Πολλές φορές έχω αναφερθεί στην αλλοτρίωση και οι φίλοι του blog αυτού θα το έχουν αντιληφθεί. Μάλιστα, μπορώ να πω, η αλλοτρίωση είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να προσβάλει την συνείδηση του ανθρώπου. Είναι η μεγαλύτερη αρρώστια του ανθρώπινου πνεύματος. Κάτι σαν ιός στο λειτουργικό ενός υπολογιστή. Είναι αυτή που κρατά τον άνθρωπο αποξενωμένο από τον κόσμο του. Από τότε που η πολιτική εξουσία ανακάλυψε ότι η θρησκεία αποξενώνει τον άνθρωπο και τον αποπροσανατολίζει, κατάλαβε ότι πρέπει να επενδύσει σ’ αυτό το κεφάλαιο, αν πρέπει να έχει τους υπηκόους της μόνιμα υποταγμένους στο σύστημα.
Υπήκοος είναι ο πολίτης που βρίσκεται υπό την κρατική εξουσία κάποιου ηγέτη. Όμως, σαν πολίτης, όσο εξουσιάζεται τόσο αντιδρά κάνοντας αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική της χώρας ή στην καθεστηκυία τάξη του συστήματος. Η αλλοτρίωση επιτρέπει στην εξουσία να επιβάλλεται καλύτερα στους υπηκόους της, χωρίς αυτοί να αντιδρούν.
Υπήκοος είναι ο πολίτης που βρίσκεται υπό την κρατική εξουσία κάποιου ηγέτη. Όμως, σαν πολίτης, όσο εξουσιάζεται τόσο αντιδρά κάνοντας αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική της χώρας ή στην καθεστηκυία τάξη του συστήματος. Η αλλοτρίωση επιτρέπει στην εξουσία να επιβάλλεται καλύτερα στους υπηκόους της, χωρίς αυτοί να αντιδρούν.
Πώς γίνεται αυτό;
Με το ψέμα, με την παραπληροφόρηση, με την προπαγάνδα, ακόμα και με την προβοκάτσια. Δηλαδή με χειρισμό που άλλο δείχνει και άλλο είναι, προκειμένου να ενοχοποιηθεί ο αντίπαλος. Τα δημοκρατικά καθεστώτα συνήθως αποφεύγουν τέτοιους χειρισμούς, όμως μην είστε τόσο σίγουροι γι αυτό! Λίγο πολύ, έστω και με αφέλεια, όλοι προσπαθούν να προσποιηθούν ότι κάνουν καλό, ενώ στην ουσία κάνουν το αντίθετο. Βέβαια αυτό δεν θα το κατηγοριοποιούσαμε στις προβοκάτσιες, αλλά στο ψέμα και την παραπληροφόρηση, χειρισμό που ακόμα και τα δημοκρατικά καθεστώτα χρησιμοποιούν. Η υποκρισία του συστήματος είναι: άλλα να λέμε και άλλα να κάνουμε, με σκοπό να θολώσουμε την πραγματικότητα!
Ένας αλλοτριωμένος νους αυτό δεν μπορεί να το αντιληφθεί γιατί ζει στην ψευδαίσθηση της αλλοτριωμένης του συνείδησης. Στο τέλος της ανάρτησης, μην αμελήσετε να δείτε ένα video όπου, ένα δωδεκάχρονο κορίτσι προκαλεί το παγκόσμιο σύστημα με τη φράση «ταιριάξτε λόγια με έργα» απομυθοποιώντας τον κόσμο μας στον οποίο βασιλεύει το ψέμα και η υποκρισία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα προβοκάτσιας ήταν το 1933 το κάψιμο του Ράιχσταγκ από τους χιτλερικούς, προκειμένου να ενοχοποιήσουν τους κομουνιστές και να επιδοθούν σε μανιώδη καταδίωξη όλων των δημοκρατικών δυνάμεων, όπως επίσης και η επίθεση ναζί σε παραμεθόριο ραδιοφωνικό σταθμό, ντυμένοι με στρατιωτικές στολές της γείτονος Πολωνίας και η στρατιωτική επίθεση εναντίον της που άναψε τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Η κατάρρευση των διδύμων πύργων το 2001 ήταν μια άλλη προβοκατόρικη ενέργεια της αμερικάνικης κυβέρνησης προκειμένου να αλλάξει το στάτους της παγκόσμιας τρομοκρατίας και η ανάληψη δράσης από την ίδια για να μας… προστατεύσει. Η εξουσιαστική εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και η παρουσία της σε ολόκληρο τον κόσμο είναι αποτέλεσμα εκείνης της βρομερής ενέργειας που ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι ήταν έργο ισλαμιστών τρομοκρατών.
Εν κατακλείδι, αλλοτρίωση είναι το αίσθημα που έχει κάποιος πως η μοίρα του δεν καθορίζεται από τον ίδιο αλλά από παράγοντες ανεξάρτητους από τη θέλησή του και τις δυνάμεις του. Όπως θα πούμε και πιο κάτω, υπάρχουν πολλές μορφές αλλοτρίωσης. Όμως η πολιτεία εύκολα οδηγεί τους πολίτες της στην θρησκευτική, που στη συνέχεια δρα σαν καταλύτης και στις άλλες μορφές. Όταν το αντιληφθείτε αυτό θα καταλάβετε γιατί οι κυβερνήσεις έχουν συμφέρον να διαιωνίζουν τη θρησκεία και μέσω αυτής να υποτάσσουν και να αποξενώνουν τους πολίτες από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Αυτό ήταν γνωστό από την αρχαιότητα και ο Κριτίας δεν δίσταζε να το τονίζει συνεχώς. Σήμερα, με την έλευση του χριστιανισμού, δεν παραλείπουν να κολλούν την ετικέτα του θρησκεύματος από την ηλικία εκείνη που το άτομο δεν είναι καν σε θέση να αποφασίσει. Άλλοι αποφασίζουν γι αυτό.
Ποιοι;
Το σύστημα!
Όμως ο γονιός που κολλά στο παιδί του την θρησκευτική ετικέτα, δεν το αντιλαμβάνεται αυτό. Νομίζει ότι ο ίδιος αποφασίζει κι όχι το σύστημα. Ο νηπιοβαπτισμός, είναι η πρώτη βίαιη και αυταρχική κίνηση ενάντια στον πολίτη και το πιστοποιητικό αυτό θα τον συνοδεύει σε ολόκληρη τη ζωή του, για να ξεχωρίζει από κείνους που έχουν διαφορετική πιστοποίηση. Τότε, εύκολα το σύστημα μπορεί να σε στρέψει ενάντια σε κείνους που το ίδιο έχει συμφέρον να καταπολεμήσει, ενώ εσύ νομίζεις ότι πολεμάς για την ιδέα και τα ιδεώδη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απ’ τη συνείδησή σου πρέπει να καταργήσεις και το αίσθημα της εθνικότητας. Κάποιοι άλλοι, κάποια στιγμή θα καπηλευτούν κι αυτό. Για το συμφέρον της η εξουσιαστική δύναμη εκμεταλλεύεται τα πάντα.
Όμως το πρόβλημα είναι τόσο γενικό, γι αυτό αντί των κυβερνήσεων, ας ορίσουμε την καθεστηκυία τάξη, σαν σύστημα. Το υπάρχον κοινωνικό σύστημα. Είναι το καθιερωμένο σύστημα που σε όλους φαίνεται δεδομένο. Αυτοτροφοδοτείται ακόμα και από τα χαμηλότερα στρώματα, από τους υποτελείς τους συστήματος, χωρίς αυτοί να το αντιλαμβάνονται. Το περίεργο είναι που οι υποτελείς, βρίσκονται σε στενή σχέση με το σύστημα, δηλαδή αλληλεξαρτώνται και το ανατροφοδοτούν. Βολεύει στο σύστημα, για παράδειγμα, όταν οι ψηφοφόροι αποξενώνονται και εδώ δεν μιλάμε για συγκεκριμένα κόμματα, αλλά για όλα τα κόμματα που παίρνουν μέρος, διαιωνίζοντας το υπάρχον κοινωνικό σύστημα. Ένας είναι ο γενικός κανόνας: Αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε, να μην φαίνεται καθόλου ή αν αυτό είναι αδύνατον, τουλάχιστον να μην φαίνεται καθαρά ή να είναι διττό σαν τη διττή αλήθεια της σχολαστικής φιλοσοφίας. Πίσω από το διφορούμενο, το σύστημα κρύβεται, και το προφανές γίνεται δυσνόητο, άλογο, απίθανο, στους περισσότερους. Οι πολλοί θα απαρτίζουν από δω και εμπρός το σύστημα και θα το ανατροφοδοτούν, θα το συντηρούν χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έγιναν πιόνια του συστήματος και οι ελάχιστοι θα είναι τα μαύρα πρόβατα. Κάτι σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι που θα τους φορτώνουμε όλα τα κακά και θα τους αποπέμπουμε. Το σύστημα συχνά τους βαφτίζει κι αυτούς με ετικέτες, ακόμα κι όταν είναι έντιμοι πολίτες που κτίζουν το μέλλον των παιδιών τους.
Οι ετικέτες «αναρχικός», «αντικαθεστωτικός» ή όπως αποκαλούνται σήμερα διεθνώς («τρομοκράτες»). Και εδώ ας διαφοροποιηθούμε από τις ετικέτες. Καταδικάζουμε κάθε τραμπούκο και τσουτσέκι που ρίχνει τη μολότοφ για να κάνει κέφι και χαβαλέ. Χωρίς ιδεολογία και προοπτική για το μέλλον, χωρίς κέρδος για τους πολλούς, απλά επειδή βρήκε την ώρα να παίξει με την αλητεία ή από τον τρομοκράτη που αδιαφορεί για το μέλλον της ανθρωπότητας, εξυπηρετώντας οικονομικά συμφέροντα ή εγωιστικά προσκολλημένος σε κάποια θρησκεία εκφράζοντας το μίσος του για όλες τις άλλες δοξασίες.
Πριν πιστέψουμε οτιδήποτε ας είμαστε προσεχτικοί διαχωρίζοντας το ψέμα από την αλήθεια. Η αλήθεια διαστρεβλώνεται, μαζί και το πραγματικό. Η συνείδηση αποξενώνεται από τον κόσμο. Ο κόσμος αποκτά άλλο πρόσωπο και εμείς γινόμαστε πιόνια του συστήματος.
Τα Μ.Μ.Ε. για χάρη της τηλεθέασης και του οικονομικού τους συμφέροντος είναι έτοιμα να διασπείρουν το ψέμα παραπλανώντας τον θεατή. Όλα είναι διαφορετικά και το ψέμα θριαμβεύει. Η ιστορία χαλκεύεται, η είδηση διαστρεβλώνεται και η προβοκάτσια γίνεται επιστήμη. Στην παγίδα του ψέματος τώρα πέφτουν οι περισσότεροι. Άλλα ακούει, άλλα βλέπει και λανθασμένα αντιδρά! Χάνεται ο κόσμος, γίνεται σαν να λέμε εικονικός.
Με λίγα λόγια ζούμε μια εικονική πραγματικότητα. Όσοι είδατε το ΜΑΤRΙΧ αντιλαμβάνεστε για τι πράγμα μιλώ. Το MATRIX είναι παντού. Μας περιβάλλει. Ακόμα και τώρα που διαβάζετε τούτες τις γραμμές. Βρίσκεται έξω από το παράθυρό σας. Όταν ανοίγετε την τηλεόραση. Το νιώθετε όταν πηγαίνετε στη δουλειά, στην εκκλησία, στην εφορία. Είναι, όπως λέει ο Μορφέας στην ταινία, ο κόσμος που σου σκεπάζει τα μάτια και σου κρύβει την αλήθεια!
Όμως δεν ήταν τυχαίο που αναλύσαμε την φιλοσοφία του Πλάτωνα και την αλληγορία της περιβόητης σπηλιάς του πριν φτάσουμε σε τούτο το κεφάλαιο. Δείτε το επόμενο video πριν συνεχίσουμε πιο κάτω.Η Ταινία Matrix και η Σπηλιά του Πλάτωνα
Εσείς, τι λέτε, κάνουμε αυτό που τελικά είναι σωστό ή αυτό που μας προγραμμάτισαν να κάνουμε και να πιστεύουμε;
«Την έχουμε την αλήθεια» ή ζούμε στην ψευδαίσθηση και στο ψέμα;
Αλλά πολύ πλάτειασα τον πρόλογο.
Ναι, όλο αυτό ήταν πρόλογος και τώρα που είναι να μπω στο θέμα αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να σταματήσω. Αν έβαζα όλο το άρθρο εδώ θα ήταν αποθαρρυντικό για μερικούς να το διαβάσουν. Όμως είναι τόσο σημαντικό να διαβαστεί απ’ όλους και γι αυτό ας αφήσουμε τα σημαντικότερα για την επόμενη ανάρτηση.
Ξέρω, είναι σαν να κάναμε τα… προκαταρκτικά και το καλύτερο το αφήσαμε για την επομένη!
Όχι, δεν είμαι σαδιστής. Περισσότερο για μαζοχιστή με κόβω παρά με σαδιστή. Μάλιστα μπορώ να αυτοσαρκάζομαι έτσι και γι αυτό έκανα και σχετική ανάρτηση πριν από δυο χρόνια: Μήπως είμαι κομπλεξικός και μαζοχιστής;
Συμπτωματικά, στην ανάρτηση εκείνη σας είχα δώσει το λόγο μου ότι μια μέρα θα σας έδινα ένα άρθρο για την αλλοτρίωση. Να που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και οι συνθήκες ωρίμασαν για μια τέτοια ανάρτηση. Δυο χρόνια περίμενα την μέρα αυτή.
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση απολαύστε ένα απόσπασμα από την ταινία MATRIX. Έτσι, την επόμενη φορά, θα είστε πιο καλά προετοιμασμένοι γιατί θα μιλάμε πια την ίδια γλώσσαΤέλος, δυο λόγια για τον κόσμο μας, που φαίνεται να βουλιάζει στο ψέμα και την υποκρισία.
Γιατί άλλα λέμε και άλλα κάνουμε;
Όταν αντιληφθούμε ότι διδάσκουμε το καλό για να κάνουμε τους καλούς, αλλά στην πράξη αδιαφορούμε για το καλό, κάνοντας κακό, τότε θα αντιληφθούμε, τι είναι το matrix και η αλλοτρίωση. Τότε θα απομυθοποιήσουμε τον όμορφο κόσμο μας. Δυστυχώς είμαστε υποκριτές. Οι κυβερνήσεις, οι εκκλησίες και άλλες ύποπτες οργανώσεις είναι μόνο για το δικό τους καλό και όχι για το δικό μας. Αυτοί δημιούργησαν αυτόν τον ελεεινό κόσμο που από τη μια μέρα στην άλλη γίνεται όλο και χειρότερος. Αυτόν τον κόσμο με περισσή υποκρισία τον ονόμασαν «δημιούργημα του θεού» γιατί ο θεός με σοφία, λένε, τον εποίησε!
Εγώ δεν θα πω περισσότερα. Θα τα πω στην επόμενη ανάρτηση. Μέχρι τότε όμως ας σας τα πει ένα ανήλικο κοριτσάκι, μόλις δώδεκα χρονών, που με τον ολιγόλεπτο λόγο της, στην συνδιάσκεψη της Βραζιλίας, άφησε σύξυλο όλο τον κόσμο, θέτοντας την πρόκληση στους υποκριτές και τους εξουσιαστές αυτού του ελεεινού κόσμου που άλλα λένε και άλλα πράττουν: ταιριάξτε λόγια με έργα!