Συνέντευξη στην Press Publica για το βιβλίο «Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ»

Απόστολος Λυμπερίδης: Ο Προμηθέας, τα πυρηνικά και οι εξωγήινοι

Απρίλιος 17, 2019

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

Κάνε κλικ στην εικόνα για να μεγεθυνθεί

Ο αναγνώστης που θα πάρει στα χέρια του το βιβλίο σας, «Ο νέος Προμηθέας», εκδόσεις Ενάλιος, αναμένει ιστορία και επιστημονική φαντασία; 

Πρόκειται για Επιστημονική Φαντασία, εκείνο το λογοτεχνικό είδος που οι περισσότεροι Έλληνες αναγνώστες όχι μόνο δεν ξέρουν τι είναι αλλά το παρεξηγούν και από πάνω. Ένα παρεξηγημένο είδος λογοτεχνίας αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει στις χώρες του εξωτερικού. Πρόκειται λοιπόν για πιθανές ιστορίες που θίγουν όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, πότε ιστορικού ή κοινωνικού περιεχομένου, που αναφέρονται στις σχέσεις των ανθρώπων στη γη και πότε σε ταξίδια στο διάστημα αναζητώντας άλλους πιθανούς κόσμους. Το κεντρικό θέμα των μυθιστοριών αυτών εμπνέεται σχεδόν πάντα από επιστημονικές καινοτομίες που σκοπό έχουν να προβληματίσουν και να δώσουν καινοτόμες λύσεις. Όταν λέμε όμως Ε.Φ. δεν εννοούμε αυτό που κατηγοριοποιούμε σαν «Μυθιστόρημα του Φανταστικού» που στερείται και του πιθανού και του εφικτού που πολλές φορές δεν έχει ούτε επιστημονικό στήριγμα.

Από που εμπνευστήκατε την ιδέα του βιβλίου;

Το έργο αυτό είναι μια ανθολογία πέντε μικρών διηγημάτων που με την ευκαιρία απαντά και στην προηγούμενη ερώτηση ώστε να ξεκαθαριστεί ακόμα καλύτερα, τι θα πρέπει να περιμένει ο αναγνώστης διαβάζοντάς το.
Από το πρώτο διήγημα εμπνεύστηκα τον τίτλο του. Ο «Νέος Προμηθέας» δένει νοηματικά και φιλοσοφικά τον αρχαίο μύθο με την σημερινή απειλή των πυρηνικών όπλων που ένας τέτοιος πόλεμος αν ξεσπάσει, θα αφανίσει ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Ο μύθος, στο διήγημα αυτό, έχει ακόμα πολλά να δώσει, αφήνοντας έκπληκτο, όχι μόνο τον ήρωα του διηγήματος, αλλά πρωτίστως τον αναγνώστη. Όμως, εκείνο που πρέπει να διδαχθούμε από το διήγημα αυτό είναι το καταστροφικό αποτέλεσμα ενός τέτοιου πολέμου που φοβάμαι, στην πραγματικότητα, δεν θα καταφέρουμε να αποφύγουμε.
Οι κάτοικοι του «Πλανήτη Κόκο» θα μας γυρίσουν στο παρελθόν. Σε κάποιους θα θυμίσουν την παιδική μας ηλικία που έχουμε ξεχάσει, τότε που αγωνιώδεις κραυγές των προγόνων μας δημιούργησαν το δικό τους πέρασμα στο μέλλον. Η αγωνιώδης αφελής εξήγηση της φύσης δημιούργησε τις πρώτες προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες και στη συνέχεια τις θρησκείες, το τελετουργικό και τις συμβάσεις για να μας χωρίζουν σαν είδος, διαιωνίζοντας με τις αντιθέσεις τους και με τον δικό τους θεό, χειραγωγώντας τις συνειδήσεις μέχρι τις μέρες μας.
Στο «Χαμένος στο όνειρο», εκθέτω ένα αγαπημένο θέμα. Την αντίσταση ενάντια στην αγυρτεία και την αφέλεια την θεωρώ επιβεβλημένη για εκείνον που αντιστέκεται να χειραγωγηθεί από το Σύστημα. Μπορεί οι φαύλοι να στέκονται αμήχανα μπροστά στους σοφούς, όμως οι αγύρτες γίνονται πάμπλουτοι όταν συναντούν βλάκες! Τον πόλεμο των μαγισσών τον πληρώσαμε ακριβά τον Μεσαίωνα και η αφέλεια, όπως φαίνεται, συνεχίζει να μας διαφεντεύει.
«Η Λερναία Ύδρα του Ιδεαλισμού» θίγει ακριβώς το πρόβλημα του ιδεαλισμού του προηγούμενου διηγήματος που συνεχίζει να μας ταλανίζει σαν μάστιγα και επιδημία. Απίστευτο και όμως αληθινό! Μελλοντολόγοι, προφήτες και τσαρλατάνοι εστιασμένοι στο χρήμα και στη δόξα εκμεταλλεύονται πιστούς και αφελείς. Όμως η αγυρτεία και ο τσαρλατανισμός δεν συνάδουν με το πνευματικό επίπεδο της πολιτισμένης κοινωνίας μας. Πρέπει να αντιδράσουμε.
Τέλος με τα «Τρία Παράξενα Όντα» βάζουμε το κερασάκι στην τούρτα. Ένα διήγημα που ανήκει στο είδος short-short-short story σκοπό έχει να σας δείξει, πως ακόμα και με λίγα λόγια μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα, εκπλήττοντας τον αναγνώστη στο τέλος με μπόλικο σασπένς!

Έχετε γράψει άλλα μυθιστορήματα αυτού του είδους;

Το πρώτο μυθιστόρημα πριν από είκοσι χρόνια. Είχε τον τίτλο «Η Κτηνωδία της Αγιότητας», κάτι ανάμεσα σε Ε.Φ. και ιστορικού μυθιστορήματος, που αναφέρεται στην Ρώμη του 1640, λίγο μετά τη δίκη του Γαλιλαίου.

Θεωρείτε απαραίτητο ο συγγραφέας να είναι και καλός αναγνώστης;

Εξυπακούεται ότι αν δεν είναι ο ίδιος τέτοιος δεν πρέπει να έχει και την απαίτηση με το γράψιμό του, να προσελκύσει αντίστοιχα τους κατάλληλους αναγνώστες.

Ποιους συγγραφείς προτιμάτε;

Αυτούς που έχουν να πουν κάτι και όχι εκείνους που περιαυτολογούν, χαϊδεύοντας αυτιά. Δεν με ελκύουν τα μεγάλα και τα όμορφα λόγια, που πιθανότατα αποπλανούν ιδεολογικά τον αναγνώστη, αναζητώντας εύκολα θύματα στις ιδιοτελείς επιδιώξεις τους. Με ελκύει ο φιλοσοφημένος και τεκμηριωμένος λόγος που στηρίζεται επιστημονικά και ρηξικέλευθα δίνει απαντήσεις, ανοίγοντας ασφαλή μονοπάτια για τον άνθρωπο και το μέλλον του.

Τι άλλα βιβλία έχετε γράψει και ποια είναι γενικότερα τα ενδιαφέροντά σας.

Πιο πάνω σας είπα το πρώτο. Στη συνέχεια εξέδωσα δυο δοκίμια, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο με τον «Νέο Προμηθέα» το «Χαλκεύοντας την Ιστορία» και τις «Φιλοσοφικές Σχολές της Αρχαίας Ελλάδας». Στο τελευταίο στάδιο επεξεργασίας βρίσκονται άλλα δυο δοκίμια που θα μπορούσα να πω συμπληρώνουν την θεματολογία του «Χαλκεύοντας την Ιστορία», μια προσπάθεια ιδεολογικής αντίστασης για όσους έχουν πειστεί ότι έχουμε συμφέρον να αντισταθούμε σε όσους μας αλλοτριώνουν και να μας χειραγωγούν.
Τα γενικότερα ενδιαφέροντά μου όμως βρίσκονται και δικτυακά, στο internet. Στο blog «Η ΑΘΕΪΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ» σε μηνιαία βάση ανεβάζω ένα άρθρο που σκοπό έχει να στηρίξει την αλήθεια, κυρίως όπου η θρησκεία και γενικότερα η αγυρτεία αποπειράται να διαστρεβλώσει ερμηνεύοντας λανθασμένα τη φύση ή να υποκαταστήσει την επιστημονική εξήγηση με θεολογία και δογματισμό.

Προς δικτυακό τόπο Press Publica

Η Press Publica στο fb

Η πίστη ανέχεται την απάτη;

Μπορεί τα Χριστούγεννα να λάμπουν επειδή έχουν κάτι από την παιδική αθωότητα, με τα στολίδια, τα δώρα και τα λαμπιόνια που φεγγοβολούν, όμως το Πάσχα είναι πιο επεισοδιακό, κατανυκτικό και αποκαλυπτικό. Η κατάνυξη προκαλεί πάθος και η αποκάλυψη, μέσω του θαύματος, εξάπτει την συμπεριφορά του πιστού απέναντι σε όσους δεν συμμερίζονται την ίδια θλίψη για τον θεό που πάσχει. Όσο περισσότερο σεβασμό νιώθει ο πιστός για την θρησκεία του, τόσο περισσότερο εξάπτεται απέναντι στην απιστία. Πιστεύοντας ότι η ηθική εκπορεύεται από το θεό, οι πιστοί αισθάνονται ταγοί της ηθικής και της παγκόσμιας τάξης. Εύκολα μπορεί ο καθένας να ερμηνεύσει αυτήν την αυτοπεποίθηση του πιστού, που τις ημέρες του Πάσχα κορυφώνεται. Σαν ο θεός να βλέπει το «άδικο» με τα μάτια του πιστού κι ο τελευταίος με την «εξουσία» που του δίνει ο πρώτος, αισθάνεται υποχρεωμένος να επιβάλει την τάξη. Η έπαρση και η αλαζονεία είναι λέξεις συνώνυμες με την υπεροψία του, ενώ το μέγεθος ποικίλλει ανάλογα με την τοξικότητα της θρησκευτικής πίστης, όπου τα όρια του «εγώ» καταρρέουν και η Ιερή Αγανάκτηση, σαν παλίρροια, πλημμυρίζει την συνείδηση του πιστού. Τέτοιο είναι το Πάσχα των χριστιανών που τις μέρες αυτές οι αντιθέσεις μεγεθύνονται και τα αίματα ανάβουν.

Πώς συνάδει όλο το πάθος με τον φανατισμό του; Αυτό που δένει την ευλάβεια και την συγκίνηση με την επιθετικότητα και τον φανατισμό είναι ο εγωισμός των πιστών, ότι μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια, ενώ όλοι οι άλλοι είναι οι κακοί, οι άπιστοι, που τις μέρες αυτές θέλουν να προκαλέσουν, άλλοι με σκάνδαλα για να εκθέσουν θεσμούς και άλλοι τρώγοντας κρέας την Μ. Παρασκευή, συνεχίζοντας την «ακόλαστη» ζωή τους. Από την άλλη, για έναν άθεο, δεν είναι μόνο κακόγουστη η φιέστα της Ανάστασης κάθε χρόνο, με τους «Χαιρετισμούς» και τις θεατρικές παραστάσεις της περιφοράς του Επιτάφιου, αντιγραφή των Αδωνιαζουσών, την κοσμοσυρροή με την μελωδική απαγγελία των τροπαρίων, το μεγαλειώδες «θαύμα – απάτη» της αφής του Αγίου Φωτός, την λάμψη και τον θόρυβο των βεγγαλικών, το φαγοπότι της επόμενης μέρας και η έπαρση της πίστης.

Το «θαύμα» της αφής που θαυματουργά ανάβει το Άγιο Φως στα Ιεροσόλυμα, φωτίζει τις καρδιές τους, αφήνοντας στο σκοτάδι όλους εκείνους τους άπιστους, που «δεν βλέπουν ενώ βλέπουν, κι ενώ ακούν δεν ακούν και ούτε καταλαβαίνουν, γιατί είναι αναίσθητη η καρδιά τους και οι ίδιοι αμετανόητοι»! Αν η πιο πάνω φράση ακούγεται όλο το χρόνο, το θαύμα τις μέρες αυτές επιβεβαιώνεται στην πράξη. Το μεγαλύτερο θαύμα της χριστιανοσύνης, το θαύμα των θαυμάτων, η αφή της Αγίας Φλόγας με την οποία οι χριστιανοί με κατάνυξη ανάβουν τις λαμπάδες τους για να φωτίσουν τις καρδιές τους. Προκειμένου να πείσουν ότι το φως κατεβαίνει από τον ουρανό, σαν να έχει ραντεβού ο θεός με τον πατριάρχη, ξεπερνά τις προσδοκίες και του λιγότερου αφελή πιστού, που ακράδαντα πείθεται για την θαυματουργή έλευσή του, παρόλο που φαίνεται τόσο εγωιστική και παιδαριώδης που προσβάλει ακόμα και την νοημοσύνη του θεού. Την φλόγα την λαμβάνουν όλοι οι αλλόδοξοι πιστοί του χριστιανισμού παρόλο τον ανταγωνισμό τους αφού δεν διστάζουν να παίξουν και ξύλο πάνω στον υποτιθέμενο τάφο του Χριστού! Αλήθεια ποιο τάφο και ποιου Χριστού; Το οικειοποιημένο ιερό της Αφροδίτης που έγινε τάφος ενός ανύπαρκτου αιρετικού ιουδαίου θεού για οικονομικούς λόγους από την εποχή των σταυροφόρων, στηρίζεται στην άγνοια της ιστορίας. Ποτάμια αίματος χύθηκαν ανάμεσα στους αλλόδοξους χριστιανούς μέχρι να καταφέρουν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στους τόπους που θα έρεε ο πλούτος των πιστών της οικουμένης όλης.

Ο Αδαμάντιος Κοραής το έγραψε από το 1830, όμως τα ποίμνια δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι τόσο καιρό τους εξαπατούσαν. Πρώτα οι καθολικοί και μετά οι ορθόδοξοι που αγόρασαν την θαυματοποιό πατέντα για ιδιοτελείς λόγους.

«Μοναχοί, θρασύτατοι γόητες, επενόησαν το θαύμα τού αγίου φωτός, δια να ενισχύσουν τον ηλίθιον ζήλον των προσκυνητών» έλεγε ο Έλληνας λόγιος. Το φώναζαν έκτοτε σκεπτικιστές και άθεοι, αλλά ο εγωισμός, η άγνοια και ο φανατισμός των πιστών συσκότιζαν την αλήθεια, ο φανατισμός μεγεθυνόταν από εγωισμό και ανοησία και πλάι στην κατάνυξη η άγνοια μεγέθυνε την υποκρισία των πιστών!

Φέτος έγινε ένα βήμα για να διαλευκανθεί η αλήθεια, που φυσικά ήταν υπέρ των σκεπτικιστών και άθεων, όμως αναδείχτηκε και μια πτυχή ακόμα, πιο ουσιώδης από την κατάρριψη του θαύματος: η αντίσταση των πιστών να αποκαθαρθούν από την ανοησία και το ψέμα. Πραγματικά τούτη η πλευρά του ζητήματος είναι μεγαλύτερης εμβέλειας από την κατάρρευση του θαύματος, γιατί αναδεικνύει ότι η μετάβαση από το παλιό στο καινούριο, νόμος της διαλεκτικής, δείχνει ότι η αποκάθαρση του ψέματος καθίσταται δύσκολη υπόθεση όταν ο πιστός αντιλαμβάνεται να καταρρέει ο ψεύτικος κόσμος που δημιούργησε στο κεφάλι του. Έτσι αναδύεται τις μέρες αυτές ο εγωισμός των πιστών που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την πλάνη, αφού χωρίς αυτήν καταρρέει η πίστη τους. Αυτό τους κάνει φανατικά επιθετικούς, ακόμα και απέναντι στους πνευματικούς τους, όταν οι τελευταίοι συμβουλεύουν να ξεχάσουν το «θαύμα». Όμως, σιγά σιγά όλο και μεγαλώνει το ποσοστό αυτών που δειλά δειλά αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την πλάνη. Ακριβώς αυτή η νομοτελειακή εξέλιξη ήταν που ανησύχησε το πατριαρχείο αναγκάζοντας με κρύα καρδιά να αποκαλύψουν την αλήθεια που δεν ήταν άλλη από αυτή που τόσο καιρό φώναζαν άθεοι και σκεπτικιστές. Το ότι 80% των πιστών πίστευαν ακόμα σε αυτήν την αρλούμπα, το πατριαρχείο θεώρησε ότι ήταν καλό, μόνη της να παραδεχτεί το ψέμα, αν και όχι ακριβώς έτσι. Εδώ η υποκρισία θα θριαμβεύσει. «Δεν φταίμε εμείς, αλλά οι… σταυροφόροι… που είναι ειδωλολάτρες! Αυτοί το έκαναν θαύμα! Δεν ξέρετε τι σου είναι αυτοί οι ειδωλολάτρες»!

Όσοι πείστηκαν από αυτήν την χυδαία και συκοφαντική εξήγηση είναι το λιγότερο υποκριτές! Τους υπόλοιπους τους έβγαλαν ψεύτες και αφελείς, που μόνοι τους πίστευαν σε θαύματα. «Εμείς πάντα το λέγαμε ότι πρόκειται για φυσικό φως! Άγιο είναι τελετουργικά, όπως το αγιασμένο ύδωρ τα Θεοφάνεια», έτσι δεν είναι… Θεοφάνη…! Ο αρχιεπίσκοπος Γερασών Θεοφάνης κατακλύζεται από ερωτήσεις πιστών. Θέλουν να μάθουν ποιος έχει δίκιο, δεν μπορούν να το πιστέψουν! «Δεν υπάρχει θαύμα δηλαδή… το Φως δεν είναι Άγιο;», «δεν κατεβαίνει θαυματουργά η φλόγα;», «και η ακαΐα, δεν υπάρχει ακαΐα;» Και οι φωτογραφίες από τις σκασμένες και μαυρισμένες κολώνες… οι αχτίδες… οι θαυματουργικές αχτίδες από ψηλά… η διαδρομή του φωτός ανάμεσα στο πλήθος… Δύσκολο το έργο του πατριαρχείου, το ποίμνιο θα σκανδαλιστεί, πρέπει να είμαστε πολλοί προσεχτικοί, πρέπει να είπαν οι ιθύνοντες.

Ω, τι λοιδορίες γράφονταν και ακούγονταν σε συζητήσεις, σε συνεντεύξεις, σε ομιλίες από τον άμβωνα… Θεέ μου τι ψέματα και απάτες! Οι πιστοί έχουν τρελαθεί! Ευτυχώς όμως όχι όλοι!

Από δημοσκόπηση που έκανε εταιρία φάνηκε ότι τουλάχιστον 42.4% πιστεύουν ακόμα ότι η αφή του Αγίου Φωτός γίνεται χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση και μόνο το 38.2% απλά ευλογείται από τον πατριάρχη! Ένα 19.4% ακόμα δεν κατάφεραν να πάνε από την μια μεριά στην άλλη, αυτοί το παίζουν αγνωστικιστές «δεν ξέρουν, δεν απαντούν»! Φυσικά και ξέρουν, αλλά ντρέπονται να παραδεχτούν ότι έκαναν τόσο μεγάλο λάθος! Σίγουρα, ανάμεσα σε αυτούς και στους πρώτους πρέπει να ευδοκιμείται ένας ανήκουστος φανατισμός που αντιδρώντας στους ιερείς, λένε «είστε αντίχριστοι»! Μου θυμίζουν εκείνους τους δυο άγγλους δημοσιογράφους που επινόησαν ένα φάντασμα σε μια γέφυρα του Λονδίνου και μετά την διάδοσή του, δεν τους πίστευε κανένας ότι αυτοί που το επινόησαν προσπάθησαν να το διαψεύσουν ανάμεσα σε πολλούς… αυτόπτες μάρτυρες! Η δημιουργική φαντασία, είναι μια νοητική δύναμη που όταν απλωθεί γίνεται δύναμη κοινωνική, αποκτά υπόσταση και γίνεται ακλόνητη δύναμη. Να, από πού εκπορεύεται ο φανατισμός και το μίσος: από τον εγωισμό και την άγνοια και κυρίως από την πίστη στο Απόλυτο και στο Υπερβατικό. Παλίρροιες μίσους και επιθετικότητας ξεσηκώνει ο φονταμενταλισμός των βαθιά πιστών όλων γενικά των θρησκειών ώστε η θρησκεία να διαιωνίζει τις αντιθέσεις και να συντηρεί πολέμους που εκμεταλλεύονται μυστικά κέντρα εξουσιαστών, με πολιτική επιρροή και οικονομικά συμφέροντα!

Ένα αγνό θαυματάκι ήταν, ένα Λευκό ψέμα! Αμ δεν είναι έτσι όμως. Πίσω από Την θαυματοποιία διακινούνται ιδέες, χρήμα και επιδιώξεις. Οι θρησκείες συντηρούν τους πολέμους και το δόγμα γίνεται αιτία δυστυχίας και κακομοιριάς.

Τώρα, να σας πω και την προσωπική μου γνώμη για όλη αυτήν την αποκάλυψη της απάτης. Δεν πιστεύω ότι ήταν αποτέλεσμα απόλυτης δημοσιογραφικής έρευνας, χωρίς να έχει ήδη προηγηθεί η απόφαση του πατριαρχείου να αποκαλύψει το μυστικό, που στην πλειοψηφία, μόνο οι άθεοι γνωρίζανε. Αυτήν την διαίσθηση έχω και από την παρουσίαση του βιβλίου και από το ίδιο το βιβλίο. Πολλοί ερευνητές, στο παρελθόν, προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με τους ιθύνοντες του «τάφου», αλλά βρήκαν πόρτες ερμητικά κλειστές. Τώρα ο δημοσιογράφος ήταν δικό τους παιδί, παιδί ιερέα, που δεν ήταν άθεος και η μετάβαση από την απάτη στην αλήθεια θα ήταν όχι μόνο ανώδυνη αλλά θα μπορούσε να γίνει με τον τρόπο που ήθελε η Εκκλησία, χωρίς κατακρημνισμούς και σκανδαλυσμούς του ποιμνίου, όπως περιέγραψα πιο πάνω. Από την παρουσίαση του βιβλίου, όπως και από τα γραφόμενα στο βιβλίο του κ. Αλικάκου «Λύτρωση» αυτήν την αίσθηση απεκόμισα, αν και σε ό,τι του καταλογίζεται σαν δημοσιογράφου και δημόσια εξέφρασα τα συγχαρητήριά μου, πέρα από την τύχη που τον ευνόησε. «Ο Αλικάκος δεν λειτουργεί με την έπαρση του κρυμνιστή», απλά «επιχειρεί να κάνει αποκάθαρση της θρησκείας» και με τρόπο ώστε «να μην σκανδαλιστεί το ποίμνιο». Όσο για το χρονικό της έρευνας όπως γράφεται και στο βιβλίο «από κάπου πρέπει να αρχίσει να ξηλώνεται το ψέμα». Από αυτά φάνηκε λοιπόν ότι δημοσιογράφος και πατριαρχείο αποφάσισαν να ξηλώσουν το ψέμα, χωρίς να θιγεί η ηγεσία και να σκανδαλιστεί το ποίμνιο που θα οδηγούσε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Έπαρση όμως κ. Αλικάκο δεν είναι μόνο να αποφεύγετε την κατακρύμνηση της απάτης, αλλά να μεγαλοποιείτε την έρευνά σας λέγοντας ότι δημοσιογραφικά αποκαλύψατε την απάτη για το «Άγιο φως» ενώ κανένας άλλος δεν κατάφερε τον άθλο αυτό. «Ο αρνητής οφείλει να αποδείξει τον δικό του λογικό ισχυρισμό με λογικά μέσα, αυτό όμως δεν το έχει καταφέρει μέχρι σήμερα… Δεν μπόρεσε ποτέ να αποδείξει τον ισχυρισμό του» (σελ. 27), ξεχνώντας ότι το βάρος της απόδειξης πέφτει σε αυτόν που ισχυρίζεται το θαύμα και όχι σε εκείνον που υποστηρίζει το αντίθετο. Αυτό, ναι, είναι έπαρση! Αυτός που παραδέχεται το θαύμα καλείται να φέρει αποδειχτικά στοιχεία και όχι αυτός που το αρνείται! Εμάς μας αρκούσε η λογική μας, δεν είχαμε ανάγκη την ειλικρίνεια εκείνων που για αιώνες έκλειναν τις πόρτες διαδίδοντας ψεύδη και γελοιότητα. Μα θα μου πείτε, με το να λέτε ότι ήταν απάτη το «Φως» πείθατε κανέναν; Ναι, όσοι μπορούσαν να αντέξουν την αλήθεια, τους πείθαμε. Μάλιστα, σαν Ένωση Αθέων, εκδώσαμε και το βιβλίο του Κοραή, με τα επιχειρήματα που φώναζαν από το 1830. Σάμπως και με την δική σας αποκάλυψη μήπως έχετε πείσει περισσότερους από το χριστεπώνυμο πλήθος; Οι δημοσκοπήσεις άλλα λένε. Το ποίμνιο, συνεχίζει να είναι ποίμνιο.

Από τα βίντεο που οι ίδιοι οι πιστοί τράβηξαν φαίνεται η γελοιότητα του «θαύματος» που όσο μεγαλύτερος ο χρόνος της εξαπάτησης, τόσο περισσότερο βαρύνει την επιμονή των απατεώνων και την αφέλεια των πιστών στο μεγάλο αυτό ψέμα και όχι την αδυναμία να προσκομιστούν στοιχεία από τους αρνητές. Αλήθεια, ποιος από σας απέδειξε ότι δεν υπάρχει η «Ιπτάμενη Τσαγέρα» του Ράσσελ ή το «Ιπτάμενο ΜακαρονοΤέρας»;

Και αφού δεν είχατε την απαίτηση της κατακρήμνισης, πώς θέλετε την αποκάθαρση της θρησκείας με ένα υπόλοιπο της τάξης του 42.4 συν 19.4 σύνολο 61.8; Αλήθεια, δεν είναι ντροπιαστικό αυτό το ποσοστό, μετά την δημοσιογραφική επιτυχία σας; Να, που αποσκοπούσε η ερώτησή μου στην παρουσίαση του βιβλίου σας «αφού δίνοντας έμφαση ότι η πίστη δεν έχει ανάγκη το θαύμα, πώς τώρα η πίστη ανέχεται την απάτη»;

Τελειώνοντας δεν ξέρω με ποιον από τους τρεις λόγους να αποδώσω την έμφαση στο άρθρο αυτό.

1. Στην επί σειρά ετών εξαπάτηση των πιστών;

2. στην έπαρση των πιστών έναντι των αθέων ότι πρόκειται για το κορυφαίο θαύμα των θαυμάτων που τιμά την χριστιανοσύνη ή

3. στον φανατισμό τους να πιστεύουν και μετά την διάψευση ότι πρόκειται για θαύμα;

Ακριβώς για τους τρεις αυτούς λόγους θα έπρεπε να κατακρημνιστεί η θρησκεία της απάτης! Αυτό λέγεται αποκάθαρση, όπως εκείνη που έγινε στον Διαφωτισμό, αφήνοντας μόνο τους τελείως ανόητους να πιστεύουν!

Στα τρία ποσοστά της δημοσιογραφικής δημοσκόπησης παραθέτω τις διευθύνσεις των πιο κάτω τραγελαφικών βίντεο που ιερείς, πιστοί και δημοσιογράφοι, μπορούν να αξιοποιήσουν ποικιλοτρόπως!

Ομολογία του Αρχιδιάκονος Χαράλαμπου Κατενίδη από τον Σεπτέμβριο του 1965.

Για εκείνους που τώρα έχουν πειστεί ότι το «θαύμα» ήταν απάτη, οι… ζωντανές αποδείξεις για το θαύμα μαρτυρούν τον φανατισμό τους!

Κι άλλες… «αποδείξεις» για να μην λέτε ότι τόσο καιρό δεν προωθούσατε το ψέμα!

Μήπως ένα ιδρωμένο σώμα, σε οποιαδήποτε άλλη φλόγα, θα έκαιγε περισσότερο! Ο τύπος έδωσε ένα σκασμό λεφτά να ταξιδέψει στους Άγιους Τόπους και να τραβήξει το βίντεο προκειμένου να αποδείξει την ακαΐα στον φίλο του, ενώ κοντεύει να λιώσει το μούσι του που ήδη τσουρουφλίζεται!

Οι «αποδείξεις»: εδώ τα φλας γίνονται θαυματουργικές λάμψεις!

Η φιέστα του Αγίου Φωτός και ο κοντός ιερέας που τρέχει μέσα στο πλήθος θεωρήθηκε θαύμα από τους αφελείς θεωρώντας την φλόγα να… μετακινείται θαυματουργικά!

Ένας Αρμένιος ιερέας αμφισβητεί το «θαύμα».

…και οι επιθετικές αντιδράσεις των ορθόδοξων

…ο θαυματουργικός ξυλοδαρμός 1 ανάμεσα σε ιερείς και μοναχούς μέσα στον… «πανάγαθο τάφο» σε τρεις εκδόσεις

Θαυματουργικός ξυλοδαρμός 2

Θαυματουργικός ξυλοδαρμός 3

Στο πείραμα του Καλόπουλου οι πονηροί επικαλέστηκαν την ακαΐα μέσα από τηλεοπτική εκπομπή. Η τηλεόραση το διατυμπανίζει, τι να κάνει και ο αφελής πιστός που βρίσκεται στη μέση;

Τώρα οι αγύρτες επικαλούνται και την επιστήμη. Τα επιστημονικά όργανα δεν λειτουργούσαν επειδή… από τον βράχο προήρχετο «μαγνητική ενέργεια»! Αποσβολωμένοι οι πιστοί, μπροστά στην επιστήμη που σηκώνει τα χέρια. Θαύμα, θαύμα!

Ένα από τα «Αδογμάτιστα κωλόπαιδα», αρνητής του θαύματος και χωρίς επιστημονικά όργανα και μέσα, απομυθοποιεί το «θαύμα» με μοναδικό εφόδιο την λογική!

Τέλος, και το δικό μας βίντεο

Για μεγέθυνση κάνε κλικ στην εικόνα

Υ.Γ. Μισό χρόνο μετά σε μια συνομιλία στο fb επιβεβαιώθηκα πλήρως! η πίστη ανέχεται την απάτη, διαφορετικά δεν μπορεί να επιβιώσει. Με αυτή θρέφεται, αρκεί να βρει αφελείς που είναι πρόθυμοι να την διαιωνίζουν ακόμα και όταν οι ίδιοι οι ταγοί τους θα τους διαβεβαιώνουν ότι τους εξαπάτησαν! Να ένας διάλογος με έναν τέτοιο χριστιανό που μάλλον εκπροσωπεί πολλά εκατομμύρια πιστών ανά την υφήλιο! Πραγματικά η πίστη όχι μόνο ανέχεται την απάτη, αλλά με αυτήν διαιωνίζεται, αρκεί να υπάρχει αφέλεια!

Για μεγέθυνση κάνε κλικ στην εικόνα

Πρώτη παρουσίαση του βιβλίου "Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ"

Οι αναγνώστες, όχι μόνο του blog αλλά και των βιβλίων μου, γνωρίζουν αρκετά καλά τα ενδιαφέροντά μου, τους προβληματισμούς μου και τον τρόπο που σκέφτομαι και γράφω. Η μικρή αυτή ανθολογία διηγημάτων Επιστημονικής Φαντασίας έρχεται να συμπληρώσει αυτό που επιχείρησα να δημιουργήσω όταν καταπιάστηκα με το γράψιμο και την έρευνα, γύρω από ζητήματα επιστήμης, ιστορίας, θρησκειολογίας και φιλοσοφίας. Πάνω σε αυτές τις τέσσερις κολώνες επιχείρησα να γράψω το πρώτο μου μυθιστόρημα Ε.Φ. που εξέδωσα πριν είκοσι χρόνια. Στον Πρόλογο της «ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ» έγραφα τότε «Με πρόφαση το ταξίδι του χρόνου στην δική μας ιστορία, θα φωτίσουμε τις σκοτεινές στιγμές του μεσαίωνα, ανακαλύπτοντας όλη εκείνη τη κτηνωδία της ανθρώπινης ψυχής, που με πρόσχημα τη σωτηρία της, καταδυνάστευαν τον άνθρωπο, συσκοτίζοντας τη ζωή του με δουλική υποταγή, αλυσοδένοντας τη σκέψη του με αλυσίδες πίστης…» συνοψίζοντας μέσα σε μια φράση, όχι μόνο την εικόνα ολόκληρου του βιβλίου, αλλά και της μετέπειτα πορείας μου. Μετά από δυο δοκίμια ιστορίας, θρησκειολογίας και φιλοσοφίας (βλέπε «ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ» και «ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» ήρθε η ώρα να ταξιδέψουμε στο χώρο της εποικοδομητικής Ε.Φ., όχι για να επιστρέψουμε απλά στη λογοτεχνία, αλλά για να ασχοληθούμε με το ίδιο θέμα και με πιο ανάλαφρο τρόπο, σαν να θέλω να ξεκουράσω τους φίλους αναγνώστες μου. Όσοι μελέτησαν τις 150 σχεδόν αναρτήσεις μου στο blog αυτό το ξέρουν πολύ καλά.

Πριν την έκδοση δυο άλλων σημαντικών δοκιμίων που επεξεργάζομαι, ευελπιστώ ότι η μικρή αυτή ανθολογία Ε.Φ. θα ταξιδέψει τον αναγνώστη όχι μόνο σε άλλους, πιθανούς και μακρινούς κόσμους, αλλά και χρονικά στον δικό μας κόσμο, αναδεικνύοντας τους προβληματισμούς της αλματώδους τεχνολογικής επανάστασης και της επέλασης του ανθρώπινου πνεύματος ανοίγοντας δρόμους για το μέλλον. Με το πνεύμα αυτό επινοήθηκαν τα διηγήματα αυτής της μικρής ανθολογίας, έτσι ώστε η δημιουργική φαντασία, το χιούμορ και το σασπένς των ιστοριών, να δώσει την αίσθηση στον αναγνώστη ότι, όχι μόνο ο χρόνος του δεν πήγε χαμένος αλλά συμμετέχοντας και ο ίδιος στους προβληματισμούς αυτούς, δείχνει ότι συμπορεύεται ή καλύτερα συμπορευόμαστε προς έναν κοινό στόχο. Η διάκριση μεταξύ μύθου και ιστορίας, επιστήμης και ψευδοεπιστήμης, απομακρύνει τον νου του ανθρώπου τόσο από τον ακραίο αγνωστικισμό, όσο και από την ευκολοπιστία των αφελών. Το να σκέφτεσαι δεν είναι ούτε φιλοσοφία, ούτε θέση, αλλά μέθοδος. Μέθοδος που οδηγεί μακριά από την ευπιστία, την πλάνη και ως εκ τούτου από την χειραγώγηση των μαζών που προσπαθούν να μας επιβάλουν οι Επικυρίαρχοι, σύμφωνα με το ομώνυμο μυθιστόρημα του Άρθουρ Κλαρκ. Ναι, οι θρησκείες ανακαλύφτηκαν από την τάση του ανθρώπου να εξηγήσει τη φύση. Από τότε πέρασαν χιλιάδες χρόνια. Σήμερα, έχοντας τα εφόδια της επιστήμης, όσο καλύτερα εξηγούμε τον κόσμο, τόσο περισσότερους θεούς αποβάλουμε από το κεφάλι μας.

Πάνω στις ίδιες κολώνες λοιπόν είναι επινοημένα όλα τα διηγήματα στο βιβλίο αυτό, με τους ίδιους προβληματισμούς και τα αιώνια ερωτήματα του ανθρώπου: από πού ερχόμαστε, πού πάμε, ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος και γιατί οι περισσότεροι ξεστρατίζουν όταν επανειλημμένα γνωρίζουν τα παθήματα του παρελθόντος. Κανένας δεν είναι αλάθητος, όμως ο άνθρωπος έχει το προνόμιο να μαθαίνει από τα παθήματα του παρελθόντος. Δυστυχώς όμως όχι όλοι. Κάποιοι συνεχίζουν να σκοντάφτουν στην ίδια πέτρα, να πατούν την ίδια μπανανόφλουδα και να επιμένουν στην ανοησία, όταν άλλα κατώτερα ζώα μαθαίνουν καλύτερα να τα αποφεύγουν. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι είναι ικανοί να διαπράττουν ανήκουστες φρικαλεότητες, όμως είναι και ικανοί για τις συγκινητικότερες πράξεις θάρρους, ηρωισμού ή αυτό που με μια λέξη λέμε ανθρωπιά. «Ένα πλάσμα σκοτεινά σοφό και χυδαία σπουδαίο» όπως θα έλεγε ποιητικά ο Alexander Pope.

Στο βιβλίο θα βρείτε 5 διηγήματα:

Ο «Νέος Προμηθέας», «Πλανήτης Κόκο», «Χαμένος στο όνειρο», «Η Λερναία Ύδρα του Ιδεαλισμού» και «Τα Τρία Παράξενα Όντα».

Η τιμή κάτω από 10 ευρώ, ανάλογα το βιβλιοπωλείο.

 

Ο «ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» θα συγκινήσει τον αναγνώστη εφιστώντας την προσοχή του στον κίνδυνο των πυρηνικών όπλων που ο άνθρωπος επινόησε, κατασκεύασε, αποθήκευσε και τώρα οι ανόητες επιδιώξεις του απειλούν το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μια σύγκριση με τον αρχαίο ελληνικό μύθο θα μας αναγκάσει να αντιληφθούμε ότι πραγματικά οι μύθοι είναι τα αγριολούλουδα της ψυχής μας απ’ όπου οι μέλισσες του πνεύματος τρυγούν το μέλι της Σοφίας! Ο μύθος, στο διήγημα αυτό, έχει ακόμα πολλά να δώσει, αφήνοντας έκπληκτο, όχι μόνο τον ήρωα, αλλά πιστεύω και τον αναγνώστη.

Οι κάτοικοι του «Πλανήτη Κόκο» θα μας γυρίσουν στο παρελθόν. Σε κάποιους θα θυμίσουν την παιδική μας ηλικία που έχουμε ξεχάσει, τότε που αγωνιώδεις κραυγές των προγόνων μας δημιούργησαν το δικό τους πέρασμα στο μέλλον, αφήνοντας όμως πολλούς στην συντήρηση και στην δεισιδαιμονία του παρελθόντος. Για αυτούς ο Μεσαίωνας δεν πέρασε ακόμα! Έκπληκτοι αυτό το βλέπουμε κάθε στιγμή μπροστά μας, λες και ο εγκέφαλός μας να παραληρεί από σχιζοφρένεια ή από υψηλό πυρετό!

Στο «Χαμένος στο όνειρο», στην κυριολεξία φαίνεται να χανόμαστε στους δαιδαλώδεις κόσμους του πνεύματος. Αφήνοντας τον αρχαίο κόσμο, η ανθρωπότητα έζησε χειρότερες μέρες. Αγύρτες με την θρησκεία κατάφεραν να δημιουργήσουν τους δικούς τους «θεούς» χειραγωγώντας και καταδυναστεύοντας τον άνθρωπο… άραγε για πόσο ακόμα;

Η «Η Λερναία Ύδρα του Ιδεαλισμού» θίγει ακριβώς αυτό το πρόβλημα στις μέρες μας, ταλανίζοντας την κοινωνία μας σαν μάστιγα. Απίστευτο και όμως αληθινό. Μελλοντολόγοι, προφήτες και τσαρλατάνοι εστιασμένοι στο χρήμα και στη δόξα εκμεταλλεύονται πιστούς και αφελείς συντηρώντας τους φόβους των πιστών και αυξάνοντας τα δικά τους κέρδη. Προστάτες της πίστης! Αυτούς πρέπει να αντέγραψαν οι προστάτες της νύχτας! Να γιατί κάθε εξτρεμιστής βρίσκει προστασία στη θρησκεία! Όμως η αγυρτεία και ο τσαρλατανισμός δεν συνάδουν με το πνευματικό επίπεδο της πολιτισμένης μας κοινωνίας.

Και με τα «Τρία Παράξενα Όντα» βάζουμε το κερασάκι στην τούρτα. Ένα διήγημα που ανήκει στο είδος short-short-short story που σκοπό έχει να σας δείξει, πώς με λίγα λόγια μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα!