Στις 14 Ιούλη και την 1η Αυγούστου έκανα δυο αναρτήσεις για την Γαλλική Επανάσταση. Είχα χρέος, απέναντι σε κείνους που άνοιξαν δρόμους προς την ελευθερία, δρόμους πνευματικούς, προκειμένου να ξεκολλήσουμε από τον σκοταδισμό και τη δεισιδαιμονία του Μεσαίωνα, που ταλάνιζε την ανθρωπότητα για αιώνες και μας έσφιγγε σαν στενός κορσές με ιδέες της σχολαστικής φιλοσοφίας. Στο βωμό εκείνου του αγώνα έπεσαν μάρτυρες πολλοί που κατακρεουργήθηκαν από θρησκευτικό φανατισμό ακολουθώντας, οι δήμιοι τους, ιουδαϊκές και χριστιανικές προτροπές της Π.Δ. και της Κ.Δ.
Άνθρωποι του πνεύματος και κυρίως επιστήμονες που θέλησαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο μας και να τον αλλάξουν, άφησαν την τελευταία τους πνοή στην πυρά, αφού πρώτα ανελέητα βασανίστηκαν στα υπόγεια κολαστήρια που συνήθως φιλοξενούνταν, πού λέτε..., στα υπόγεια εκκλησιών και μοναστηριών όπου κήρυτταν την αγάπη!
Άνθρωποι του πνεύματος και κυρίως επιστήμονες που θέλησαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο μας και να τον αλλάξουν, άφησαν την τελευταία τους πνοή στην πυρά, αφού πρώτα ανελέητα βασανίστηκαν στα υπόγεια κολαστήρια που συνήθως φιλοξενούνταν, πού λέτε..., στα υπόγεια εκκλησιών και μοναστηριών όπου κήρυτταν την αγάπη!
Πλάι σε κείνους και ένας παπάς! Όμως αυτόν δεν κατάφεραν να του πειράξουν ούτε τρίχα από το κεφάλι του. Πώς έγινε αυτό; Να πως έχει η ιστορία:
ΠΗΓΗ: Απόστολος Λυμπερίδης
"ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ"
Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ
Για να φτάσει κανείς να αλλάξει το κοινωνικό σύστημα, πρέπει πρώτα να αλλάξει ο ίδιος. Η πρώτη επανάσταση γίνεται στο μυαλό με αντίπαλο τις ιδέες του παρελθόντος. Αντίπαλοι είμαστε εμείς. Ο αληθινός αγωνιστής, ο πραγματικός ήρωας, είναι αυτός που ξεπερνά τον εαυτό του! Υπάρχει άραγε πιο τρανταχτό παράδειγμα από την επανάσταση που έκαναν αυτοί που αντιστάθηκαν στις αφύσικες και παράλογες ιδέες της Εκκλησίας, όταν αυτή κατείχε και την εξουσία και τη ρομφαία; Υψώνοντας το ανάστημά τους μέσα στις φλόγες της Ιερής Εξέτασης, εκείνοι οι πραγματικοί ήρωες, διακήρυξαν με παρρησία τα πιστεύω τους, φωτίζοντας με τη λάμψη της μακάβριας φωτιάς τα σκοτάδια μιας κάστας ανθρωπάριων που τόσο μίσησαν τη ζωή και τον άνθρωπο. Ο αγώνας τους γονιμοποίησε τις μέλλουσες γενιές που έριξαν τις ρίζες της γνώσης τους στην τέφρα εκείνων των μαρτύρων που αψήφησαν το θάνατο, θυσιάζοντας τη ζωή τους στον αγώνα για την αλήθεια.
Ο παπάς Μεσλιέρ όμως τους ξέφυγε, αποτελώντας άλλο ένα παράδειγμα ηρωισμού που θα φιγουράρει στην ιστορία για να θυμίζει ότι, οι αγώνες θέλουν τόλμη και αρετή για να ευοδωθούν οι καρποί των αγωνιστών. Η μακρόχρονη υπομονή και η περισπούδαστη σοφία ήταν τα όπλα που απέδωσαν καρπούς, δίνοντας ένα δυνατό χαστούκι στην Εκκλησία και στο θρησκευτικό κατεστημένο της τότε κοινωνίας.
Ήταν καλοκαίρι του 1729 όταν πέθανε ο εξηπεντάχρονος Ζαν Μεσλιέρ που διετέλεσε σαράντα ολόκληρα χρόνια παπάς στην ενορία του Ετρεπινύ στην περιοχή των Αρδεννών. Πέρα από μία επίπληξη το 1716 από έναν επίσκοπο που τάχθηκε ενάντια στους αγρότες της περιοχής και ο Μεσλιέρ μη έχοντας άλλο τρόπο από το να υποστηρίξει το δίκιο τους, δεν έδωσε καμιά αφορμή, ούτε και δήλωσε ποτέ ανοιχτά τα πιστεύω του. Όμως πεθαίνοντας άφησε μία ολοκληρωμένη εργασία χιλίων διακοσίων σελίδων (1) που τον ανέδειξε θεμελιωτή του υλιστικού αθεϊσμού!
Η θρησκεία, διακήρυξε ο Μεσλιέρ, είναι πλάνη, ψέμα, φαντασίωση και απάτη. Ο Θεός δεν υπάρχει, γιατί αν υπήρχε τέτοιο ον θα γνωστοποιούσε ολοφάνερα την ύπαρξή του στους ανθρώπους, από τους οποίους θα ήθελε να αγαπηθεί και να λατρευτεί, όπως του αξίζει. Όμως η επίμονη σιωπή του μας αναγκάζει να συμπεράνουμε ή ότι κοροϊδεύει τον άνθρωπο, αφήνοντάς τον στην άγνοια, ή ότι δεν υπάρχει! Πώς είναι δυνατόν ένα ον τέλειο σαν το θεό να ισχυρίζεται ότι δημιούργησε έναν κόσμο ελεεινό, γεμάτο ελαττώματα και συμφορές και οι άνθρωποι να συνεχίζουν να πεθαίνουν στη δυστυχία τους; Ας σταματήσουν να αναγάγουν τη δυστυχία του στο προπατορικό αμάρτημα, που εδώ που τα λέμε, πώς είναι δυνατόν για μία απλή παράβαση της εντολής του να επιβάλει αιώνια την οδύνη του ακόμα και σε εκείνους που ποτέ δεν έφταιξαν; Επίσης, προκειμένου να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος από την αιώνια καταισχύνη, αποφασίζει να στείλει το γιο του, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να διαπράξουν ακόμα μεγαλύτερη αμαρτία, σκοτώνοντάς τον! Τι παραλογισμός, ο πάνσοφος και πανάγαθος θεός να προσβάλλεται από ένα πλημμέλημα και να αποφασίζει να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος με μία θεοκτονία!
Σχολιάζοντας το μανιφέστο του αβά Μεσλιέρ ο Ζωρζ Μινουά αναφέρεται στα αποτελέσματα της διέλευσης του Χριστού από τη γη, συμπεραίνοντας, σύμφωνα με το μανιφέστο, ότι δεν ήταν και τόσο εποικοδομητική.
«Όχι μόνο το κακό, η αμαρτία, η οδύνη είναι πάντοτε παρόντα, αλλά δεσπόζουν μονίμως, οι δε χριστιανοί δεν είναι καλύτεροι από τους άλλους. Σε αυτά τα χωρία ξεσπάει η βαθύτατη απαισιοδοξία του: Η διαστροφή και η μοχθηρία των ανθρώπων καθημερινά αυξάνεται σαν ένας κατακλυσμός διαστροφής και ανισότητας που καταπνίγει τον κόσμο. Ακόμα και οι χριστολάτρες μας δεν είναι σε θέση να κομπάσουν ότι, κατά την πολιτεία και τα ήθη τους, είναι υγιέστεροι, σωφρονέστεροι και πιο ενάρετοι ή πιο πειθαρχημένοι από τους άλλους λαούς της γης… Λοιπόν, τι είναι επιτέλους αυτή η ιστορία περί λυτρώσεως; Ένα από τα δύο: είτε αξιοθρήνητη αποτυχία είτε απάτη… Εάν ο Χριστός ήταν όντως θεός, το πρώτο, το ωραιότερο και το πιο αξιοθαύμαστο θαύμα του θα ήταν να κάνει όλους τους ανθρώπους ενάρετους, σώφρονες και τέλειους, τόσο ως προς το σώμα, όσο και ως προς το πνεύμα… Εάν ο Χριστός ήλθε πράγματι ως σωτήρας όλης της ανθρωπότητας, εάν η θυσία του αντιστοιχεί στη λύτρωση όλων των αμαρτιών του κόσμου, γιατί απαιτούνται ακόμα μετάνοιες; Γιατί υπάρχουν ακόμα καταδικασμένοι; …Ο θεός αυτός πανάγαθος και παντοδύναμος παρατηρεί αδιάφορος δισεκατομμύρια παιδιά του να σπεύδουν προς την κόλαση! Ατενίζει το ναυάγιο της ίδιας της δημιουργίας του! Είδαμε άραγε ποτέ άλλοτε κάτι τόσο παράλογο;» (2)
Ο παπά Μεσλιέρ κάνει την κοινωνική του εξέγερση, παροτρύνει τους συναδέλφους του να αποσκιρτήσουν και να αποκηρύξουν την πίστη τους. Ψάξτε να μάθετε αν λέω την αλήθεια. Αντικρούστε με αν μπορείτε. Μεσολαβήστε υπέρ της αλήθειας και υπέρ των λαών που στενάζουν κάτω από τον αφόρητο ζυγό της τυραννίας και των άσκοπων δεισιδαιμονιών. Μην εξευτελίζετε τον ταλαίπωρο λαό και τον απειλείτε με την αιώνια κόλαση, ενώ ταυτόχρονα αποκρύβετε τις δημόσιες κλεψιές, τις κραυγαλέες αδικίες των κυβερνώντων που λεηλατούν και καταδυναστεύουν τον λαό. Αδιαφορώ για τους προβληματισμούς που θα σας προκαλέσω, όμως δεν μπορείτε να μου κάνετε τίποτα! Οι νεκροί είναι εκτός πεδίου της δράσης των ζωντανών!
«Οι ιερείς, οι ιεροκήρυκες ας κάνουν το κορμί μου ό,τι θέλουν. Ας το ξεσκίσουν, ας το κατακομματιάσουν, ας το ψήσουν ή ας το κάνουν φρικασέ και ας το φάνε ακόμα με τα μπαχαρικά της αρεσκείας τους, εγώ ουδόλως ανησυχώ. Θα βρίσκουμε από δω και στο εξής έξω από τη δικαιοδοσία τους, τίποτε δε θα μπορεί πια να με τρομάξει». (3)
Ο Μεσλιέρ πραγματικά ήταν άτρωτος πια. Τον αγώνα του τον έκανε μέσα από την ανυπαρξία του, καθιστώντας όμως τον ίδιο αθάνατο στις συνειδήσεις των έντιμων αγωνιστών που θα συνεχίσουν στο μέλλον να αγωνίζονται για την αλήθεια αιώνια, καθιστώντας την τελευταία στο βάθρο της και καταβαραθρώνοντας το ψέμα και τη δεισιδαιμονία. Στη διάρκεια της ζωής του είδε να θανατώνονται αρκετοί συνάδελφοί του για τις αντιθρησκευτικές τους θέσεις επειδή δεν ήταν αρεστές στην Εκκλησία. (4)
Αναμφίβολα ο παπάς Μεσλιέρ σηματοδότησε την εποχή του, επηρεάζοντας τους κατοπινούς αγωνιστές υπέρ της ελευθερίας της συνείδησης και του Αθεϊσμού, βάζοντας τέρμα στο ψέμα, την υποκρισία και τη δεισιδαιμονία που αμαυρώνουν τη λογική και συσκοτίζουν την αλήθεια. (5)
Ο αγώνας υπέρ του Αθεϊσμού λοιπόν μπορούσε να ξεκινήσει ακόμα και με έναν παπά, που οι ιδέες του αναμφίβολα είναι ειλικρινείς και ο αυθορμητισμός του ακαταμάχητος! Πριν επιχειρήσουμε λοιπόν να αλλάξουμε τον κόσμο, ας κάνει ο καθένας τη δική του προσωπική επανάσταση. Τέτοια είναι η δύναμή του νου. Με την βοήθεια της λογικής μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 Ο Μεσλιέρ για να εξασφαλίσει το χειρόγραφό του από τον αφανισμό που προφανώς θα επιτελούσε η Εκκλησία, άφησε τρία αντίγραφα στους δικαστικούς και τους συμβολαιογράφους του Μεζιέρ, του Ρετέλ και του Σαιντ Μενεού!
2 «Η Ιστορία της Αθεΐας» σελ. 392-393 μετάφραση Βάλια Σερέτη, εκδόσεις Νάρκισσος.
3 Ό.π. σελ. 397.
4 Ο Μινουά αναφέρεται στον Λεφέβρ που κάηκε στην πυρά το 1700. Στον εφημέριο Τζιουλώμ που σαν άθεος γλίτωσε μεν την πυρά όμως κλείστηκε στις φυλακές κάποιας μονής το 1728 και στον Ναπολιτάνο συγγραφέα Πιέτρο Τζιανόννε που πέθανε στις φυλακές γιατί τόλμησε να γράψει κατά της Εκκλησίας.
5 Περισσότερα για το μανιφέστο του Ζαν Μεσλιέρ βλέπε Κ. Πέτρου « Η Διαθήκη του Παπά. Σύντομη Παρουσίαση του J. Meslier (1664-1729) και του Έργου του». Εκδόσεις Γκόνη. Επίσης Ζωρζ Μινουά «Η ιστορία της Αθεΐας» σελ. 379-414 εκδόσεις Νάρκισσος.
 |
Στις 17 Νοέμβρη του 1793 ο εκλεγμένος αντιπρόσωπος της Εθνοσυνέλευσης Ανάχαρσις Κλόοτς στην ομιλία του απηύθυνε πρόταση στο Σώμα να ανεγερθεί άγαλμα του Ζαν Μεσλιέρ μπροστά στο ναό του Ορθού Λόγου.
Οι σύνεδροι της Εθνοσυνέλευσης που οι περισσότεροι ήταν ντεϊστές, φαίνεται να θορυβήθηκαν στην ιδέα του αθεϊσμού που έπρεπε να στηθεί στο βάθρο τιμητικά και προφανώς εις βάρος τους, ικανοποίησαν τον Κλόοτς με την ψήφιση μιας τιμητικής και τυπικής μνείας στον ήρωα παπά!
|
22 σχόλια:
Πραγματικά,πρέπει να είναι η πρώτη ως τώρα ανάρτησή σου από όσες έχω διαβάσει,για το θέμα της οποίας δεν είχα την παραμικρή ιδέα!
Ίσως γιατί ποτέ δεν σκέφτηκα ότι υπήρχαν και τέτοιες (κατά κάποιον τρόπο)ηρωικές μορφές στους κόλπους της ''απέναντι πλευράς''. Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση...αξίζει ψάξιμο.
Ευχάριστη η έκπληξη λοιπόν.
Αναμένουμε και τις επόμενες.
ΥΓ1: υπάρχει καμία από τις πρωτύτερες αναρτήσεις που να αναφέρεται στο Νίτσε?εκτός από αγαπημένος,είναι και εξέχουσα αθεΐστική μορφή. Αν όχι,υπάρχει περίπτωση να αφιερώσεις χώρο κάποια μέρα για αυτόν?
ΥΓ2:επιτέλους,βρήκα το βιβλίο σου-στο τελευταίο βιβλιοπωλείο εν Λήμνω παρακαλώ!εννοείται πως το έχω ήδη διαβάσει.Ιδιαίτερα μού άρεσε το πρώτο κεφάλαιο (εξαιρετικά διαφωτιστικό περί του σε τι έδαφος αναπτύχθηκε ο χριστιανισμός,αρκετές λεπτομέρειες δεν τις ήξερα) ενώ συγκινήθηκα με τα περί Ιουλιανού και Υπατίας.
Γενικά,είναι μια πολύ καλή προσπάθεια να φέρει κοντά τον καθένα θέματα τα οποία ειδικά στην Ελλάδα είναι ιστορικά ταμπού ή σκοπίμως διαστρεβλωμένα προκειμένου να στηριχθουν απεχθή κουτοπόνηρα ιδεολογήματα (πχ η τρισχιλιετής συνέχεια του ελληνισμού)
.Ο τρόπος σου είναι απλός,κατανοητός και περιεκτικός σε σχέση με την περιπλοκότητα και την ''ωμότητα'' των γεγονότων που εξιστορεί και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί διαβάζεται εύκολα και σου δίνει κίνητρο να ερευνήσεις. Αλήθεια,έχει εμπορική επιτυχία? από περιέργεια ρωτάω,μη νομίζεις ότι το θεωρώ και απόλυτο κριτήριο...
Χαιρετώ.
-Καλημέρα φίλε Άθεε. Για τον εν λόγο παπά- αβάς δεν είχα ιδέα…μέχρι που έμαθα -γι’ αυτή την εξέχουσα προσωπικότητα - διαβάζοντας το βιβλίο σου «Χαλκεύοντας την ιστορία». Με εντυπωσίασε πραγματικά …. Πως λοιπόν ένας άνθρωπος της εκκλησίας –θρησκείας , είχε αυτές τις τόσο προχωρημένες και συνάμα απαγορευμένες ιδέες και κοσμοαντίληψη εν έτη δύσκολα και άκρος θεοκρατικά – θρησκευτικά.Μα πιο πολύ με εξέπληξε ,η τεράστια υπομονή που είχε όλα αυτά τα χρόνια, αποκρύπτοντας την πραγματική του κοσμοαντίληψη. Πως τα κατάφερε!!!!!
-Θαυμάζω αυτόν τον τόσο σημαντικό άνθρωπο....
-ΥΓ Όταν έμαθα -εν μέσο του βιβλίου σου- γι’ αυτή την τεράστια προσωπικότητα, περίμενα πως κάποια στιγμή θα το παρουσίαζες μέσα από το ηλεκτρονικό σου βιβλίο- μπλοκ.... και να... Εγένετω....!
-Να ‘σε πάντα καλά φίλε μου……
Μαύρο Μέλι
Χαίρομαι που μόνο αυτό δεν ήξερες!
Όμως αυτό σημαίνει ότι δεν τελείωσες το βιβλίο, τουλάχιστον δεν έφτασες στο προτελευταίο κεφάλαιο όπου το αναφέρω!
Για τον Νίτσε, ίσως σε καμιά σατιρική ανάρτηση να χρησιμοποιήσω κανένα τσιτάτο του Ζαρατούστρα που τόσο αγαπώ!
Αα, δεν το ξέρεις; Εδώ και πολύ καιρό είχα ανοίξει ένα blog προς τιμή του, αλλά δεν βρήκα χρόνο να ασχοληθώ πολύ. Κοίτα εδώ!
Όσο για την επιτυχία του βιβλίου που με ρωτάς, μπορώ να ομολογήσω, είναι μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, σύμφωνα όχι μόνο από τις πληροφορίες του εκδοτικού οίκου, αλλά και από τα σχόλια που συχνά λαμβάνω!
Θεωρώ ότι είναι έλλειψη για τον ερευνητή που δεν το έχει μυριστεί ακόμα, κι αυτό όχι επειδή θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, αλλά επειδή εκτός από τον Κορδάτο το 1965, καμιά άλλη αντίστοιχη ελληνική εργασία δεν έχει γίνει και μάλιστα σ’ αυτήν την έκταση.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
ΣΤΑΥΡΟΣ
Έχεις δίκιο φίλε μου. Δεν ήσουν ο μόνος που εκπλάγηκες με την ιστορία του παπα-Μεσλιέρ! Να δεις τι έκπληξη ή μάλλον τι ταμπλάς έπεσε στα κεφάλια των γάλλων επισκόπων μόλις έμαθαν για το χειρόγραφο του άθεου παπά!
Πραγματικά, πρέπει να είχε μεγάλη υπομονή ο άνθρωπος αυτός και το σύγγραμμα 1200 σελίδων να το δούλευε χρόνια αποκρύβοντάς το όχι μόνο από τα ύποπτα βλέμματα, αλλά απ’ όλους! Αντιλαμβάνεσαι τι θα είχε να τραβήξει ο άνθρωπος αυτός από τους ανθρώπους της… αγάπης (τρομάρα τους)!
Ένα τέτοιο ιστορικό ντοκουμέντο, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο, την στιγμή που αναφέρομαι στον Διαφωτισμό και την Γαλλική Επανάσταση!
Να σαι πάντα καλά κι εσύ Επικούρειε φίλε!
Χαιρετισμούς στη Θράκη!
Εγώ γιατί τον βρίσκω δειλό και υποκριτή τον πάπα Μεσλιέρ?
Δειλό γιατί δεν βρήκε το θάρρος εν ζωή να υποστηρίξει τις απόψεις του και να θυσιαστεί γι αυτές όσοι τόσοι άλλοι.
Και υποκριτή γιατί πίσω απ'τον μισθό και την σιγουριά της εκκλησίας εθρεφε τις αντιρρήσεις του.
Για μένα αυτή δεν είναι επανάσταση είναι προσποίηση!
Ετσι όλοι μπορούν να ονομαστούν ήρωες μετά θάνατο χωρίς στην ουσία να προσφέρουν τίποτα!!
Για μένα ήρωας είναι αυτός που παλεύει και υποστηρίζει τις αξίες του τα πιστεύω του και ας έρχεται αντιμέτωπος με όλους!
Σόρυ αν σε πληγώνω αλλά τυχαίνει να μην έχουμε τις ίδιες απόψεις:))
Zoyzoy
Πολύ χαίρομαι για το σχόλιό σου αυτό, επειδή μέσα από την αντίθεση μπορούμε να φτάσουμε ευκολότερα στην αλήθεια! Ανορθόδοξος τρόπος; Όχι βέβαια!
Ο ανορθόδοξος τρόπος είναι ο δογματικός, αυτός που διάλεξε ο χριστιανικός δογματισμός, πολεμώντας κάθε αντίθετη (αιρετική) άποψη! Αν είσαι έξυπνη θα καταλάβεις γιατί ο Ιουστινιανός έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές. Γιατί δεν μπορούσε να αντέξει στους κόλπους της δογματικής του θεώρησης την διαφωνία, που στην πολιτική λέγεται δημοκρατία και στην θρησκεία αίρεση!
Πάμε λοιπόν στον Μεσλιέρ.
Δειλός ήταν που σφίγγοντας τα δόντια, σαράντα χρόνια, υπέμενε όλες τις ανοησίες των «ιερών γραφών» και γράφοντας κρυφά με πούπουλο χήνας 1200 πυκνογραφημένες σελίδες (και αντιγράφοντας μετά άλλες δυο φορές το χειρόγραφο) κάτω από το τρεμάμενο φως του κεριού, ενώ η όρασή του βαθμιαία τον εγκατέλειπε και εξαντλώντας όλη του τη ζωή, μέχρι την αφάνεια της ύπαρξής του, χωρίς να μετανιώσει ούτε στιγμή από την ακλόνητη πεποίθησή του;
Υποκριτής ήταν που είχε την δύναμη φεύγοντας από τη ζωή να ζητήσει συγνώμη που σαράντα χρόνια εγκλώβιζε το ποίμνιο με ανοησίες; Αντιπαρέβαλε την ειλικρίνεια αυτή με την ανύπαρκτη συγνώμη εκείνων των αγίων και καθοδηγητών των τριών μεγάλων θρησκειών του χριστιανισμού, που παρά τα εγκλήματα που διέπραξαν ενάντια στην ανθρωπότητα, παραμένουν επίμονα στις αλάθητες αποφάσεις τους, ακόμα και τώρα που ακράδαντα από την ιστορία διαψεύδονται!
Λες από δειλία διάλεξε αυτόν τον μακροχρόνιο τρόπο να διαμαρτυρηθεί ή επειδή θεώρησε ότι η πράξη του αυτή θα δικαιωνόταν από την ιστορική πραγματικότητα, δίνοντας και τις 1200 σελίδες του χειρογράφου του στην βιβλιογραφία μας σήμερα με αλήθειες και χωρίς να δώσει την ευχαρίστηση στους διώκτες του να τον μεταπείσουν βασανίζοντάς τον ή συκοφαντώντας όπως τον Γαλλιλαίο που αναγκάστηκε να αναιρέσει τις πεποιθήσεις του και να καταδικαστεί κατ’ οίκον περιορισμό, μέχρι που έχασε το φως του και άφησε τη ψυχή του σε μια σκοτεινή κάμαρα ολομόναχος!
Κάτω από την απειλή των βασανισμών, μια αναίρεση θα μπορούσε να αφανίσει αυτό που σήμερα έχουμε στα χέρια μας και ο Μεσλιέρ το ήξερε αυτό και το προστάτευσε.
Λες ο φόβος να κυριαρχεί εδώ ή η σύνεση όπως στην «Απόκρυφο Ιστορία» του Προκόπιου που την απέκρυψε μέχρι το θάνατο του επαίσχυντου Ιουστινιανού και της πόρνης Θεοδώρας;
Το ότι ήταν ιερέας και έκανε αυτόν τον αγώνα σαράντα συναπτά έτη, κάτω από την μύτη της ιερής εξέτασης τον καθιστά μοναδικό και την πράξη του, αληθινά επαναστατική, ειλικρινή και θαρραλέα, γιατί δεν λύγισε ούτε όταν οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν οδεύοντας σε ένα τόπο άγνωστο και μαρτυρικό, όπως κατά πεποίθηση πίστευαν εκείνο τον καιρό, αλλά και σήμερα οι γέροι, όταν η ώρα πλησιάζει!
Όλα αυτά που πίστευε ο άθεος αυτός ιερέας, τα απέδειξε έμπρακτα, με μακροχρόνιο αγώνα και στο τέλος κοροϊδεύοντας τους εχθρούς του με την αφάνεια της ύπαρξής του τόσο τους απογοήτευσε που το μίσος τους δεν διοχετεύθηκε στο γέρικο κορμί του!
Έτσι λοιπόν zoyzoy, χάρη στις διαφορετικές σου απόψεις, μου έδωσες την ευκαιρία να εκφράσω αυτό που τόσο πολύ ήθελε, ο επαναστάτης παπάς, να κατανοήσουν οι διώκτες του, ότι πεθαίνοντας ο άνθρωπος, τίποτα δεν αφήνει, παρά μονάχα τις πράξεις του που σαν μνημείο θα ακτινοβολούν στο μέλλον, όπως το αστέρι που πέθανε και το φως του ταξιδεύει ακόμα, σε αντίθεση με τις πράξεις των υποφαινόμενων αγίων της Εκκλησίας που με τα εγκλήματά τους, έμπρακτα απέδειξαν την υποκρισία τους!
Η περίπτωση του MESLIER, που και εγώ γνώρισα μέσα από το βιβλίο σου φίλε Άθεε, είναι αρκετά αντισυμβατική. Δεν έχει εκείνα τα κλασικά χαρακτηριστικά του επαναστάτη ήρωα που θυσιάζεται χάριν της αξίας των ιδεών του. Είναι νομίζω κάτι πιο γήινο, πιο προσιτό στο μέσο άνθρωπο, πιο βατό που δείχνει ένα διαφορετικό τρόπο αγώνα.
Ο παπάς είχε πολλά να δώσει, όμως το σύστημα με την πρώτη φράση του θα τον εξαφάνιζε, όπως συνέβη με τόσους διανοούμενους που ήρθαν σε ρήξη με το ιερατείο. Πιθανών το έργο του να χανόταν πριν ακόμα ωριμάσει και ολοκληρωθεί. Αυτό το γνώριζε ο MESLIER και επέλεξε ένα διαφορετικό δρόμο για να μεταλαμπαδεύσει τις ιδέες του στις επόμενες γενεές.
Μπορεί σήμερα που υπάρχει ελευθέρια στη διατύπωση και τη διακίνηση των ιδεών να μας φαίνεται η συμπεριφορά του δειλή (αν και δεν το θεωρώ κακό, δεν είναι υποχρεωτικό ο κάθε άνθρωπος που έχει κάποιες επαναστατικές ιδέες να έχει και την σωματική αντοχή να τις υπερασπισθεί) όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Είχε συλλάβει κάποιες επαναστατικές ιδέες περί θεού εκείνη την εποχή και ήθελε με κάποιο τρόπο να μη χαθούν.
Εγώ θα έλεγα ότι λειτούργησε διαλεκτικά αποφεύγοντας τη ρήξη και τελικά κατάφερε το έργο του (η ουσία της ζωής του) να μείνει ζωντανό για να διαφωτίσει τις νεότερες γενεές. Ήταν τελικά πολύ περισσότερο αποτελεσματικός από πολλούς ανώνυμου επαναστάτες που τους εξαφάνισε το ιερατείο.
Δεν μ’ αρέσουν οι ήρωες, τα πρότυπα, οι ιδεολογίες κτλ επειδή εύκολα μεταβάλλονται σε δόγματα, αυτός ο τρόπος αγώνα μου ταιριάζει καλύτερα και τον θεωρώ τελικά πιο αποτελεσματικό και επαναστατικό.
Ίσως το σχόλιό μου να είναι και μια απάντηση για τη zoyzoy.
Το διάβασα και το θυμάμαι,εννοώ δεν ήξερα τίποτα περί του θέματος!
Αυτό το βιβλίο του Μεσλιέρ,ξέρεις αν υπάρχει στα ελληνικά και αν βρίσκεται εύκολα?ή πρέπει να ελπίσω στην τύχη,όπως με το δικό σου?!
Dyer
Σίγουρα, η ενέργεια του Μεσλιέρ, έχει προσωπικά κριτήρια που ο ίδιος, σύμφωνα με τις συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή εκείνη, εκτιμήθηκαν καλύτερα και έτσι αποφάσισε να δράσει. Προσωπικά εμένα μου άρεσε έτσι όπως χειρίστηκε το θέμα, γιατί γελοιοποίησε την Εκκλησία και την ξεμπρόστιασε, στιγματίζοντάς την για την εγκληματική της συμπεριφορά και τακτική.
Μέσα από τους χειρισμούς αυτούς, ο αγώνας του ήταν ειρηνικός, χωρίς έπαρση και κραυγαλέες κινήσεις. Δεν φαίνεται να θέλει να κάνει τον ήρωα, αλλά έχει ένα στόχο και σκοπό και τον επιτυγχάνει διάνα!
Μαύρο Μέλι
Κατανοητόν!
Το βιβλίο αυτό απ' ότι γνωρίζω φαίνεται να είναι εξαντλημένο! Μόνο στο βιβλίο του Μινουά μπορείς να βρεις αναφορά γι αυτόν και κομμάτια από το έργο του.
Ωραία ανάρτηση Άθεε κ' πάνω που αναρωτιόμουνα "πως κ' δεν έχει κάνει ανάρτηση για τον Μεσλιέρ". Εξαιρετικός ο Μεσλιέρ, έχω διαβάσει το βιβλίο του. Ο άνθρωπος τα βάζει με την θρησκεία κ' αποκαλύπτει ολόκληρο το μύθο κ' την απάτη που έχει στήσει, έστω κ' με τον τρόπο που το κάνει. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν ιερείς οι οποίοι αμφισβητούν τη θρησκεία, γιατί με βάση την ιδιότητα τους, τα λεγόμενα τους μπορούν να γίνουν πιο εύκολα αποδεκτά απο τους πιστούς. Πάντως όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει το βιβλίο του Μεσλιέρ, μπορεί να το βρεί απο τις εκδόσεις Οδυσσέας με τον τίτλο "Δεν υπάρχει Θεός, με την κοινή λογική ενός ιερέα".
SkyclaD
Πολλοί ακόμα θα αναρωτιούνται για άλλα θέματα πότε θα παρουσιαστούν. Όμως, είναι τόσα τα θέματα, που κάθε μέρα να έκανα μια ανάρτηση, δεν θα κατάφερνα να τα εξαντλήσω. Από τον τρόπο γραφής και την ευθύνη που νιώθω όταν γράφω θέλοντας να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας, αντιλαμβάνεστε ότι περισσότερα από δυο άρθρα το μήνα δεν έχω την δυνατότητα να ανεβάσω. Θέματα υπάρχουν αλλά ο χρόνος είναι λίγος και η ζωή μικρή! Ούτε θα ήταν θεμιτό ένα άρθρο της στιγμής, γραμμένο άρπα κόλα να χαλάσει την εικόνα του blog!
Ευχαριστώ όμως για την πληροφορία της έκδοσης Οδυσσέας, την αγνοούσα, γιατί μέχρι που έγραψα το κεφάλαιο αυτό για το δικό μου βιβλίο η έκδοση αυτή δεν υπήρχε και μετά σταμάτησα να ψάχνω αφού έμαθα ότι «Η διαθήκη του παπά» από τις εκδόσεις Γκόνη είχε εξαντληθεί.
Έτσι λοιπόν όσοι ανυπομονείτε να γνωρίσετε καλύτερα την λογική του επαναστάτη παπα-Μεσλιέρ σπεύσατε!
Και πάλι ευχαριστώ φίλε μου!
Μπορεί το έργο του τελικά να'μεινε να για να διαφωτίσει τις νεότερες γενεές αλλά για όλους τους υπόλοιπους που πόνεσαν βασανίστηκαν και πέθαναν υποστηρίζοντας τα πιστεύω τους για μένα είναι άδικο.
Θά'πρεπε Dyer να τιμούμε πρώτα όλους αυτούς τους ανώνυμους επαναστάτες που τους εξαφάνισε το ιερατείο και έπειτα το ν Παπά Μεσλιέρ που έπραξε μ'αυτό όπως λες τον διαλεκτικό τρόπο.
Είναι σαν να μένουμε όλοι εμείς στα Bloggs ν'αντιδρούμε με τα γραπτά μας στην σημερινή κατάσταση.
Να παίρνουμε τα εύσημα εμείς ενώ αυτοί που κατεβαίνουν και διαμαρτύρονται στις πλατείες να τρώνε το ξύλο της χρονιά τους και μεις εκ του ασφαλούς επαναστατούμε!
Πως σου φαίνεται??
Μα δεν σου απάντησε μόνο ο Dyer zoyzoy, σου απάντησα κι εγώ με ένα ολόκληρο κατεβατό. Πού διαφωνείς;
Και βέβαια τιμούμε όλους τους ανώνυμους αγωνιστές. Όμως τιμούμε και τους επώνυμους που άφησαν έργο.
Το έργο του Μεσλιέρ δηλαδή δεν αξίζει; Ή για να τιμηθεί θα έπρεπε να φάει και ξύλο, να βασανιστεί και τέλος να καεί… Όποιος καταφέρνει να τους ξεφύγει, δεν πρέπει να τιμηθεί;
Και μόνο που ήταν περισπούδαστη και μεγάλης υπομονής η δραστηριότητά του, του αξίζουν τα εύσημα που του αποδίδουμε.
Τι χρειάζεται ακόμα κανείς να κάνει ώστε έμπρακτα να αποδεικνύει ότι μετα-θάνατον καμιά τιμωρία δεν μπορεί να επιβληθεί και κυρίως να κάνεις τους διώκτες σου να σκυλιάζουν;!
Χα χα χα χα χα!!!!!!!
Άγιοι, δήμιοι και αλήτες μείναν με τα «τέτοια» στα χέρια!
…καλέ τι σασπένς….
Φίλε μου άθεε επέτρεψε μου, να αναρτήσω ένα από τα συμπεράσματα του Μεσλιέρ.
"Ο Σατανάς, όπως και η θρησκεία, εφευρέθηκε για να πλουτίζουν οι παπάδες. Αν ο Θεός δεν μπορούσε να κάνει τον άνθρωπο αναμάρτητο, δεν έχει το δικαίωμα να τον τιμωρήσει. Οι προσευχές των ανθρώπων στο Θεό αποδεικνύουν ότι δεν είναι ικανοποιημένοι από τη θεία διαχείριση. Ένας παγκόσμιος θεός θα έπρεπε να αποκαλύψει μία παγκόσμια θρησκεία. Η θρησκεία είναι ο ασθενέστερος τρόπος συγκράτησης των παθών. Μοναδικός στόχος των θρησκευτικών αρχών είναι η διαιώνιση της τυραννίας των βασιλιάδων και η θυσία των εθνών σε αυτούς. Μόνο ο φόβος δημιουργεί φανατικούς και θεϊστές. Οι μοιραίες συνέπειες της ευλάβειας. Η ιστορία μας διδάσκει ότι όλες οι θρησκείες ιδρύθηκαν με τη βοήθεια της άγνοιας των εθνών, και από ανθρώπους οι οποίοι είχαν την αναίδεια να αποκαλούνται αντιπρόσωποι του Θεού."
Καλά έκανες και έθιξες αυτή τη σκέψη του Μεσλιέρ φίλτατε γιατί είναι από τις καλύτερές του. Και μόνο που υπάρχουν τόσες θρησκείες αναιρεί την ύπαρξη του θεού. Αν υπήρχε, η ύπαρξή του θα ήταν προφανής, θα ήταν ορατή!
Η ενημέρωσή σου σχετικά με το θέμα είναι άκρως εντυπωσιακή! Είσαι δάσκαλος!
Με κολακεύεις Ηλιότυπε
...θα το πάρω επάνω μου!
Ο Κολλάτος έχει σκηνοθετήσει μια ταινία με την ζωή του παπά Μελιέ, όποιος ξέρει που μπορούμε να τη βρούμε, ας ενημερώσει...
Στην ένωση Άθεων φέτος τον Μάϊο είχαμε προγραμματίσει να την προβάλουμε, όμως λόγω εκλογών ματαιώθηκε. Ίσως στο μέλλον να ξαναεπιχειρήσουμε να έρθουμε σε επαφή με τον Κολλάτο.
καλημερα test
Καλημέρα Αορίτη, το test απέβη επιτυχώς!
Δημοσίευση σχολίου