1 Δεκ 2010

Αλλοτρίωση: το σύνδρομο της διανοητικής στρέβλωσης του ανθρώπου (2ο Μέρος)

Η αίσθηση της αποξένωσης, της απομάκρυνσης και της μοναξιάς κάνει την εμφάνισή της όταν ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να προσαρμόσει τη ζωή του σε ξένους ρυθμούς, μη αποδεκτούς από τη μακρόχρονη συμπεριφορά του, τα ήθη και τα έθιμά του, καθώς και στην πίστη πως δεν ορίζει ο ίδιος τη θέλησή του, αλλά βρίσκεται σαν έρμαιο της τύχης ή της αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς κάποιου φιλόδοξου ηγέτη ή κάποιου πνευματικού που διαφεντεύει τη συνείδησή μας. Τα αίτια της αλλοτρίωσης του Έλληνα βρίσκονται κυρίως στην λησμονιά των παλιών θρησκευτικών του αρχών, καθώς και στην έλλειψη της πολιτικής του συμμετοχής. Η λησμονιά έκανε την εμφάνισή της από τότε που αποφάσισε να εκστρατεύσει ή να ταξιδέψει στην Ανατολή, γνωρίζοντας νέους θεσμούς και εξωτικούς θεούς που σαγήνευσαν την πίστη του. Η έλλειψη πολιτικής συμμετοχής ήταν απόρροια της μετάβασης από τον οικείο θεσμό της πόλης-κράτους στην αυταρχική ηγεμονία του βασιλιά και του αυτοκράτορα.

Βέβαια η έννοια της αλλοτρίωσης είναι πολυποίκιλη. Υπάρχουν θεωρίες που η κάθε μία, από την σκοπιά της, ορίζει και τα γενεσιουργά αίτια, όπως και τους λόγους που προτάσσουν για την εξάλειψή της. Η υποκειμενικότητα αυτή χαρακτηρίζεται από την εννοιολογική της πολυχρωμία.

Οι πέντε θεωρίες που κάνουν λόγο για τη γέννηση της αλλοτρίωσης είναι α) οικονομική (εκμετάλλευση του ανθρώπου) β) Τεχνολογική (αυτοματοποίηση της κοινωνίας) γ) κοινωνιολογική (καταστροφή των παλιών θρησκευτικών και κοινωνικών σχέσεων, είναι αυτό που δημιουργεί την εχθρότητα ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες). δ) Υπαρξιακή (απομόνωση της ανθρώπινης ύπαρξης) ε) Ψυχολογική (αίσθημα ματαιότητας).

Το αίσθημα της αλλοτρίωσης εμφανίζεται όταν ο πιστός ακράδαντα πιστεύει ότι το πεπρωμένο του καθορίζεται από παράγοντες που δεν μπορεί να ελέγξει και βρίσκονται πέρα από τη θέλησή του. Όταν είναι αναγκασμένος να κάνει κάτι που δεν κατανοεί ο ίδιος αλλά επιβάλλεται από το σύστημα. Όταν η κοινωνική του συμπεριφορά καθορίζεται από το σύστημα αυτό, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να το αλλάξει. Όταν δεν συμμετέχει στη διαδικασία που διαμορφώνουν τους κανόνες συμπεριφοράς στην κοινωνία, τη διαδικασία της παραγωγής, της μάθησης ή την απόκτηση ατομικής ιδιοκτησίας. Όταν απομακρύνεται από τις καθιερωμένες κοινωνικές αξίες. Όταν, με δύο λόγια, ο ίδιος απομονώνεται και δεν μπορεί να εξοικειωθεί με τον εαυτό του, τότε ο άνθρωπος νιώθει ότι ζει σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον. Τότε το αίσθημα της μοναξιάς και της απομόνωσης γίνεται πραγματικότητα, οδηγώντας τον άνθρωπο αναπόφευκτα στην υποτακτικότητα και την πνευματική υποδούλωση.

Όταν ο Έλληνας κάτω από την επιβολή των Ρωμαίων ένοιωσε για πρώτη φορά την καταπίεση του κατακτητή αποξενώθηκε, έχασε τα νερά του, έγινε πιόνι στα χέρια και στις ορέξεις του. Οι Ρωμαίοι αυτοθεοποιήθηκαν επιβάλλοντας στους υπηκόους τους να τους λατρεύουν! Ο άνθρωπος αυταλλοτριώνεται όταν επινοεί με την φαντασία του ένα ανώτερο ον και υποτάσσεται σ’ αυτό θεοποιώντας το. Θεοποιεί τη φαντασία του και ο ίδιος υποδουλώνεται σ’ αυτή σαν σκλάβος.
Κάτω από αυτήν την οπτική, αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι, μια τέτοια αλλαγή στη συμπεριφορά του Έλληνα, κάνει την εμφάνισή της από τα χρόνια της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου και μετά. Είναι η περίοδος όπου η πόλη-κράτος έχει αλωθεί από τη Μακεδονική ηγεμονία και οι μυστηριακοί και εξωτικοί θεοί της Ανατολής κάνουν την εμφάνισή τους. Ταυτόχρονα και η συμπεριφορά του Μ. Αλεξάνδρου να αυτοθεοποιηθεί και να θεσπίσει την προσκύνηση, δείχνει ηθική εκπόρθηση στη συμπεριφορά των Ελλήνων, κάτι που πριν ήταν αξιολύπητη πράξη!

Ο Καλλισθένης, ο ανιψιός του Αριστοτέλη, μπήκε στη μαύρη λίστα του Μακεδόνα βασιλιά που δεν τον προσκύνησε και ο Διογένης ο κυνικός γέλασε με την ψυχή του στην Αθήνα όταν άκουσε τα καμώματα αυτά του Αλέξανδρου. Το ίδιο έκανε και ο Δημοσθένης. Λίγα χρόνια αργότερα όμως, το 307, οι Αθηναίοι θα θεοποιήσουν και αυτοί το Δημήτριο τον Πολιορκητή και θα τον ονομάσουν Θεό και Σωτήρα. Μετονόμασαν ακόμα και τη γιορτή των «Διονυσίων» σε «Δημήτρια» και τον ύμνησαν σαν «Μέγιστο» και «αγαπημένο των θεών» που η θεά τύχη τον έφερε μαζί με τη θεά Δήμητρα στην πόλη τους! Να τι σημαίνει «Έλευσις»! Καμιά σχέση με εξωγήινους.
Θεοί, εξωγήινοι και νεράιδες αλλοτριώνουν. Η φαντασία μας αλλοτριώνει. Οι δεύτεροι, αν και υπαρκτοί στον τόπο τους, καμιά σχέση με τον πολιτισμό μας δεν έχουν. Ακόμα κι αν μας επισκέφτηκαν κάποτε, ο πολιτισμός μας είναι γηγενής. Οι πρώτοι όμως, αν και φανταστικοί, σαν φετίχ και τοτέμ, φαίνεται να μας επιβάλλονται ακόμα. Όχι απ’ έξω, αλλά μέσα από τη συνείδησή μας.

Η λάμψη της Αρχαίας Ελλάδας ήταν στιγμιαία για πολλούς ή αθάνατη για λίγους. Ας απομυθοποιήσουμε το αρχαιοελληνικό γίγνεσθαι που σε πολλούς φαίνεται ιδανικό.
Θα αναφέρω ένα παράδειγμα.
Ο πατέρας του Δημήτριου, ο Αντίγονος, έστειλε στην Αθήνα εκτός από την ξυλεία για την κατασκευή εκατό πλοίων και εκατόν πενήντα χιλιάδες κιλά σιτάρι. Αυτός ήταν ο λόγος που θεοποίησαν και τον Αντίγονο, μνημονεύοντας παράλληλα και τη θεά Δήμητρα, για το σιτάρι που τους έστειλε.
Ο δοξαστικός, σύμφωνα με τον Πλάτωνα («Θεαίτητος») είναι αυτός που μορφώνει μια γνώμη ή ιδέα. Τα «δοξαστικά» της χριστιανικής εκκλησίας είναι τροπάρια που αναφέρονται στο ιστορικό γεγονός της γιορτής ή του τιμώμενου αγίου. Οι ρίζες τους φτάνουν στα εγκώμια τέτοιων ύμνων όπως εκείνο του Δημήτριου του Πολιορκητή.
Εύκολα βέβαια μπορεί, ο καθένας, να αντιληφθεί τους λόγους για τέτοιου είδους εγκωμιασμούς που προέρχονταν πάντα από τα υψηλά στρώματα της αριστοκρατίας και σκοπό είχαν να κολακέψουν την ηγεσία για δικό τους όφελος. Οι κατώτερες μάζες του λαού όμως αφομοίωναν αυτή την υποτελή συμπεριφορά, διοργανώνοντας ακόμα και γιορτές για να τους κολακέψουν, αποκτώντας χρόνο με το χρόνο ηθικό μαρασμό και διαμορφώνοντας νέες δοξαστικές συνήθειες που τους αποξένωναν ακόμα πιο πολύ. Μόλις είδατε πώς δουλεύει ο μηχανισμός της αλλοτρίωσης.
Όταν ο λαός λοιπόν δεν ορίζει ο ίδιος τον εαυτό του, αλλά κατευθύνεται από κόλακες και βομβαρδίζεται καθημερινά με τέτοια πνευματικά σκουπίδια, η λησμονιά των παλιών θρησκευτικών του αρχών είναι προ των πυλών. Η νοοτροπία της εποχής εκείνης σίγουρα θα αλλοτριώσει τον Έλληνα που θα προθυμοποιηθεί, αργά ή γρήγορα, να αναζητήσει ένα χαρισματικό ηγέτη, θεοποιώντας τον ή αναζητώντας ένα νέο θεό. Από ευγνωμοσύνη θα υποταχθεί στα πόδια του, σαν υπήκοος ή πιστός, από το γεγονός και μόνο επειδή ο ίδιος νιώθει ανολοκλήρωτος και χαμένος μέσα στην κοινωνία που ζει.
Στην Ύστερη Αρχαιότητα, όλα αυτά ήταν που επέδρασαν ώστε ο αλλοτριωμένος πια Έλληνας, να αναζητήσει νέους θεούς ή μέσω της ενοθεΐας μαζί με τους δικούς του να αρχίσει να λατρεύει και άλλους, από την Ανατολή. Μέχρι τότε, ο πιστός οποιασδήποτε θρησκείας δεν ένιωθε μίσος για κανέναν ξένο θεό. Όταν η κοινωνία τον αποξένωσε ακόμα πιο πολύ, τότε μια αυταρχική θρησκεία, όπως ήταν ο χριστιανισμός, ήταν αρκετή να τον διαστρεβλώσει και να του μεταδώσει το μίσος για όλους τους άλλους. Είναι λυπηρό, αλλά το μίσος αυτό δεν πρόκειται να σβήσει. Οι τακτικοί σχολιαστές του blog αυτού, το βλέπουν καθημερινά, από τις επιθέσεις των πιστών και των σχολίων που κάνουν. Η διακηρυγμένη τους «αγάπη» είναι ένα μεγάλο ψέμα. Το μίσος τους είναι ολοφάνερο. Όσο μεγαλώνει η πίστη τόσο μεγαλώνει κι αυτό.

Το μίσος, τώρα, γίνεται το μέσον για την διατήρηση της δικής τους πίστης. Η έχθρα για όλους τους άλλους μεγαλώνει. Απομονώνει όλους τους άλλους γιατί ορίζει τα συμφέροντα της ομάδας (θρησκείας εδώ). Είναι έτοιμος να δώσει και τη ζωή του για τα ιδανικά αυτά. Τώρα πια, η συμπεριφορά του δεν κατευθύνεται από κανέναν, αλλά από τον ίδιο. Νομίζει ότι είναι αυτόνομος και κάνει το χρέος που του αναλογεί (ιδανικό). Αυτό, νιώθει να τον ολοκληρώνει, ακόμα κι όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τους νόμους του συστήματος. Φαίνεται ότι επαναστατεί, όμως αυτό είναι φαινομενικό.

Όμως, το σύστημα αλλάζει, γίνεται ανθρωπινότερο, κάτω από το ουμανιστικό κίνημα των λίγων. Βέβαια, το σύστημα αντιστέκεται, όμως αργά ή γρήγορα θα αλλάξει. Η αλλαγή αυτή δεν φαίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Είναι πολύ αργή, αλλά όταν την δούμε, συγκρίνοντας δυο μακρινές χρονικές στιγμές, μπορούμε να διακρίνουμε τις αλλαγές και την πρόοδο που επιτεύχθηκε. Και ο πιστός, μέσω του δόγματος, αντιστέκεται σε κάθε αλλαγή. Εκεί ακριβώς βρίσκονται οι αντιθέσεις που τον κάνουν να νομίζει ότι κι αυτός είναι ένας επαναστάτης. Είναι αλήθεια, κι αυτός αντιστέκεται, όμως όχι για να αλλάξει το σύστημα, αλλά για να διαιωνίσει την συντήρηση. Αυτόν, το σύστημα, θα τον χρησιμοποιήσει με ειδικό τρόπο, προκειμένου να φέρει τα αποτελέσματα που επιθυμεί, χωρίς το θύμα (πιστός) να το αντιληφθεί ποτέ. Αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει θύμα, ακόμα κι όταν ο ίδιος νομίζει ότι αντιστέκεται.

Τα ένστικτα του ανθρώπου είναι αγελαία και αυτά διατηρούνται από την εποχή ακόμα που ήταν ζώο. Η αγελαία αυτή συμπεριφορά, κάποτε εξελίχθηκε σε κοινωνικότητα, όμως η υποστήριξη ανάμεσα στα μέλη παρέμεινε επιθετική, όπως τότε. Έτσι ακριβώς εξηγείται και η επιθετικότητα για όσους αποχωρίζονται από την αγέλη. Η αγέλη εξελισσόμενη μετατράπηκε σε οικογένεια, φυλή, πόλη, κράτος, ένωση κρατών ή παγκοσμιοποίηση κάτω από την στενή επίβλεψη των εξουσιαστών. Αυτό που ονομάσαμε σύστημα. Όσοι δεν ανήκουν στο σύστημα αυτό επιρροής, σήμερα ονομάζονται τρομοκράτες, για να φτάσουμε και στις μέρες μας ή πιο απλά γίνονται οι αποδιοπομπαίοι τράγοι ή τα μαύρα πρόβατα που ξεστρατίζουν από το κοπάδι και το κατεστημένο.
Γιατί το σύστημα αυτό είναι ιεραρχημένο με πολλές άλλες ομάδες, θρησκευτικές, πολιτικές ή πολιτιστικές που εγείρουν ακόμα και τον σοβινισμό προκειμένου να μείνουν πιστές στην ιδέα της ομάδας που μας δένει με τα ίδια χαρακτηριστικά. Ένας επιτήδειος αρχηγός χρειάζεται για να εναρμονίσει την ομάδα με το σύστημα και από πίσω να ακολουθήσουν όλα τα μέλη. Πολιτικός ή θρησκευτικός. Συχνά και τα δυο, όπως ο Μωάμεθ, που συμφιλιώνοντας τις διχασμένες νομάδες της ερήμου, έγινε ο ηγέτης τους και αργότερα θεός.
Από τη στιγμή που θα σφηνωθεί μέσα μας η ιδέα, δεν είναι αναγκαίος ο αρχηγός. Ο αρχηγός βρίσκεται χωμένος στη συνείδηση και μας επιβλέπει κάθε στιγμή.
Να ένα παράδειγμα:
Αυτήν την ώρα, κάποιοι χωρίς θεό, κάποιοι σαν και μας, απλώνουν το χέρι ο ένας στον άλλο με κατανόηση, βρίσκουν έναν κώδικα διαλεκτικής και επικοινωνίας. Ας πούμε, φτιάχνοντας έναν σύλλογο άθεων. Σίγουρα αυτό θα κάνει κάποιους να ενοχληθούν από την ενότητα αυτή. Θρησκευτικές ομάδες θα δυσαρεστηθούν και θα κάνουν ότι είναι δυνατόν για να τους διασπάσουν και να τους διαλύσουν, αν δουν ότι η κίνησή τους έχει αποτέλεσμα και η επιρροή τους μεγαλώνει.
Ποιος τους αναγκάζει να αντισταθούν;
Κανένας! Στην αρχή, απλά η συνείδησή τους. Αργότερα ίσως τους καθοδηγήσει κάποιος, όμως το φίλτρο βρίσκεται μέσα μας. Αυτοί το λένε «πίστη» και μεις «αλλοτρίωση», «αποξένωση».
Οι πιστοί, όσο δραστηριοποιούνται προκειμένου να διασπάσουν, τους άθεους, τους αιρετικούς ή εκείνους που σκέφτονται διαφορετικά, τόσο εγκλωβίζονται στις ψευδαισθήσεις τους. Τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν συχνά είναι βρόμικα, όμως οι ίδιοι δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν. Κάποιοι που ηγούνται θα σκεφτούν ακόμα και την παρανομία για να πείσουν. Οι νόμοι σήμερα δεν το επιτρέπουν, όμως κάποτε που οι ίδιοι είχαν την εξουσία, το επέτρεπαν. Εκατοντάδες χιλιάδες, αλλόπιστοι, αιρετικοί και άθεοι οδηγήθηκαν στο δήμιο και βασανίστηκαν και πολλοί από αυτούς κάηκαν ζωντανοί ή πέθαναν μπροστά στα μάτια χιλιάδων πιστών. Κανένας δεν ένιωσε ότι παραβατούσε. Συχνά κρύβονται πίσω από την υποκρισία τους, το ψέμα, την διαστρέβλωση, την προπαγάνδα και τον προσηλυτισμό συκοφαντώντας τον αντίπαλο.
Το ίδιο κάνουν και τα αστικά κόμματα που αντιτίθενται μεταξύ τους, ακόμα κι αν υποστηρίζουν τα ίδια συμφέροντα, αν και εδώ το μίσος δεν είναι τόσο δυνατό.
Έτσι το σύστημα συντηρείται και ανατροφοδοτείται με το ψέμα, κάνοντας τους πολλούς να τρέχουν για το συμφέρον των λίγων.
Η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία, δεν παίρνει θέση ούτε για το ξεπούλημα της χώρας μας από το Δ.Ν.Τ που εξαθλιώνει το λαό, ούτε είναι διατεθειμένη να συμβάλει ώστε να αποκαλυφτούν σκάνδαλα όπως αυτό του Βατοπεδίου, αλλά αντί αυτών, τις κρίσιμες αυτές ώρες, συνεχίζει να πιπιλά τα μυαλά των πιστών της, κυνηγώντας ιδεαλιστικά φαντάσματα και διατηρώντας όρθιο το σαθρό της θρησκευτικό οικοδόμημα αποκρύπτοντας τα σκάνδαλα που η ίδια μαζί με την πολιτεία δημιούργησε. Οι πιστοί στο πλευρό των ενόχων.
Θρησκευτική και πολιτική εξουσία πάντα ήταν σφιχταγκαλιασμένη και η μια βοηθούσε την άλλη. Πιστοί και ψηφοφόροι το ίδιο. Τα συμφέροντα κοινά!
Τυχαίο;

Φίλε αναγνώστη, αν πιστεύεις ότι ο πιστός, ιδιαίτερα των τριών αποκαλυπτικών θρησκειών, ζει σ’ ένα κόσμο ξένο προς την πραγματικότητα που εξυπηρετεί το σύστημα και το ανατροφοδοτεί ώστε η αυταπάτη να αυτοπροστατεύεται και να διαιωνίζεται, σίγουρα πρέπει να αντιλαμβάνεσαι ότι ο αγώνας για την απεξάρτηση της συνείδησης από το υπερφυσικό είναι αγώνας που απελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά της δεισιδαιμονίας και του παραλογισμού. Πρέπει να μάθεις να αντιλαμβάνεσαι την αλήθεια και να στηρίζεσαι στα δικά σου πόδια και τις δυνατότητες που έχεις! Βέβαια, πρέπει πρωτίστως να αντιληφθείς και να προβληματιστείς, αν και όλοι οι θρησκευόμενοι, γιατί στη ζωή τους καταβαραθρώθηκαν οι πνευματικές αξίες και με το πέρασμα του χρόνου αντί αυτές να ευοδώσουν προς ένα ανθρωπινότερο κόσμο, έφθιναν, δημιουργώντας μία κοινωνία όπου οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν την πνευματική τους φτώχεια. Είναι αλήθεια, πολύ πόνος και αδικία βασανίζει τον άνθρωπο και δεν γίνεται τίποτα να σταματήσει αυτό. Και το χειρότερο είναι που οι καταπιεσμένοι δεν αντιδρούν γιατί δεν ξέρουν πως. Φοβούνται να αποχωριστούν αυτό που από παιδιά, στη συνείδησή, τους εμφύτευσαν.
Πώς φτάσαμε τόσο χαμηλά...Τι φταίει…Τι είναι αυτό που αναγκάζει τον άνθρωπο να βουλιάζει μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ;
Γιατί είμαστε αναγκασμένοι να δεχόμαστε την μοίρα μας και να αντιδρούμε όταν υπάρχει η δυνατότητα να την αλλάξουμε;
Γιατί πρέπει να δεχόμαστε την αδικία και αδιαμαρτύρητα να την υπομένουμε;
Γιατί πρέπει να ελπίζουμε ότι η δικαιοσύνη θα αποδοθεί στον «άλλο κόσμο» και όχι σ’ αυτόν;
Λέτε να είναι αλήθεια, ότι την Ειρήνη την δίνει ο θεός και δεν εξαρτάται από μας;
Γιατί η ελευθερία της συνείδησης μπορεί να εξηγήσει την απόδοση της δικαιοσύνης στο επέκεινα και όχι στην εφήμερη ζωή μας;
Πώς η «συνείδηση του θεού» ανέχεται, στο διηνεκές, τον πόνο τόσων ανθρώπων;
Πώς είναι δυνατόν, ο πιστός, να μπορεί να συμφιλιωθεί με τις… αόρατες στρατιές των πνευμάτων που δεν μπορεί να αντιληφθεί; Πώς δικαιολογεί την Παναγαθότητα του Αόρατου θεού εν μέσω τόσης δυστυχίας, την Παντοδυναμία εκείνου που συμμαχεί με το Κακό για να δοκιμάσει τάχα αυτό που ο ίδιος δημιούργησε και τέλος να τον καταδικάζει σε πάνδεινα βασανιστήρια που δεν θα έχουν τελειωμό στο χρόνο…;
Μόνο ένα αρρωστημένο μυαλό, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να ζει σε ένα τέτοιο κόσμο, τόσο αποξενωμένο από την πραγματικότητα, όπου τ’ Άστρα, ο Ήλιος, η Γη με τα βουνά της, τα ποτάμια, τα δάση, τα ζώα και τους ανθρώπους που ζουν και κινούνται επάνω της, φέρονται σαν να είναι τάχατες δημιουργήματα ενός θεού που τα προορίζει για την καταστροφή και την συντέλεια, επειδή κάποια στιγμή κατάλαβε ότι το δημιούργημά του δεν ήταν ανάλογο των προσδοκιών του!
Αλήθεια, πόσο παράλογος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος, όταν από μικρός αποξενωθεί από τον κόσμο που τον έφερε η μάνα του και τον περιλάβει το σύστημα για να τον χρησιμοποιήσει σαν δούλο στις επιδιώξεις των ισχυρών για τους ιδιοτελείς σκοπούς του συστήματος!
Αν στο άρθρο αυτό προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε την αλλοτρίωση του ανθρώπινου πνεύματος, στο επόμενο θα προσπαθήσουμε αναλυτικότερα να ανακαλύψουμε, πώς ακριβώς δουλεύει ο εξουσιαστικός μηχανισμός και πώς αυτός κινεί αόρατα τα νήματα του συστήματος, μέσα από την κοινωνία του θεάματος.
Επίκαιρο θέμα αλλά και συνταγή παμπάλαια. Στις μέρες μας όμως, ακόμα πιο αποδοτική!

Δοξάρι στα χέρια τους είναι ο αλλοτριωμένος νους.
Αγαπητέ αναγνώστη, δες το video πιο κάτω, νιώσε την πραγματικότητα και στοχάσου με όσα διάβασες τούτη τη φορά.
Αυτός είναι ο κόσμος σου. Δεν κρύβεται κανένας θεός πίσω του, παρά μυαλά διαστρεμμένα που προσπαθούν να διαστρεβλώσουν και σένα.
Μην δεχτείς να γίνεις πιόνι στα χέρια τους.
Αντιστάσου στην αποξένωση, στο ψέμα και στην διαστρέβλωση της ιστορίας.
Πάρε την ζωή στα χέρια σου.
Σου ανήκει!






























Το 3ο και τελευταίο μέρος για την αλλοτρίωση την Πέμπτη 16 Δεκέμβρη.

Υ.Γ. του 2014: Ένα ολιγόλεπτο αλλά χαρακτηριστικό βίντεο, για όσους έχουν fb, που δείχνει πώς ο φόβος του αλλοτριωμένου νου συντηρεί και διαιωνίζει αυτό που πρέπει ο καθένας να έχει στο κεφάλι του για να εξουσιάζεται υποτακτικά στο Σύστημα. 

14 σχόλια:

Zanglos είπε...

Επιτέλους Δάσκαλε μας φώτισες πάλι με την λάμψη σου. Διαβάζοντας προσεκτικά όλο το άρθρο, μια σκέψη όλο και στριφογύριζε μέσα μου, για σκέψου λέω αυτός ο εξαιρετικός νους, να ήταν χριστιανός!
Θα το διαβάσω μερικές φορες ακόμη να χωνέψω όχι μονο την ανάλυση και το φιλοσοφικό, αλλα και το άριστο συντακτικό σου!
Νά'σαι πάντα καλά να μας φωτίζεις.

Dyer είπε...

Παραφράζοντας μια ζουμερή παράγραφο για την αρχαία Ελλάδα φίλε Άθεε θα προσπαθήσω να τη φέρω στις μέρες μας και να απαντήσω στο ερώτημα σου:
«Πως φτάσαμε τόσο χαμηλά...Τι φταίει…Τι είναι αυτό που αναγκάζει τον άνθρωπο να βουλιάζει μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ;»

Όταν ο άνθρωπος λοιπόν δεν ορίζει ο ίδιος τον εαυτό του, αλλά κατευθύνεται από κόλακες και βομβαρδίζεται καθημερινά με τέτοια πνευματικά σκουπίδια, ο αποπροσανατολισμός του από αυτά που πραγματικά χρειάζεται είναι προ των πυλών. Νιώθει πλέον ανολοκλήρωτος και χαμένος μέσα στην κοινωνία που ζει. Αλλοτριωμένος θα προθυμοποιηθεί, αργά ή γρήγορα, να αναζητήσει ένα χαρισματικό ηγέτη ή ένα θεό, στον οποίο από ευγνωμοσύνη θα υποταχθεί στα πόδια του, σαν υπήκοος ή πιστός.

Νάσαι καλα φίλε.

Άθεος είπε...

Έλα, Zanglos, άσε τα Μεγάλα λόγια. Ούτε δάσκαλος είμαι, ούτε διδάσκω. Τις απόψεις μου αναρτώ όπως κι εσείς τα σχόλια. Μια παρέα είμαστε που βάζουμε το μυαλό μας σε κίνηση. Όπως, λένε, έλεγε ο Βούδας «καλύτερα να κάνουμε λάθος στη δράση, παρά να παραμένουμε αδρανείς». Αν και εμείς που το ψάχνουμε, νομίζω πως κάποια άκρη βρήκαμε.
Δυστυχώς κάποιοι παραμένουν αδρανείς κι αν δραστηριοποιηθούν τρώνε μασημένη τροφή και γρήγορα κοιμούνται πάλι.

Dyer, επικεντρώθηκες στην κεντρική ιδέα της ανάρτησης. Όσοι δεν το πρόσεξαν εκεί, ας το προσέξουν εδώ που τα επαναλαμβάνεις. Τα λόγια αυτά, δεν είναι μόνο δυνατά, αλλά και αληθινά. Είναι η ουσία.

Ανώνυμος είπε...

ΚΑθε φορα που διαβαζω μια νεα αναρτηση -οσο χαιρομαι που υπαρχουν ανθρωποι που βαζουν το μυαλο σε λειτουργια τοσο λυπαμαι που υπαρχουν ακομα ανθρωποι που παραμενουν με τα χαληναρια ενος φανταστικου ανυπαρκτου πλασματος που εφτιαξε τον κοσμο με αστραπες απο τα ματια και μπαλες φωτιας απο τον πισινο και τον ανθρωπο απο πλαστελινη-.
Οπως εχω ξαναπει η αληθεια ειναι πολυ τρομακτικη για να την δεχθει ενας ανθρωπος που ειναι εξαρτημενος στο ''Συστημα''.
Οταν λοιπον ολοι τους ξυπνησουν απο το παραμυθακι που τους εχουν χτισει θα τρομαξουν πραγματικα με το ποσο απλα ειναι τα πραγματα γυρω μας και το ποσο θα μπορουσαμε να εχουμε εξελιχθει σε ενα ανωτερο ον παρα σε ενα πληθος καθυστερημενων θρησκοληπτων.
Δεν υπονοω οτι γνωριζω η γνωριζουμε την αληθεια, δηλωνω απλα οτι προσπαθουμε να την βρουμε βασει Λ Ο Γ Ι Κ Η Σ.
Τις καλημερες μου και τις ευχες μου για εναν καλο μηνα.

EvanT είπε...

Αχ ρε Άθεε, δίκιο έχεις, αλλά ποιος σε ακούει. Έβαλες και τη Serenissima στο τέλος και μου έφτιαξες/χάλεσες τη μέρα (αυτό το κομμάτι πάντα με βουρκώνει).

Την καλημέρα μου.

Άθεος είπε...

Θωμά, σε κάθε ανάρτηση βρίσκουμε και ένα νέο λόγο να μην πιστεύουμε σε θεούς, νεράιδες σε διαβόλους και τριβόλους. Σε τούτες τις αναρτήσεις φαίνεται πως άπαξ και μας μάθουν να είμαστε μηδαμινοί με κάτι, τότε το τελευταίο αποκτά επάνω μας μια εξουσία και εμείς υποτασσόμαστε ολοκληρωτικά σε αυτήν.
Να, για παράδειγμα το χρήμα. Το χρήμα μας αλλοτριώνει, όταν προκειμένου να το αποκτήσουμε, πουλάμε και την μάνα μας! Άλλος το ζητά πολύ, άλλος λιγότερο, άλλος από ανάγκη, ίσα ίσα για να ζει. Ο πρώτος σίγουρα θα αλλοτριωθεί και θα το θεοποιήσει. Από κείνη τη στιγμή θα επιδρά πάνω του σαν εξουσιαστική δύναμη. Γίνεται φετίχ. Οι πρώτοι θεοί ήταν φετίχ. Γι αυτό σήμερα υπάρχει μεγάλη σχέση ανάμεσα σε έναν φετιχιστή και σε έναν πιστό.

Όποιος δεν με ακούει, το κακό του κάνει, Evant. Και δεν είμαι ο μόνος που δεν ακούγομαι. Όμως, για κάποιους που δεν ήρθαν σε επαφή με μια «αλήθεια» τους συγχωρώ. Οι υπόλοιποι, που φτάνουν στη πηγή και δεν πίνουν…
Η serenissima είναι για τους ερωτευμένους. Για κείνους που επέλεξαν να χύνουν ένα δάκρυ για την αγαπημένη τους, για τη ζωή, για την αλήθεια.

Ανώνυμος είπε...

συγχαρητηρια για το βιβλιο σου
εμαθα πως γίνετε χαμος

χαχαχαχαχαχαχαχ

Unknown είπε...

Αρχικά συγχαρητήρια για το άρθρο σου. Είναι πραγματικά καλό.

Λίγα πράγματα για το θέμα: Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε σε ένα κατευθυνόμενο μικρόκοσμο. Αρχικά ο μικρόκοσμος αυτός είναι η οικογένεια. Η οικογένεια μεταδίδει τις αξίες και τα ιδανικά της, είτε άμεσα μέσω της νουθεσίας και των συμβουλών, είτε έμμεσα, αφού τα παιδιά έχουν την τάση να υιοθετούν τις συμπεριφορές των μεγαλυτέρων στον μικρόκοσμό τους (γονείς - αδέρφια). Μεγαλώνοντας συμμετέχουμε σε ένα καθοριστικό φορέα ο οποίος παρέχει την απόλυτη αλλοτρίωση: το σχολείο. Η κατευθυνόμενη εκπαίδευση επιλέγει τι θα διδάξει και πως θα το διδάξει και έχει έναν και μόνο σκοπό: την ομοιογένεια (δημιουργία υπηκόων), που το κράτος και οι εξουσιαστές του, θεωρούν απαραίτητη για την διατήρηση των οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων που επικρατούν με μοναδικό σκοπό την συντήρησή τους στην εξουσία. Ταυτόχρονα η ζωή μας συνοδεύεται από θεσμούς (παπάδες) και εκδηλώσεις (εθνικές - θρησκευτικές γιορτές) που δυναμώνουν το κατευθυνόμενο αίσθημα ομοιογένειας που μας δίδαξαν στα σχολεία και μας κάνουν να νιώθουμε "μεγαλείο και περηφάνια". Πάντα εθνικό όμως, ποτέ ατομικό.

Μπαίνουμε λοιπόν σε ένα φαύλο, ελεγχόμενο κύκλο από τον οποίο είναι δύσκολο να ξεφύγει κανείς. Ακόμα και αν κάποιος καταφέρει να σπάσει τα δεσμά του και βγει εκτός κύκλου τότε έρχεται αντιμέτωπος την αποξένωση και το ρατσισμό (κ συχνά τους μπάτσους και τους δικαστές). Το κόλπο είναι μελετημένο. Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Και όλα αυτά πλασάρονται από την ολιγαρχία (εκλεγμένη και μη) με ένα μεγάλο "μας". Η πατρίδα ΜΑΣ, η θρησκεία ΜΑΣ, η οικογένεια ΜΑΣ. Καθαρή κατηγοριοποίηση αθώων ανθρώπινων υπάρξεων με αναπόφευκτο αποτέλεσμα τη σύγκρουση με τη διαφορετικότητα.
Το γεγονός είναι ένα: η μόνη διαφορά ανάμεσα σε ανθρώπους είναι οικονομική - πλούσιοι και φτωχοί - και κοινωνική - εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Όλα τα άλλα (θρησκείες, κράτη) είναι απαραίτητα κατασκευάσματα που συντηρούν και προστατεύουν έναν απάνθρωπο θεσμό, που δεν είναι άλλος από το καπιταλιστικό σύστημα.

Τι πρέπει να κάνει για να ξεφύγει κανείς? Αμφισβήτηση και διάβασμα. Διάβασμα όμως με κριτικό πνεύμα. Μακριά από αυθεντίες, δεν υπάρχουν. Το πρώτο βήμα για την πραγματική ελευθερία είναι η πνευματική χειραφέτηση. Οι πράξεις ακολουθούν αναπόφευκτα τις σκέψεις.

Όπως κατάλαβες μου άρεσε το άρθρο σου κ με έπιασε πολυλογία!
Καλά να περάσεις ότι και αν κάνεις!

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε άθεε
Πολύπλευρη και κατατοπιστική η ανάλυσή σου. Μου θύμισε ιδιαίτερα το «φόβο μπροστά στην ελευθερία» του Έριχ Φρόμ, που διάβασα πρόσφατα.

Η αλλοτρίωση, πέρα από την ανάλυσή σου για την ρωμαϊκή περίοδο, μας έχει επιβληθεί σε μεγάλο βαθμό τους τελευταίους αιώνες (στην Ελλάδα κυρίως τις τελευταίες δεκαετίες) λόγω της αλλαγής του κοινονικο-οικονομικού συστήματος. Η αγροτική οικονομία έγινε καπιταλισμός και οι άνθρωποι μετανάστευσαν από τα χωριά στις μεγαλουπόλεις. Το αίσθημα του «ανήκειν» σε μια ομάδα χάθηκε και αντικαταστάθηκε από τη μοναξιά και την αποξένωση.

Πολλές νέες ομάδες βρήκαν την ευκαιρία να καλύψουν το κενό που άφησαν πίσω τους οι παλιές. Μέσα σ' αυτήν την αναταραχή, αναδείχθηκαν πολλές επικίνδυνες θρησκευτικές και πολιτικές οργανώσεις, που σε άλλες περιπτώσεις θα βρίσκονταν στην αφάνεια...

nicolaos demonicos είπε...

Πολύ καλή προσέγγιση και ανάλυση, το κεντρικό ερώτημα της οποίας μετέφερε ο Dyer.
Και όλοι γνωρίζουμε γιατί φτάσαμε εδώ που είμαστε ως κοινωνία ελλόγων. Και τούτο δεν είναι άλλο από το διαρκώς αυξανόμενο κατ' εντολήν των εξουσιαστών-εκπροσώπων του ιδεαλισμού έλλειμμα παιδείας.
Όσον αφορά σε αυτό που μας αναγκάζει, δεν είναι άλλο από τα δραματικά αποτελέσματα εκ του ανωτέρω ελλείμματος.
Πότε και πώς θα ξεφύγουμε από αυτές τις δηλητηριώδεις δαγκάνες; Φυσικά μόνον όταν αποφασίσουμε, ο καθένας για τον εαυτό του, δυστυχώς, ότι η απόκτηση γνώσης είναι πολυτιμότερη από την απόκτηση δεύτερης τηλεόρασης. Και
πως η παιδεία (και το επίπεδό της)δεν είναι υποχρεωτικά συνυφασμένη με την παρεχόμενη (α-παιδεία).

zoyzoy είπε...

Υπέροχο άρθρο θα πάρεις και από μένα συγχαρητήρια κάποιες αλήθειες πρέπει να τις βλέπουμε και μεις οι πιστοί.
Το 3ο μέρος θα'χει το περισσότερο ζουμί πιστεύω όταν θα εμπλακούν θρησκεία και πολιτεία σε ένα σκοπό να καθορίζουν τον λαό και να τον οδηγούν στην καταστροφή.
Και το βιντεάκι υπέροχο μαγεύτικα από μουσική και εικόνες!

Καλά να περνάς :)

Άθεος είπε...

Ευχαριστώ Ανώνυμε, πράγματι γίνεται χαμός. Αρέσει και διαβάζεται με όρεξη. Αυτό το τελευταίο είναι που μου αρέσει. Όμως, γράφε και ένα όνομα για να ξέρουμε ποιος είσαι.

Άκου Ανθρωπάκο: Σε άκουσα και συμφωνούμε όπως βλέπω σε όλα. Το έπιασες το νόημα πολύ καλά. Κρίμα, που είσαι από τους λίγους. Όμως, οι καλύτεροι είναι πάντα οι λίγοι. Αυτοί σηκώνουν όλο το βάρος και η ελπίδα διατηρείται.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Ανταποδίδω.

Φίλε μου Ανορθόδοξε, δεν το έχω διαβάσει το συγκεκριμένο έργο του Έριχ Φρομ, όμως από τον τίτλο αντιλαμβάνομαι και το θέμα. Με την πρώτη ευκαιρία θα το πάρω, γιατί φαίνεται καλό.
Σίγουρα, αυτό που μας επιβάλλεται τελευταία είναι οδυνηρό, όμως εγώ έπρεπε να το αρχίσω από παλιά. Η ρωμαϊκή περίοδος είναι χαρακτηριστική και παντελώς άγνωστη. Αλήθεια, στο σχολείο, μας δίδαξαν ποτέ την περίοδο εκείνη;
Θεός φυλάξει…
…για την ύστερη αρχαιότητα θα μας πουν οι εξουσιαστές… τότε που η ενοθεΐα σάρωνε… και οι θεοί της ανατολής μας κατακτούσαν…

Έχεις δίκιο ndemonikos η απόκτηση γνώσης είναι πολυτιμότερη από την απόκτηση της δεύτερης τηλεόρασης. Πολύ ωραία το έθεσες. Και το πρόβλημα της φιλοσοφίας, άλλο ένα κενό στην διαχρονική μας παιδεία.

Λοιπόν zoyzoy, είσαι από τις συμπαθέστερες πιστές φίλες μου. Έτσι πρέπει να κρίνουν οι πιστοί. Από κει και πέρα, αν συνεχίζεις να κάνεις την προσευχή σου πριν κοιμηθείς ή να ανάβεις το κερί στη μια από τις δυο ψηλότερες εκκλησίες της γαλανόλευκης πόλης σου, λίγο με ενδιαφέρει. Οι εγωισμοί για –ισμούς περιττεύουν, όταν μαζί σηκώνουμε το φορτίο για να περισώσουμε ό,τι υγιές μας απέμεινε να συνειδητοποιούμε για το μέλλον και τα παιδιά που φέραμε στον κόσμο. Πιστεύω να έχεις αντιληφθεί, ότι οι εξουσιαστές κάτι μας ετοιμάζουν. Στα επόμενα δέκα χρόνια θα υλοποιήσουν ό,τι εδώ και δεκάδες χρόνια προγραμμάτιζαν.
Εύχομαι να κάνω λάθος!

φωτο vango είπε...

...την καλησπέρα μου καλέ μου φίλε Άθεε. Δέν έχω να προσθέσω τί. Δέν έχουν νόημα οι καλοί λόγοι. Ούτε να τους λέω, ούτε να τους ακούς. Θα σου πώ μονο 'φχαριστώ', γιατί μας ξυπνάς τον οίστρο του νού. Μας δείνεις έναυσμα για σκέψη...

Άθεος είπε...

Έλα, vango, υπερβολές!
Όμως, χαίρομαι, που όλα αυτά τα βρίσκεις χρήσιμα.
Κάποιοι, ως συνήθως, πρέπει να αντιδρούν.
Βλέπεις, δεν έσκασε ακόμα κάποιος να μας πει τη θέση του…

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5