16 Μαρ 2011

Ανύπαρκτος ο Ιησούς από την ιστοριογραφία του 1ου αιώνα



ΠΡΟΣΟΧΗ
Δεν αποτρέπω κανέναν να δημοσιεύσει την ανάρτηση αυτή παρά μονάχα εκείνους που φιλοδοξούν να την παρουσιάσουν σαν δική τους. Το άρθρο αυτό προστατεύεται από το νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων γι αυτό όποιος επιθυμεί να τo αναδημοσιεύσει πρέπει πρώτα-πρώτα να σημειώσει την πηγή, δηλαδή συγγραφέα, τίτλο βιβλίου και εκδοτικό οίκο. Αυτοί είναι οι δεοντολογικοί όροι της αναδημοσίευσης. Αν πάλι δημοσιευτούν και οι εικόνες, πρέπει να αναφερθεί και ο διαδικτυακός τόπος του blog.



ΠΗΓH: Απόστολος Λυμπερίδης
"ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ"
Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ




Όσο κι αν φαίνεται απίθανο στον αδαή, το σύμβολο Χριστός, κατά τον πρώτο αιώνα, δε συνδέθηκε ποτέ με το όνομα Ιησούς. Δεκάδες προσωπικότητες που έγραφαν την περίοδο εκείνη και διαβάζονταν μανιωδώς, σε ολόκληρη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δεν αναφέρουν κουβέντα για τον Ιησού!
Φιλόσοφοι σαν τον Πλούταρχο, το Σενέκα και τον Επίκτητο που παραπέμπουν σε ιδεαλιστικές φιλοσοφίες και ποιητές σαν το Γιουβενάλη και τον Πετρώνιο που με τα ποιήματά τους τόσο πιστά προσεγγίζουν την ηθική παρακμή, τον εκφυλισμό και την καθημερινότητα της ρωμαϊκής κοινωνίας, αγνοούν το όνομα αυτό, γιατί σε καμιά κίνηση δεν πρωτοστατεί κανένας Ιησούς και πουθενά δεν αναφέρεται. Ο τελευταίος, μάλιστα, υπηρετώντας επί Νέρωνα κυβερνήτης της Βιθυνίας, είχε την ευκαιρία από πρώτο χέρι, όχι μόνον να αναφέρει, αλλά και να καυτηριάσει σατιρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις προκειμένου να παρουσιάσει ρεαλιστικότερα την καθημερινή ζωή της εποχής του.
Θεωρώντας ότι στο θέμα αυτό, τίποτα ουσιωδέστερο δε θα μπορούσε να ειπωθεί, ακόμα κι αν αναφέραμε δεκάδες τέτοια παραδείγματα, θα αναφερθώ απλά σε τρία ονόματα Λατίνων. Ενός πολιτικού συγγραφέα και δυο ιστορικών (1) που περισώζουν ψήγματα σχετικών μαρτυριών, για δεοντολογικούς και μόνο λόγους.

Ο Πλίνιος ο νεότερος (61-113) θετός γιος του Πλίνιου του πρεσβύτερου, ήταν Ρωμαίος συγγραφέας και συγκλητικός που έκανε χρέη αποικιακού κυβερνήτη, διοικώντας τη Βιθυνία του Πόντου, από το 111 μέχρι το 113. Σε μία επιστολή του, το 112, προς τον αυτοκράτορα Τραϊανό ζητά οδηγίες μεταχείρισης για μία νεοεμφανιζόμενη ομάδα δεισιδαιμόνων. Η λέξη «Χριστιανοί» για πρώτη φορά στην ιστορία λανσάρεται! Μετά από τις ανακρίσεις που διενεργεί ο Πλίνιος, να τι γράφει ξανά στο Ρωμαίο Αυτοκράτορα.
«Με διαβεβαίωσαν ότι το μόνο παράπτωμά τους ήταν αυτό. Οι Χριστιανοί συνήθιζαν να μαζεύονται μία ορισμένη μέρα πριν βγει ο ήλιος ψάλλοντας ο ένας μετά τον άλλον ύμνο στο Χριστό, σαν να είναι θεός. Μετά ορκίζονταν, όχι να κάνουν έγκλημα, αλλά ότι δε θα κλέψουν, δε θα ληστέψουν και δε θα μοιχεύσουν… Δεν απέμεινε πόλη ή κόμη ή ακόμα και αγρός, που να μην εισέδυσε το μόλυσμά της. Οι ναοί των θεών μας ερημώθηκαν και εδώ και καιρό δεν προσφέρονται θυσίες σε αυτούς». (2)
Αν κι ο λόγος φαίνεται πολύ εγκωμιαστικός ενώ θα έπρεπε να δείχνει την ταραχή του ρωμαίου διοικητή, ζητώντας οδηγίες αντιμετώπισης από τον αυτοκράτορα, δε θα σταθούμε στις όποιες επεμβάσεις που μάλλον και εδώ έκανε κάποιος χριστιανός αργότερα. Προφανώς όπως αναφέρει και ο Τερτυλλιανός η σύγχυση του Ρωμαίου διοικητή οφειλόταν στην ταραχή του από το μεγάλο αριθμό των οπαδών, που θεωρήθηκε ανησυχητικός. (3)
Η απάντηση του Τραϊανού ήταν, αν και χωρίς να αναζητούνται (οι ένοχοι χριστιανοί) όταν συναντιούνται να τιμωρούνται αναλόγως! (4) Η απάντηση αυτή, όπως μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ο αναγνώστης, δε συνάδει με την ερώτηση του Πλίνιου. Αν έτσι απάντησε ο Τραϊανός κάτι περισσότερο επιλήψιμο πρέπει αρχικά να έγραφε, ο διοικητής του Πόντου, που το χέρι του παραχαράκτη, φαίνεται, δεν ήθελε να μάθουμε. Επειδή όμως, ελλείψει άλλων στοιχείων, τίποτε άλλο δεν μπορούμε να εικάσουμε, σε γενικές γραμμές, ίσως θα μπορούσαμε να δεχτούμε τη μαρτυρία αυτή σχεδόν γνήσια.
Όμως ακόμα κι αν θεωρηθεί γνήσια εξ ολοκλήρου η επιστολή αυτή, δεν αναιρεί τίποτα απ’ ό,τι μέχρι στιγμής κάναμε δεκτό. Το όνομα Ιησούς, η ιστορία, ακόμα και το 112, φαίνεται να το αγνοεί. Την εποχή αυτή, μάλλον, εμφανίζεται για πρώτη φορά το όνομα Χριστός, ονομάζοντας τους οπαδούς της κίνησης αυτής, Χριστιανούς. Η ιδιότητα του Μεσσία φαίνεται να βγήκε από την Παλαιστίνη μέσω της διασποράς των Εβραίων και ταυτίστηκε με τη λέξη Χριστός σαν προσιτή «εθνική» έκφραση.

Την εποχή εκείνη περίπου γράφουν δύο ακόμα Λατίνοι ιστορικοί, ο Τάκιτος και ο Σουητώνιος. Και οι δυο τους αναφέρονται στην πιο πάνω δεισιδαιμονία. Ο Τάκιτος (56-120) σπουδαίος ρήτορας και ιστορικός, φίλος και συμμαθητής του Πλίνιου του νεότερου, φέρεται να γράφει στα «Χρονικά» του μεταξύ άλλων και για το Νέρωνα τα εξής.
«Η κοινή γνώμη κατηγορεί το Νέρωνα σαν αυτουργό της πυρκαγιάς. Για να κατασιγαστούν οι θρύλοι αυτοί ο Νέρων υπέδειξε άλλους σαν ενόχους επιβάλλοντας πρωτοφανείς ποινές σε εκείνους για τους οποίους η κοινή γνώμη μισούσε για τα βδελυρά τους έργα και τους ονόμαζε Χριστιανούς. Ο Χριστός από τον οποίο πήραν το όνομα τους, είχε εκτελεστεί από τον procuratorem (επίτροπο) Πόντιο Πιλάτο επί αυτοκρατορίας Τιβέριου. Η βδελυρή αυτή δεισιδαιμονία αρχικά ελεγχόταν στην Ιουδαία, αλλά ξέσπασε τώρα και στη Ρώμη, στην πόλη που όλα τα τρομερά και αισχρά πράγματα βρίσκουν πατρίδα. Άρχισε λοιπόν να συλλαμβάνει εκείνους που ομολογούσαν ένοχοι (χριστιανοί) και μετά με την υπόδειξη του πλήθους καταδικάζονταν όχι τόσο με την κατηγορία του εμπρησμού της πόλης, όσο με την κατηγορία του μίσους κατά της ανθρωπότητας. Ο εμπαιγμός προστέθηκε στους θανάτους τους. Καλυμμένοι με τομάρια ζώων ξεσκίζονταν από τα σκυλιά ή καρφωμένοι σε σταυρούς ή καταδικασμένοι στην πυρά, καίγονταν σαν νυχτερινός φωτισμός όταν έφευγε το φως της ημέρας. Ο Νέρων πρόσφερε τους κήπους του για θέαμα παρουσιάζοντας αγώνα στον Ιππόδρομο ενώ ο ίδιος χάνονταν μέσα στο πλήθος ντυμένος Ηνίοχος ή κορδώνονταν πάνω σε άρμα. Γι αυτό ακόμα και για εγκληματίες που άξιζαν μία υποδειγματική τιμωρία τους έπρεπε κάποια συμπόνια, γιατί όπως φαίνεται δεν καταδικάζονταν εκείνοι για το κοινό καλό αλλά για να πληρωθεί η κακία ενός ανθρώπου». (5)
Δεν είναι περίεργο, ο Τάκιτος, να πληροφορήθηκε από το φίλο του τον Πλίνιο γύρω από την κίνηση των νεοεμφανιζόμενων χριστιανών. Άλλωστε κι ο ίδιος το 112 ήταν ανθύπατος στη Μικρά Ασία. Όμως να συνδέει τους χριστιανούς με την εποχή του Νέρωνα, πρώτα-πρώτα δε θα τον τιμούσε σαν ιστορικό, τη στιγμή που κανένας ιστορικός δεν αναφέρει αυτό το γεγονός. Έπειτα, μία τέτοια πληροφορία, θα αντέφασκε φανερά με την πληροφορία του Πλίνιου, που γράφει για νεοεμφανιζόμενους χριστιανούς του δεύτερου αιώνα στην Μικρά Ασία. Πόσο μάλλον στη Ρώμη, μισό αιώνα νωρίτερα!

Ο Σουητώνιος ο έτερος ιστορικός, που φέρεται να έγραψε κι αυτός για τους Χριστιανούς, όπως επίσης και λίβελο ενάντια στο Νέρωνα, κάνοντας λόγο για την πυρκαγιά της Ρώμης, δεν την συνδέει με αυτούς. Επιχειρώντας μία αντιπαράθεση στοιχείων μεταξύ των Λατίνων ιστορικών, όπως κάναμε και μεταξύ του Ιώσηπου, του Ωριγένη και του Ευσέβιου, θα επιχειρήσουμε να βρούμε τη χρυσή τομή της αλήθειας.
Ο Σουητώνιος που έγραψε το 122 τη «Ζωή των Καισάρων» (De Vita Caesarum) γράφει συγκεκριμένα.
«Επειδή οι Ιουδαίοι δημιουργούσαν συνεχώς ταραχές, με την υποκίνηση του Χρήστου, τους έδιωξε από τη Ρώμη». (6)
Επίσης.
«…ένας άλλος νόμος προέβλεπε ποινές για τους χριστιανούς, μια παράνομη, θρησκευτικά και νομικά, θρησκευτική λατρεία». (7)
Συνηθίζοντας ο Σουητώνιος να αναμειγνύει παράλληλα με την ιστορική του διήγηση φήμες και διαδόσεις, δε φαίνεται να συνδέει την πυρκαγιά της Ρώμης με τους χριστιανούς. Αν ο Τάκιτος πραγματικά είχε γράψει όλο εκείνο τον οχετό για το Νέρωνα, σίγουρα ο Σουητώνιος θα το είχε υπ’ όψιν του και σαν υλικό θα το αξιοποιούσε κατάλληλα. Άρα λοιπόν η νοθεία στον Τάκιτο έγινε μετά το 120, όταν ο ίδιος είχε πεθάνει και οι βιογραφίες των Καισάρων από το Σουητώνιο είχαν γραφτεί. Όμως το κείμενο εκείνο μας βάζει σε σοβαρές υποψίες. Ποιος θα μπορούσε να είχε κάνει μία τέτοια νοθεία γράφοντας για παράνομες και βδελυρές πράξεις χριστιανών; Σίγουρα ο παρεμβολέας δεν πρέπε να ήταν χριστιανός. Αυτός που ήταν ικανός για κάτι τέτοιο έπρεπε να είχε μεγάλο μίσος, όχι μόνο για τους χριστιανούς αλλά και για το Νέρωνα και τέτοιος δεν μπορεί να ανήκε πουθενά αλλού παρά μονάχα στους Ιουδαίους!
Γράφοντας, ο Τάκιτος, για την ενοχή τους, μετά την έρευνα που διενήργησε ο αυτοκράτορας, κάποιος ιουδαίος νόθευσε την πληροφορία, βάζοντας στη θέση των Ιουδαίων το όνομα των Χριστιανών, τη μισητή τους αίρεση, έτσι απλά και γρήγορα, όπως σπρώχνουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Έτσι απλά, σαν προβοκάτσια! 

Συνηθισμένη συμπεριφορά και προσφιλής ιουδαϊκή τακτική η παραχάραξη της ιστορίας από τη φυλή αυτή. Όμως σαν βιβλιοθηκονόμος του Αδριανού, ο Σουητώνιος, έχοντας υπ’ όψιν τους διωγμούς των Εβραίων από τη Ρωμαϊκή πρωτεύουσα, προφανώς έτσι ξερά αναφέρει το γεγονός, πράγμα που έκανε πολλούς χριστιανούς αργότερα να μπερδεύουν το όνομα των Ιουδαίων με τη δική τους θρησκεία.
Χριστιανοί (ιουδαιοχριστιανοί τότε) και Ιουδαίοι πολλές φορές συγχέονταν, αφού αμφότεροι Εβραίοι ήταν, πιστεύοντας μάλιστα στον ίδιο Θεό. Η αναφορά του Σουητώνιου στο βιβλίο του Νέρωνα, κάνοντας λόγο για βδελυρές πράξεις, φαίνεται προκλητικά να αντλείται από την επιστολή του Πλίνιου, αφού για τους Έλληνες και Ρωμαίους η πίστη στο χριστιανισμό ήταν μια παράνομη ενέργεια (βδελυρή πράξη) και γι αυτό μάλιστα αποκαλούσαν τους χριστιανούς άθεους. (8)
Όσο για την αναφορά στον «Κλαύδιο» αν δεν αναφέρεται σε κάποιο ντόπιο, ονόματι Χρήστο, (9) που υποκινούσε ταραχές, τότε όπως είπαμε αναφέρεται απλά και μόνο στους Ιουδαίους ταραξίες. Όπως και να έχει όμως, το όνομα Ιησούς ήταν ανύπαρκτο ακόμα το 122 ή έστω η διάδοση του τόσο περιορισμένη που παραμένει ακόμα φωλιασμένη μέσα στα όρια της Ιουδαίας ή πέριξ αυτής. Αν όμως, ούτε σε γενικές γραμμές, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε γνήσια την επιστολή του Πλίνιου, τότε ίσως ακόμα αργότερα, ο Χριστός σαν σύμβολο ταυτίζεται με τον ιουδαϊκό Μεσσία και μέσω αυτού ο Ιησούς με το Χριστό. Η μεγάλη διασπορά άλλωστε θα πραγματοποιηθεί μετά την ήττα του Μπαρ Κεχομπά το 135/136, σταθμό στην ιστορία του εβραϊκού έθνους, όταν ανάμεσα στους διεσπαρμένους ιουδαίους αναζητείται ο… αποδιοπομπαίος τράγος για τον εξοβελισμό του από την Ιουδαία. Αναζητείται δηλαδή ο αμαρτωλός που σαν υπεύθυνος των γεγονότων, Ιουδαίοι και αιρετικοί (ιουδαιοχριστιανοί), εξορίστηκαν από την πατρίδα.

Πριν ακόμα χρισθεί Μεσσίας και «Γιος του άστρου» ο Μπαρ Κεχομπά από τους Ιουδαίους δεν υπήρχαν αντιζηλίες ανάμεσα στους Ιουδαίους και τους Ιουδαιοχριστιανούς, πέρα από τις διαφορές που έχουν δυο αντίθετα πολιτικά κόμματα. Όταν όμως η διασπορά πήρε διαστάσεις και οι Ιουδαίοι διώχτηκαν μακριά από την Ιουδαία αμφότεροι μπήκαν στη διαδικασία να αποδείξουν του λόγου το αληθές. Αληθές για τους Ιουδαιοχριστιανούς ήταν ότι ο Ιησούς ήταν ο πραγματικός Μεσσίας (Χριστός) που σταυρώθηκε από τους Ιουδαίους. Για τους Ιουδαίους όμως, που ο δικός τους Μεσσίας μπροστά στην ανωτερότητα των Ρωμαίων, φαινόταν τόσο μικρός και ψεύτικος, που πολεμώντας τους τα έχασε όλα και ο ίδιος σαν ποντικός πιάστηκε, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να συκοφαντήσουν τους ιουδαιοχριστιανούς που τους χρέωναν την τιμωρία της διασποράς. Ο εσωτερικός εχθρός συνήθως είναι αισχρότερος από το βάρβαρο (εθνικό), γιατί συν τοις άλλοις, αποδεικνύεται και προδότης. Έτσι φάνηκαν οι Χριστιανοί στα μάτια των Ιουδαίων που ο πόλεμος εναντίον τους στην ουσία μόλις τότε άρχιζε. Για τους χριστιανούς, ο Μπαρ Κεχομπά πήρε τον τίτλο Μπαρ Κοζίμπα (Γιος του Ψεύδους) και για τους Ιουδαίους, ο Ιησούς ήταν ο νόθος γιος μιας πόρνης, που την έδιωξε ο άνδρα της, ένας μαραγκός, σαν αντελήφθη ότι τον απατούσε με ένα στρατιώτη ονόματι Πάνθηρα! (10)


Οι Μεσσιανιστές, αυτοί δηλαδή που αργότερα ονομάστηκαν Χριστιανοί, έπρεπε τάχιστα να βρουν ένα ιστορικό άλλοθι για το δικό τους Μεσσία. Τότε ξεθάφτηκε ο ξεχασμένος Ιησούς, εκείνος ο επαναστάτης ζηλωτής που ξεσήκωνε τον κόσμο και διέδιδε πως ήταν απεσταλμένος του θεού.
Μα ποιος απ’ όλους;
Τι σημασία έχει…
Ο μύθος που κτίστηκε γύρω του, τον έκανε αγνώριστο! Είχε ζήσει πριν από έναν αιώνα σχεδόν, (11) χρόνος προσιτός και ομιχλώδης, όπως πρέπει να είναι για κάθε μυθικό ήρωα, που αργότερα θα λαμπρύνουν οι επιτήδειοι και πλαστογράφοι της ιστορίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Ο Ιούστος του πρώτου αιώνα αν και ιουδαίος ιστορικός που έγραψε «Το Χρονικό των Ιουδαίων Βασιλέων» αρχίζοντας από το Μωυσή και φθάνοντας μέχρι τον Αγρίππα το Β΄ τίποτα απολύτως δεν έγραψε, κι αυτός, για τον περιβόητο Ιησού της εποχής του!
2 Πλίνιος «Epistulae» (Επιστολές) Χ 96. 7.
3 «Tertullian Apologeticum» (Απολογητικός Τερτυλλιανού) ΙΙ 6-7.
4 Πλίνιος «Epistulae» (Χ 97. 2).
5 Τάκιτος «Annales» (Χρονικά) XV 44.
6 «Κλαύδιος» 25.
7 «Νέρων» 16.
8 Ιουστίνος «Α΄ Απολογία 6.1.
9 Το κείμενο γράφει «impulsore Chresto» που κακώς πολλοί το ερμηνεύουν «με αφορμή στο Χριστό». Το σωστό είναι με την «υποκίνηση του Χρήστου» υπονοώντας ότι κάποιος Χρήστος, που βρίσκεται εκεί, ξεσηκώνει τους Ιουδαίους. «Χρηστός» είναι ο έντιμος, ο ηθικός ή και ο χρήσιμος, όπως ένας δούλος και όχι ο Χριστός, αυτός δηλαδή που έχει χρισθεί. Το όνομα άλλωστε αυτό (Χρήστος) συνηθιζόταν την εποχή εκείνη ανάμεσα στους δούλους της Ρώμης που ήταν χρήσιμοι!
10 Την πληροφορία αυτή χρησιμοποιεί και ο Κέλσος στο βιβλίο του «Αληθής Λόγος» που γράφτηκε το 178. Να τι γράφει «Η γέννηση του Ιησού από μία παρθένο είναι δική του επινόηση, για να συγκαλύψει την πραγματική του καταγωγή: γεννήθηκε σε ένα χωριό της Ιουδαίας από μία ντόπια, άπορη χειρώνακτα που ο άντρας της, ένας μαραγκός, την έδιωξε από το σπίτι σαν έμαθε ότι τον απατούσε μ’ ένα στρατιώτη που τον έλεγαν Πάνθηρα. Και διωγμένη και ταπεινωμένη περιπλανήθηκε και γέννησε κρυφά. Ο ίδιος επειδή ήταν φτωχός, πήγε να δουλέψει στην Αίγυπτο όπου έμαθε μερικά από τα τεχνάσματα για τα οποία περηφανεύονται οι Αιγύπτιοι, και με τη βοήθεια αυτών των τεχνασμάτων, όταν ξαναγύρισε ανακήρυξε τον εαυτό του θεό»! (Α΄ 37) Απόδοση Π. Οικονόμου και Γ. Χριστοδούλου. Εκδόσεις Θύραθεν Επιλογή σελ. 33.
11 Δεν είναι αναγκαίο ο επαναστάτης εκείνος να λεγόταν Ιησούς. Το όνομα αυτό τότε το πήρε για να εκφράσει συμβολικά το «Θεραπευτή» της Εσαιικής κοινότητας και όχι μόνον.

Η ανάρτηση του Σαββάτου 2 του Απρίλη είναι έκπληξη!

24 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Συμπλήρωσε ακόμα και πως οι Χριστιανοί μάλωναν μεταξύ τους (το Β΄ αιώνα) αν ήταν Χριστός ή Χρηστός.

Άθεος είπε...

Δειμε του πολίτη, πέρα από το κείμενο του Σουητώνιου και την διευκρίνιση στην υποσημείωση 9 δεν νομίζω να υπάρχει λόγος διαφωνίας ανάμεσα στους χριστιανούς για την ορθογραφία της λέξης. Ο Χριστός γράφεται με «ι» αφού η ρίζα προέρχεται από το χρίσμα και το χρίζω και όχι από το χρήζω που σημαίνει έχω ανάγκη. Για πες μου εσύ, τι στοιχεία υπάρχουν γι αυτό…
Χαίρομαι όμως, που στην έρευνα αυτή ήσουν παρών σε όλες τις αναρτήσεις. Πιστεύω να σε κάλυψαν τα τέσσερα αυτά μικρά κεφάλαια, αν και στο βιβλίο τα προηγούμενα εμπλουτίζουν το θέμα ακόμα πιο πολύ.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εγώ εννοούσα ότι μάλωναν μέχρι τα μισά του Β΄ αιώνα. Φυσικά και θα παρακολουθούσα μία τέτοια έρευνα. Αυτός είναι ο επιστημονικός μου τομέας και η αδυναμία μου, μην ξεχνάς.

Άθεος είπε...

Χαίρομαι γι αυτό, όμως αν είναι ο επιστημονικός σου τομέας θα μπορούσες να μας δώσεις ένα ιστορικό στοιχείο για την συγκεκριμένη «διαμάχη». Πού το διάβασες αυτό;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ο Ευσέβιος (δε θυμάμαι το χωρίο) κάπου συμβουλεύει τους Χριστιανούς ότι το Χριστός γράφεται με "ι" κι όχι με "η" όπως πίστευαν κάποιοι παλαιότερα. Ο ίδιος ο Κέλσος κοροϊδεύει τους Χριστιανούς για το "Χρηστό" που δεν ξέρουν αν είναι "Χριστός" και για τον "ιχθύν"... Αλλά και ο Ιουλιανός σε επιστολή του ειρωνεύεται τους Χριστιανούς ακριβώς για αυτή τη διαφωνία.

SkyclaD είπε...

Εξαιρετική ανάρτηση, Ο Κέλσος στον αληθή λόγο έγραψε πολλές αλήθειες, ακόμη και ο Ωριγένης στο έργο που έγραψε για να τον αντικρούσει, φαίνεται να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα μαζί του. Θα ήθελα απλά να συμπληρώσω ότι η παραχάραξη των χριστιανών δεν περιορίστηκε μόνο σε συγγράμματα οι επιστολές που αφορούσαν αυτούς, αλλά και σε συγγράμματα που είχαν να κάνουν με παραδόσεις και θρύλους διαφόρων λαών, προσπαθώντας να πείσουν αυτούς τους λαούς πως ακόμα και οι θρύλοι τους βασίζονται οι προβλέπουν τον χριστιανισμό, τρανό παράδειγμα το Κελτικό έπος του Οσσίριαντ, αν το διαβάσει κανείς θα προσέξει οτι υπάρχουν πολλά σημεία που θυμίζουν την Αγία γραφή, να σημειωθεί ότι έχουν επιζήσει αντίγραφα του έργου αυτού μόνο απο την περίοδο του μεσαίωνα, τα προχριστιανικά έχουν καταστραφεί... τυχαίο; Δεν θα το έλεγα.

Άθεος είπε...

Οι χριστιανοί δείμε, συχνά τσακώνονταν για διάφορα πράγματα, μέχρι να αποφασίσουν μέσα από τις οικουμενικές συνόδους σε τι δόγματα θα πιστεύουν οι εξουσιάζοντες πιστοί μέσα στον κυκεώνα των πλαστών κειμένων! Μόνο για το όνομα δεν τσακώθηκαν αφού και ο Κέλσος γράφει στο Γ’ κεφάλαιο (σελ.59 στις εκδόσεις Θύραθεν Επιλογή) «…κι αν υπάρχει ακόμα κάτι το κοινό μεταξύ τους, αυτό είναι μόνο το όνομα»!
Είδες στις τέσσερις αυτές αναρτήσεις να σκάσει κανένας χριστιανός και να πει «πού το γράφει αυτό;» Δεν τους παίρνει, γιατί ξέρουν ότι κι εγώ θα τους ρωτήσω «πού το γράφει αυτό;» Γι αυτό, χωρίς να πατάς γερά σε μια πηγή και μάλιστα διασταυρωμένη, να μην παραδέχεσαι τίποτα δημοσίως, όσο και πεπεισμένος αν είσαι ο ίδιος!
Απλά, συμβουλή! Έχουν ακούσει πολλά τα αφτιά μου και έχω γίνει πολύ προσεχτικός ακόμα κι όταν οι πηγές γράφουν «λέγεται πως…»
Η ιστορία όμως δεν γράφεται έτσι!
Ευχαριστώ όμως για τις παρεμβάσεις σου.

Μα και πώς να τα βγάλει πέρα ο Ωριγένης, SkyclaD, που ζει στις αρχές του 3ου αιώνα, όταν τίποτα ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει… Αντέκρουσε τον Κέλσο όσο μπορούσε, όμως οι μετέπειτα χριστιανοί είδαν την ήτα του και θεώρησαν καλύτερα, σαν λύση, τον αφανισμό του βιβλίου!
Όλη η θρησκεία αυτή είναι μια εκλεκτική αντιγραφή των προγενέστερων αρχαίων θρησκειών, κλάδος που ονομάζεται θρησκειολογία.
Να σε ρωτήσω τώρα, φίλε μου: ξέρεις κανέναν πιστό που να μελέτησε θρησκειολογία; Αν το έκανε, αποχαιρετά την πίστη και έρχεται με το μέρος μας.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Όποιος διαφωνεί: Ιδού η ρόδος ιδού και το πήδημα!

zoyzoy είπε...

Και να'χαι γραφτεί κάτι φρόντισαν οι Χριστιανοί και έκαψαν όλα τα ιστορικά στοιχεία με τους βανδαλισμούς τους.
Αυτή η θρησκεία πέρασε δια πυρός και σιδήρου να σταθεί!
Τουλάχιστον ν'αξιζε τόσο αίμα και θυσίες να'βγαινε κάτι θετικό για την ανθρωπότητα να πεις χαλάλι!
Άνθρακας ο θησαυρός δυστυχώς για όλους!

Άθεος είπε...

Έτσι ακριβώς είναι.
Όχι «τουλάχιστον να 'βγαινε κάτι θετικό για την ανθρωπότητα» zoyzoy, αλλά η θρησκεία αυτή, μαζί με τις άλλες δυο αδερφές της, φτιάχτηκαν ακριβώς για να ελέγχουν τις συνειδήσεις των πιστών τους. Όσοι το κατάλαβαν, βγήκαν από την πνευματική σκλαβιά και μπορούν να το παλέψουν!
Οι υπόλοιποι δεν έχουν κάνει ούτε ένα βήμα απ’ όσα έμαθαν σαν παιδιά.

Dyer είπε...

Εγώ θα έλεγα ότι ήταν ένας χρηστός χριστός για το μύθο που στήσανε.

Άθεος είπε...

Και γιατί να μην ήταν ένας χριστός Χρήστος…

Dyer είπε...

Μπορεί να τον έλεγαν Χρήστο Ανέστη αλλα ποτέ κανένας δεν ανέστη!

Άθεος είπε...

Έλα Dyer, μην το γελοιοποιούμε τώρα.
Ούτε Χρήστο τον έλεγαν, ούτε Ανέστη.
Εβραίος ήταν!

Ερασιτεχνης είπε...

Ολα καλα οσα λες,αλλα προσωπικα να και αν υπάρχη να και αν δεν υπαρχει.
Υπαρχουν ποιό σοβαρα θεματα απο την υπαρξη του σωτηρακη τους!
Κατα τα αλλα καλο το ιστολογειο και καλες οι αναρτησεις σου.

Άθεος είπε...

Ε, μην τα μηδενίζουμε όλα…
Αν υπήρχε θα υπήρχε ζήτημα. Τώρα που δεν υπάρχει απλά πρέπει να το ξέρουμε.

nicolaos demonicos είπε...

Αχ, Άθεε, είσαι απληροφόρητος. Αν είχε διαβάσει την «Ιησουιτική Παραϊστορία» του Fabulissious Falsifierous, θα είχες διαπιστώσει ότι ο Ιούστος, δέκα οκτώ χρόνια προ του θανάτου του, είχε προσβληθή από άνοια, οπότε λογικό είναι να είχε ξεχάσει τα περί Ιησού και λοιπών α(λ)ηθών γεγονότων.
Όσον αφορά στο περί «Χρήστου» ή «Χριστού», θεωρεί κάποιος ότι έχει οποιαδήποτε σημασία;
Το «Χριστός»-επίθετο (ο χριστός, κεχρισμένος του θεού) μετετράπη σε όνομα. Εξ άλλου «Χρήστος» παραπέμπει στο ά-Χρηστος, οπότε βράσε ρύζι.
Για μία ακόμη φορά συγχαρητήρια και κουράγιο για την συνέχεια.

Άθεος είπε...

Τι να κάνω… ndemonicus, με κορόιδεψαν και τόσο καιρό εγώ διάβαζα την Redigoulo Istorica από την οποία ενεπνεύσθην την περίφημη Brounzinontas Istorica!

Κώστας είπε...

Και βέβαια δεν θα μπορούσα να μην θυμηθώ, φίλε Άθεε, τα σεντόνια που ανταλλάξαμε για το θέμα πριν από δύο χρόνια, θυμάσαι; Το ξεσκίσαμε το πράγμα! Βέβαια, τελικά τον Ιώσηπο τον άφησα χρωστούμενο, αν θυμάσαι, αλλά δε βαριέσαι - παραγράφηκε! :-)

Άθεος είπε...

Τα θυμάμαι Κώστα τα σεντόνια και τον μαζοχισμό σου να ξεψειρίζεις κάθε λεπτομέρεια, ενώ εγώ με επιφυλακτικότητα σχολίαζα γιατί το βιβλίο μου, τότε, ήταν υπό έκδοση. Όμως δεν παρέλειψα, σχολιάζοντας, που έκανα… ανάρτηση για τον Τάκιτο στο blog σου κι εσύ σχολίαζες, χα χα χα! Αν έγραφες και για τον Ιώσηπο, ακόμα θα τα λέγαμε!
Να είσαι καλά, ψείρα και μαζοχιστή μου. Έτσι δηλαδή όπως θα ήθελα να είναι όλοι οι ερευνητές συγγραφείς και ιστορικοί!

Άθεος είπε...

Το σχόλιο αυτό δεν σχετίζεται με το θέμα.
Απλά, σαν είδηση της μέρας το μνημονεύω για μελλοντική χρήση.

Unknown είπε...

Επισκέφθηκα αυτό το blog μετά από αναρτήσεις άλλου ιστότοπου θεμάτων που είχαν δημοσιευτεί αρχικά εδώ, και το βρίσκω ενδιαφέρον.. Διάβασα μερικές αναρτήσεις πριν αποφασίσω να σχολιάσω.

Να έχετε υπόψιν σαν ότι οι φανατικοί πιστοί διόλου δεν ενδιαφέρονται για την ιστορικότητα του Ιησού από άλλες πηγές.. Υπάρχει μια πηγή που για αυτούς είναι πάνω από όλες που εκεί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.. Μιλάμε για το ιερό τους βιβλίο και αφού για αυτούς είναι λόγος του Θεού γιατί να μπουν στην διαδικασία να ψάξουν τι γίνεται ιστορικά.. εξάλλου δεν είναι εύκολη υπόθεση...

Άθεος είπε...

Αγαπητέ Μάνο, δεν έχεις άδικο. Οι πιστοί δεν ενδιαφέρονται να ενημερωθούν γι αυτό που είναι πεπεισμένοι. Αν ήταν δυνατόν να συμβαίνει αυτό, δεν θα είχαμε τόσους πιστούς. Είναι λοιπόν ο στρουθοκαμηλισμός που ευθύνεται και αποκρύπτουμε την αλήθεια από τον εαυτό μας. Ούτε και μεις θα γινόμασταν άθεοι, αν δεν διαβάζαμε τα δικά τους συγγράμματα. Πώς σου φαίνεται η ειρωνεία αυτή;

Unknown είπε...

Υπάρχει η τάση της δαιμονοποίησης κάθε τι αντιθέτου, παλιά πετυχημένη πρακτική που έχει περάσει από τους ιεροκήρυκες και στο μυαλό του κάθε πιστού.. Ο πιστός μπαίνοντας και μόνο στο blog σου, αγγίζει τα όρια της αμαρτίας και οι τύψεις ξεκινάνε να υφίστανται.. Οι τολμηροί θα διαβάσουν λίγο από κάποια δημοσίευση ίσως ολόκληρη.. Ίσως να σκεφθούν ότι ωραία τα λέει ο αρθρογράφος... όμως θα φταίει αυτός ο ισχυρός δαίμονας που έχει ριζώσει μέσα του και τον έχει κάνει να τα λέει τόσο πειστικά..

Κάποια στιγμή στο παρελθόν ένας φίλος μου προσηλυτίστηκε σε κάποια αίρεση.. Είχα φτιάξει στο μυαλό μου την εικόνα ενός θεού και έτσι νόμιζα ότι παρουσιαζόταν και στα ιερά κείμενα.. Ψάχνοντας να του αποδείξω ότι ο θεός που μου αναφέρει αυτός ουδεμία σχέση έχει με τον πραγματικό διαπίστωσα πως αυτός ο περίεργος θεός που μου παρουσίαζε ο φίλος μου από την αίρεση του, έμοιαζε πάρα πολύ με αυτόν που ανακάλυπτα στα ιερά κείμενα και ότι εγώ ήμουν αυτός που έκανα λάθος τόσο καιρό για αυτή την ταύτιση.. Τότε ήταν που έφαγα το πρώτο χαστούκι..

Άθεος είπε...

Ωραίο Μεσαιωνικό σχόλιο «Ο πιστός μπαίνοντας και μόνο στο blog σου, αγγίζει τα όρια της αμαρτίας και οι τύψεις ξεκινάνε να υφίστανται.. Οι τολμηροί θα διαβάσουν λίγο από κάποια δημοσίευση ίσως ολόκληρη.. Ίσως να σκεφθούν ότι ωραία τα λέει ο αρθρογράφος.. όμως θα φταίει αυτός ο ισχυρός δαίμονας που έχει ριζώσει μέσα του και τον έχει κάνει να τα λέει τόσο πειστικά»
Το αφήνω ασχολίαστο! Μνημείο!
Για όλα φταίει ο Δαίμονας, ακόμα και για την Αλήθεια!

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5