Επιστημονική αλήθεια: η πιο αξιόπιστη αντίληψη του κόσμου μας!

Γενική πεποίθηση όλων των ερευνητών, στο θέμα της γέννησης των θρησκειών, είναι ότι οι θρησκείες γεννήθηκαν απ’ την ανάγκη του ανθρώπου να δώσει μια εξήγηση στο υπαρξιακό του πρόβλημα, να εξηγήσει αυτό που δεν καταλάβαινε: πού πήγαινε μετά το θάνατο, γιατί συμβαίνει αυτό, γιατί το άλλο… Αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει, είτε πιστεύει ότι η πρωταρχική αιτία ήταν ο κεραυνός, η βροχή, η εναλλαγή μέρας - νύχτας, δηλαδή φυσικά φαινόμενα, είτε πιστεύει σε μια μεταγενέστερη και οργανωμένη θρησκεία, όπως οι λεγόμενες «Αποκαλυπτικές» ή μια ντεϊστική θρησκεία κάποιου ξερόλα που ψήγματα μύθων της παιδικής του ηλικίας τον εξωθούν να νομίζει ότι είναι άθρησκος επειδή καταφέρεται στις οργανωμένες θρησκείες ενώ τον θεό του τον ορίζει ακόμα φιλοσοφικά, σαν Αγνωστικιστής.

Αμφότεροι είναι πεπεισμένοι ότι υφίσταται ένα Υπέρτατο Όν που αν το επικαλεστούμε με μια προσευχή ή τελετή θα τύχουμε της προστασίας του, κόντρα στους νόμους και στην νομοτέλεια που διέπει τον κόσμο μας, έτσι ώστε ο πιστός να αισθάνεται ασφαλής και σίγουρος ότι προστατεύεται, όσο και παράλογοι να είναι οι φόβοι του.

Πάνω σ’ αυτή την αρχική αιτία άρχισε ο άνθρωπος να πλάθει με την φαντασία του θεούς και να χτίζει θρησκείες, που διέφεραν από τόπο σε τόπο, ανάλογα πάντα με το πνευματικό επίπεδο του επινοητή και του αποδέκτη του. Με τον χρόνο εμπλούτισε το πνευματικό αυτό οικοδόμημα, με φιλοσοφίες και με διάφορες μορφές λατρείας, ολοκληρώνοντας αυτό που θα τον ταλαιπωρεί και θα τον καταδυναστεύει μια ολόκληρη ζωή!

Η αλήθεια είναι ότι η αμφιβολία και η αμφισβήτηση θα εμφανιστούν όταν διαφορετικές δοξασίες θα ερίζουν για τη μια και Μοναδική Αλήθεια και η καταδυνάστευση όταν ορισμένοι κατεργάρηδες - όπως έλεγε ο Βολτέρος - συναντήσουν τους πρώτους βλάκες!

Όταν πια γιγαντωθεί η εξουσία και θεοποιηθεί η κοινωνία και το κράτος, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ζόρικα. Τότε η καταπίεση, η δυστυχία και η εκμηδένιση του ανθρώπου βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και η λύση από την μεριά της πολιτείας δίνεται με την ρομφαία, ενώ από την πλευρά του απογοητευμένου πιστού που αντιδρά με την αμφισβήτηση σπάει τα δεσμά του φόβου νοιώθοντας τα πρώτα σκιρτήματα της λογικής του!

Απογοητευτική η δικλίδα της αμφισβήτησης που θέτει το δόγμα σαν αντίδραση του πιστού μπροστά στην αμφιβολία της πίστης του που έμαθε όχι μόνο να μην την αμφισβητεί αλλά και να τρέμει στην ιδέα, ακριβώς επειδή η αμφισβήτηση βρίσκεται διαμετρικά απέναντι στην πίστη του. Από τη φύσης της η λατρεία στους θεούς θέτει τον πιστό απέναντι σε κάθε αμφισβήτηση θεωρώντας την παράβαση, αμάρτημα που επισείει την τιμωρία… μετά θάνατον! Ο φόβος εδώ στέκεται σαν αστυφύλακας της συνείδησης, προστατεύοντας την πίστη του πιστού από κάθε αμφισβήτηση! Αυτό ακριβώς είναι το πιο ύπουλο δηλητήριο που κατασταλάζει η θρησκεία στους πιστούς της. Ο φόβος, δεν εκπορεύεται από το Υπερπέραν, από κάποιο υπαρκτό θεό, αλλά μέσα από την πίστη και τη συνείδηση του πιστού, αποτρέποντάς τον να αμφισβητήσει και το παραμικρό. Αυτό λέγεται δόγμα και βρίσκεται ακριβώς αντίθετα από το ομορφότερο χαρακτηριστικό της επιστημονικής μεθοδολογίας με την οποία αναζητά την αλήθεια και αναπτύσσει τις ιδέες με τις οποίες αλλάζει τον κόσμο και τον εξελίσσει. Από την άλλη μεριά όμως οι αντιθέσεις των δογμάτων στις θρησκείες δυναμώνουν την πίστη του πιστού, κτίζοντας τείχη ανάμεσά τους που αντί να τους ενώνουν τους χωρίζουν ακόμα πιο πολύ. Τότε ακόμα και εγκληματικές πράξεις μετουσιώνονται σε αρετές που λυτρώνουν τον πιστό και τον κάνουν επιθετικότερο και κακό. Ο φονταμελισμός δεν είναι πίστη βαθειά, αλλά αλητεία! Όσο με οδυνηρότερο τρόπο οι πιστοί αμύνονται στις αντιθέσεις τους τόσο περισσότερο νομίζουν ότι, σαν στρατιώτες, βρίσκονται στο σωστό στρατόπεδο. Οι μάχες που πρέπει να δοθούν πολλές και πολλές φορές δίνονται με αντίπαλο την συνείδηση. Τέτοιες είναι οι αυτοϋπερβατικές αντιλήψεις που έχουν την δύναμη να ταυτίζουν τον πιστό με έναν υπερβατικό σκοπό που ορίζει το δόγμα της θρησκείας που υπηρετεί και χαρακτηρίζεται σαν αφοσίωση.

Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, οι διαμάχες, άλλοτε μικρές κι άλλοτε μεγάλες, δεν πηγάζουν μόνο από τέτοια ανθρώπινα ελαττώματα κι αδυναμίες. Τα αίτια πολλές φορές είναι πολύπλοκα και χρίζουν βαθύτερων μελετών στην ψυχολογία των μαζών και την παθολογία του ανθρώπινου νου, καταλήγοντας να διαπαιδαγωγείται από την πολύ μικρή του ηλικία, από το σπίτι και το σχολείο, με λανθασμένα κριτήρια. Η εγκληματική συμπεριφορά της ομάδας, είτε πρόκειται για κόμμα, θρησκεία ή έθνος, στηρίζεται στην αυτοϋπερβατική συμπεριφορά των μελών που απαρτίζουν την συγκεκριμένη ομάδα, ακόμα κι αν η τελευταία έχει σαν ακρογωνιαίο λίθο την αγάπη και τον αλτρουισμό.

Ο Άρθουρ Καίσλερ  στην τριλογία του για τις επιστήμες της ζωής, ανέπτυξε αναλυτικά αυτήν την άποψη, λέγοντας, «ο πόλεμος είναι ένα τυπικό, ένα θανατερό τυπικό, δεν είναι αποτέλεσμα επιθετικής αυτοεπιβεβαίωσης αλλά αυτοϋπερβατικής ταύτισης». Πράγματι, «... ο εγωισμός της ομάδας τρέφεται από τον αλτρουισμό των μελών της». Στην εποχή του, ο Καίσλερ υποστήριζε ότι η επιστήμη αν και δεν μπορεί να μας εφοδιάσει με τις ύστατες απαντήσεις, μπορεί να μας προμηθεύσει τις κατάλληλες ερωτήσεις ώστε να φτάσουμε σε μια σχετική αλήθεια. Συνεπώς χρέος έχει ο κάθε πιστός οποιασδήποτε θρησκείας να πάψει να εφευρίσκει συνεχώς «απαντήσεις» για να δικαιολογεί εγωιστικά την πίστη του, αλλά να μάθει να θέτει και ερωτήσεις ακόμα κι αν οι απαντήσεις αντιβαίνουν στην λογική και τη φιλοσοφία της θρησκείας του, αρκεί να εναρμονίζονται με τα νέα δεδομένα της επιστήμης και γενικά της λογικής. Ας πάψουν οι πιστοί να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, πιστεύοντας ότι τα δέντρα τους εμποδίζουν να δουν το δάσος. Ας αναρωτηθούν γιατί οι δογματικές θρησκείες, οι θρησκείες εξ’ αποκαλύψεως όπως λέγονται (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλαμισμός) έφεραν τα πάνω κάτω, αναστατώνοντας τον κόσμο εδώ και δεκάδες αιώνες, διαστρεβλώνοντας την ιστορία και αυτό που θεωρούμε αληθές.

Εμείς σαν Έλληνες έχουμε έναν λόγο περισσότερο, εκτός του να θέσουμε τις κατάλληλες ερωτήσεις, να πάρουμε και τις κατάλληλες απαντήσεις. Γιατί ο κυρίαρχος ελληνισμός που φωτοδοτούσε όλον τον κόσμο συσκοτίστηκε, δοκιμάστηκε και αποσυντέθηκε στα μέρη του εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια; Μπορούμε χωρίς περιστροφές να απαντήσουμε γιατί με την επικράτηση του Χριστιανισμού εμφανίστηκε ο μεσαίωνας; Γιατί κάηκαν χιλιάδες συγγράμματα, γιατί καταστράφηκαν μνημεία, γιατί εξολοθρεύτηκε όχι μόνο ο ελληνικός πολιτισμός αλλά κυρίως, γιατί εξολοθρεύτηκαν οι Έλληνες σαν να ήταν το πιο μιαρό πλάσμα που φιλοξένησε ο πλανήτης; Γιατί και η προφορά ακόμα του ονόματος Έλλην, ήταν καταδικασμένη; Γιατί βασανίστηκαν και εξολοθρεύτηκαν δεκάδες - ίσως και εκατοντάδες - εκατομμύρια άνθρωποι στο βωμό μιας βάρβαρης και φιλόδοξης ιδεολογίας που βάλθηκε «ντε και καλά» να κυριεύσει τον κόσμο; Βαθιά τα θεμέλια και του Ιουδαιοχριστιανισμού και του Ισλαμισμού, στο γόνιμο για δόξα, θρησκευτικό ιμπεριαλισμό κι ο απόηχος ακούγεται ακόμα.

Γιατί οι πατέρες της θρησκείας «μας», οι αντιπρόσωποι του «θεού» πάνω στη γη, έφτασαν από το να κλωτσά ο ένας τον άλλον, ακόμα και μέσα στις Ιερές Συνόδους ή να αιματοκυλούν χιλιάδες ανθρώπους σε ανούσιους θρησκευτικούς πολέμους, (αιρετικοί, σταυροφορίες, τριακονταετής πόλεμος, κυνήγι μαγισσών και πόλεμο προσηλυτισμού ανάμεσα σε ετερόδοξους, συμβάλλοντας στον πόλεμο και την επέκταση της αποικιοκρατίας), για να μην αναφέρουμε τα λογής - λογής βασανιστήρια και την καταπίεση των υπολοίπων που βρισκόταν στην ημερήσια διάταξη για αιώνες σε Βυζάντιο και Δύση!

Να γιατί πολλές φορές, ένα ερώτημα τίθεται πολύ πιο δύσκολα, απ’ ότι μπορούμε να το απαντήσουμε. Γιατί αν τεθεί, κουτσά στραβά, αργά ή γρήγορα μια απάντηση θα βρεθεί. Ας το παραδεχτούμε: εθελοτυφλούμε!

Αν θέλουμε όμως να θέσουμε το πρώτο γιατί και αμερόληπτα να αναζητήσουμε την αλήθεια, τότε σίγουρα η τελευταία θα βρεθεί και χωρίς την σύγκρουση με τους φυσικούς νόμους που σαν υλικά όντα είμαστε υποχρεωμένοι να παραδεχτούμε προκειμένου να εξηγήσουμε τα φυσικά φαινόμενα. Ας αρχίσουμε λοιπόν την αναζήτηση του απολύτως υπαρκτού που επιβεβαιώνει την ύπαρξή μας, του υλικού μας κόσμου δηλαδή, που μέσω της επιστήμης μπορούμε να ιχνηλατήσουμε για να φτάσουμε στην αλήθεια, την σχετική και όχι την Απόλυτη Αλήθεια, που διατείνονται οι Αποκαλυπτικές θρησκείες. Η επιστημονική αλήθεια είναι σχετική και ιστορικά καθορισμένη, επειδή είναι μια διαψεύσιμη αλήθεια που ο καθένας προκαλείται να διαψεύσει και όσο αυτή παραμένει αδιάψευστη τόσο πιο αξιόπιστη γίνεται. Τούτος είναι ο καλύτερος τρόπος και ο πιο δίκαιος ώστε να υποστηρίζει κανείς την «αλήθεια» του από την διακηρυγμένη «Απόλυτη αλήθεια» των θρησκειών που μόνο απόλυτα ψευδείς είναι. Η επιστημονική αλήθεια λοιπόν είναι πάντα σχετική και ως εκ τούτου είναι η μόνη αξιόπιστη αντίληψη που διαθέτουμε για τον κόσμο μας. Να γιατί πρέπει μόνο αυτήν να εμπιστευόμαστε.

Αυτόν τον δυσκολοδιάβατο κόσμο πρόκειται να διασχίσουμε στις επόμενες αναρτήσεις, με οδηγό τους φυσικούς νόμους και την ίδια την επιστήμη που μπορεί να μας δίνει σίγουρες απαντήσεις για τον κόσμο μας, απορρίπτοντας τις μυθοπλασίες των επινοητών που δημιούργησαν οι οργανωμένες θρησκείες προκειμένου να καταδυναστεύουν την ανθρώπινη συνείδηση, χειραγωγώντας και εξαπατώντας τους πιστούς με ψεύτικες υποσχέσεις και ψεύδη που διαστρεβλώνουν ασύστολα την πραγματικότητα.

Τον θρίαμβο της επιστήμης που άλλαξε τη ζωή μας εδώ και δυο τρεις αιώνες θα σας τον μεταδώσω χρησιμοποιώντας τις δυο πιο πετυχημένες θεωρίες της φυσικής, της σχετικότητας και της κβαντομηχανικής, εξαιρώντας την άλλη μεγάλη θεωρία της «Φυσικής Επιλογής» αφού αυτή δεν ανήκει στην φυσική, αλλά στην βιολογία που ήδη σε άλλες αναρτήσεις έγινε ιδιαίτερος και εκτεταμένος λόγος σε τρεις σχετικές αναρτήσεις. Βλέπε:

«Από το μεσαιωνικό μοντέλο του κόσμου στην επιστημονική εξήγηση (βιολογία)»

«Πώς δημιουργήθηκε η ζωή;» 1^ο Μέρος και 2^ο Μέρος.

Μετά την εκλαϊκευμένη ανάπτυξη αυτών των δυο επιστημονικών θεωριών θα είμαστε βέβαιοι ότι κατακτήσαμε την πιο αξιόπιστη αντίληψη για τον κόσμο μας ώστε να αποτρέπουμε κάθε προσπάθεια αγυρτείας και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας.

Ναι, ο κόσμος μας είναι συναρπαστικός! Η φύση, ο κόσμος μας, το σύμπαν, είναι εκρηκτικά, γεμάτα ζωή και ενέργεια, που όλα συνδέονται μεταξύ τους και αλληλεξαρτώνται με θαυμαστά φυσικό και μαθηματικό τρόπο διαψεύδοντας την μεταφυσική και την υπερβατική φιλοσοφία των ιδεαλιστών.