματα: Ιδαία, Ρέα, Φρυγία, Άγδιστη.

Στην Ελλάδα την έλεγαν Μητρώα και ο ναός της Μητρώον. Όταν σταμάτησε η λατρεία της ο ναός της μετατράπηκε σε αποθηκευτικό χώρο στον οποίο οι Αθηναίοι αποθήκευαν τα δημόσια έγγραφα. Από τότε υιοθετήσαμε για τα αντίστοιχα έγγραφα του κράτους τον «αριθμό μητρώου»! Περισσότερα για το Μητρώον εδώ.


Όλα αυτά δείχνουν πως οι θρησκευτικές ιδέες ταξιδεύουν από μία θρησκεία στην άλλη. Οι αρχαίες θρησκείες δεν είχαν το μονοπώλιο των ιδεών, ούτε την βαρβαρότητα του χριστιανισμού να επιβάλουν με τη βία, ώστε οι ιθύνοντες της ηγεσίας της να πελεκούν άκρα, να βασανίζουν, να καίνε και να εξοντώνουν τους αλλόθρησκους. Δεν υπήρχαν αιρέσεις, δεν υπήρχε θρησκευτικό μίσος! Αντίθετα, η μία θρησκεία συνδεόταν με ομοιότητες με την άλλη. Υπήρχε σύμπνοια και αγάπη μεταξύ τους και όχι διχόνοια και μίσος όπως στις τρεις «εξ Αποκαλύψεως» σημερινές θρησκείες.
Όταν τα στοιχεία αυτά διαμόρφωσαν την χριστιανική θρησκεία τότε οι κύριοι πλαστογράφοι σκαρφίστηκαν κάθε απάτη, ανοησία και παραλογισμό για να πείσουν τους πιστούς τους ότι… οι προηγούμενοι τους αντέγραψαν!
Ο κακόμοιρος ο Ιουστίνος, χωρίς να μπορεί να στεριώσει σε καμιά φιλοσοφική σχολή της Ελλάδας, βρήκε καταφύγιο μόνο στη νέα θρησκεία του Ιουδαιοχριστιανισμού, που λίγα χρόνια πριν οι πλαστογράφοι της ιστορίας και επινοητές του ψεύδους λεηλάτησαν ό,τι υπερβατικά πιστευόταν εκείνο τον καιρό. Δεν μπορούσε να φανταστεί πώς είναι δυνατόν η Δανάη να γέννησε τον Περσέα και να παρέμεινε παρθένα κι ο Μίθρας να έχει τόσες ομοιότητες με τον Ιησού (τότε αγνοούνταν ακόμα η 25η του Δεκέμβρη, φαντάσου), όμως να έχει δώδεκα μαθητές κι αυτός και να τους συνάξει σ’ ένα Μυστικό Δείπνο (να και η ανάρτηση για το Πάσχα!) δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους του!
Μια επιγραφή στο Βατικανό, προφανώς απομεινάρι ενός ναού του Μίθρα, γράφει «Αυτός που δεν θα φάει από το σώμα μου ούτε θα πιει από το αίμα μου έτσι ώστε να γίνει ένα με μένα και εγώ μ' αυτόν, αυτός δεν θα σωθεί».
Ποιος έφταιγε; Ο Ιουστίνος ή οι πλαστογράφοι;Ποτέ δεν απέδωσε την ανοησία στο μυαλό του, αλλά προτίμησε να τη φορτώσει στους… δαίμονες, που παρέδωσαν τα μυστήρια στους ειδωλολάτρες θεούς, ξέροντας ότι τα ίδια θα έκανε και ο Ιησούς όταν θα ερχόταν!
Σας φαίνονται φαιδρά όλα αυτά;
Να ξέρατε τι αίμα χύθηκε γι’ αυτές τις φαιδρότητες…
Μετά απ όλα αυτά, χριστιανοί και κάθε λογής πιστοί υπερβατικών ιδεών, σας εύχομαι να γιορτάσετε τα Χριστούγεννα με κατάνυξη ψυχής!
Μείνετε ήσυχοι!
Άλλοι δούλεψαν για σας. Πλαστογράφοι, χαλκευτές, απατεώνες και κοντά σε αυτούς σιγοποντάριζε και η ανθρώπινη βλακεία, για να σας εξασφαλίσουν απαντήσεις για παν επιστητό.
Χωνέψτε τις και κοιμηθείτε ήσυχα!
Η αλήθεια δεν σας άγγιξε ποτέ!

Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένο το Νέον Έτος!

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

Διαβάστε ακόμα HΛΙΟΥΓΕΝΝΑ -- Είναι τα Χριστούγεννα παγανιστικά;

Εδώ θα βρείτε πολλές αλήθειες και όμορφες φωτογραφίες

Εδώ θα βρείτε πολλές φωτογραφίες για το συγκρητισμό

Ιστορία του εορτασμού των Χριστουγέννων από την Βικιπαίδεια

Η Γνωστική άποψη για την Άμωμη γέννηση

Την Χριστιανική άποψη για το θέμα δεν θα την αποσιωπήσουμε δείτε εδώ και εδώ

Για τα ευτράπελα του πρώτου θαύματος του Ιησού στην Κανά, από το φίλο μας τον Κώστα.

Τέλος, απολαύστε την Μυθοδία εν όψει του νέου έτους που ανατέλλει!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!
Αν οι πιστοί των θρησκειών κοιτούν στο παρελθόν…Εμείς σταθερά προσηλωμένοι στις αξίες του μέλλοντος κοιτάμε ψηλά στον ουρανό, όχι για να βρούμε θεούς αλλά για να εξηγήσουμε το Άγνωστο, να διώξουμε τους φόβους και τις δεισιδαιμονίες που χιλιάδες χρόνια τώρα ταλαιπωρούν τους αδαείς!
Vangelis - "Mythodea" - Athens - Temple Of Zeus.
ΥΣΤΕΡΟΓΑΦΟΝ
Ένα απόσπασμα της εκπομπής της ΕΤ3 "Το Σύμπαν που Αγάπησα" που μεταδόθηκε μέσα στις γιορτές με θέμα "Η Ηλιολατρική Καταγωγή των Χριστούγεννων"

26 Νοε 2008

Άθεος ή αθεϊστής; Περί αθεΐας, αθεϊσμού και παράλογων ορισμών ο λόγος

Τελευταία κάνουν την εμφάνιση τους κάτι ειδήμονες λεξιπλάστες που ευελπιστούν να διαστρεβλώσουν λέξεις, έννοιες και ετυμολογία. Περιττό να συμπληρώσω πως μαζί τους παίρνουν και τους αφελείς, διανοητικά δυσκίνητους, που τεμπελιάζουν να βάλουν το μυαλό τους σε κίνηση. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, εκεί αποσκοπούν οι διαστρεβλωτές της αλήθειας.
Να τι έχει ο πάγκος του κατεργάρη σήμερα…
Η αθεΐα, λένε, είναι… θρησκεία!
Ακόμα και τόσο παράλογα συμπεράσματα μπορεί να κάνει κάποιος αν πιστέψει πως η θρησκεία είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Βλέποντας κάποιους να απαλλάσσονται από αυτή, θέλουν να τους τη φορτώσουν ξανά. Θυμούνται βέβαια και από το κατηχητικό που τους έλεγαν, άλλοι ειδήμονες, πως δεν υπάρχει αθεΐα, ότι όλοι έχουν κάποιο θεό μέσα τους κι άλλα τέτοια φαιδρά και ανυπόστατα με την πραγματικότητα πράγματα. Κάποιοι, φαίνεται, αρχίζουν να χάνουν τη ψυχραιμία τους βλέποντας και διαισθάνοντας ότι, στην εποχή μας όλα αλλάζουν και στη σκέψη αυτή, στην κυριολεξία, πελαγώνουν!
Όμως, ας τελειώνουμε με αυτή την ηλίθια λογική!
Άλλο είναι να ασχολείσαι με την αρρώστια κι άλλο να είσαι άρρωστος!Όμως δεν θέλουμε τίποτα να πέσει χάμω. Θα αντισταθούμε στον εκβαρβαρισμό της λογικής όσο ανεπαίσθητος και να είναι!
Όταν λέει κάποιος ότι η αθεΐα είναι θρησκεία είναι σαν να παραδέχεται ότι ο άθεος αφού έχει μία θρησκεία δεν είναι ούτε άθρησκος!

Ισοπεδώσαμε όλες τις λέξεις… Μα… το ενυδρείο τι ρόλο παίζει εδώ;
Αν κάποτε οι λογής-λογής αιρετικοί ήταν για τους χριστιανούς άθεοι, όπως και οι διαφορετικής θρησκείας πιστοί είναι άθεοι και αυτοί, όπως και οι λάτρεις των αρχαίων θρησκειών… τώρα ο όρος αυτός δεν μας ικανοποιεί και όλοι οι άθεοι είναι θρησκευόμενοι και… θεούσοι! Σαν να λέμε «και όσοι δεν μαζεύουν γραμματόσημα είναι χομπίστες»!
Κάπου στο ίντερνετ το διάβασα αυτό, προσπαθώντας ο επινοητής του να αντισταθεί σε μια τέτοια λογική, όπου ο άθεος ονομάζεται θρησκευόμενος (δηλαδή η αθεΐα είναι θρησκεία) επειδή έτσι βόλευε κάποιον θεόπληκτο. «Αν κάποιος» λέει «που μαζεύει γραμματόσημα λέγεται χομπίστας, τότε κι αυτός που δεν μαζεύει… πάλι χομπίστας λέγεται»!
Όμως ας χρησιμοποιήσω καλύτερα ένα δικό μου παράδειγμα.
Αν όσοι δεν ξέρουν γράμματα είναι αναλφάβητοι, όσοι ξέρουν… πάλι αναλφάβητοι είναι!
Βέβαια, αν αυτό το δεχτούμε σαν αξίωμα, τότε και οι άθεοι… είναι θρήσκοι, όπως και οι χριστιανοί. Άρα όλοι οι άθεοι… είναι χριστιανοί.
Τι λογική!
Μου θυμίζει τους συνειρμούς του ενυδρείου.«Όποιος έχει ενυδρείο, επειδή του αρέσει η θάλασσα και οι γυναίκες, είναι άνδρας. Όποιος δεν έχει ενυδρείο … είναι αδελφή»! Δείτε εδώ: Όποιος δεν έχει ενυδρείο... είναι αδελφή
Αλήθεια, εσείς οι πονηροί κατεργάρηδες έχετε ενυδρείο;

Φυσικά αντιμετωπίζω το θέμα από τη γελοία του πλευρά, αφού δεν χρήζει σοβαρότερης ανάλυσης και γι αυτό και δεν αναφέρομαι στην φιλοσοφία (βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας), σε ζητήματα ιερατείου, λατρείας, καθιέρωσης ιεροτυπικών και αποδοχής κάποιου υπερβατικού κόσμου, πράγματα τα οποία ο άθεος τα καταδικάζει απερίφραστα και αμετάκλητα. Οι διαφορές αυτές, άλλωστε, τον καθιστούν απέναντι σε κάθε θρησκεία και κάθε υπερβατική ιδέα. Ο άθεος για να το πούμε ξάστερα, όχι σε κάποιο θεό δεν πιστεύει αλλά ούτε φετίχ δεν μπορεί να αναγνωρίσει, δεν δέχεται καμιά δεισιδαιμονία και δεν δένεται στο άρμα κανενός. Πιστεύει ακράδαντα στις δυνατότητες του ανθρώπου. Βρίσκεται σε ένα κόσμο που διέπεται από φυσικούς νόμους και ορθολογισμό. Πάνω από αυτά δεν μπορεί να δεχτεί τίποτα απολύτως!
Λίγο πιο πέρα, στον πάγκο τους, οι διαστρεβλωτές της αλήθειας, προσπαθούν να αλλάξουν τις ταυτόσημες έννοιες των λέξεων «άθεος» και «αθεϊστής»!
Στην κυριολεξία μας βγάζουν από τα ρούχα μας, όσο αυτοί διαρρηγνύουν τα δικά τους, στην προσπάθεια να διαστρέψουν την ετυμολογία των λέξεων. Εδώ δεν θα ασχοληθούμε με την εννοιοκρατία, δηλαδή την ανοητο-εννοιολογία των εννοιοκρατικών, αλλά με την λογική των λέξεων, όπως αυτή καθορίζεται από την υπάρχουσα λεξικολογία ή αν θέλετε με αυτό που λέγεται νοηματική ή ορθοσημαντική!

Αθεϊστής = ο οπαδός του αθεϊσμού.
Αθεϊσμός = φιλοσοφική θεωρία που αρνείται την ύπαρξη του θεού.
Άθεος = αυτός που δεν πιστεύει στο θεό.


Καμιά εννοιολογική διαφορά δεν προκύπτει ανάμεσα στην αθεΐα και στον αθεϊσμό που είναι το ίδιο πράγμα. Η αθεΐα είναι «η έλλειψη πίστης στην ύπαρξη του θεού» και ο αθεϊσμός είναι «η φιλοσοφική θεωρία που αρνείται την ύπαρξη του θεού». Άθεος αυτός που δεν πιστεύει στην ύπαρξη του θεού και αθεϊστής ο οπαδός της θεωρίας του αθεϊσμού!
Γραμματικά ο άθεος είναι επίθετο, ενώ ο αθεϊστής ουσιαστικό, όπως για παράδειγμα αντίστοιχα οι λέξεις χρηματικός και χρηματιστής. Ο πρώτος αναφέρεται στα χρήματα και ο δεύτερος τα διαχειρίζεται!
Ας πάμε τώρα και στις τρεις αντίθετες λέξεις, για να επιβεβαιωθεί και να ετυμολογηθεί το στερητικό «α».

Θεϊστής = οπαδός του θεϊσμού.
Θεϊσμός = φιλοσοφική θεωρία που δέχεται την ύπαρξη του θεού.
Ένθεος = αυτός που πιστεύει στο θεό.

(Εξαιρούμε τον όρο «θεϊσμό» υπό την έννοια του ντεϊσμού, της φυσικής θρησκείας δηλαδή που εμφανίστηκε στη Γαλλία τα χρόνια της επανάστασης, και των οπαδών τους «θεϊστών» για να μην αναφερόμαστε στη λαϊκή έκφραση «θεούσος» κατά το «θεούσα» που συχνά λέμε για να εκφράσουμε την υπερβολή στην πίστη).
Με το στερητικό «α» δείχνουμε στέρηση, άρνηση ή κατά μια έννοια αντίθεση. Φυσικά στη λέξη Ένθεος δε γίνεται Αένθεος αλλά Άθεος. Γιατί αν ο Ένθεος (Εν+θεός) είναι αυτός που εμπνέεται ή διακατέχεται από το θεό, Άθεος είναι εκείνος που στην φιλοσοφία του παντελώς απουσιάζει η ιδέα του θεού. Η έννοια του θεού στερείται.Όμως με το πρόθεμα αντί η λέξη δηλώνει αντικατάσταση και αλλαγή. Με τη λέξη αντίθεος (αντί + θεός) εννοούμε αυτό που είναι αντί του θεού ή και του αντιπάλου του, γι αυτό μπορεί να πάρει και την έννοια του Σατανά, του Διαβόλου. Όμως με τη λέξη αντιθεϊσμό δεν εννοούμε τον αθεϊσμό αλλά αυτό που αντικαθιστά τον θεϊσμό! Τι σημαίνει αυτό; Τρέχα γύρευε! Ας μας πουν αυτοί που χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη. Προφανώς είναι αυτό που εκφράζει αντίθετη θέση απ’ ότι εκφράζει ο θεϊσμός, όπως για παράδειγμα οι ενέργειες του Σατανά ενάντια στη βούληση του θεού. Κάτι παρόμοιο με τη φιλοσοφία του Κακού στη δυϊστική φιλοσοφία.

Όπως και η λέξη αντιθεΐα που εκφράζει όχι την άρνηση της ύπαρξης του θεού αλλά αυτό που αντιτίθεται στην ιδέα του θεού.
Το πρόθεμα «αντί» δεν μπορούμε να το χρησιμοποιούμε αυθαίρετα όπως μας αρέσει και πολύ περισσότερο να του δίνουμε έννοιες της αρεσκείας μας (εννοιοκρατία).
Λέξεις «αντιαθεϊσμός» και «αντιαθεϊστής» δεν υπάρχουν γιατί δυο αρνήσεις μας κάνουν μια κατάφαση, συνεπώς δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα. Εξάλλου το πρόθεμα «αντί» δεν στερεί όπως το στερητικό «α» την έννοια της λέξης, αλλά σαν συνθετικό δίνει στη λέξη την έννοια του αντιθέτου και του υποκατάστατου, όπως στη λέξη «αντίθεος», όπου ο διάβολος υποκαθιστά το θεό.
Στο χριστιανισμό όπως και πριν από αυτόν η αθεΐα είχε και τη σημασία της πίστης σε ψεύτικους θεούς, δηλαδή τους θεούς που δεν δεχόμαστε εμείς, συνεπώς έκφρασε και ασέβεια. Όρος καθαρά υποκειμενικός, γι αυτό λέξεις που χρησιμοποιούνται υποκειμενικά πρέπει να αποφεύγονται. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε πρέπει να είναι κοινά παραδεκτές, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στην νοηματική τους σαφήνεια, όπως έλεγε και ο Επίκουρος.
Εξ’ αιτίας όλων αυτών που αναφέρθηκαν πιο πάνω, πρέπει να υπογραμμίσουμε και την έννοια της λέξης «άθεος».
Πέρα από την έννοια που έχει στην λεξικολογία, η λέξη αυτή τόσο παρεξηγημένη στη διάρκεια της ιστορίας, συχνά οι πολέμιοι της αθεΐας της έδιναν και διαφορετικό νόημα. Στην αρχαιότητα ήταν όσοι αμφισβητούσαν την παραδοσιακή θρησκεία, όπως ο Πρωταγόρας, ο Ευήμερος, ο Διαγόρας, ο Θεόδωρος, ο Ξενοφάνης, για διαφορετικούς λόγους στον καθένα. Ακόμα και ο Σωκράτης, που τόσο πολύ πίστευε, καταδικάστηκε για αθεΐα, για ασέβεια στα κοινά. Στο χριστιανισμό, κάτω από το βάρος της δογματικής, άθεοι χρίστηκαν ακόμα και οι αιρετικοί της ίδιας δοξασίας με τους ίδιους! Πρωτίστως όμως πήραν το όνομα αυτό οι Έλληνες… σαν ειδωλολάτρες και αργότερα οι μάγοι, οι σατανιστές, οι αλλόθρησκοι και τέλος όσοι ασχολήθηκαν με τις επιστήμες! Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πόσο διαστρεβλώνεται η έννοια της λέξης αυτής από τους χριστιανούς!
Ο αθεϊσμός, για τον χριστιανισμό, ήταν έγκλημα και τιμωρούνταν με θάνατο (Μπρούνο, Σερβέτους).
Σε γενικές γραμμές, ακόμα και σήμερα, η αθεΐα, για τους χριστιανούς, είναι λέξη συνώνυμη με τους Επικούρειους, τους άπιστους, τους ασεβείς, τους μηδενιστές, τους κακούς, τους αλήτες και τους λωποδύτες! Η έννοια της αθεΐας στη διάρκεια της ιστορίας, συνεχώς άλλαζε κάτω από την προσηλυτική οπτική των χριστιανών. Η αθεΐα όμως έχει τη δική της ιστορία και κυρίως, μια και μοναδική έννοια που προσδιορίζει τη φιλοσοφία του αθεϊσμού.
Αρχίζει με την απαρχή της ελληνικής φιλοσοφίας. (Θαλής, Δημόκριτος, Επίκουρος) στην προσπάθεια των πρώτων φιλοσόφων (Ιωνική σχολή) να εξηγήσουν τον κόσμο.
Το μεσαίωνα είναι σχεδόν άφαντος. Αργότερα διανύει τον εμπειριοκριτισμό και την φυσιοκρατική φιλοσοφία του 16ου και 18ου αιώνα (Μπαίηκον, Ντεκάρτ, Χομπς) και του Γαλλικού Διαφωτισμού με τους άθεους φιλόσοφους και εγκυκλοπαιδιστές (Χόλμπαχ, Ντιντερώ) και ο μηχανιστικός υλισμός καταλήγει στον Διαλεκτικό Υλισμό που θεωρείται πια μία ολοκληρωμένη επιστημονική θεωρία, η πιο γνήσια έκφραση του αθεϊσμού, που εξηγεί τον κόσμο υλιστικά και νομοτελειακά (Μαρξ, Ένγκελς).
Ο αθεϊσμός τώρα γίνεται τρόπος ζωής και οι βασικές αρετές που υποτίθεται εκπορεύονταν από το θεό, για τον άθεο γίνονται ΚΑΘΗΚΟΝ για μία έντιμη και ολοκληρωμένη ζωή στην οποία δικαίωμα έχουν ανεξαρτήτως όλοι οι άνθρωποι, χωρίς διάκριση! Δεν εκπορεύονται από κανέναν θεό. Δεν επιβάλλονται από καμιά θρησκεία, ούτε θεσμοθετούνται από απεσταλμένους του. Οι αρετές πάντα υπήρχαν, απλά αναζητούσαν εκφραστές στην πράξη, να γίνουν τρόπος ζωής, χωρίς επιβολή με την ανταμοιβή και την καταδίκη, χωρίς το κίνητρο της ανταπόδοσης και το φόβο της τιμωρίας. Η αρετή περικλείει μέσα της την ανιδιοτέλεια. Όχι τώρα, ανέκαθεν έτσι ήταν. Οι λεγόμενες «Αποκαλυπτικές θρησκείες» αποτέλεσαν την παραφωνία στον κανόνα αυτό.
Όταν η αρετή γίνεται καθήκον, η θρησκεία όχι μόνο γίνεται περιττή, αλλά και επιζήμια.Όταν το αντιληφθούμε αυτό τότε σημαίνει ότι μάλλον ήρθε η ώρα να αλλάξουμε σελίδα και τρόπο ζωής. Ήρθε η ώρα να δούμε τη ζωή με άλλα μάτια.
Λάτρης της Αρετής είναι αυτός που έχει την ικανότητα να αρμόζει, να ωφελεί, να συνδέει, να αρέσει, να είναι ανώτερος και όσο πιο ηθικός μπορεί. Πουθενά, η αρετή, δεν συνδέεται με το σώσιμο της ψυχής! Όταν το άτομο μπορεί να συνδέσει το καλό χωρίς καταναγκασμό ή ωφελιμισμό τότε πραγματικά μπορείς να λέγεσαι άθεος, αφού απορρίπτοντας την ιδιοτελή προσφορά για τη σωτηρία της ψυχής σαν ανταμοιβή, μπορείς να καυχηθείς για τον ανιδιοτελή σου αγώνα, για τον άνθρωπο, τη φύση, τον πλανήτη και το σύμπαν ολόκληρο! Να γιατί η αθεΐα είναι αρετή!

6 Νοε 2008

Βασανιστήρια, πίστη και νευροθεολογία

Μία φορά κι έναν καιρό, τότε που η χριστιανοσύνη απέκτησε τη δική της εξουσία, επί Βυζαντίου, υπήρχε στην Καισάρεια ένας κόλακας, σωστή μουσίτσα. Μαζί με την «Εκκλησιαστική Ιστορία» του χάλκευσε και την ιστορία, γενικά, όπου ήταν δυνατόν και μας χόρτασε με ψέματα. Πλαστογράφος με τα όλα του!
Αν έλεγε αλήθειες, θα ήταν κόλακας;
Τον έλεγαν Ευσέβιο.

Μετά την άνοδο του Χριστιανισμού παντού διατυμπάνιζε ότι οι καιροί ήταν χαρμόσυνοι και οι άνθρωποι, επιτέλους, ευημερούσαν, σαν χριστιανοί, φανερώνοντας παράλληλα την ευμένεια του θεού προς τους ανθρώπους!
Τι χριστιανικές μεγαλοστομίες και ιερά ψεύδη!
Όμως απ’ τη ρήση της «Αποκάλυψης του Ιωάννη», «Ο άνομος ας ανομήσει περισσότερο και ο δίκαιος ας γίνει περισσότερο δίκαιος» οι επίγονοι του Ευσέβιου φαίνεται διάλεξαν τους πρώτους.
Μιμήθηκαν τους διώκτες τους, τους Ρωμαίους, και τους ξεπέρασαν.
Η εικόνα στο Βυζάντιο με τους ακρωτηριασμούς θα πάρει μεγάλη έκταση τον επόμενο αιώνα που ο Ιουστινιανός θα αναγκαστεί με νόμο (Νεαρά 134.3) να προτρέψει «μίαν μόνον χείρα τέμνεσθαι» προκειμένου να αποτρέψει την αποτρόπαιη εικόνα των αναπήρων και το οικονομικό κόστος που, τέτοιες αναπηρίες, επέφεραν στο κράτος!

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρεθεί κανείς με κάποια κατηγορία που επέσυρε τον ακρωτηριασμό. Λίγο κλέψιμο στο ζύγι ή στη γη, οργώνοντας μια πιθαμή από το χωράφι του διπλανού ή κλέβοντας λίγα σταφύλια από το ξένο αμπέλι, κινδύνευε κανείς να χάσει το χέρι του. Πίσω από την καταδίκη της αλητείας βρισκόταν ο ακρωτηριασμός και των δύο ποδιών. Πίσω από την προδοσία, ο εκτυφλωτισμός και από τη βρισιά η γλωσσοτομία από το φάρυγγα. Πίσω από τη μοιχεία και παιδεραστία ο ευνουχισμός, η φύτευση μυτερών καλαμιών στην ουρήθρα και άλλα επώδυνα μαρτύρια, ταυτοπάθειας που πολλές φορές ήταν θανατηφόρα όπως η καυλοκοπία και το παλούκωμα.
Περπατούσε κανείς στους δρόμους του Βυζαντίου και έβλεπε παντού το ίδιο θέαμα. Ανάπηρους με κομμένα χέρια και πόδια, τυφλούς να αιμορραγούν απ’ τις κόγχες των ανύπαρκτων ματιών τους. Ανθρώπους τέρατα, χωρίς γλώσσα, μύτη και αφτιά, κλαδεμένους σαν δέντρα και μαζεμένους από τρόμο και πανικό.
Για την αποτρόπαιη εικόνα των βασανιστηρίων και των καθημερινών πυρών, που άναβαν το Μεσαίωνα στη Δύση, θα μιλήσουμε μία άλλη φορά. Το θέμα μας σήμερα είναι άλλο και λέγεται νευροθεολογία.
Τι είναι όμως εκείνο που ένα καλό άνθρωπο τον κάνει τόσο βίαιο και κακό με τους άλλους;

Ο Άρθουρ Καίσλερ στο βιβλίο του «Ένα φάντασμα στη Μηχανή» δεν μπορεί να πιστέψει πως γίνεται σε όλες τις χώρες να έχουν φουντώσει τα πιο σατανικά πάθη της ανθρώπινης καρδιάς στ’ όνομα της θρησκείας, χωρίς να κλονίζεται η πίστη των πιστών της. Πίστευε ότι «η φλέβα παραίσθησης που διατρέχει την ιστορία μας» σίγουρα πρέπει «να οφείλεται σε κάποια ενδημική μορφή παράνοιας που είναι εγγενής στα κυκλώματα του ανθρώπινου εγκέφαλου».
Στην έρευνα που έκανε ο Άρθουρ Καίσλερ κατέληξε ότι κάποιο λάθος πρέπει να έγινε στην διάρκεια εξέλιξης του ανθρώπινου εγκεφάλου.Αυτή η φλέβα παράνοιας ώθησε τον άνθρωπο να ταυτίσει την πορεία της ζωής του με τον αγώνα για τη σωτηρία της ψυχής του, με τρόπο ανήθικο μπορεί να πει κανείς. Ή για να το πούμε διαφορετικά, ο αγώνας για τη σωτηρία της ψυχής ώθησε τον άνθρωπο σε μεθόδους ανάρμοστες με το «αγαπάτε αλλήλους». Την ευθύνη για μία τέτοια συμπεριφορά, αναμφίβολα, είχε η συμμετοχή του πιστού σε αυτό που λάτρευε, με τη βοήθεια μιας ολοκληρωτικής συναισθηματικής τάσης, της ταύτισης, όπως την ονόμαζε.

Είχε δίκιο ο φυσικός Χ. Μπόντι που θεωρούσε τη θρησκεία «σοβαρό και καθ’ έξιν κακό» αφού οι πιστοί, όπως έλεγε, «κάνει τους καλούς να εκτελούν πράξεις ανείπωτης φρίκης».
Η συμπεριφορά αυτή πολλές φορές οδηγεί σε πρωτόγονα επίπεδα, φόβου, οργής και όργια συλλογικού μίσους και εκδικητικότητας που έχει σαν αιτία αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες, σε κοσμικό επίπεδο, ονόμαζαν κοσμική συμπάθεια και ο Καίσλερ, σε προσωπικό επίπεδο, ονόμαζε ταύτιση. Να ένα παράδειγμα που χρησιμοποιούσε ο ίδιος
«Όταν συμπονάτε το μικρό Όλιβερ Τουίστ, αισθάνεστε σαν συνέπεια αυτής της συμπόνιας τη διάθεση να πνίξετε το Φάγγιν με τα ίδια τα χέρια σας. Η συμμετοχή είναι μία αυτοϋπερβατική, καθαρκτική εμπειρία. Αλλά μπορεί να ενεργήσει σαν ένας φορέας οργής – η οργή σαν μία συγκίνηση υποκατάστατη, συνειδητοποιημένη για το λογαριασμό κάποιου άλλου, συνειδητοποιούμενη όμως στ΄ αλήθεια».
Η αγανάκτηση μπορεί να είναι δικαιολογημένη, όμως, οι εκδηλώσεις γίνονται πιο άγριες γιατί είναι απρόσωπες και υπερβαίνουν το εγώ. Τότε παραδίδεται κανείς σ’ αυτές με καθαρή συνείδηση.
Ο Καίσλερ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «τόσο το μεγαλείο όσο και η τραγωδία της ανθρώπινης φύσης πηγάζουν και τα δύο από τη δύναμη της αυτοϋπερβατικότητας. Είναι μία δύναμη που μπορεί να ζευτεί σε δημιουργικούς ή σε καταστρεπτικούς σκοπούς. Μπορεί να μας μεταμορφώσει σε καλλιτέχνες ή σε φονιάδες, συχνότερα όμως σε φονιάδες. Μπορεί να αναχαιτίσει τις ιδιοτελείς παρορμήσεις, αλλά και να ξυπνήσει βίαιες συγκινήσεις που συνειδητοποιούμε για λογαριασμό της οντότητας με την οποία έχομε συνάψει ταυτιστικές σχέσεις. Αδικίες, ή υποτιθέμενες αδικίες προς αυτή την οντότητα, είναι πολύ πιθανό να γεννήσουν μία συμπεριφορά πολύ φανατικότερη απ αυτήν που δημιουργεί το κεντρί μιας προσωπικής προσβολής».

Μαζί με τη σύναψη των ταυτιστικών σχέσεων πιστού και θεού, αν αναλογιστεί κανείς και το κεντρί της προσωπικής προσβολής, που ξεσηκώνει ο εγωισμός και οι αιρετικές διαμάχες ανάμεσα στους πιστούς, θα έχει μια ολοκληρωμένη γνώμη, τι οπλίζει το χέρι του ανθρώπου παράλληλα με την κήρυξη του «αγαπάτε αλλήλους».
Οι ίδιες ψευδαισθήσεις ελέγχουν τον πιστό, έρμαιο της συμπαθητικής μαγείας.
Από κει και πέρα η βίαιη συμπεριφορά που φτάνει μέχρι το ειδεχθές έγκλημα δεν απέχει καθόλου. Αντίθετα, το ξεπερνάει κιόλας.
Έτσι εξηγείται, γιατί ένας καλός μπορεί να κάνει τόσο μεγάλο κακό!
Όμως η δυσλειτουργία αυτή πρέπει να έχει τα αίτιά της στον εγκέφαλο, όπως έλεγε ο Καίσλερ. Το «Φάντασμα στη μηχανή» ο Καίσλερ το έγραψε το 1967. Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, το Μάρτη του 2001 οι νευροφυσιολόγοι Άντριου Νιούμπεργκ και Γιουτζίν ντ’ Ακουίλι στο βιβλίο τους «Γιατί ο Θεός δεν Πρόκειται να Φύγει» τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό τους αυτό αποκαλύπτοντας ότι η έντονα θρησκευτική πίστη είναι αποτέλεσμα της παύσης λειτουργίας μιας εγκεφαλικής περιοχής, του ινιακού λοβού. Η ίδια εγκεφαλική δυσλειτουργία ευθύνεται και για τον αποπροσανατολισμό του ατόμου!

Στο πρόσφατο πείραμα του δόκτορος Νιούμπεργκ συμμετείχε νεαρός μοναχός από το Θιβέτ που αυτοσυγκεντρώθηκε και καθώς προσέγγιζε την «απώλεια του εγώ» το μηχάνημα με το οποίο συνδέθηκε κατέγραψε την παύση λειτουργίας της περιοχής του ινιακού λοβού που είναι υπεύθυνη για τον προσανατολισμό! Η απενεργοποίηση του κέντρου προσανατολισμού είχε παρατηρηθεί παλιότερα και σε φραγκισκανές μοναχές την ώρα της προσευχής.

Οι πιο πάνω νευροβιολόγοι ονόμασαν τις μελέτες στην εγκεφαλική εκείνη περιοχή «νευροθεολογία» και όπως φαίνεται σχετίζεται άμεσα με τη φλέβα παράνοιας του Καίσλερ ή με την σχιζοειδή επιληψία, τη λεγόμενη «ιερή ασθένεια» ή με κείνες τις ιδεοληπτικές παθολογικές καταστάσεις του νου που στους χριστιανούς φαίνονται σαν δαιμονισμός και σε άλλους σαν διχασμός προσωπικότητας!

Αν στον πιστό ο «δαιμονισμός» προκαλεί τρόμο, πέρα από τη νοσηρότητα του σώματος που μας λυπεί ιδιαίτερα, σε μας προκαλεί άφθονο γέλιο η θεολογική εξήγηση της αρρώστιας.

Ό,τι και να είναι πάντως η νευροθεολογία, φαίνεται να εξηγεί, όχι φυσικά το πρόβλημα, που είναι πρόβλημα φιλοσοφικό, αλλά την τάση που έχει ο άνθρωπος να μπορεί να διοχετεύει την κακία του ακριβώς εκεί που ο ίδιος πιστεύει πως την διοχετεύει για καλό!
Δεν είναι τρομερό αυτό;
Έτσι εξηγείται, κατά τη γνώμη μου, το «καθ έξιν κακό» του Χ. Μπόντι που εντόπισε στη θρησκεία. Αλλιώς, τι κάνει τον άνθρωπο τόσο φρικαλέο όταν πρόκειται να υπερασπισθεί μία Μεγάλη Ιδέα, σαν αυτή του θεού, αν όχι από την τάση εκείνη που εσφαλμένα γεννά, σαν ενδημική μορφή παράνοιας, ο εγκέφαλός του και τον αποπροσανατολίζει;

Πολλοί επιστήμονες (Atran, Bloom, Boyer, Dennett, Hinde, Keleman, Shermer και άλλοι) υποστήριξαν ότι η θρησκεία, σαν παραλογισμός, ίσως να αποτελεί παραπροϊόν ενός ειδικού εγγενούς μηχανισμού ανορθολογικότητας στον εγκέφαλό μας! Ο νευροβιολόγος και γενετιστής Dean Hamer ισχυρίστηκε πως βρήκε ένα γονίδιο που ενδεχομένως να παίζει το ρόλο ενός «κέντρου θεού» όπως το ονόμασε. Οι παραλλαγές (μεταλλάξεις) του πολυμορφικού γονιδίου vmat2, ισχυρίστηκε, μπορούν να αιτιολογήσουν τις διαφορές στις συναισθηματικές και νοητικές αντιδράσεις των πιστών.
Σίγουρα όλα αυτά δεν αποτελούν απόδειξη. Αναφέρθηκαν απλά σαν ενδείξεις για να καταδειχτεί το πρόβλημα και πώς σκοπεύουν κάποιοι επιστήμονες να το αντιμετωπίσουν, μιας και οι ηθικοί διδάσκαλοι απέτυχαν. Όλα αυτά πρέπει να τα λάβουμε σοβαρά υπ όψιν, αν πρέπει από κάπου να αρχίσουμε!

Ο γνωστότατος Richard Dawkins έκανε λόγο για μιμίδια (μονάδες πολιτισμικής κληρονομιάς) που μοιάζουν σαν τους ιούς των υπολογιστών και μεταδίδονται από γενιά σε γενιά. Από το γονιό στο παιδί. Όπως λέει και ο ίδιος «ο παιδικός εγκέφαλος είναι ευάλωτος σε μολύνσεις από νοητικούς ιούς. Αφού μολυνθεί, το παιδί θα μεγαλώσει και θα μολύνει την επόμενη γενεά με την ίδια ανοησία, όποια και να είναι αυτή».
«Το γεγονός ότι η ομοιοπαθητική μαγεία» σαν την κοσμική συμπάθεια των αρχαίων, έλεγε ο Dawkins, «είναι ευρέως διαδομένη, δείχνει ότι η ανοησία που προσβάλει τους ευάλωτους εγκεφάλους δεν είναι τυχαία ή αυθαίρετη». Ό,τι και να διαιωνίζει όμως τη θρησκευτική επιρρέπεια ένα είναι σίγουρο. Αν αυτή σε αγγίξει, είναι πολύ δύσκολο να ξανασκεφτείς με λογική. Δεν είναι τυχαίο που, ακόμα και ο Λούθηρος συχνά προειδοποιούσε «όποιος θέλει να είναι χριστιανός πρέπει να αποστρέφει το βλέμμα του από τη λογική»... γιατί, ο μεγάλος μεταρυθμιστής, γνώριζε πολύ καλά ότι «η λογική είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της πίστης!»

Ιστορικά, δεν είναι τυχαίο που με τη γένεση του χριστιανισμού, όχι την ευμένεια του θεού με την ευημερία του κόσμου δεν είδαμε, όπως κολακευτικά διατυμπάνιζε ο Ευσέβιος, αλλά μέσα από τις αντιφάσεις της θρησκευτικής ιδέας, γεννήθηκε άλλη μία θρησκεία (ισλαμισμός) που (συμπτωματικά;) έριξε κι αυτή τις ρίζες της στην ίδια κοπριά που έριξε κι ο χριστιανισμός!

Σίγουρα όμως δεν είναι συμπτωματικό ότι οι τρεις αυτές θρησκείες (οι μοναδικές αποκαλυπτικές θρησκείες) είναι αυτές που ερίζουν μεταξύ τους συνεχώς προκαλώντας ανυπέρβλητα προβλήματα ακόμα και σήμερα ταλαιπωρώντας τον πλανήτη; Η Μέση Ανατολή, η τρομοκρατία, οι πολεμικές επεμβάσεις, οι θρησκευτικές διενέξεις και όλα τα συνακόλουθα αυτών είναι παραδείγματα που ενισχύουν την άποψη αυτή!
Μήπως υπερβάλω;




16 Οκτ 2008

Το άδικο κοινωνικό σύστημα ή πώς μετατρέπουμε τη δύναμη σε δίκαιο και την υποταγή σε καθήκον

(Από τον Ρουσσώ στον... Ρουσό-πουλο)

Στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο απόλυτα να απομονωθείς, από τα προβλήματα που απασχολούν τους ανθρώπους, όταν ζεις ανάμεσά τους. Όσα σίριαλ και να παρακολουθείς στην τηλεόραση, όσο και να σου αρέσει το ποδόσφαιρο και οι γκόμενες πίσω από τις οποίες σαν λαίμαργος τρέχεις, όσο και να εκκλησιάζεσαι τις Κυριακές και να κατηχείσαι καθημερινά… απέχοντας από τις υποθέσεις των ανθρώπων, δεν μπορεί… κάπου θα άκουσες ότι ο κόσμος υποφέρει… μαστίζεται από τη φτώχεια, την ανεργία και κάποιοι, ακόμα πιο άτυχοι από μας, λιμοκτονούν για ένα κομμάτι ψωμί, ή πεθαίνουν από τη δίψα! Πάνω από εκατό εκατομμύρια ανθρώπων ζουν σε απόλυτη ένδεια. Πολλά παιδιά, όχι παιχνίδια δεν γνώρισαν, αλλά πέθαναν χωρίς να γευτούν στο στόμα τους το γάλα! Λίγα μέτρα πιο κει άγρια όρνεα παραφυλάνε!

Σχόλια για την εικόνα εδώ

Μία χούφτα άνθρωποι κατέχουν τη μερίδα του λέοντος του παγκόσμιου πλούτου, δημιουργώντας φοβερές κοινωνικές αντιθέσεις, αλλά και μία μακάβρια εικόνα της αδικίας του συστήματος. Ενός συστήματος που θέλει το λαό να κοιμάται για να μπορούν όσοι έχουν τη δύναμη να τον εκμεταλλεύονται. Μαζί με τους πλούσιους και τους κακούς από κοντά και η εξουσία. Θρησκευτική και πολιτική. Η πρώτη σε αποκοιμίζει και η δεύτερη σε καταληστεύει. Τα λάφυρα τα μοιράζονται και οι δύο!

Κάποτε, όταν γιγαντώνονταν η εξουσία και θεοποιούταν το κράτος η καταπίεση, η δυστυχία και η εκμηδένιση του ανθρώπου, βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη. Σήμερα οι μηχανισμοί αυτοί, με την βοήθεια της αλλοτρίωσης, δουλεύουν αυτόματα και μηχανοποιημένα.


«Το ανθρώπινο γένος» έλεγε ο Ρουσσώ «είναι χωρισμένο σε κοπάδια κτήνη, που το καθένα έχει τον αρχηγό που το φυλάει… μέχρι να το καταβροχθίσει».


Μπορεί η δύναμη να μη δημιουργεί δίκαιο, όμως στην άδικη κοινωνία μας, όπως και την εποχή του Ρουσσώ (18ος αιώνας) δίκαιο είναι ο νόμος του ισχυρού!

Στις μέρες μας λοιπόν αποθρασύνθηκαν οι εξουσίες, έγιναν πανίσχυρες γιατί εμείς τους το επιτρέψαμε… με την ανοχή μας και τα κηρύγματα που αποπροσανατόλιζαν τον πιστό, αποξενώνοντάς τον από τον κόσμο στον οποίο ζει.

Έλληνες δεθείτε στο άρμα του Χριστού και μην σκιάζεστε από τις παγκόσμιες κρίσεις και τα επερχόμενα δεινά!
Ο ουρανός θα σας χαμογελάσει και πάλι...

χριστιανική προτροπή

Δεν υπάρχει χειρότερη προτροπή από αυτή.
Οδηγεί τον άνθρωπο στην αδράνεια, την ανοχή και την ταπείνωση. Τον συμβουλεύει να αδρανοποιείται απέναντι στην εκμετάλλευση, να ανέχεται την αφόρητη οικονομική καταπίεση που του επιβάλλουν οι οικονομικά ισχυροί και αγόγγυστα να υπομένει τις ταπεινώσεις των εκμεταλλευτών του. Η ταπεινωτική αυτή συμβουλή εξασθενίζει το νου, τον διαβρώνει και τον ουδετεροποιεί. Κάνει τον άνθρωπο αδύνατο, άβουλο και ανίκανο. Απελπισμένο σαν ναρκομανή!
Έτσι τον θέλει, κακόμοιρο και απελπισμένο για να του πλασάρει την ελπίδα ενός απατηλού κόσμου, αφήνοντας τους ίδιους ήσυχους να τρώνε με χρυσά κουτάλια!

Η Θρησκευτική Εξουσία πάντα έκλεβε το λαό, με τα παραθυράκια του νόμου και τις φορολογικές απαλλαγές που η πολιτική εξουσία θέσπιζε.

Η γελοιογραφία είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη
Με πρόσχημα την ελεημοσύνη και με την κάλυψη της πολιτικής εξουσίας, εκκλησίες και μοναστήρια βρέθηκαν με αμύθητη περιουσία.

"Ο πλούσιος μπορεί να δικαιωθεί με την ελεημοσύνη, αλλά και ο φτωχός με την υπομονή"
Ιωάννης Χρυσόστομος

Το πρόσφατο θρησκευτικό σκάνδαλο του Βατοπεδίου, μέσω των χρυσόβουλων, συνδέει την απάτη του παρελθόντος με το σήμερα. Η περιφορά του «Ζωναριού της Παναγιάς» συνδέει το θαύμα με την κατεργαριά που… ως εκ θαύματος, από το ίδιο μοναστήρι και τον ίδιο ηγούμενο, πριν χρόνια, μεθοδεύτηκε!

Η Πολιτική Εξουσία ενορχηστρώνει την απάτη, καλύπτει τους αυτουργούς. Ξεπουλά κρατική περιουσία σε μία εποχή που ο κόσμος υποφέρει από τη φτώχεια, την πείνα, την εξαθλίωση και την έλλειψη ηθικής συμπαράστασης. Στη κοινωνική μας ζούγκλα, μόνος του ο λαός καλείται να αντιμετωπίσει τα οικονομικά θηρία, έχοντας φορτωμένα στην πλάτη του φόρους βαρείς, χαράτσια, ακρίβεια, ανεργία και μια μεγαλοπρεπή αδιαφορία. Ξεπουλώντας το κράτος, πλουτίζει μονές, ξεπλένει χρήμα που κανείς δεν γνωρίζει τον τελικό του αποδέκτη. Κάνει αυτό που κάνει και η παγκόσμια, ληστρική, οικονομική κοινότητα, ενισχύοντας την πλουτοκρατία και την αδικία.
Πουλώντας ομόλογα μαϊμού, χρεοκόπησαν εκατομμύρια μικροκαταθετών, «πτωχεύοντας» τράπεζες από τις οποίες, ληστοσυμμορίτες εγκέφαλοι με κρατική ανοχή απέσπασαν σεβαστά ποσά που μετέφεραν με ασφάλεια αλλού.
Ένα τρισεκατομμύριο δολάρια έχει διαθέσει μέχρι στιγμής η Fed, για χαρτιά χρεοκοπημένων με το πρόσχημα της σωτηρίας του παγκόσμιου πιστωτικού συστήματος. Ενίσχυσε αυτούς που τόσο καιρό μας έκλεβαν!

Μόνο το 5% των χρημάτων αυτών, αν είχαν δοθεί στην Αφρική, θα ήταν δυνατόν να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια αποτελεσματικά! Όμως προτίμησαν να τα δώσουν αλλού! Τόσο τίμιο σύστημα, τόση ηθική!

Πού πήγαν τα λεφτά; Έγιναν βίλες, κότερα και καλοπέραση!Κανένας δεν διώχτηκε… αντίθετα μάλιστα, κυβερνήσεις που τσάκιζαν στη φορολογία τους μικρούς, δηλώνοντας πως στέρεψαν τα ταμεία τους, με περίσσεια υποκρισία, χωρίς αιδώ, ενίσχυσαν άλλες τράπεζες με πακτωλό εκατομμυρίων, προκαλώντας τους εργαζόμενους από τους οποίους απέκλειαν, λόγω λιτότητας, ακόμα και την αύξηση που δικαιούνταν! Τι σημασία έχει αν αυτά γίνονται στην Αμερική ενώ το Βατοπέδι είναι στην Ελλάδα; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα!Πατρίδα του κεφαλαιοκράτη είναι η χώρα που του επιτρέπει να κλέβει περισσότερα!
Τώρα καταλαβαίνω γιατί «ο θεός» ευλογεί αυτές τις χώρες… ή μάλλον γιατί κάποιοι πρόδωσαν τα αγνά όνειρα των πιστών… Σίγουρα, οι τελευταίοι, απεχθάνονται και διαγράφουν την εικόνα της διαστροφής. Δεν θα ήθελαν να δουν μια τέτοια μεταμόρφωση, που είμαι σίγουρος τους πληγώνει βαθιά!

Τι κάνουν όμως γι αυτό; Δένονται στο άρμα του Χριστού και χωρίς να σκιάζονται από την παγκόσμια κρίση περιμένουν να τους χαμογελάσει ο ουρανός;

Το κυνήγι της πλουτοκρατίας και της θησαυροποίησης μετέτρεψε το εμπόρευμα σε φετίχ. Το τελευταίο, σαν άψυχο αντικείμενο, σαν είδωλο δηλαδή, σύμφωνα με τις αντιλήψεις των πιστών και των πλουσίων, λατρεύεται λες και είναι προικισμένο με υπερφυσικές δυνάμεις! Το φετίχ διαδόθηκε από τις πρωτόγονες κοινωνίες, λατρεύτηκε σαν θεός. Σήμερα ο πλούσιος μετατρέπει το χρήμα σε φετίχ. Το λατρεύει σαν θεό, δίνοντάς του υπερφυσικές ιδιότητες! Υποκλίνεται σ’ αυτό και δεν διστάζει να κάνει του κόσμου τα εγκλήματα για να το υπερασπίσει! Παράλληλα, ο πλούσιος, ακράδαντα πιστεύει ότι έχει την εύνοια του θεού που τον προστατεύει.


in god we trust!

Με αυτές τις δυνάμεις, προσπάθησε να υποτάξει το λαό, μεταβάλλοντας τη δύναμή του σε δίκαιο και την υποταγή σε καθήκον!
Για το πρώτο χρειάστηκε την πολιτική και για το δεύτερο τη θρησκεία!

Περισσότερα για την αλλοτριωμένη μας κοινωνία εδώ.


Υ.Γ1. Σήμερα 29 Οκτώβρη 2008 η κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας αποφάσισε να χορηγήσει βοήθεια για την αρωγή του τραπεζικού συστήματος με 28 δισεκατομμύρια Ευρώ!
Απίστευτο και όμως Αληθινό!
Κανένας δεν τους τα ζήτησε… ούτε ανάγκη τα είχαν… Οι ισολογισμοί τους αναφέρουν υπερκέρδη!
Αντίθετα ο λαός που ματώνει από τις αυξήσεις και το κόστος ζωής ή ακόμα και από την ασυδοσία του τραπεζικού συστήματος, χάνοντας πολλές φορές και το σπίτι του για ελάχιστα χρήματα, ΚΑΙ τα ζήτησε ΚΑΙ ανάγκη τα είχε!
Γι αυτούς η κυβέρνηση ετοιμάζει, μέσα στο μήνα που έρχεται, τα χαράτσια του φόρου ακίνητης περιουσίας με το πρόσχημα των άδειων ταμείων!
Όχι τίποτα άλλο… αλλά στο σχολειό, εκτός από το να είμαι ηθικός, μου είχαν μάθει ότι αρωγή είναι το κοινωνικό χρέος προς τους αναξιοπαθούντες!

Βρε πως ξεμπροστιάζεται το "έντιμο" κοινωνικό σύστημα των χριστιανών!


Υ.Γ.2 Προσθήκη της 24ης Νοεμβρίου 2008. Σήμερα κλήθηκε ο περιβόητος Εφραίμ ηγούμενος της μονής του Βατοπαιδίου (Άγιο Όρος) στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για να καταθέσει (ως μάρτυρας παρακαλώ) για το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο. Μεταξύ άλλων δήλωσε ο ηγούμενος «Διδάσκω την Ακτημοσύνη».
Πριν λίγες μόνο ημέρες άνοιξαν τους λογαριασμούς των Offshore και Real Estate εταιρειών που ίδρυσε η πιο πάνω μονή και βρέθηκαν 50.000.000 Ευρώ από πώληση προς τρίτους προφανώς των Ολυμπιακών Ακινήτων και άλλων καπιταλιστικών αμαρτιών!
Γιατί να ντραπεί ο ηγούμενος να δηλώσει ότι διδάσκει την ακτημοσύνη, αφού από τους φτωχούς πιστούς του, παρά τους αβάσταχτους φόρους, εν μέσω οικονομικής κρίσης, κανένας δεν θα καταλάβει ότι τον δουλεύουν «ψιλό γαζί»;
Να γιατί κυβερνητικά στελέχη, για το 3% των ψηφοφόρων που έχασαν, πιστεύουν, όπως διαλαλούν, ότι «μπορούν να γυρίσουν το παιχνίδι»!
Ακριβώς ένα παιχνίδι είναι για αυτούς το σκάνδαλο και η φορομπηχτική τους πολιτική! Ας είναι καλά τα σίριαλς των τηλεοράσεων, που προσφέροντας θέαμα μπορούν να παρασέρνουν τους αφελείς. Για τους τελευταίους πέρα βρέχει! Αυτοί έχουν ιδεολογία που εκπορεύεται από το θεό… αυτά είναι ανθρώπινα!
Στις Μονές, στις Εκκλησίες και στα Πολιτικά Γραφεία τρίβουν τα χέρια τους!
Δοξάστε τους! Μήπως μπορείτε να μαντέψετε γιατί, τόσο ευτυχισμένοι πια, γελούν οι κύριοι…

Υ.Γ.3 Προσθήκη δυο μέρες μετά (26/11/2008). Είναι τόσο καταιγιστική η εξέλιξη της υπόθεσης του Βαττοπαιδίου που αναγκάζομαι να προσθέσω και αυτό για να κλείσω το θέμα. Όχι πως κλείνει αυτό, αλλά η ανάρτηση πρέπει κάποτε να κλείσει.

Μέτοχος της Rassadel, είναι ο κ. Άθως Κυρανίδης, οικονομικός σύμβουλος της Μονής. Μέσω αυτής της εταιρείας εισπράχτηκαν στην Κύπρο 50 εκατομμύρια ευρώ από τη Νoliden για το ολυμπιακό ακίνητο.
Ο τελικός δικαιούχος του χρηματιστηριακού λογαριασμού είναι η μονή Βαττοπαιδίου, που επένδυε και στο χρηματιστήριο...
Η Επιτροπή για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες εντόπισε μεταξύ άλλων και έναν τραπεζικό λογαριασμό των μοναχών της μονής Βαττοπαιδίου για χρηματιστηριακή χρήση, στον οποίο ήταν επενδυμένα άλλα 20 εκατομμύρια ευρώ σε μετοχές!
Ανοίχτηκαν και άλλοι λογαριασμοί που ξεχείλισαν εκατομμύρια!!! Φυσικά πρόκειται να ανοίξουν κι άλλοι που θα αποκαλύψουν οχετούς!
Εννοείται ότι πολλά δεν θα τα μάθουμε ποτέ, όπως και τόσα άλλα ποτέ δεν μαθεύτηκαν!
Συνεχίζετε να είστε ρομαντικοί;
Είστε άξιοι της μοίρας των παιδιών σας, που ξεδιάντροπα, τους αφήνετε τέτοια παρακαταθήκη!


Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5