16 Οκτ 2010

Από τη μυθολογία στη φιλοσοφία του Πλάτωνα

Από την εποχή του Πλάτωνα ακόμα ήταν γνωστό ότι οι ποιητές, αν και θεμελιωτές της ελληνικής θρησκείας ήταν μάστοροι στα ψέματα. Οι σοφοί ήξεραν ότι οι μύθοι ήταν αλληγορικές ιστορίες που πλάστηκαν για να εναρμονίσουν το άτομο και τη φυλή με την κοινωνία και τη φύση.
Η μυθολογία είναι μία μορφή κοινωνικής συνείδησης κι οι ποιητές που την έπλασαν το έκαναν γιατί άλλο τρόπο δεν είχαν προκειμένου να εκφράσουν αυτό που θα έδενε τη φυλή στο μέλλον. Προφανώς χρησιμοποίησαν και κάποιες προφορικές παραδόσεις που έρχονταν από το μακρινό παρελθόν. Εδώ υπάρχουν κάποια κενά που οι συντηρητικοί ιστορικοί του συστήματος απέκρυψαν, όμως αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που στην παρούσα στιγμή δεν μας ενδιαφέρει.
Αυτός ήταν ένας τρόπος κατανόησης της κοινωνικής πραγματικότητας στα πρώτα στάδια ανάπτυξης της κοινωνίας. Σε κείνα τα στάδια της κοινωνικής ανάπτυξης, η ανικανότητα του ανθρώπου να διαχωρίσει τον εαυτό του από το περιβάλλον τον ώθησε ώστε να θεοποιήσει τη φύση και να ανθρωποποιήσει τους θεούς που λάτρευε. Οι τελευταίοι ήταν φυσικές δυνάμεις που αδυνατούσε να κατανοήσει. Οι φόβοι, οι στοχασμοί και ο ελπίδες γέννησαν αντίστοιχους μύθους. Το ίδιο, οι ασθένειες, οι αντιξοότητες και τα όνειρα που πάντα με υπερφυσικό τρόπο προσπαθούσε να εξηγήσει. Γι' αυτό η μυθολογία συσχετίστηκε με τη θρησκεία και αποτέλεσε τον συνεκτικό δεσμό της φυλής και του έθνους. Ο μύθος κατά κόρο χρησιμοποιείται από τον Πλάτωνα, αφού στη συνείδηση των Ελλήνων είναι τόσο δυνατός που εκφράζει την αλήθεια και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και χωρίς απόδειξη. Έτσι ο μύθος για τον Πλάτωνα αποτελεί αποδεικτικό καταφύγιο στην προσπάθειά του να τεκμηριώσει ένα μεταφυσικό πρόβλημα.
Ακριβώς αυτό συνεχίζουν και κάνουν ιουδαίοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι θεωρώντας τις «ιερές» τους γραφές, αδιάψευστο λόγο.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο Πλάτων, όπως οι ποιητές, που ήταν μάστοροι στα ψέματα, έτσι και ο ίδιος, ήταν ένας μάστορας του λόγου. Τα κείμενά του σε καθηλώνουν. Οι διάλογοι του Σωκράτη, τον ανέδειξαν έναν μεγάλο τεχνίτη του λόγου. Δεν είμαστε τόσο σίγουροι αν αυτοί αποδόθηκαν σωστά, όμως εκπέμπουν μια φιλοσοφική λάμψη που παραμένει εκτυφλωτική μέχρι σήμερα. Όταν γνώρισε τον Σωκράτη, ο Πλάτωνας, συνεπαρμένος από τους φιλοσοφικούς του στοχασμούς, έκαψε όλα του τα συγγράμματα. Έγραφε ποίηση ως τότε. Ποιος ξέρει… τι ψέματα θα μας αράδιαζε αν δεν γνώριζε την μεγάλη εκείνη μορφή, αλλά και τι ποιητικά αριστουργήματα θα γνωρίζαμε σήμερα…
Δεν χωρά αμφιβολία ότι είχε μια τάση να θέλει να βοηθήσει τον άνθρωπο, αλλά από την δική του εγωιστική πλευρά, αφού ήταν αριστοκρατικός. Συγγενής του αρχηγού των τριάκοντα τυράννων, του Κριτία, είχε και ολιγαρχικές ιδέες που τον καθιστούν εχθρό της δημοκρατίας.
Στα πιο ώριμα χρόνια του ενδιαφέρθηκε για τον κόσμο, ρωτώντας τι είναι ο κόσμος και τι νόημα έχει. Τι σημαίνει πραγματικότητα και πόσο μπορούμε να την γνωρίσουμε.
Κατά καιρούς, μέσα από διάφορες αναρτήσεις, γνωρίσαμε τις απόψεις του σε γενικές γραμμές. Ο Πλάτωνας, δεχόταν ότι την πραγματικότητα, μόνο οι φιλόσοφοι μπορούν να την γνωρίσουν και γι αυτό πρέπει να ηγούνται όλων των άλλων. Έτσι πλησίασε τον Διόνυσο τον Συρακούσιο στην Σικελία και ο τελευταίος όταν αντελήφθη τι ρόλο έπαιζε και τι είχε στο μυαλό του, μόνο που δεν τον σκότωσε. Τον πούλησε σαν δούλο σε ένα καράβι που τον έφερε στην Αίγινα!

Έλεγε ότι ήταν ερωτευμένος με την πραγματικότητα. Ποια πραγματικότητα όμως; Θεωρούσε ότι στον κόσμο αυτό μόνο οι ιδέες είναι πραγματικές. Όλα τα άλλα είναι πλάνη. Οι ιδέες αυτές καθαυτές είναι τα πρότυπα, τα λεγόμενα αρχέτυπα. Υπεράνω όλων βρίσκεται η ιδέα του Αγαθού που εκτός από άυλη και αόρατη, όπως όλες οι ιδέες, είναι και θεία. Οι ιδέες αυτές δεν είναι αφηρημένη σκέψη αλλά ουσία που υπάρχει ανεξάρτητα από τη σκέψη, αντικειμενικά στο πνευματικό χώρο. Ακριβώς αυτή η θεώρηση τον καθιστά πατέρα του αντικειμενικού ιδεαλισμού.
Ο Πλάτων απέρριπτε τις αισθήσεις σαν έγκυρη πηγή της γνώσης. Ο κόσμος που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις δεν είναι πραγματικές, αλλά μια κακέκτυπη απεικόνιση του κόσμου των ιδεών. Την ψυχή την χώριζε σε τρία μέρη α) στο λογιστικό, β) στο θυμοειδές και γ) στο επιθυμητικό. Τα τρία αυτά συστατικά συχνά βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους. Μοιάζουν με τα άλογα της άμαξας που ακολουθούν διαφορετικές κατευθύνσεις και ο ηνίοχος που συμβολίζει το ορθολογικό τμήμα της ψυχής προσπαθεί να συγκρατήσει το θυμοειδές και το επιθυμητικό, σε αυτό που ο Πλάτων ονόμαζε «ψυχική ειρήνη» (βλέπε «Φαίδρο»).
Για κάθε ένα μέρος της ψυχής αντιστοιχεί και μια αρετή όπου η ψυχή επικοινωνεί με τις ιδέες. Οι αρετές αυτές είναι α) η σοφία, β) η ανδρεία και γ) η σωφροσύνη.
Στην «Πολιτεία» του ο Πλάτων οραματίστηκε την ουτοπική του κοινωνία αποτελούμενη από τρεις τάξεις που τις αντιστοίχισε με τις πιο πάνω αρετές και τα μέρη της ψυχής. Έτσι επινόησε την πλατωνική του σπηλιά.

Τι βλέπουν όμως οι έγκλειστοι στην σπηλιά;
Μόνο τις σκιές στον απέναντι τοίχο. Αυτές αντιπροσωπεύουν ό,τι υπάρχει στη φύση. Μιμούνται την πραγματικότητα. Στην ουσία είναι πλάνη.
Σε έναν τέτοιο κόσμο ζούμε αλυσοδεμένοι, με τα πάθη, τις επιθυμίες και τους φόβους μας. Το σώμα μας υποταγμένο στον κόσμο των φαινομένων. Εκεί βρίσκεται θαμμένη η ψυχή, αναζητώντας απελευθέρωση από τα υλικά δεσμά μόνο μετά το θάνατο!
Αυτός μας απελευθερώνει και η ψυχή επιστρέφει στην ουράνια κατοικία, στο θεό!
Όμως, οι φιλόσοφοι μπορούν να γυρίσουν πίσω, να βγουν για λίγο από τη σπηλιά, να δουν την πραγματικότητα, αν και θαμπωμένοι και να επιστρέψουν πίσω.
Τα αρχέτυπα αυτά που υπάρχουν «εκεί» έξω είναι οι Ιδέες, οι Ουσίες που προσδιορίζουν τα τέλεια όντα που είναι αγέννητα, άφθαρτα, αιώνια και αναλλοίωτα! Αυτός είναι ο αντικειμενικός κόσμος, ο τέλειος κόσμος που ο φιλόσοφος μπορεί να αντιληφθεί και παράλληλα να αναγνωρίζει την ματαιότητα της ζωής!
Μήπως σας θυμίζουν τίποτα αυτά από την χριστιανική φιλοσοφία; Υιοθετημένα αρκετά από τους Γνωστικούς, τα υιοθέτησαν και πολλοί χριστιανοί. Άλλοι τα αντελήφθησαν έτσι, άλλοι αλλιώς και δημιούργησαν αντιθέσεις που γέννησαν την αίρεση. Μέχρι να αποφασιστεί, τι δόγμα θα διαλέξουν, οι μεν πολέμαγαν τους δε.
Αχ, γιατί δεν διαβάζετε ιστορία…

Αλλά ας επιστρέψουμε στον Πλάτωνα για να δούμε πώς άναψε τη φωτιά των ιδεών.
Το αναφέραμε και πιο πάνω, με τα δυο άλογα της άμαξας που ακολουθούν διαφορετικές κατευθύνσεις και ο ηνίοχος που συμβολίζει το λογικό τμήμα της ψυχής προσπαθεί να συγκρατήσει το θυμοειδές και το επιθυμητικό να τα υψώσει ως την ουράνια κατοικία. Η προσπάθεια όμως αυτή είναι πολύ σκληρή γιατί γρήγορα η ψυχή πέφτει, χάνοντας τα φτερά της και προσγειώνεται στον ματαιόδοξο κόσμο της ύλης. Κάθε φορά που θυμάται (ανάμνηση των Ιδεών) βγάζει νέα φτερά και επιχειρεί νέο ταξίδι στον ουρανό. Η πτώση των ψυχών βρίσκεται σε όλες τις μυθολογίες του κόσμου, όπου ο Ήρωας-θεός καλείται να μας λυτρώσει, αφού συχνά κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο των ψυχών (Ηρακλής, Οδυσσέας, Ορφέας, Χριστός).

Ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί τα λόγια του Δασκάλου του στον «Φαίδωνα» για να δώσει αίγλη στην φιλοσοφία του, όταν με θαυμαστή ηρεμία ο Σωκράτης του εξηγεί ότι ο θάνατος είναι ένα μονοπάτι που μας οδηγεί κατευθείαν στο Σκοπό. Όσο έχουμε το σώμα και η ψυχή σκηνωμένη μέσα του, μολύνεται απ’ αυτό και δεν θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε ποτέ ό,τι επιθυμούμε. Να γιατί όσο ζούμε δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τίποτα καθαρά, παρά μόνο όταν πεθάνουμε, μέχρις ότου ο θεός μας απελευθερώσει (Λύτρωση).
Το σώμα εδώ είναι σαν ακαθαρσία, έτσι που αργότερα ο νεοπλατωνικός Πλωτίνος θα κοκκινίζει από ντροπή κάθε φορά που θα αισθάνεται ότι βρίσκεται μέσα του!
Στην ουσία, φίλοι μου, αυτό είναι ντροπή για το ελληνικό πνεύμα. Για τον αληθινό Έλληνα, η περιφρόνηση του σώματος αποτελεί ύβρη, γιατί το ελληνικό πνεύμα λάτρεψε και θεοποίησε το Κάλλος κι αυτό φαίνεται στα αγάλματα που φιλοτέχνησε. Η ομορφιά και η τέχνη απαράμιλλη, την θαυμάζουμε και σήμερα.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που τον «Φαίδωνα» οι χριστιανοί τον διάβαζαν στο νεκροκρέβατό τους, για να προετοιμαστούν για την τελευταία μάχη που έπρεπε να δώσει η ψυχή μέσα στο μολυσμένο της κορμί.

Τα φαντάσματα από τότε εφευρέθηκαν, όταν μετά το θάνατο οι ψυχές βαραίνουν και έλκονται στον ορατό κόσμο, από τον φόβο τους και περιφέρονται στους τάφους και τα μνημεία, σαν σκιές (Φαίδων).
«Κάθε ηδονή ή λύπη προσηλώνει σαν καρφί την ψυχή στο σώμα, έτσι την κάνει σωματική, ώστε να νομίζει ότι αληθινά είναι εκείνα τα οποία και το σώμα θεωρεί αληθινά».








Στον Γοργία αναφέρεται στην ψυχή από τη στιγμή που οι νεκροί φτάνουν μπροστά στον Ραδάμανθη κι εκείνος τις στέλνει στο Δικαστή για να τιμωρηθούν ανάλογα, ενώ τις αφοσιωμένες στην αλήθεια ψυχές, τις στέλνει στα νησιά των Μακάρων.
Ο Πλάτωνας μας επιβεβαιώνει πόσο πιστεύει σ’ αυτό, γι’ αυτό προετοιμάζει πάντα την ψυχή του, ώστε να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την Θεία Δίκη!
Δεν αποφεύγει ακόμα και να περιγράψει τις Δαντικές εικόνες από τα καθαρτήρια του Άδη, κάνοντας μια περιγραφή για τα βασανιστήρια του Αριδαίου και άλλων τυράννων που εκτελούσαν την χιλιόχρονη ποινή τους!Στα κείμενα αυτά γαντζώνεται ο άνθρωπος μπροστά στην απελπισία της ζωής και κατά την Ύστερη αρχαιότητα, ο Χριστιανισμός το εκμεταλλεύτηκε σαν παρηγοριά στην ταλαίπωρη ζωή του πιστού. Ήταν το πιο εύκολο που μπορούσε να κάνει, αφού δεν προσπάθησε ποτέ να την αλλάξει!

Ο Αυγουστίνος, θερμός υποστηριχτής της Πλατωνικής φιλοσοφίας, επηρέασε όλη τη Δυτική φιλοσοφία του Χριστιανισμού, όπως νωρίτερα ο Κλήμης, ο Ωριγένης και τόσοι χριστιανοί φιλόσοφοι την Ανατολή, στην άλλη άκρη της αυτοκρατορίας.
Δεν είναι τυχαίο που το σημαντικότερο έργο του ο Αυγουστίνος το ονόμασε «Η Πολιτεία του Θεού».
Αν σήμερα ασχοληθήκαμε με τη φιλοσοφία της ψυχής του Πλάτωνα, στο επόμενο άρθρο θα πάμε σε πιο πρακτικά ζητήματα. Θα δούμε την ίδια την Πολιτεία του Πλάτωνα και πώς φαντάστηκε τον κόσμο, που ούτε λίγο ούτε πολύ, η Μεσαιωνική Εκκλησία προσπάθησε να επιβάλει σαν Θεανθρώπινη Πολιτεία.


Από την Πολιτεία του Πλάτωνα, στην Πολιτεία του Θεού (Τρίτη 2 Νοέμβρη)

33 σχόλια:

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε άθεε
Καλό άρθρο, καταφέρνει σε λίγες γραμμές να δώσει μια περίληψη της εκτενούς φιλοσοφίας του Πλάτωνα. Χωρίς αμφιβολία, ο «ιδεαλισμός» του ήταν αυτός που τον έκανε τόσο δημοφιλή ανάμεσα στις τάξεις των μυστικιστών κάθε εποχής, οι οποίοι αντέγραφαν (άλλες φορές επιδέξια, άλλες φορές πρόχειρα) τις διδασκαλίες του για να καλλωπίσουν τις δικές τους...

Conko είπε...

Κι όμως, αφού τον "καταλήστευσαν" και τον χρησιμοποιούν σαν απόλυτο ιδεολογικό υπόβαθρο, δεν παραλείπουν να τον αναθεματίζουν και αυτόν και τις "δόξες" του. Αν αυτό δεν είναι η αποθέωση της υποκρισίας, τότε τι είναι;
Αλλά στην Πλατωνική αντίληψη περί ιδεών και σκιών που επιβλήθηκε επί τόσους αιώνες στην ανθρώπινη σκέψη, αποδίδει ο Ernst Mayr τη δυσκολία να γίνει καταληπτή η Εξέλιξη... όταν ένας εγκέφαλος μαθαίνει ότι η ιδέα είναι το Τέλειο και κάθε παρέκκλιση από αυτή (σκιά) είναι υποδεέστερη και ατελής, δύσκολα αποδέχεται το αντίθετο, ότι δηλαδή στην παρέκκλιση από το υπάρχον (αυθαίρετα ονομαζόμενο τέλειο, ως δημιούργημα ενός τέλειου δημιουργού) οφείλεται η διαρκής διαδικασία προσαρμογής του είδους σε διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες.
Οι κοινωνίες μέχρι το 325 μετά τη σύγχρονη χρονολόγηση δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα από τη συνύπαρξη και τη ζύμωση μεταξύ πολλών και διαφορετικών κοσμοαντιλήψεων. Ήταν η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να αναπτύσσονται και γι αυτό και σήμερα μας προκαλούν θαυμασμό και δέος... Όταν όμως επιβλήθηκε μόνο η μία (κι αυτή με φερετζε), όσο συναρπαστική και εντυπωσιακή κι αν είναι, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει τον άνθρωπο και την κοινωνία σε πλήρη αποτελμάτωση...
Την καλημέρα μου φίλε Άθεε!
(την καλησπέρα μου από κοντά το απόγευμα)

φωτο vango είπε...

...δάσκαλε,(άσε με να σε πώ) Αθεε, (και φίλε). Μας κάνεις να σκεφτόμαστε & να ψαχνόμαστε. Και αυτό έχει σημασία...

Άθεος είπε...

Επιτέλους, είχα καιρό να απολαύσω τα εποικοδομητικά σχόλια των φίλων, μακριά από προσωπικές αντιπαραθέσεις. Ο καθένας έβαλε και ένα λιθαράκι στην ανάρτηση αυτή ώστε να γίνει πλουσιότερη, όσο πλούσια μπορεί να γίνει μια άποψη που εκφράζεται σε ένα μικρό άρθρο, προκειμένου να ανταποκριθεί σε μια μεγάλη φιλοσοφία. Καμιά φιλοσοφία δεν καταδικάζουμε στην αφάνεια. Απλά μπορούμε να μην την αποδεχτούμε, αφού πιθανώς κάποια άλλη φιλοσοφική σχολή μας εκφράζει.

Η πρόχειρη και η επιδέξια αντιγραφή της φιλοσοφίας του Πλάτωνα, όπως πολύ σωστά σχολίασες Ανορθόδοξε, ήταν η αιτία για πολλές αιρετικές απόψεις που παρέκκλιναν από το δόγμα που θέσπισε ο χριστιανισμός. Ο Ωριγένης, φλογερός Πλατωνικός πατέρας του χριστιανισμού καταδικαζόταν για αιώνες μετά τον θάνατό του από τις «ιερές» συνόδους που ανέδειξαν τον νικητή της νέας θρησκείας.

Η ιδέα σαν ουσία που εκφράζει την τελειότητα, φίλε μου Conko, είναι μια άλλη πλευρά που οι χριστιανοί εύκολα συμβίβασαν με το δόγμα. Το αυθεντικό και το αλάθητο δεν ταλαιπώρησε τους φιλοσόφους του χριστιανισμού μόνο τότε, οδηγώντας πολλούς έξω από την συντηρητική κοινότητα των χριστιανών, δημιουργώντας στρατιές αιρετικών, αλλά ταλαιπωρεί και σήμερα αφού προηγουμένως προκάλεσε απανωτά σχίσματα ανάμεσα στις εκκλησίες. Η άποψη του Ernst Mayr δεν έχει εφαρμογή μόνο στην θεωρία της εξέλιξης, που πολύ σωστά εντόπισε αλλά σε κάθε κοσμοαντίληψη, όπως πολύ καλά επισήμανες κι εσύ.

Φώτο vango δυστυχώς κάποιοι δεν θέλουν να σκέφτονται, αφού την λειτουργία αυτή την ανέθεσαν σε άλλους.

Zanglos είπε...

Καλησπέρα, τα άρθρα σου δάσκαλε είναι όπως ένα γράμμα από φιλικό πρόσωπο που περιμένουμε (παλαιότερα, σήμερα έχουμε το email) με πολύ χαρά και ανυπομονησία να διαβάσουμε!

Δάσκαλε, ξεκινώντας το άρθρο σου μας λες ότι οι οι ποιητές στην εποχή του Πλάτωνα ήταν οι θεμελιωτές της Ελληνικής θρησκείας και λέγανε ψέματα στον κόσμο! Διαφωνώ κάργα, πρώτον δεν ήταν θεμελιωτές του δωδεκάθεου και δεύτερον δεν λέγανε συνειδητά ψέματα, αλλά αυτό που ο καθένας και η κάθε σχολή πίστευε και μέσο διαλόγου επικρατούσαν οι σωστές ιδέες. Το ότι οι μύθοι ήταν αλληγορικές ιστορίες, όλοι συμφωνούμε, αλλα μην ξεχνάμε ότι και η Τρόια μέχρι εχθές ήταν μύθος. H επισήμανση ότι προφανώς κάποιες παραδόσεις (μύθοι) έρχονται από το μακρινό παρελθόν, που οι συντηρητικοί απέκρυψαν(!?) κλείνει το θέμα από τυχόν παρεξηγήσεις και αφήνει κεφαλαια για έρευνα στο μέλλον!

NoN SeRViaM είπε...

Φίλε μου Άθεε, οι αναρτήσεις σου είναι πάντα σκέτη μαγεία.
Δεν μπορώ να κάνω αντικειμενική κριτική, μιας και είναι γνωστή η αντιπάθειά μου στον Plato και την αριστοκρατία.

Αυτό που ο καθένας θα μπορούσε να κρατήσει στην άκρη του μυαλού του, είναι πως σχεδόν 2.300 χρόνια μετά το θάνατό του, χάρη στη φιλοσοφία του που οι χριστιανοί ξεπατίκωσαν -και ανασκολόπισαν σε ορισμένες περιπτώσεις- αΚόΜα ο μύθος χρησιμοποιείται σαν.. αποδεικτικό στοιχείο!

Την εποχή που ο άνθρωπος ετοιμάζεται να εξερευνήσει το γαλαξία, κάποιοι ακόμα στοχάζονται τον.. κρίνο και την άμωμο σύλληψη..

Άθεος είπε...

Να σου πω zanglos, περίμενα να μην συμφωνείς με τα ψέματα των μύθων. Γι αυτό σου είπα να διαβάσεις την σειρά των άρθρων αυτών. Όμως φαίνεται ότι δεν το κατάλαβες. Η φράση ότι οι συντηρητικοί ιστορικοί σφάλουν για το μακρινό παρελθόν έπρεπε να σε καλύπτει, απόλυτα. Όμως λες ότι απλά συμφωνείς, αλλά δεν σου αρέσει που οι ποιητές λένε ψέματα. Ούτε εμένα μου αρέσει. Η Τροία δεν είναι παράδειγμα για μένα αλλά γι άλλους που δεν δέχονται το μακρινό παρελθόν. Όμως στους μύθους υπάρχει πολύ ζουμί, άσχετα αν πρόκειται για ψέματα. Ο συμβολισμός είναι ζωντανός και καρπός σοφών ανθρώπων. Αρκέσου σ’ αυτό. Πρέπει να το καταλάβουμε, ότι κένταυροι δεν υπήρχαν, ούτε θεοί στον Όλυμπο.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια NoN SeRViaM. Οι αναρτήσεις μου δεν είναι γραμμένες στο πόδι, ούτε ξαφνικές εκλάμψεις για να λέω ότι είμαι blogger. Έχω σχεδιασμό και στόχο. Κυρίως όμως, προσπαθώ να καλύψω τα κενά που υπάρχουν όχι μόνο στην βιβλιογραφία, αλλά και στο internet. Η φιλοσοφία του Πλάτωνα, πέρα από την τέχνη του λόγου, πρακτικά όχι μόνο δεν έχει καμιά αξία αλλά είναι και επιζήμια.
Αυτό θα φανεί στο επόμενο άρθρο, καλύτερα.

zoyzoy είπε...

Κάθε φορά μ'οδηγείς σε "άγνωστα" για μένα μονοπάτια.
"Ο Φαίδων" του Πλάτωνα πρέπει να'ναι κάτι σαν την "Θιβετιανή Βίβλο των Νεκρών" φαντάσου τώρα ν'αναζητούμε την αλήθεια σε ξένα κείμενα και θρησκείες και να μη διαβάζουμε των προγόνων μας.
Ποτέ δεν είναι αργά!

Άθεος είπε...

Αχ, βρε zoyzoy, έφτασες να διαβάζεις το ΜΠΑΡΝΤΟ ΤΟΝΤΟΛ και αμέλησες τον Φερεκύδη, τον Πυθαγόρα και τον Πλάτωνα…
Δεν θα έλεγα τους διαλόγους του Πλάτωνα «Βίβλο των νεκρών». Κάτι σε Μαχαμπαράτα και Μπακαβάτ Γκιτά είναι πιο κοντά, αλλά και πάλι καμία σχέση.
Άρχισε με το Συμπόσιο και την Απολογία του Σωκράτη και σταμάτα τον Πλάτωνα.
Ο Επίκουρος είναι ανώτερος όλων!

Dyer είπε...

Ο Πλάτωνας λάτρεψε τις ιδέες, αυτό που γεννά η βιολογική λειτουργία του εγκέφαλου και που σίγουρα είναι μαγευτικό και απολαυστικό. Μη γνωρίζοντας το υλικό υποβαθρο των ιδεών έκανε το λάθος να τις ξεκόψει από την φυσική πραγματικότητα θεωρώντας τις αυθύπαρκτες. Ασκήσεις πνεύματος υψηλού επιπέδου η φιλοσοφία του, που όμως η αποξένωση από το υλικό περιβάλλον οδηγεί σε ουσιαστική ανισορροπία. Μια φιλοσοφία τελικά μακριά από το «μέτρο» του Ελληνικού πολιτισμού, που έγινε πηγή έμπνευσης από τους ανθέλληνες.
Είναι εύκολο να φαντάζεσαι πως είναι ο κόσμος με το μυαλό σου, ο καθένας λίγο πολύ το κάνει, και αν είσαι χαρισματικός μπορεί να επιβάλεις τις ιδέες σου στο κόσμο, δύσκολο είναι να έχει η φανταστική ιδέα σχέση με την πραγματικότητα!

Άθεος είπε...

Σωστά, όσα λες Dyer, αλλά λίγο υπερβολικό να πούμε ότι ήταν μακριά από το «μέτρο» του Ελληνικού πολιτισμού. Τέτοιο μέτρο είχαν μέχρι να εμφανιστεί η υλιστική θεώρηση, από τους φιλοσόφους της Μιλήτου. Μάλιστα ο Πλάτωνας δεν μνημονεύει καθόλου τον Δημόκριτο και κάποια στιγμή που πήγε να κάψει τα συγγράμματά του τον σταμάτησαν οι μαθητές του.
Ο ιδεαλισμός πάει χέρι χέρι με τη θρησκεία και οι Έλληνες ήταν πολύ θρήσκοι, τουλάχιστον μέχρι να εμφανιστούν οι υλιστές, υλοζωιστές τότε.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστουμε Αθεε για μια ακομα πολυ εποικοδομητικη δημοσιευση.

Αν και πιστος αναγνωστης του Πλατωνα θα ηθελα να πω οτι τα γραφομενα του ειναι αφενος μεν εριστικα , αφετερου δε, προκαλει την λογικη και θρεφει ελαχιστα τον νοητικο παραλογισμο σε σημειο η να τον μισησεις η να τον λατρεψεις.

Εγω κουρασα το μυαλο μου αρκετα μεχρι να ''μπω'' στα γραπτα αρχαιων ελληνων φιλοσοφων αλλα τελικα με μαγεψε περισσοτερο η πενα του Πλατωνα.Οχι ως προς το τι ελεγε αλλα ως προς το πως το ελεγε.

Καλημερα και καλη εβδομαδα σε ολους.

nicolaos demonicos είπε...

Όλοι γνωρίζουμε πως ένα οικοδόμημα δεν χτίζεται αρχίζοντας από την σκεπή του. Ο Πλάτωνας, εκφράζοντας την εξουσιαστική κάστα, πράγμα που στην «Πολιτεία» του δηλώνει απερίφραστα, ρίχνει ενσυνείδητα τα θεμέλια του εξουσιαστικού οικοδομήματος. Είναι εξόχως ευφυής και άριστος χειριστής του λόγου. Είναι οραματιστής ιδεαλιστής. Γνωρίζει και αποδέχεται πως οι θέσεις του θα βρουν ανταπόκριση μεταξύ εκείνων που έχουν την δύναμη να τις επιβάλουν. Δεν «διδάσκει» μόνο για το παρόν. Διδάσκει και κατηχεί για το μέλλον των κοινωνιών.
Δεν γνωρίζουμε και ουδέποτε θα μάθουμε γιατί υψώνει τον Σωκράτη στην θέση που έχει καταταγή από τον παγκόσμιο στοχασμό. Γιατί χρησιμοποιεί τον δάσκαλό του ως τον φορέα του λόγου του. Χωρίς να θέτουμε υπό αμφισβήτηση την διάνοια του δασκάλου ή την κατεύθυνσή της, μπορούμε μόνο να υποψιαζώμαστε ότι αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος: να προσδώση μεγαλύτερη αίγλη στις θεωρήσεις του, χωρίς αυτό να σημαίνη ότι διέφεραν από αυτές του Σωκράτους.
«Ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί τα λόγια του Δασκάλου του στον "Φαίδωνα" για να δώσει αίγλη στην φιλοσοφία του». Ίσως, ακόμη χειρότερα, χρησιμοποιεί τον δάσκαλό του αποδίδοντας σ’ αυτόν τα λόγια του, αφού εκείνος αναγνωρίζεται ως ο μέγιστος. Μήπως δεν καθορίζουμε το φιλοσοφικό υπόβαθρο του Πλάτωνος και από αυτά που ο Σωκράτης φέρεται να διατυπώνη;
Γιατί οι τρεις επισκέψεις του στην Σικελία κατέληξαν σε ναυάγιο; Ποια η βαθύτερη σχέση του με τον Δίωνα; Είναι οι πολιτικές θεωρήσεις του Πλάτωνος και ο εξ αυτών επηρεασμός του Δίωνος, κουνιάδου του Διονυσίου Α΄ και ανεψιού του Διονυσίου Β΄, η αιτία των διαφωνιών μεταξύ φιλοσόφου και τυράννων, ένεκα των οποίων υποχρεώθηκε να εγκαταλείψη τρεις φορές τις Συρακούσες;
Δεν ενέχει δόλο η επιχείρηση μείωσης της προσωπικότητας του Πρωταγόρα, ο οποίος δηλώνει: «καθ’ όσον αφορά στους θεούς, δεν γνωρίζω αν υπάρχουν ή όχι» (με τις γνωστές συνέπειες) και αφορίζει: «όλων των πραγμάτων μέτρο είναι ο άνθρωπος, των μεν υπαρχόντων ότι υπάρχουν, των δε μη υπαρχόντων ότι δεν υπάρχουν»; Την δε θέση του περί αρετής, την οποία θέλει και διδακτέα και κατακτητέα, αντιμάχεται ο Σωκράτης (δηλαδή ο Πλάτων) διατυπώνοντας την θέση: «είναι δύσκολο να καταστή κανείς αγαθός διά βίου, μπορεί όμως για κάποιο χρονικό διάστημα. Αλλά το να παραμείνη αγαθός εσαεί είναι αδύνατον για τον άνθρωπο. Μόνον ο θεός είναι δυνατόν να κατέχη μόνιμα την αρετή».
Σου θυμίζει κάτι αυτό, Άθεε; Να το καταθέσω: «διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον; ο δε είπεν αυτώ· τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός» (Ματθαίος, ιθ 16-17).
Έτσι, για να μη ξεχνιώμαστε.

Άθεος είπε...

Thomas, έπιασες ακριβώς αυτό που είναι ο Πλάτωνας. Ό,τι είπα στο άρθρο. Εσύ το είπες με δυο λόγια, διαβάζοντας τα κείμενά του. Ήσουν δε πολύ ειλικρινής όταν έγραψες «με μάγεψε περισσότερο η πένα του Πλάτωνα. Όχι ως προς το τι έλεγε αλλά ως προς το πώς το έλεγε». Γι αυτό λέμε, ακόμα και ένας άνθρωπος που έχει δυνατότητες, όταν τις διοχετεύει στη θρησκεία, χαραμίζεται!

Εσύ βέβαια ndemonicos έκανες άλλη μια ανάρτηση εν μέσω σχολίων. Όπως έγραψα και στο άρθρο, πραγματικά ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί τα λόγια του Δασκάλου του για να δώσει αίγλη στην φιλοσοφία του. Αν κάπου ο ίδιος διαφοροποιηθεί, εύκολα θα μπορεί να αποποιηθεί των λόγων αυτών, ότι δεν ήταν σκέψεις δικές του.
Έτσι, τον δάσκαλό του τον χρησιμοποιεί κατά πώς τον βολεύει, όπως ακριβώς και οι χριστιανοί αργότερα που μέσω του Κλήμη και του Ωριγένη δέχτηκαν την Πλατωνική φιλοσοφία και αργότερα, με την τριβή των αιρέσεων καταδίκασαν τον δεύτερο ακόμα και μετά από αιώνες!
Όποιος έχει ασχοληθεί με την χριστιανική φιλοσοφία, έχοντας και τα εφόδια της Ελληνικής φιλοσοφίας, βρίσκει αμέτρητους συσχετισμούς. Οι καταδίκες ήταν για τα μάτια του κόσμου. Αν δεν συμφωνούσε με τον Πλάτωνα η νέα θρησκεία, δεν θα γινόταν αποδεχτή, ούτε με κλωτσιές!

aeroxeimarros είπε...

Εξαιρετικό άρθρο. Εγώ να συμπληρώσω θέλω μόνο. Αγαπάω τον πλάτων ως φιλόσοφο κυρίως για τον λόγο ότι επιβεβαίωσε τη μαζική ύπαρξη άθεων εις την αρχαία Ελλάδα(άθεοι, αγνωστικιστές κ.α.) αναζήτησε τα αίτια αυτής και πρότεινε αυστηρά μέτρα καταστολής τέτοιων απόψεων, άρα είναι ως γνωστόν και πατέρας της μισαλλοδοξίας.

Εισήγαγε τη δυιστική αντίληψη της πραγματικότητας σε αντίθεση με τις τότε κυριαρχούσες φιλοσοφικές θεωρήσεις που ήταν μονιστικές-υλιστικές!

Άθεε, συνέχισε έτσι!

Ερώτηση κάπου έχω διαβάσει οτι πλάτων έγραφε αλληγορικά και ότι μπορεί και να μην ήταν αντίθετος με τις προοδευτικές ιδέες! Ισχύει;

Άθεος είπε...

Και σε εμένα αρέσει ο λόγος του Πλάτωνα. Είναι εύστροφος και τα γραπτά του αγγίζουν την τελειότητα. Η αττική του σύνταξη μαγεύει. Έτσι τουλάχιστον λένε αυτοί που ξέρουν την αρχαία ελληνική καλά. Όμως εγώ τον κρίνω από την σχολή που εκπροσωπεί. Η μισαλλοδοξία του φάνηκε όταν πήγε να κάψει τα συγγράμματα του Δημόκριτου.
Η αλληγορική έννοια είναι συγγενική με την έννοια σύμβολο. Όμως αυτό το καθορίζει περισσότερο ο αναγνώστης, γιατί ο συγγραφέας εκδηλώνεται όπως και να γράφει. Για παράδειγμα «ιστορικά» στοιχεία που δεν συμφέρουν στον μελετητή της Αγίας Γραφής, κάποιοι προσπαθούν να τα κάνουν αλληγορικά προκειμένου να δώσουν τις δικές τους εξηγήσεις. Σαν πρώην ποιητής ο Πλάτων χρησιμοποιούσε την αλληγορία. Όμως ξέρουμε τι πρέσβευε. Όπως είπες κι εσύ, ήταν δυιστής. Η προοδευτική σκέψη, από την εποχή εκείνη ακόμα, βρισκόταν στον μονισμό των υλιστών, όπως και σήμερα.

NoN SeRViaM είπε...

Φίλε μου Άθεε, επέτρεψέ μου να κάνω σχεδόν copy-paste ένα σχόλιο που είχα αφήσει σε παλιότερη ανάρτησή σου, που νομίζω όμως πως πραγματικά "κολλάει" πολύ καλύτερα εδώ.
Για να δούμε τι "προσέφεραν" οι ιδεαλιστές "φιλόσοφοι" στην ανθρωπότητα..

Το "μικρό" ιστορικό παράθυρο, που άνοιξε τον 6 πχ αιώνα, με το Θαλή το Δημόκριτο και πολλούς άλλους, στο οποίο άνθισε στην αρχαία Ελλάδα η ανεκτικότητα για το διαφορετικό, η αγάπη για τη γνώση, ο έρωτας για τη ζωή και τη φύση, η ελευθερία και η δημοκρατία, είχε ήδη αρχίσει να κλείνει τον 4ο πχ αιώνα.

Η ιδεαλιστική/μυστικιστική γραμμή που τράβηξε ο Πυθαγόρας, και συνέχισαν ο Πλάτων ο Αριστοτέλης, ήταν αυτή που έδωσε τα πνευματικά εφόδια στο χριστιανισμό να επιβληθεί και να "σβήσει" τελείως το "φως", μέσα σε έναν κόσμο όμως που ήδη βρισκόταν σε παρακμή.

Η διδασκαλία της αποξένωσης του σώματος απ το "πνεύμα", και η διατήρηση της γνώσης μέσα σ ένα στενό και αποστειρωμένο "κύκλο", ήταν η υπηρεσία που προσέφεραν οι ιδεαλιστές φιλόσοφοι σε συγγενείς και φίλους τους τυράννους, ολιγάρχες και αριστοκράτες.

Ταυτόχρονα, γινόταν, αυτός ο διχασμός ύλης και πνεύματος, μια λογική θεωρία, καθώς η ζωή σιγά σιγά εξαθλιώνεται με τη δουλεία και τη σκλαβιά να εντείνονται, μέχρι την πλήρη επικράτηση του χριστιανισμού, που πλέον η ελευθερία, η ανεκτικότητα, η δημοκρατία, η επιστήμη η γνώση και η αγάπη για την ζωή, η "αποθέωση" της ομορφιάς, και η αγάπη για τον άνθρωπο, το πιο τραγικό πλάσμα στο πρόσωπο της γης, κάνουν γοργά βήματα έως και άτσαλα πηδήματα προς τα πίσω.

evangelos είπε...

φιλε και ομοθρησκε γεια σου! εχεις ενα απο τα καλλιτερα μπλογκ στον Ελλαδικο χωρο!!!!μπραβο σου!!θα επανελθω....

Άθεος είπε...

Καλωσόρισες evangelos στο blog όπου πασχίζω να μεταδίδω γνώση που δύσκολα βρίσκει κανείς αν επίμονα δεν αναζητήσει. Σε μια χώρα, άκρως δεισιδαιμονική όπως η Ελλάδα, έχουμε χρέος, όσοι μπορούν, να μεταλαδαμπεύουν και στους άλλους ό,τι οι ίδιοι βρίσκουν!
Εμείς βέβαια, δεν είμαστε ομόθρησκοι, αλλά απλά άθεοι!

evangelos είπε...

Ομοθρησκοι είμαστε, αφού πιστεύουμε στα ίδια πράγματα.

Άθεος είπε...

Ομοϊδεάτες, όχι ομόθρησκοι.
Εμείς, δεν έχουμε θρησκεία!

zoyzoy είπε...

Ξεκίνησα το βιβλίο σου και πιστεύω ότι έχεις κάποια ασάφεια όσον αφορά τη Ερμητική Επιστήμη.
Θα'πρεπε να 'κανες εκτενέστερη αναφορά πάνω σ'αυτή μιας και έδωσε τα φώτα σ'ολες τις θρησκείες.
Πιστεύω ότι και ο Ορφισμός όπως ο Πυθαγόρας είχαν επηρεαστεί απ'την Ερμητική Επιστήμη της Αιγύπτου και όχι η Ερμητικοί απ'τους Αρχαίους Ελληνες!
Θα περίμενα ν'ανοίξεις κεφάλαιο για ερωτήσεις αν νομίζεις ότι σε χαλάει κράτα το για επόμενη συζήτηση.

Άθεος είπε...

Πρώτα πρώτα zoyzoy μου η ερμητική παράδοση δεν είναι επιστήμη.
Δεύτερον, περίμενα να μου γίνει κριτική επειδή αναγάγω τα συγγράμματα αυτά πού νωρίς απ’ όσο δέχονται κάποιοι όταν υποστηρίζουν ότι είναι του 3ου αιώνα μετά την νέα χρονολόγηση.
Πέρα απ’ όλα αυτά, καμιά ασάφεια δεν υπάρχει. Περί εκτενέστερης αναφοράς στον ερμητισμό, θα έβγαινα από το θέμα, αφού και πιο πριν γράφω ότι θα σταθώ σε γενικότητες. Το θέμα μας άλλωστε δεν είναι ο ερμητισμός αλλά ο χριστιανισμός. Μια αναφορά χρειαζόμαστε μόνο για να περιγράψουμε εν συντομία τον χάρτη των ιδεών μέσα στον οποίο θα εμφανιστεί και θα αναπτυχθεί ο χριστιανισμός.
Τώρα, από πού εμφανίστηκε ο Ερμής, δεν το συζητώ. Ακόμα και το όνομα «Αίγυπτος» είναι ελληνικό. Οι Πτολεμαίοι και ο Μανέθων έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον ερμητισμό, όμως ο Αρκάδας θεός είναι πολύ παλαιότερος.
Μην ακούς κάτι ονειροπαρμένους ότι ο ερμητισμός έρχεται από τα βάθη των χιλιετηρίδων. Οι ενοθεϊστικές του τάσεις είναι χαρακτηριστικό της εποχής του 1ου αιώνα!
Μπορώ και εδώ να κάνω μια συζήτηση για το θέμα αυτό, αφού το θέμα μας είναι η Ανατολή και η Ελλάδα.
Μήπως διαβάζεις πολύ Πάνα και Έσωπτρον;

zoyzoy είπε...

Το σίγουρο είναι ότι είμαι ανοιχτή σε όλες τις παραμέτρους και δεν έχω παρωπίδες.
Και προπάντων "ψάχνω" την αλήθεια και στα ερμητικά κείμενα που μου προκαλούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιαυτό το μυστήριο που περικλείουν.
Η Αθεΐα προφανώς υποστηρίζει την μη ύπαρξη Θεού και δεν πολεμά μόνο τον Χριστιανισμό γιαυτό το ανάφερα.
Γιατί και ο Ερμητισμός στον ανώτερο Θεό αναφέρεται!

Άθεος είπε...

Τι σημαίνει αυτό, ότι εγώ έχω παρωπίδες;
Όταν λέμε «είμαι ανοιχτός σε όλα τα δεδομένα» σημαίνει ότι το ψάχνω και καταλήγω σ’ αυτό που αποδεικνύεται ή έστω σε αυτό που έχει τις πιθανότερες εκδοχές για να είναι αληθινό. Αν συνεχίσω να πιστεύω στο ίδιο χωρίς να λαμβάνω υπ’ όψιν το αποτέλεσμα της έρευνας τότε σημαίνει ότι είμαι προκατειλημμένος.
Διάβασε λοιπόν στο βιβλίο, αν δεν είσαι προκατειλημμένη, τι είναι η ενοθεΐα και ποιο το αποτέλεσμά της την εποχή της εμφάνισης του χριστιανισμού.
Χωρίς τον ερμητισμό, γνωστικισμό και φυσικά τον ορφισμό και πλατωνισμό ο χριστιανισμός δεν θα είχε λόγο ύπαρξης!

Zanglos είπε...

Καλησπέρα, μετά από ένα ταξιδάκι για δουλειές, νάμαι πάλι πίσω στο γραφείο και στα chat blogs!
Δάσκαλε, μπορεί να έχεις και δίκαιο όταν λες δεν σε καταλαβαίνω, εσύ είσαι μια βιβλιοθήκη ολόκληρη και εγώ ένας αγράμματος! πάντως πιστεύω ότι εσύ δεν με καταλαβαίνεις, πχ δεν μίλησα ποτέ για θεούς στο Όλυμπο και εσύ μιλάς για κένταυρους!
Το 95% τον δωδεκαθεϊστών πιστεύουν σε φυσικές δυνάμεις και συμβολισμούς από το μακρινό παρελθόν και όχι σε θεούς δημιουργούς.
Όσο για ψεύτες και μη ψεύτες ποιητές, εγώ πιστεύω ότι οι γνώσεις μας για το όλο, είναι μια σταγόνα στο ποτάμι τον γνώσεων. Αν εσύ και ο Επίκουρος έχετε φτάσει στο ζενίθ, να με επιτρέψεις ταπεινά να αμφιβάλλω. Yπάρχουν κβαντικές θεωρίες και θεωρίες για πολλά universum!
Επιτέλους έβγαλα άκρη με το Ενάλιος και έρχεται το βιβλίο!

nicolaos demonicos είπε...

Είναι προφανές, Άθεε, ότι πολλοί άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και η φιλτάτη zoyzoy, έχουν μπερδέψει το δεδομένο με το ενδεχόμενο, την ένδειξη και την απόδειξη με την υπόθεση, το γεγονός με το μυθολογούμενο, την εξ αντικειμένου αλήθεια με την εξ αποκαλύψεως ή ακόμη και την (φτιασιδωμένη) αληθοφάνεια.
Παρεμπιπτόντως, θα μου επιτρέψης να τροποποιήσω την διατύπωση «Χωρίς τον ερμητισμό, γνωστικισμό και φυσικά τον ορφισμό και πλατωνισμό ο χριστιανισμός δεν θα είχε λόγο ύπαρξης!» ως εξής: «Χωρίς τον ερμητισμό, γνωστικισμό και φυσικά τον ορφισμό και πλατωνισμό ο χριστιανισμός δεν θα είχε το υπόστρωμα επί του οποίου βάσισε την γέννηση και ύπαρξή του!» — και φυσικά γνωρίζεις τους λόγους.

Άθεος είπε...

Εσύ δεν με καταλαβαίνεις zanglos. Για την ελληνική μυθολογία, όχι μόνο το 95% τον δωδεκαθεϊστών πιστεύουν ότι επρόκειτο για φυσικές δυνάμεις, αλλά όλοι πιστεύουν ότι οι θεοί ήταν σύμβολα που ο ποιητής απέδιδε σε φυσικές δυνάμεις.
Ποιος είπε ότι εγώ πιστεύω σε διαφορετικά πράγματα. Για διάβασε καλύτερα την ανάρτηση…
Από την πρώτη παράγραφο γράφω «Οι σοφοί ήξεραν ότι οι μύθοι ήταν αλληγορικές ιστορίες που πλάστηκαν για να εναρμονίσουν το άτομο και τη φυλή με την κοινωνία και τη φύση»!
Φράση λογική και κατανοητή που διώχνει μακριά την παρανόηση.
Η φράση «οι ποιητές, αν και θεμελιωτές της ελληνικής θρησκείας, ήταν μάστοροι στα ψέματα» είναι μια υπερβολή, καθ’ όλο αληθινή (όχι καθόλου) για να διώξουμε κάθε ιστορικό συσχετισμό. Αυτό δεν μειώνει καθόλου τους ποιητές που έγραφαν αριστουργήματα. Το ίδιο έγραψα και για τον Πλάτωνα που υποτίθεται τον κατηγορώ. Άλλωστε τους ίδιους τους ποιητές τους αποκαλώ «σοφούς»!
Πίσω από τις λέξεις κρύβεται ένα νόημα και η υπερβολή στην λογοτεχνία δείχνει έμφαση.
Καμιά σχέση η κβαντομηχανική με την ιστορία! Ούτε με τον Επίκουρο, τα βρήκαμε όλα. Ακόμα και ο Επίκουρος έλεγε ότι οι θεοί υπάρχουν, αλλά δεν ασχολούνται μαζί μας. Ζουν στην μακαριότητά τους. Ε, λοιπόν znglos, εγώ πιστεύω, αν και επικούρειος, ότι εδώ έλεγε ένα εσκεμμένο ψέμα. Από μέσα του έλεγε: αγγούρια υπάρχουν οι θεοί!
Αυτά είναι «τα κατά συνθήκη ψεύδη». Όποιος τα καταλαβαίνει, με πιάνει!
Γι αυτό φίλε μου μην πιάνεσαι από τις λέξεις και κυρίως, δίνε προσοχή και στο υπόλοιπο κείμενο.
Χαίρομαι που θα πάρεις το βιβλίο. Όταν το διαβάσεις, θα καταλάβεις!

Κάτι σχετικό με τα πιο πάνω γράφει και ο ndemonikos όταν αναφέρεται στην φτιασιδωμένη αληθοφάνεια!

Ανώνυμος είπε...

«[…] εγώ πιστεύω, αν και επικούρειος, ότι εδώ έλεγε ένα εσκεμμένο ψέμα. Από μέσα του έλεγε: αγγούρια υπάρχουν οι θεοί! Αυτά είναι “τα κατά συνθήκη ψεύδη”»

Έτσι! Όπως παρατηρεί ο Κοέν στη «Φιλοσοφία τού Επίκουρου», σ. 119, «αν ο Επίκουρος δεν απορρίπτει τελείως τη θρησκεία, δεν το κάνει για πολύ πρακτικούς λόγους. Μια σαφής “ομολογία πίστεως” που θα διακήρυσσε μια τελείως αθεϊστική θέση, θα τον είχε αποξενώσει από τους περισσότερους συγκαιρινούς του, τις πεποιθήσεις των οποίων έλπιζε να επηρεάσει και να διαμορφώσει. Εξάλλου, θέλησε να σταθεί δίκαιος προς το κοινό απόθεμα “θεϊκών παραστάσεων” ۬αυτές οι παραστάσεις, υποστηρίζει, μαρτυρούν την ύπαρξη μακάριων και άφθαρτων όντων.[…]».

Υ.Γ. Μπορεί μεν να μην ασχολούμαι πια ενεργά, φίλε Άθεε, όμως να ξέρεις ότι παραμένω σιωπηλός αναγνώστης σου. Καλό βράδυ να ’χεις!

Κώστας

Άθεος είπε...

Δεν έλεγε εσκεμμένα ψέματα στο θέμα του θεού, Κώστα, για να επηρεάσει τους μαθητές του, αλλά για να πείσει την κοινή γνώμη ότι δεν είναι άθεος. Οι μνήμες της καταδίκης του Σωκράτη ήταν νωπές ακόμη. Ο Πλάτων την είχε κοπανήσει στα Μέγαρα αργότερα και ακόμα μετά ο Αριστοτέλης στην Χαλκίδα! Ο κήπος έπρεπε να παραμείνει στην Αθήνα, οι Αθηναίοι δεισιδαίμονες ότι δεν είναι άθεος και οι μαθητές του ότι είναι, αφού οι «θεοί» ζουν την μακαριότητά τους και δεν τους νοιάζει τι κάνουν οι άνθρωποι, συνεπώς δεν πρέπει να τους φοβούνται!
Θέμα στρατηγικής για την κοινή γνώμη και όχι για τους μαθητές, που από μέσα, ήξεραν αν υπάρχουν οι θεοί ή όχι!
Εσύ Κώστα το έπιασες. Άλλοι θα το παρεξηγήσουν. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ για να εκφράζω την «πίστη» μου στην Αλήθεια!
Να είσαι καλά κι εσύ!

Στους φίλους σχολιαστές πρέπει να πω ότι θα λείψω για μια βδομάδα. Από τις 2 του Νοέμβρη όμως έρχονται θέματα που καίνε και αποκορυφώνονται την 1η του Δεκέμβρη!

Άθεος είπε...

Στον καινούριο χρόνο θα κάνω μια ανάρτηση για το αν ο Ιησούς (εκείνος ο εβραίος ψαράς ντε) ήταν ιστορικό πρόσωπο. Οι προκατειλημμένοι νιώθουν σαν μωρά που τους κρύβουν την πιπίλα. Θέλουν να κτυπήσουν ακόμα και την αγαπημένη τους μαμά. Όμως, σαν συνηθίσουν χωρίς αυτήν, τότε αντιλαμβάνονται πόσο μωρουδίστικα φέρθηκαν!
Τελικά, κούκλα, δεν έχουμε ανάγκη την πιπίλα!

Zanglos είπε...

Καλωσορίζω τον δάσκαλο!
Τελικά το βιβλίο ήρθε! Διαβάζω μικρά κομμάτια κάθε μέρα με επαναλήψεις να το νιώσω καλά! Πολλές φορες το καταλαβαίνω σαν μια συναυλία όπου ακούω εναλλάξ, Vivaldi, Tchaikovsky και Rahmanov! Ενώ τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά, ο απλός στρογγυλός τρόπος σου να τα βάζεις στη σειρά είναι άριστος!
Τώρα με αγωνία, όπως όλοι στην παρέα περιμένω τις νέες αναρτήσεις!
Έχω ρωτήσει πάμπολλες φορες τους θρησκοπλικτους αν υπάρχει κάτι το ελάχιστο που να αποδεικνύει ότι ο χριστός έζησε στην γη, no answer!

Άθεος είπε...

Χαίρομαι Zanglos που το βιβλίο μου ταξίδεψε και στη Σουηδία. Πριν από λίγο καιρό έφτασε και στην Νορβηγία. Χαίρομαι για την αντίληψή σου. Είμαι σίγουρος ότι ο χρόνος σου δεν θα πάει χαμένος!
Για την ιστορικότητα του Ιησού, αν κάποιος έχει ντοκουμέντα ότι το όνομα Ιησούς με την ιδιότητα του Χριστού ήταν γνωστό τον 1ο αιώνα, να έρθει να τα δείξει και σε μας!

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5