21 Σεπ 2018

Η Αθεΐα είναι συμπέρασμα που συνάγεται από την υλιστική ερμηνεία του κόσμου


Η ανάρτηση αυτή ευαίσθητα ισορροπεί μεταξύ επιστημολογίας και ψυχολογίας έχοντας μοναδικό στόχο να διεισδύσει στους λόγους που οδηγούν το νου του ανθρώπου στην αυτοεξαπάτηση και την μωρία. Η Βλακεία ή πιο κομψά η ανοησία είναι αποτέλεσμα ελλιπούς ευφυΐας και στρεβλής λογικής όπου ο παράλογος συμπεριφέρεται, κατ’ επανάληψη, ανάρμοστα απ’ ό,τι επιβάλει η λογική. Κοντολογίς, πώς γίνεται η ευφυΐα ενός μορφωμένου νου να μην διαφοροποιείται από την ανοησία ενός αγράμματου; Η ανοησία συνήθως έχει ριγμένες τις ρίζες της στην στρεβλή αντίληψη της πραγματικότητας, από εκεί αντλεί τους χυμούς της που έχουν την ιδιότητα να αποξενώνουν τον άνθρωπο από τη λογική και να τον οδηγούν σε παράλογους κόσμους ή στην καλύτερη περίπτωση, όπως στους πιστούς των θρησκειών, σε κόσμους που διέπονται από στοιχειακά, πνεύματα και θεούς, δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις, χωρίς ίχνος ντροπής και λογική τεκμηρίωση που απαιτεί το μορφωτικό επίπεδο της εποχής μας.

Η πίστη σε υπερβατικές οντότητες είναι αχαλίνωτη στους πιστούς, δεν έχει όρια. Δεν είναι τυχαίο που ένας φυσικός σαν τον Αϊνστάιν αναγκάστηκε να ορίσει όρια ανάμεσά τους λέγοντας ότι «η διαφορά μεταξύ βλακείας και ευφυΐας είναι ότι η ευφυΐα έχει όρια»! Αυτά που πιστεύει ένας πιστός, αν ήταν μοναδικός, σίγουρα θα ήταν χαρακτηρισμένος τρελός που ήθελε δέσιμο. Η ειρωνεία είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων αυτού του πλανήτη είναι πιστοί και δεν έχουμε ψυχιατρεία για τόσους μεγάλους αριθμούς ασθενών, ούτε περισσότερους λογικούς για να θεωρούνται ασθενείς οι πρώτοι. Όμως υπήρχε εποχή που όλοι ανεξαιρέτως πίστευαν ότι αν δεν θυσιαζόταν τη νύχτα ένας μεγάλος αριθμός πιστών, την επόμενη μέρα ο θεός δεν θα ανέτειλε τον ζωοποιό Ήλιο. Κανένας τότε δεν τολμούσε να αμφισβητήσει την μεγάλη προφητεία. Σήμερα κανένας δεν τολμάει να εκφράσει τέτοιες απόψεις, ούτε τολμάει να παραδεχτεί ότι είναι γιός του θεού. Δυστυχώς όμως τολμούν κάποιοι να εκφράζουν την άποψη ότι εκτός από τον ψυχίατρό τους επικοινωνούν και με το θεό. Σε αυτούς αναφερόμαστε.


Η αντίληψη της πραγματικότητας διαστρεβλώνεται από τους ιδεαλιστές που αντιστρέφουν το υποκείμενο με το αντικείμενο όπως ακριβώς και το αίτιο με το αποτέλεσμα, στρεβλώνοντας την φυσική ροή του χρόνου. Μην ανησυχείτε, πιο κάτω θα γίνω σαφέστερος. Βέβαια και τη «λογική» αμφότεροι την χρησιμοποιούν, όμως και αυτή στρεβλωμένη, ώστε το παράλογο εύκολα να κυκλοφορεί από ανόητο σε ανόητο με ιδιαίτερη ευκολία. Βλέπεις το ψέμα είναι ευκολοχώνευτο και δύσπεπτη η αλήθεια! Όμως, εκεί που κάνει θραύση ο ιδεαλισμός είναι ανάμεσα στους πιστούς των θρησκειών όπου η «ιδέα» αποκτά αντικειμενική υπόσταση σαν να πρόκειται για φυσική οντότητα! Αντικειμενικοί ιδεαλιστές, όπως ο Πλάτων και ο Χέγκελ, κατάφεραν να πείσουν ότι οι ιδέες είναι αντικειμενικές ή όπως στον Μπέρκλεϋ ότι κόσμος μας είναι υποκειμενικός και ανύπαρκτη η ύλη, διαστρεβλώνοντας κατάφορα την αλήθεια και την πραγματικότητα. Στην φιλοσοφία του ιδεαλισμού λοιπόν βρίσκεται το μεγαλύτερο ποσοστό εκείνων που διαστρεβλώνουν την αλήθεια. Τέτοιοι είναι οι αγύρτες και οι τσαρλατάνοι, που κατά τον Βολτέρο δημιούργησαν τις θρησκείες.
 
Να δείτε οι βλάκες πόσοι έγιναν!

Επιστημονικά, κανένας δεν αμφιβάλει ότι ο κόσμος μας είναι υλικός. Ό,τι υπάρχει στον κόσμο μας, μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο από τις αισθήσεις μας και αν το αντικείμενο βρίσκεται εκτός της περιοχής αντίληψης των αισθήσεων μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο από τα επιστημονικά όργανα. Από τίποτα άλλο! Ποιος αμφισβητεί την άποψη αυτή;
Αν αυτό είχε γίνει κατανοητό θα αποφεύγαμε να γεμίζαμε το κεφάλι μας με ιδεαλιστικά σκουπίδια, με ιδεατές οντότητες δηλαδή που ο νους γεννά με την φαντασία και οι αφελείς αποδέχονται αντικειμενικά. Οι φανταστικές επινοήσεις γεννούν μύθους και θεούς! Οι μύθοι βέβαια δεν είναι ψευδή κείμενα για να παραμυθιάζουμε τα παιδιά. Στην αρχαιότητα μέσα σε αυτούς οι ποιητές έκρυβαν αλήθειες (διδάγματα και αρετές) που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να διασωθούν με το πέρασμα του χρόνου. Πραγματικά, όπως έχει λεχθεί, οι μύθοι είναι τα αγριολούλουδα της ψυχής απ’ όπου οι μέλισσες του πνεύματος τρυγούν το μέλι της Σοφίας!


Ως εδώ καλά. Το πρόβλημα αρχίζει όταν κάποιοι αρχίζουν να πιστεύουν τον μύθο αντικειμενικά, σαν ιστορικό γεγονός και νέες φουρνιές μύθων αρχίζουν να τροφοδοτούν τον αρχικό. Τότε το νόημα που είχε ο μύθος αρχικά, αρχίζει να διολισθαίνει και να χάνεται, η αλληγορία μετατρέπεται σε γεγονός, γίνεται «ιστορία». Τότε η μια απάτη τροφοδοτεί την άλλη. Έτσι γεννήθηκαν οι θρησκείες που η μυθική επινοητικότητα των δημιουργών χάνεται στο παρελθόν, και οι αποδέκτες στο μέλλον, στην κυριολεξία βρίσκονται σε σύγχυση. Σύγχυση είναι οι θρησκείες που δημιουργούν ψευδαισθήσεις με τις οποίες ο πιστός αλλοτριώνεται μέρα με τη μέρα και αποξενώνεται από τον πραγματικό του κόσμο.


Τώρα χρειαζόμαστε πραγματικά ένα εργαλείο για να ξεχωρίσουμε το ψέμα από την αλήθεια, το μύθο από το ιστορικό γεγονός. Το βοήθημα που μπορεί να δώσει λύση είναι η φιλοσοφία, όμως και αυτή είναι στρεβλωμένη, κάτω από την επιρροή των φιλοσόφων που την γέννησαν. Πώς θα φτάσουμε στην αλήθεια; Με το νου, αφού σε αυτόν αντικατοπτρίζεται ο κόσμος μας. Ο νους είναι ο καθρέφτης της αντικειμενικής πραγματικότητας. Η φύση όμως κρύπτεται και εμείς τότε καλούμαστε σαν εξερευνητές της γνώσης να την ανακαλύψουμε μέσα από τη λογική, το πείραμα και τα επιστημονικά όργανα. Όμως πρέπει να ξέρουμε ότι ο νους βρίσκεται σε χρονική υστέρηση από την ύλη. Ο νους είναι παράγωγο της εγκεφαλικής δραστηριότητας, της ύλης δηλαδή. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ο νους, το πνεύμα και η σκέψη είναι αποτέλεσμα εξελικτικής διαδικασίας και όχι το πρωταρχικό, που υποτίθεται γεννά τον κόσμο, σαν να λέμε ότι μπορεί ένας νους ξαφνικά να βρεθεί από το πουθενά και να δρα, όπως λένε οι ιδεαλιστές «εν αρχή ο λόγος… και είπεν ο θεός γενηθήτω φως… και έγινε η ύλη». Ο λόγος δεν είναι το πρωταρχικό, δεν έχει αντικειμενική ύπαρξη όπως η ουσία. Ο νους, οι ιδέες και η σκέψη είναι αποτέλεσμα νοητικής δραστηριότητας, ενός υλικού εγκεφάλου που λειτουργεί, σκέπτεται και συνειδητοποιεί την ύπαρξή του. Η αντιστροφή της χρονικής διαδικασίας είναι παράλογη και δεν έχει λογική νομιμότητα, επιστημονικά δηλαδή δεν μπορεί να σταθεί. Είναι απαράδεκτο να εξαρτούμε τη φύση και την ύλη από την ιδέα και τα θεϊκά όντα που εμφανίζονται χωρίς αιτία από το μηδέν. Ο νους λοιπόν βρίσκεται σε χρονική υστέρηση. Ακόμα και στην βιολογία ο εγκέφαλος που γεννά το νου εμφανίζεται στα τελευταία στάδια της εξελικτικής του διαδικασίας, όπως και στο παιδί μέχρι να αποκτήσει συνείδηση και λογική (Βιγκότσκι). Να μια κατάφορη αντιστροφή της λογικής που αναδεικνύει το «βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας», που όσοι το αγνοούν, ακόμα και αν είναι μορφωμένοι, δικαίως συγκαταλέγονται ανάμεσα στους «έξυπνους» που συνεχίζουν να πιστεύουν ανόητα πράγματα.


Τώρα νομίζω αρχίζουν κάποια πράγματα να μπαίνουν στη θέση τους. Η λογική που φιλτράρει τις οντότητες που πρόκειται να δεχτεί σαν πραγματικές, αρχίζει να ξεχωρίζει το μύθο που στέκεται εμπόδιο στη λογική και να ξεχωρίζει την αγυρτεία από το ψέμα, την επινόηση από το πραγματικά ιστορικό γεγονός. Η φιλοσοφία όμως που χρησιμοποιεί ιδεαλιστικά ευφυολογήματα, επειδή το είπε ο Πλάτωνας, ο Παύλος ή ο παπάς της γειτονιάς, στην ουσία δεν χρησιμοποιεί κανένα φίλτρο, παρά μόνο πίστη και συχνά ένα στείρο φανατισμό. Όσο μεγαλύτερος ο φανατισμός, τόσο άκαμπτο το δόγμα και ο δογματισμός. Απίστευτες ανοησίες, δυσανάλογοι παραλογισμοί που όμως γίνονται αποδεκτοί. Το παραδέχτηκε και ο Τερτυλλιανός «Credo quia absurdum» (πιστεύω επειδή είναι παράλογο).
Και στην περίπτωση του Πλάτωνα… θα αντιδράσουν οι πλατωνιστές, τι;
Αντιαισθητικό να γίνεται κανείς ουραγός, ακόμα και εκεί που προβάλλεται το ψέμα και η γελοιότητα, επειδή το είπε ο τάδε! Ποιος αμφιβάλει ότι ο μύθος δεν χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και από τον Πλάτωνα; Μάλιστα, ο μύθος για τον Πλάτωνα είναι τόσο δυνατός που εκφράζει την αλήθεια και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και χωρίς απόδειξη. Έτσι ο μύθος αποτελεί αποδεικτικό καταφύγιο στην προσπάθειά του να τεκμηριώσει ένα μεταφυσικό πρόβλημα, όπως εκείνο του στρατιώτη Ήρ που πέθανε και αναστήθηκε! Σαν τα στιγμιότυπα της Κ.Δ. κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αν ο συγγραφέας αναφέρεται σε παραβολή ή σε γεγονός. Μύθος και ιστορία μπερδεύονται σαν κουβάρι διαστρεβλώνοντας τον αναγνώστη ακόμα πιο πολύ. Ας πάμε στον «άλλο κόσμο». Το πέρασμα των ψυχών στον άλλο κόσμο μέσω του Αχέροντα ποταμού δεν καταδικάστηκε σαν μύθος. Από τον Όμηρο πέρασε στον Ορφισμό και την Πλατωνική φιλοσοφία. Ακριβώς αυτό συνεχίζουν να κάνουν ιουδαίοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι θεωρώντας τις «ιερές» τους γραφές, αδιάψευστο λόγο, αναδεικνύοντας το Απόλυτο, το Δόγμα και τον παραλογισμό τους.


Αυτήν την παραλογία προσπαθούμε να πολεμήσουμε. Έτσι διαιωνίζεται η ανοησία που μας απομακρύνει από την λογική στρεβλώνοντας την εικόνα του πραγματικού κόσμου, στενεύοντας για τον πιστό τα περιθώρια απόδρασης από την μωρία. Αν μπορούσε ο Πλάτων να αντιπαρατεθεί στον Δημόκριτο, δεν θα επιχειρούσε να κάψει τα βιβλία του!

Η προσπάθεια του ανθρώπου λοιπόν να ερμηνεύσει υλιστικά τον κόσμο του στην ουσία τον απομακρύνει από τον ιδεαλισμό και γενικά από ανύπαρκτες οντότητες που οδηγούν στις θρησκευτικές προλήψεις, στις δεισιδαιμονίες, στους φόβους και στους παραλογισμούς. Έτσι λοιπόν η διαιώνιση της πίστης δεν αναδεικνύει μόνο την ανοησία των αγράμματων αλλά και την μωρία που μπορεί να υποστεί ακόμα και ένας υποτίθεται μορφωμένος νους, αγνοώντας βασικές γνώσεις φιλοσοφίας, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα όπως ακριβώς γίνεται και στον αγράμματο. Εδώ ας μην επιχειρηθεί γενίκευση που να αφορά την μωρία των ιδεαλιστών, ακόμα και αν αυτοί ήταν φιλόσοφοι. Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε τι θέλω να πω.
Πτυχιούχοι αγράμματοι είναι όσοι κατάφεραν επαγγελματικά να στεριώσουν σε ένα επαγγελματικό πόστο αγνοώντας βασικές επιστημονικές και φιλοσοφικές έννοιες, ανθρωπολογίας, βιολογίας και φυσικής, συνεχίζοντας με το ίδιο πάθος να πιστεύουν σε θεούς, όπως τα μικρά παιδιά στους αγιοβασίληδες.
Είναι αλήθεια, πιστέψτε με, διαστρεβλώνοντας δυο τρεις λαθεμένες φιλοσοφικές έννοιες, εύκολα μπορούμε να οδηγηθούμε σε προκαταλήψεις και στα ίδια ανόητα συμπεράσματα που οδηγούνται αμόρφωτα και επιστημονικά αστοιχείωτα άτομα, ακόμα και αν πάνω από το γραφείο τους μοστράρει ένα πτυχίο νομικής ή ιατρικής επιστήμης, διαφορετικά δεν θα βλέπαμε στις δικαστικές αίθουσες να κρέμονται παναγίτσες και χριστοί, ούτε στους περίβολους των νοσοκομείων εκκλησάκια και στους θαλάμους των ασθενών και τα γραφεία των γιατρών εικονοστάσια που θυμίζουν μεσαίωνα και κακομοιριά.

Επίσης, δεν υπάρχουν μόνο σωστές και λάθος απαντήσεις, αλλά σωστές και λάθος ερωτήσεις. Ποιος σας είπε ότι αν δεν είστε τρελοί έχετε το ελεύθερο να κάνετε ερωτήσεις όπως επιθυμείτε; Διαφορετικά δεν θα σας διαφοροποιούσε κανείς από τους τρελούς. Αλήθεια, τι γνώμη θα σχηματίζατε για εκείνη την «ξανθιά» που ρωτά με σοβαρότητα αν καταπίνοντας το φιτίλι από το καντήλι της Παναγίας Τσαμπίκας της Κυράς μπορεί να μείνει έγκυος παρά τις γενετικές της δυσλειτουργίες; Αλλά ας πάμε και στους μελαχρινούς κυρίους που με έπαρση ρωτούν εδώ και αιώνες, από τότε που φόραγαν χλαμύδες, «ποιος δημιούργησε το Σύμπαν» ή τους μεταμοντέρνους μεταμψυχωτιστάς φιλοσόφους και μελλοντολόγους «τι ήμασταν πριν γεννηθούμε» ή ποιο θα είναι το μέλλον μας αν έχουμε ωροσκόπο τον «Λέοντα» ή «σε ποιο εξελικτικό στάδιο θα περιπέσει η ψυχή μας μετά θάνατον»!
Η πρώτη ερώτηση είναι λάθος επειδή απλούστατα το Σύμπαν δεν είναι δημιούργημα, ενώ η δεύτερη επειδή πριν γεννηθούμε δεν υπήρξαμε, η τρίτη και τέταρτη απλά ανόητες που δεν μας αφορούν. Ανάμεσα σε αυτά τα λανθασμένα και ανόητα υπαρξιακά ερωτήματα στηρίζεται όλη η ιδεαλιστική φιλοσοφία που δεν συνάδει με τη λογική και δεν συνάγεται από καμιά αξιόπιστη φυσική μεθοδολογία μέσω της οποίας να μπορούμε να καταλήξουμε στην εξαγωγή επιστημονικών συμπερασμάτων που να επιβεβαιώνουν τον προβληματισμό της ερώτησης. Τέτοιες ερωτήσεις τίθενται συνήθως από τους αγύρτες όχι για να πάρουν μια απάντηση, αλλά μέσα από την ερώτηση με μαεστρία να δώσουν την απάντηση που θέλουν υπονοώντας: ο «Δημιουργός» στην πρώτη, «πριν γεννηθούμε ήμασταν κάτι άλλο» στην δεύτερη, ότι κάποιος ή κάτι σε κατευθύνει στην τρίτη, και στην τέταρτη ότι «μετά θάνατον θα πάμε κάπου αλλού»! Προσωπικές γνώμες, προτιμήσεις, δόγματα και εικασίες δεν έχουν θέση στην επιστήμη ακριβώς επειδή η πίστη, χωρίς αποδεδειγμένη γνώση και τεκμηρίωση, δεν είναι αξιόπιστη και δεν αποδεδεικνύεται αντικειμενικά. Το ότι οι ίδιες απαντήσεις δίνονται εδώ και χιλιάδες χρόνια, δείχνει την στατικότητα και την παλαιολιθηκότητα της γνώσης, όταν η τελευταία καθημερινά εμπλουτίζεται και αλλάζει πλησιάζοντας όλο και περισσότερο σε αυτό που αποκαλούμε «αλήθεια».


Να κάποιες έννοιες που η άγνοιά τους εύκολα αποπροσανατολίζουν κάθε αδαή:
·         Πέρα από το «βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας» που κάναμε λόγο πιο πάνω, η διευκρίνηση ανάμεσα στη «φιλοσοφία» και την «επιστήμη» ή στο «γενικό» και το «ειδικό» πρέπει καθαρά να διευκρινιστεί.
·         Τι είναι «ύλη», «αλήθεια» και ποια η σχέση ανάμεσα στο «απόλυτο» και το «σχετικό»;
·         Ποια η διαφορά ανάμεσα στη Ύλη και το Πνεύμα, στο «αντικειμενικό» και το «υποκειμενικό», το «τίποτα» και το «κενό» την «αιτιότητα» και την «αιτιοκρατία», την «τύχη» και την «αναγκαιότητα», την «μάζα» και την «ενέργεια»;
·         Τι είναι ο «νόμος» και η «νομοτέλεια»; τι «κίνηση», «χώρος» και «χρόνος»; Τι σημαίνει ισοδυναμία μάζας και ενέργειας και τι λέει ο «νόμος της διατήρησης της ύλης»; υπάρχει εξέλιξη και τι αναγκάζει τα πράγματα να εξελίσσονται στο χρόνο;
Είναι το «θαύμα» λογικό και λογικός αυτός που πιστεύει ότι υπάρχουν ψυχές που ζουν… μετά θάνατον;
  
Γιατί πλανιέται τέτοιος άνεμος ανοησίας και δεν λέει να κοπάσει;
Η έπαρση και η αλαζονεία ότι η γνώμη μας είναι όχι μόνο σωστή, αλλά και απόλυτη, μας κάνει εριστικούς και προκατειλημμένους απέναντι στη γνώμη των άλλων, που όχι και λίγες φορές καταδικάζουμε, πριν μπούμε στο κόπο να την κατανοήσουμε! Οι περισσότεροι αγνοούν ότι η πίστη, η πεποίθηση δηλαδή, πρέπει να βρίσκεται σε χρονική υστέρηση από την κατανόηση και την απόδειξη. Δεν πιστεύουμε για να καταλάβουμε, όπως κάνουν οι πιστοί, αλλά προσπαθούμε πρώτα να καταλάβουμε για να μπορέσουμε στη συνέχεια να πιστέψουμε, όπως κάνουν οι αναζητητές της αλήθειας. Ούτε η αλήθεια πρέπει να διεκδικεί το απόλυτο της γνώσης, αφού γνώση και αυτό που λέμε «αλήθεια» είναι πάντα σχετικά και ιστορικά καθορισμένα!
Το «Απόλυτο» των «Αποκεκαλυμμένων Αληθειών» είναι η πιο αλαζονική θέση που δεν επιβεβαιώνεται αντικειμενικά από την εμπειρία της ζωής και συνεπώς όχι μόνο στο ψέμα οδηγεί, αλλά συχνά βρίσκεται σε μεγαλειώδη αντίφαση μεταξύ ομάδων ανθρώπων που οξύνουν τις αντιθέσεις μέχρι το έγκλημα. Ναι, οι θρησκείες δηλητηριάζουν τη ζωή μας και επιβάλλεται να καταδικαστούν και να καταργηθούν. 

Αν οι «θεότητες» της πρωτόγονης και ανιμιστικής εποχής υπονοούσαν φυσικές δυνάμεις που κάποτε δεν μπορούσαν να κατανοηθούν, σήμερα η επιστήμη τις απομυθοποιεί με νόμους που διατυπώνονται στη γλώσσα της φυσικής και των μαθηματικών, στην πραγματική τους διάσταση δηλαδή.
Να, τι είναι αθεΐα: η προσπάθεια του ανθρώπου να ερμηνεύσει τη φύση επιστημονικά, απορρίπτοντας κάθε ιδεαλιστικό σκουπίδι από το νου. Ένας πνευματικός και λογικός ακτιβισμός είναι η αθεΐα που πολεμά ανοησία, έπαρση και κάθε διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Εν κατακλείδι, όσο περισσότερο κατανοούμε τα φυσικά φαινόμενα, τόσο λιγοστεύουμε τους θεούς από το κεφάλι μας και συνεπώς μειώνουμε έχθρες και φανταστικούς εχθρούς. Ερχόμαστε πιο κοντά ο ένας στον άλλο, χρήσιμοι για την κοινωνία και τον μέλλον των παιδιών μας.


Αθεΐα δεν είναι τρόπος ζωής λοιδορώντας ιερείς, ούτε φιλοσοφικό σύστημα που ανοίγει κατευθύνσεις, ούτε θρησκεία ανταμείβοντας πιστούς και τιμωρώντας παραβάτες. Δεν κάνουμε το καλό για να ανταμειφτούμε, ούτε αποφεύγουμε το κακό για να μην τιμωρηθούμε. Πολύ περισσότερο, με την αθεΐα, δεν σου δίνεται το δικαίωμα να αθετείς νόμους και κανόνες της ζωής, όπως νομίζουν οι πιστοί, επειδή γνωρίζουν καλά ότι κάνοντας το κακό, αν είσαι προσεκτικός μπορείς να απαλλαχτείς της τιμωρίας. Αφήστε αυτή την υποκρισία σε όσους, ελπίζοντας στην μετάνοια ότι μπορούν να σκορπούν με φανατισμό μίσος, έχθρα και κακία, πιστεύοντας ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή μετανοώντας αυτομάτως θα αποκτήσουν την περιβόητη άφεση αμαρτιών. Να, ποιοι είναι επιρρεπείς στο έγκλημα, ακόμα και για χάρη του θεού! Αλήθεια, τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και της ζωής αυτοί οι πιστοί τα διέπραξαν και τα διαπράττουν καθημερινά ευτελίζοντας την αξία της ζωής, δίνοντας ανόητα αξία σε ανύπαρκτα πράγματα της ζωής και βαρύτητα στην πιο ανόητη σύλληψη του ανθρώπου, την… ματαθανάτια ζωή! Χωρίς θρησκείες οι πόλεμοι δεν συντηρούνται και όποιος αμφιβάλει ας ρίξει μια ματιά στα πεδία των μαχών της Ανατολής που με τέτοιο φανατισμό ερίζουν αμφότεροι μεταξύ τους κατηγορώντας τους άλλους για απιστία. Έλεος πια!


Εμείς, πιστοί στην Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πιστεύοντας ότι οι νόμοι φτιάχνονται από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο, έτσι ώστε δίκαιο και συμφέρον να ταυτίζεται ισότιμα σε όλους, δεχόμαστε την άποψη να μην κάνουμε τίποτα που δεν επιθυμούμε και ίδιοι να υποστούμε από άλλους, ζώντας στην κυριολεξία σαν κοινωνικά ολόνια μέσα σε ένα Κοσμικό Σύμπαν. Πιστεύουμε ότι η ηθική δεν στέλνεται από τον ουρανό, δεν έχει θρησκευτική προέλευση. Απορρίπτουμε την ύπαρξη της ψυχής και την ανόητη πέρα ως πέρα ζωή… μετά θάνατον. Οι αρετές μας δεν γεννιούνται από την ιδιοτελή ανάγκη μιας μελλοντικής ανταμοιβής, ούτε από το φόβο μιας μελλοντικής τιμωρίας. Η ηθική μας δεν εκπορεύεται από κανένα θεό, αλλά από καθήκον, και δεν κατευθύνεται μόνο απέναντι στους άλλους ανθρώπους, αλλά απέναντι σε κάθε ον ή καλύτερα σε ολόκληρη την φύση, στα ζώα, στα δάση, στη θάλασσα και στο περιβάλλον γενικότερα. Οι άξεστοι επινοητές των ιερών κειμένων από αφέλεια ξέχασαν να βάλουν στο στόμα του θεού και τέτοιες εντολές, περιστρέφοντας την ηθική του Δημιουργού του κόσμου στους αυτονόητους κανόνες που και ένα παιδί αντιλαμβάνεται από μόνο του, να τιμά τους γονείς του, να μην λέει ψέματα και να μη κλέβει! Πραγματικά αποτελεί έκπληξη η αξία των ηθικών κανόνων που υποτίθεται ο Δημιουργός του Σύμπαντος εκμαιεύει από τον πάνσοφο εγκέφαλό Του για να συνετίσει τα ανόητα δημιουργήματά του!
Ας σοβαρευτούμε.
 
Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μόλις συμπλήρωσε 65 χρόνια ζωής
Η αθεΐα λοιπόν συνάγεται σαν συμπέρασμα από την προσπάθεια του ανθρώπου να εξηγήσει τον κόσμο του, ερμηνεύοντας τη φύση υλιστικά, ξεσκονίζοντας το νου από τα μεταφυσικά σκουπίδια του ιδεαλισμού που η άγνοια και ο φόβος φώλιασαν από άγνοια στον εγκέφαλο από πολύ παλιά, επινοώντας ανόητα, δαίμονες, νεράιδες, πνεύματα και θεούς!
Αν την εποχή του νηπιοβαπτισμού ήταν αδιανόητο να αντιδράσουμε στην επιβολή εκείνων που είχαν την απαίτηση να πιστεύουμε ό,τι και οι ίδιοι, τώρα έχουμε χρέος με σφόδρα να αντιδράσουμε, να φωνάξουμε, να επαναστατήσουμε με τη λογική, κάνοντας reset στη «λογική του παραλόγου», να ξεκολλήσουμε εκείνη την ηλίθια ετικέτα που από νήπια με δόλο μας κόλλησαν στο μυαλό, ανόητοι και δόλιοι αγύρτες του παρελθόντος και της οπισθοδρόμησης!

Να, ένα πλάνο όσων είπαμε πιο πάνω:
·         Αθεΐα είναι η γνώση που βοηθάει να απορρίψουμε τα μεταφυσικά σκουπίδια του νου.
·         Η απόρριψη γίνεται με την γνώση και την φιλοσοφία. Η γνώση πρέπει να είναι επιστημονική και η φιλοσοφία υλιστική.
·         Η επιστήμη μελετά το σύνολο των φαινομένων της ύλης που βρίσκονται σε σχέση με την κίνηση και τις διάφορες μετατροπές της, των μορφών της δηλαδή.
·         Φιλοσοφία είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει την αλήθεια των όντων, αυτών που υπάρχουν δηλαδή, και των φαινομένων της πραγματικότητας.
·         Αλήθεια είναι αυτό που μέχρι στιγμής έχει αποδειχτεί επιστημονικά, όπως και από την εμπειρία της ζωής. Γι αυτό και είναι σχετική και ιστορικά καθορισμένη.
·         Η επιστήμη και η φιλοσοφία πρέπει να συνδέονται και η μια να στηρίζει την άλλη. Αν ανάμεσα τους χαθεί αυτή η σχέση τότε σημαίνει ότι η μια από τις δυο διατυπώνεται λανθασμένα. Η φιλοσοφία, που μπορεί αυτό να το κάνει καλύτερα, είναι ο Επιστημονικός Υλισμός.
·         Η διαλεκτική, απαλλαγμένη από τη μεταφυσική, γίνεται αναγκαιότητα για τις φυσικές επιστήμες και το χρηστικότερο μέσον για την ανακάλυψη των νόμων της.
·         Την αθεΐα λοιπόν την συναντά κανείς ούτως ή άλλως, σαν συμπέρασμα, στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει τον κόσμο. Η αθεΐα δεν είναι το ζητούμενο, παρά μονάχα μια διαπίστωση που φτάνει κανείς σε αυτήν προσπαθώντας να ερμηνεύσει τον κόσμο υλιστικά.
·         Άρα η αθεΐα δεν βρίσκεται σε χρονική προτεραιότητα όπως το αίτιο από το αποτέλεσμα, αλλά σαν συμπέρασμα είναι το λογικό αποτέλεσμα της φιλοσοφικής αναζήτησης που στηρίζεται στην επιστημονική γνώση.
Να, γιατί ένας άθεος μπορεί να μην γνωρίζει ότι είναι Υλιστής, όμως ένας Υλιστής είναι πάντα πεπεισμένος ότι είναι άθεος, επειδή η φιλοσοφία του απαλλαγμένη από τα σκουπίδια της μεταφυσικής ερμηνεύει ορθά τον κόσμο.
Στην επόμενη ανάρτηση («Αγύρτες και τσαρλατάνοι μας κατακλύζουν») θα δούμε πώς δρουν οι αγύρτες στην καθημερινή μας ζωή, τόσο σε θρησκευτικά ζητήματα, όσο και φαινομενικά άσχετα με τη θρησκεία, αλλά με τον ίδιο πάντα στόχο, διαστρεβλώνοντας την ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου, αλλοτριώνοντας συνειδήσεις, προπαρασκευάζοντας πιστούς ή οδηγώντας άλλους στο ψέμα, στην απάτη και την ανοησία.


 

 

 

 



Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5