24 Δεκ 2012

Τριέσπερον


Με την ευκαιρία της σημερινής μέρας που λένε τα κάλαντα θέλω και εγώ να σας πω τα κάλαντα των Ηλιούγεννων, του Τριέσπερου ή όπως εσείς θέλετε να τα λέτε, όμως πρώτα θέλω να σας πω δυο λόγια για το μύθο για να γνωρίζετε πώς φτάσαμε στα κάλαντα των χριστιανών που σήμερα όλη μέρα θα ακούτε. Η ανάρτηση αυτή αποτελεί συνέχεια των Ηλιούγεννων που η υποτιθέμενη… συντέλεια του κόσμου μας την διέκοψε, επειδή τα δρώμενα κι εκείνης της ημέρας την ίδια μέρα ήταν. Μόνο που στο «Τριέσπερον» γιορτάζουμε το φως, ενώ στην «συντέλεια του κόσμου» γιορτάζαμε το σκοτάδι που η βλακεία φέρνει στα μυαλά των αφελών.
Από σήμερα «αύξει το φως» και Ηλίου γενέθλιον».
Καλό Τριέσπερον!
Καλά Ηλιούγεννα!

Οι αρχαίοι Έλληνες λοιπόν τέτοιο καιρό γιόρταζαν εκτός από τη γέννηση των ηλιακών θεών και τη «σύλληψη» του Ηρακλή, από τη συνεύρεση του Δία με την Αλκμήνη… όταν βέβαια έλλειπε ο Αμφιτρίωνας, ο άντρας της Αλκμήνης.
Θα μου πείτε γιατί αυτό τον καιρό. Αν ξέρατε το μύθο αυτό σίγουρα θα βρίσκατε πολλές ομοιότητες ανάμεσα στη γέννηση των ηλιακών θεών και τα Χριστούγεννα των χριστιανών.
Όμως πριν σας πω δυο λόγια για το μύθο καλό είναι να γνωρίζετε ότι μετά την κατάκτηση των Ελλήνων από τους Ρωμαίους, οι Ρωμαίοι κατακτήθηκαν πνευματικώς από τους Έλληνες. Η σύλληψη του Ηρακλέους γιορταζόταν από τους Έλληνες κατά την περίοδο της έναρξης της χειμερινής ισημερίας 21 Δεκεμβρίου και γιορταζόταν επί τρεις ημέρες με την ονομασία «Τριέσπερον», όπου η νύχτα παρέμεινε μεγαλύτερη από την ημέρα ιδιαίτερα αυτές τις τρεις ημέρες.

Κατά την ελληνιστική εποχή, μια αντίστοιχη γιορτή των Ρωμαίων, τα Σατουρνάλια που είχαν καθιερωθεί το 217 πριν την νέα χρονολόγηση ταυτίστηκε με την χρυσή εποχή της αφθονίας του βασιλείας του Κρόνου, πριν καταλυθεί η αρχή του από το Δία. Τα Χριστούγεννα των χριστιανών εμφανίστηκαν ακόμα αργότερα, μετά από μερικούς αιώνες σαν συνέχεια αυτών των δυο εορτών, σύμφωνα με τα έργα που μας διέσωσαν ο Λεύκιος Κορνούτος τον 1ου αιώνα («Επιδρομή των κατά την Ελληνικήν Θεολογίαν Παραδεδομένων») και ο Μακρόβιος του 5ου  αιώνα («Σατουρνάλια»).
Το «Τριέσπερον» άρχιζε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, από τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους και έφτανε μέχρι τη νύκτα της 24ης προς 25η, όταν η ημέρα άρχιζε να μεγαλώνει. (Λέγεται ότι η νύχτα, κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, αρχικά έμενε 3 ημέρες στάσιμη χρονικά).
Τότε, ακόμα και τον 3ο αιώνα, οι χριστιανοί θεωρούσαν τους Έλληνες ανόητους που γιόρταζαν γενέθλια θεών όπως μας λέει ο Αρνόβιος το 296 μετά τη νέα χρονολόγηση.
Όμως, ας δούμε τώρα τι λέει ο μύθος και σαν τεστ να σας αφήσω μόνους σας να τον αποσυμβολίσετε.

Εκείνος ο μπερμπάτης θεός μας, ο Δίας, που λέγαμε στην ανάρτηση για τα Ηλιούγεννα θαύμαζε την Αλκμήνη από ψηλά για την ομορφιά και τις αρετές της, και επόμενο ήταν να την ερωτευθεί. Επειδή λοιπόν ο Αμφιτρύωνας απουσίασε σε μια εκστρατεία για πολύ καιρό, ο Δίας, έχοντας πάρει τη μορφή του Αμφιτρύωνα, παραπλάνησε την Αλκμήνη και κοιμήθηκε μαζί της για τρεις ολόκληρες νύκτες. Βέβαια δεν έγινε έτσι ακριβώς, ο μύθος λέει ότι διέταξε τον Ήλιο να μη βγει για τις επόμενες δύο ημέρες, τριπλασιάζοντας έτσι τη διάρκεια της νύκτας, ώστε να απολαύσει τον έρωτά του καλύτερα. Επιστρέφοντας, ο πραγματικός σύζυγος την επομένη από την εκστρατεία, δεν βρήκε την Αλκμήνη τόσο θερμή όσο την περίμενε.

Ακούγοντας μάλιστα τις δικαιολογίες της υποψιάσθηκε όπως ήταν φυσικό την απιστία και αποφάσισε να την κάψει ζωντανή. Αλλά ο Δίας έσβησε με μία καταρρακτώδη βροχή την φωτιά και ο Αμφιτρύωνας πείσθηκε τελικώς τι ακριβώς έγινε από τον μάντη Τειρεσία. Μετά από εννέα μήνες η Αλκμήνη γέννησε τον Ηρακλή και τον Ιφικλή. Ο πρώτος ήταν γιος θεού, που στην κούνια του κατάφερε να πνίξει δύο φίδια, ενώ ο δεύτερος γόνος ανθρώπου, του θνητού Αμφιτρύωνα.





Τώρα εσείς βρείτε τι συνδέει όλα αυτά μεταξύ τους και ιδιαίτερα με τα χριστούγεννα των χριστιανών, αφού βέβαια σας πω ότι τα κάλαντα σε μερικά χωριά της Κύπρου συνεχίζουν να τα λένε έτσι.



ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ
Πρέπει να διευκρινίσω για την πιο πάνω εικόνα ότι όταν λέμε κάλαντα δεν εννοούμε κάλαντα ειδικά για το "τριέσπερον" αλλά γενικά για τα Ηλιούγεννα εννοώντας τα κάλαντα που τραγουδιούνται την μέρα της επιστροφής του Ήλιου που ο μύθος θέλει τη γέννηση ενός ηλιακού θεού και όχι αυτά ακριβώς που τιμούν τη γέννηση του Ηρακλέους.
Περισσότερα βλέπε στα σχόλια.

20 Δεκ 2012

Ο καιρός γαρ εγγύς


Ακόμα μια φορά αύριο οι αφελείς θα διαψευσθούν περιμένοντας την… συντέλεια. Αμφιβάλω όμως αν αύριο νιώσουν ντροπή για την αφέλειά τους. Από την επομένη άλλο στόχο θα βάλουν περιμένοντας πάλι αυτό που οι άλλοι, εμείς οι θνητοί, αδυνατούμε να προβλέψουμε. Αν θα δείτε τους προφήτες αυτούς, εύκολα θα τους αναγνωρίσετε… οι προφητείες τους τρέχουν από τα μπατζάκια τους και μας πνίγουν με τη βλακεία τους!
O A. Wolden στον πρόλογο του βιβλίου του «Οι Μεγάλες Προφητείες» γράφει «οι προφητείες μας προειδοποίησαν πολύ καλά. Αν πρόκειται να αποφύγουμε τα φοβερά συμβάντα που προβλέφτηκαν πρέπει να αλλάξουμε τον εαυτό μας». Δεν θα έπρεπε λοιπόν με την ίδια λογική κι εγώ να ρωτήσω, αν όσα προβλέφθηκαν και δεν επιβεβαιώθηκαν δεν θα πρέπει και εμείς με τη σειρά μας να αλλάξουμε τον εαυτό μας; Πόσοι είναι διατεθειμένοι να το κάνουν αυτό;
Αν σας πω κανένας…
Δεν ξέρω πόσο συμφωνείτε, μα ο άνθρωπος φαίνεται να χάφτει πολύ εύκολα το ψέμα ενώ την αλήθεια με μανία αποστρέφεται!
Αν σε κοροϊδέψουν μια φορά, ίσως είσαι δικαιολογημένος. Αν δυο, είσαι αφελής. Αν τρεις… ε τότε, φίλε μου, σημαίνει έχεις πρόβλημα μεγάλο.
Λοιπόν τους ιδεαλιστές τους κοροϊδεύουν χιλιάδες χρόνια κι ακόμα δεν είπαν «για στάσου… τι συντέλεια, τι Δευτέρα Παρουσία και «ο καιρός γαρ εγγύς» και τρίχες κατσαρές…»

Από τους παραινετικούς λόγους των Ιουδαίων ότι σύντομα θα νικήσουν όλους τους εχθρούς της γης και θα κατακτήσουν τον κόσμο σαν πραγματικοί «Υιοί του Θεού» μέχρι τους παραινετικούς ηθικούς κανόνες των χριστιανών, εν όψει της συντέλειας του κόσμου, ο Θεός δεν έπαψε με το στόμα των προφητών να μιλά. Μιλώντας, προτρέποντας και απειλώντας, μάλλιασε η γλώσσα του να μας λέει ότι «ο καιρός γαρ εγγύς» και ότι η γενεά αυτή δεν θα παρέλθει μέχρι όλα αυτά να επιβεβαιωθούν, αραδιάζοντας στους αιώνες τερατώδεις συντέλειες που καμιά τους δεν επιβεβαιώθηκε. Φαίνεται παρήλθε και ο χρόνος που η πλαστογραφία των «ιερών κειμένων» χάλκευε την ιστορία και προσηλύτιζε  τους αφελείς σκορπώντας φόβο και ελπίδα.

Ο φόβος και η ελπίδα είναι οι δυο θεμελιώδεις κολώνες πάνω στις οποίες οι επιτήδειοι εύκολα κτίζουν ψεύτικες προσδοκίες. Ψέμα και απάτη!
Φαίνεται απίστευτο: κανένας πιστός ακόμα δεν θίχτηκε; Η πίστη, το ξέρουμε, δεν κλονίζεται γιατί στηρίζεται στην αφέλεια των πιστών.
Μάγοι, τσαρλατάνοι, αστρολόγοι, προφήτες και μελλοντολόγοι, πλουτίζουν με την αφέλεια των πιστών.
Το ψέμα δεν το καταδικάζουμε, αντίθετα έγινε πια συνήθεια και τρόπος ζωής. Δεν χρειάζονται πια «ιερά βιβλία» για να πειστούν οι ιδεαλιστές για την αυθεντία των γραφών. Αρκεί και ένας αγράμματος τσαρλατάνος για να πειστούν όλοι ότι «ο καιρός είναι κοντά». Απορώ, δεν βαρέθηκαν το ψέμα… ως πότε θα επιτρέπουν στον κάθε αδαή να τους κοροϊδεύει… Πότε θα θιχτεί η αξιοπρέπεια των ανθρώπων αυτών και θα κυριαρχήσει η λογική τους;

Διαβάστε εδώ μια ανάρτηση που έκανα για το ίδιο θέμα πριν τρία ακριβώς χρόνια.

Αύριο περιμένουν την Μεγάλη Συντέλεια. Χρόνια την διατυμπάνιζαν και να, η μέρα έφτασε!
Δεν συνηθίζω να βρίζω, όμως σήμερα θα το κάνω. Αρκετά περίμενα μήπως κι αυτή η αναμονή της συντέλειας επιτρέψει κάποιους να απεμπλακούν από τη βλακεία.
Ζώα, ε ζώα ξυπνήστε έστω την ύστατη στιγμή. Αύριο θα επιβεβαιωθεί πόσο αφελείς και βλάκες είστε. Αποκηρύξτε την ηλιθιότητά σας γράφοντας δυο λέξεις εδώ, που τόσα χρόνια σας εξαπατούσαν και σας δούλευαν ψιλό γαζί!
Αν τολμάτε να παραδεχτείτε ότι, για μια φορά ακόμα, διαψευσθήκατε κάντε το τουλάχιστον τώρα, γιατί σε λίγα χρόνια πάλι κάποια συντέλεια θα περιμένετε και θα έχετε ξεχάσει πόσο γελοίοι είστε!

Άτομα σαν και σας, ανόητα μέχρι αηδίας, έπρεπε να συμβολίζονται με τον γάιδαρο.
Δεν είναι τυχαίο που στην αρχαιότητα οι Ιουδαίοι ιερείς λάτρευαν το θεό τους με το σύμβολο του «όνου», σύμφωνα με τον Απίωνα και οι Έλληνες σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη και τον Τάκιτο, ονόμαζαν τους Ιουδαίους ονολάτρες!
Γιατί σαν ανόητοι παραδοθήκατε και σεις σε άλλους ανόητους και βλάκες που σας πήραν τα μυαλά με τα ψευτογκαρίσματά τους!
Ντροπή δεν είναι να υποτιμάτε τόσο πολύ το νου σας; Και δεν αναφέρομαι μόνο στους Ιουδαίους, αλλά και στους Χριστιανούς και στους Ισλαμιστές αφού κοινό βιβλίο έχετε.

Εδώ κολλάει μια παραπομπή από το βιβλίο μου «Η Κτηνωδία της Αγιότητας» που έγραψα από το 1998 ακόμα. Σας την παραθέτω.
«Ας αντισταθούμε στα γκαρίσματα των ψευτοδιδασκάλων, που αυτοχρίστηκαν φωτισμένοι και τα «ξέρουν όλα»...
Τραβήξτε τα χαλινάρια συνάνθρωποι, πριν μας οδηγήσουν στην άγνοια και την απόγνωση με τα ανόητα κηρύγματά τους!
Σταθείτε όρθιοι μπροστά στους ψευτοπνευματικούς Πενθείς με τις χοντρές κοιλιές, με δυνατή διάνοια, σαν σύγχρονοι Ακήτες!
Μη δένεστε στο κατάρτι τρομαγμένοι απ’ τις φιλήδονες Σειρήνες της ζωής, ούτε να ξελογιάζεστε σε λωτό-νησιά απολαύσεων, ξεχνώντας τον Σκοπό σας!
Αρπάξτε τις Σειρήνες στο καράβι της ζωής σας και κινήστε όμορφα και σβέλτα στην Ιθάκη του Σκοπού σας!
Μη σκοτώνετε καμιά σας επιθυμία, όσο ο Σκοπός φωτίζεται απ’ την θέλησή σας.
Η θέλησή σας, ας ενισχυθεί απ’ την ενορατική ικανότητα του νήματος, που απλώνεται αδιάκοπα στην διάρκεια της λαβυρινθώδους ζωής σας.
Για τον καθένα υπάρχει μια Αριάδνη κι έχουμε χρέος να την αγαπήσουμε, να την ερωτευθούμε! Είναι η Γνώση, η Σοφία, που όσες φορές και να «πεθάνει», πάντα θα ανασταίνεται, γιατί είναι Αθάνατη, γιατί η Γνώση και η Σοφία, δεν πεθαίνουν ποτέ, παρόλο που πεθαίνει αυτός που την γεννά! Ο Διόνυσος, ο εραστής της Αριάδνης, δεν πεθαίνει ποτέ! Μένει πάντα νέος»

Όσο είμαι κόσμιος ακόμα, έχω την εντύπωση πως πρέπει να κλείσω.
Ας το γράψω κι εγώ μια φορά: Ο Καιρός γαρ εγγύς! Με την έννοια ότι αύριο 21/12/2012 θα είναι μια μέρα όπως οι άλλες: «Παρασκευή, κοντή γιορτή»!
Η μόνη διαφορά θα είναι ότι άλλη μια φορά θα διαψευστείτε δείχνοντας πόσο αφελείς είστε.

Στις 6 του Γενάρη το blog αυτό θα «κλείσει» τον κύκλο του με έναν απολογισμό για τα τελευταία 5 χρόνια που είχαμε συνδιαλεχθεί!
Σας εύχομαι Χρόνια Πολλά και… μακροημέρευση, γιατί έχουμε να περάσουμε ακόμα… πολλές συντέλειες! Συνεχίστε να ψηφίζετε μνημόνια και έχετε να δείτε συντέλειες και καταστροφές…

9 Δεκ 2012

Από το σύμβολο του Ήλιου στα Ηλιούγεννα και τα Χριστούγεννα



Το σύμβολο μπορεί να παρασταθεί σαν μια πολυσήμαντη εικόνα. Μπορεί να μην έχει αντικειμενική ύπαρξη, αλλά σαν δυναμική τάση μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην επιστήμη, στην τέχνη, τη φιλοσοφία και τη θρησκεία. Στη θρησκεία από πολύ νωρίς χρησιμοποιήθηκε αφού πίσω από το σύμβολο συχνά οι ιδεαλιστές κρύβουν αλληγορικές έννοιες.

Αν θα έπρεπε με λίγα λόγια να δώσω ένα ορισμό για τη θρησκεία θα έλεγα ότι είναι η φανταστική αντανάκλαση εκείνων των υπερβατικών δυνάμεων που κυριαρχούν στην καθημερινή ζωή του πιστού. Αυτές οι δυνάμεις αρχικά ήταν φυσικές, γι αυτό στα πρώτα στάδια της πνευματικής του ανάπτυξης, ο άνθρωπος, θεοποίησε και λάτρεψε τη φύση.
Ο πρωτόγονος άνθρωπος αρχικά εκτεθειμένος στους φυσικούς κινδύνους, απροστάτευτος, κάτω από τον ουρανό, αντιμετώπιζε τους κεραυνούς, τη βροχή, τον αέρα, το κρύο και τη ζέστη. Συγκλονιστικά θεαματικός και μεγαλοπρεπής ο ουρανός λοιπόν. «Ο συμβολισμός της υπερβατικότητάς του» λέει ο Μίρκεα Ελλιάντε «προέρχεται από την συνειδητοποίηση του απέραντου ύψους του». Ο ουρανός γίνεται υπερβατικός, ιερός και μεγαλοπρεπής σαν τόπος κατοικίας του θεού.
Εκεί κατοικεί και ο Ήλιος, στο θρόνο του ή περιδιαβαίνοντας με το άρμα του ολόκληρο το χώρο του ουρανού.
Ακόμα και οι χριστιανοί έτσι αρχίζουν τις προσευχές τους «Βασιλεύ Ουράνιε» ή το γνωστό «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς» στρέφοντας τα βλέμματα των πιστών στον ουρανό, παρά το δόγμα της πανταχού παρουσίας του! Σύντομα, όλες αυτές οι δοξασίες κρύφτηκαν πίσω από το σύμβολο.

Είναι αλήθεια ότι το σύμβολο έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος. Από τότε που αρχικά εκπροσώπησε μια φυσική δύναμη, σαν φανταστική αντανάκλαση της ιδέας του θεού, μέχρι την τέχνη, όπου η καλλιτεχνική εικόνα παραλλάσσεται αντανακλώντας την πραγματικότητα. Επίσης, πρέπει να ξέρουμε ότι η λέξη «σύμβολο» είναι ελληνική λέξη που ετυμολογικά αποδίδει την έννοια του συνόλου δανείζοντας τη λέξη σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου.
Ο άνθρωπος, μη μπορώντας να αποδώσει τις βαθιές έννοιες του θεού, συνήθιζε να τις κρύβει πίσω από ένα σύμβολο. Μέσω αυτών «εννοούσε» περισσότερα και απ’ όσα γνώριζε ή μπορούσε να αποδώσει. Η αλληγορία ήταν πολύ βολική. Συνεπώς στο σύμβολο κρύβεται και μια αθροιστική «εικονική γνώση» που, στο χώρο και στην διάρκεια του χρόνου εξελίσσεται, εκφράζοντας μια εικονική πραγματικότητα που ο άνθρωπος ανέκαθεν απέδιδε στο θεό.
Πίσω από τον συμβολισμό κρύβονται αλληγορικές έννοιες που άπτονται της φαντασίας μας και εμπλουτίζουν ακόμα πιο πολύ το σύμβολο. Και ο Φετιχισμός είναι δημιούργημα αυτής της τάσης να θεοποιούμε αντικείμενα, να τα συμβολίζομαι και να αποδίδουμε σ’ αυτά υπερφυσικές δυνάμεις.
Πίσω από την λατρευτική πίστη λοιπόν βρίσκεται το σύμβολο και πρόγονος των θεοποιημένων αντικειμένων σε όλες τις θρησκείες είναι το φετίχ. Μέσα στον φετιχισμό έριξαν τις ρίζες τους όλες οι θρησκείες!

Θρησκεία λοιπόν είναι, όπως είπαμε και πιο πάνω μια φανταστική αντανάκλαση που όταν αντανακλά την πραγματικότητα την μεταμορφώνει, την παραμορφώνει και την διαστρεβλώνει ανεπανόρθωτα.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει αντικείμενο, φυτό ή ζώο που ο άνθρωπος δεν χρησιμοποίησε προκειμένου να συμβολίσει μια έννοια ή θεϊκή ιδιότητα δημιουργώντας μια απίστευτη θρησκευτική πολυμορφία εκφράζοντας διαστρεβλωμένα την πραγματικότητα.
Μέσα απ’ όλα τα σύμβολα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για να εκφράσει την μεγαλοσύνη του θεού δεσπόζουσα θέση κατέχει ο Ήλιος!
Στις Βέδες είναι γραμμένη η ιερή γνώση των αρχαιοτέρων σανσκριτικών Ινδουιστικών έργων. Η λέξη deva συνώνυμη με το deus (θεός) προέρχεται από τη ρίζα div που σημαίνει «λάμπω». Η veda αποκαλεί το θεό devi ushas δηλαδή «Λαμπρή Αυγή» εννοώντας φυσικά τον Ήλιο.
Ο ήλιος δίνει ζωή απλώνοντας τις αχτίδες του παντού. Φωτίζει, ζεσταίνει, αναζωογονεί φυτά, ζώα και ανθρώπους! Τίποτα δεν μένει κρυφό από τον Ήλιο και γι αυτό, όπως λέει και ο Όμηρος, τον επικαλούνται σαν μάρτυρα και σαν εκδικητή, αφού όλα τα εγκλήματα πέφτουν στην αντίληψή του.
Πριν ο λογικός άνθρωπος επινοήσει τα φετίχ και τους μύθους, στους τοίχους των σπηλαίων όπου ζούσε, ζωγράφιζε τον Ήλιο.

Γι αυτό και δεν υπάρχει θρησκεία που να μην θεοποίησε τον Ήλιο. Απ’ τις πρώιμες πολιτιστικές συνθήκες των χωρών της Ανατολής μέχρι τον χριστιανισμό ο ήλιος σαν σύμβολο δεσπόζει!
Στην Ελλάδα ο Υπερίων είχε παιδιά τον Ήλιο, τη Σελήνη και την Ηώ (Αυγή). Οι Τιτάνες προσωποποιούσαν το βραδινό σκοτάδι με τον Κοίο και την Φοίβη. Κόρες τους ήταν η Αστερία (αστροφεγγιά) και η Λητώ. Με τον Δία, η τελευταία απέκτησε τον ηλιακό θεό Απόλλωνα και τη σεληνιακή θεά Άρτεμη.
Έκτοτε ο Απόλλων βρίσκεται σε περίοπτη θέση μέσα στο ελληνικό πάνθεο σαν θεός του φωτός και της νιότης. Είναι δηλαδή ένας αγαθοεργός ποιμενικός θεός.
Απ’ τον Αιγυπτιακό θεό Ατόν (Ατ σημαίνει δίσκος και Ον σημαίνει Ήλιος) μέχρι τον Περσικό Μίθρα και τον Ρωμαϊκό Ηλιογάβαλο ο Ήλιος σαν σύμβολο άλλαξε πολλές φορές. Μέσω της μυθολογίας της Αρχαίας Ελλάδας και των χωρών της Μέσης Ανατολής ο Ήλιος σαν θεϊκή Δύναμη λατρεύτηκε και μεταλλάχτηκε σε μυστηριακή θρησκεία.
Ο Ορφισμός, και ο ιδεαλισμός του Πυθαγόρα συγκεράστηκε στην ιδεαλιστική φιλοσοφία του Πλάτωνα και αργότερα στον Νεοπλατωνισμό όπου ο χριστιανισμός θα βρει νέα δάνεια και φιλοσοφικό στήριγμα μέσω του συγκρητισμού.

Οι αυτοκράτορες της Ρώμης, φτάνοντας στην Ανατολή θα επηρεαστούν και θα φέρουν νέες θρησκευτικές αντιλήψεις, σαν νεωτεριστές, για να στηρίξουν το πολιτικό τους σύστημα.
Ο Ηλιογάβαλος (Elagabalus, 205 – 222 μ.Χ.) ήταν αυτοκράτορας της Ρώμης (218-222). Ήταν νόθος γιος του Καρακάλλα. Από την παιδική του ηλικία έγινε αρχιερέας του θεού Ήλιου (Ela-Gabal) στην Έμεσα της Συρίας, απ’ όπου προήλθε και το προσωνύμιό του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Βάριος Άβιτος Βασσιανός).
Στην Ρώμη τον 3ο αιώνα ο Συριακός ακατανίκητος ηλιακός θεός εισάγεται με την ονομασία Sol Invictus. Ο Αυρηλιανός (270-275) ανακήρυξε τον Ήλιο και επίσημα προστάτη της αυτοκρατορίας και ο ίδιος μυήθηκε στον βαθμό του Αρχιερέα.
Την εποχή εκείνη ο Μιθραϊσμός κατακτούσε τα ρωμαϊκά στρατεύματα και οι μυστηριακές θρησκείες της Ανατολής έκαναν θραύση εκτοπίζοντας τους ντόπιους ελληνορωμαϊκούς θεούς. Το φαινόμενο δεν ήταν καινούριο. Από την αρχή του αιώνα ο συγκρητισμός συγχώνευσε δυο και τρεις θεούς σε μια θεότητα ή ταυτίζοντας δυο διαφορετικούς θεούς, αναμειγνύοντας τις θρησκευτικές δοξασίες όπως ο εκλεκτισμός στη φιλοσοφία.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν οι επιμέρους ιδιότητες των διαφόρων θεών σε μία ή σε λίγες αντιπροσωπευτικές θεότητες, δημιουργώντας ενοθεϊστικές και μονοθεϊστικές τάσεις. Η λατρεία μιας θεότητας ταυτόχρονα με άλλες είναι φαινόμενο της ελληνιστικής εποχής κυρίως που εκφράζει θρησκευτική ανησυχία και εκλεκτική μεταφυσική αναζήτηση.
Ο μυστικισμός της Ανατολής έκρυβε μια παράξενη και εξωτική γοητεία στο ρωμαίο αγράμματο υπήκοο της Δύσης. Οι «φωτισμένοι» εκείνοι μύστες της ανατολής φαντάζουν στον αδαή «ειδήμονες του πνεύματος» λες και άνοιξαν οι ουρανοί και τους αποκαλύφτηκαν τα κεκρυμμένα.
Τις θρησκευτικές αντιλήψεις του Ηλιογάβαλου ασπάστηκε και ο Κωνσταντίνος που μέσω των χριστιανών και των ιδιοτελών στόχων του επισημοποίησε, όπως είναι γνωστό, τη θρησκεία τους, δυναμώνοντας την ρωμαϊκή αυτοκρατορία μπροστά στην ραγδαία αύξησή τους.
Ναι, γνωρίζω ότι πλάτειασα το θέμα.

Χωρίς μια τέτοια εισαγωγή, τα Χριστούγεννα, θα έμεναν μυθοποιημένα έτσι όπως τα ξέρει ένα μικρό παιδί. Έτσι όπως του τα δίδαξαν στο σχολείο και τα συντήρησε η πρόσφατη παράδοση.

Περισσότερα όμως για τα Ηλιούγεννα μπορείτε να βρείτε σε μια παλαιότερη ανάρτηση: Ηλιούγεννα ή ο μύθος των Χριστουγέννωνhttp://epic-atheist.blogspot.gr/2008/12/blog-post.html

Όμως αν θέλετε να τα πούμε από κοντά, ελάτε στις 15 Δεκέμβρη, στον Πολυχώρο «Ανεσις» στους Αμπελόκηπους να το αναλύσουμε διεξοδικά, εικονογραφώντας την ομιλία μου με τουλάχιστον 100 εικόνες σε προτζέκτορ, έτσι, για να υποδεχθούμε όλοι μαζί το νέο χειμερινό ηλιοστάσιο και τα δρώμενα των Ηλιούγεννων μέσα από την συγκριτική θρησκειολογία και την ιστορία των θρησκειών.

3 Δεκ 2012

Η ηθική πολιτεία του χριστιανού (4ο Μέρος)


Δυστυχώς, το κοινωνικό μας σύστημα ξέρει καλά να «διαπαιδαγωγεί» και να κατευθύνει τα ήθη ρίχνοντας από την τηλεόραση και τον κινηματογράφο σκουπίδια στο μυαλό αλλοτριώνοντας και διαφθείροντας συνειδήσεις. Ακόμα και όταν προφασίζεται πως παίζει προοδευτικό ρόλο και μάλιστα, τάχατες, ενάντια στο εκκλησιαστικό κατεστημένο, πάλι το ίδιο σύστημα εξυπηρετεί, διαιωνίζοντας την αιώνια υποταγή των συνειδήσεων. Οι επιστημονικοφανείς συζητήσεις γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι είναι εκπομπές προπαγάνδισης και προσηλυτισμού που εξυπηρετούν το εκκλησιαστικό κατεστημένο. Λογής-λογής ειδήμονες κάνουν την εμφάνιση του στο γυαλί, επιχειρώντας να μας εξηγήσουν μυστήρια και παραξενιές της φύσης με επιστημονικοφανή τρόπο κάνοντας τους αδαείς να κρέμονται από το στόμα τους σαν χάνοι σε αγκίστρι.
Προφήτες, μελλοντολόγοι, αστρολόγοι, εξηγητές ονείρων και συμβόλων.
Μάγοι, σατανιστές, δαιμονολόγοι, εξορκιστές και καφετζούδες.

Θαυματοποιοί, θαυματολόγοι, σινδονολόγοι, θεολόγοι, ιεροκήρυκες και ιερείς.
Είναι οι ειδήμονες της εποχής. Λες και ο χρόνος πάγωσε στο μεσαίωνα, δείχνοντας σαν βίντεο την ίδια εικόνα: την πίστη, αδυσώπητα να συγκρούεται με τη λογική, την πλάνη με τη Αλήθεια, τον πιστό με τον επιστήμονα! Αν τότε, χωρίς τη συμβολή της επιστήμης, θριάμβευε η πίστη πως να δικαιολογήσει κανείς σήμερα την αποχαυνωτική συμπεριφορά του πιστού; Ο πιστός, πιστός στο δαιμονικό του κόσμου, συνεχίζει να αποβλακώνεται προσβάλλοντας κατάφωρα τη νοημοσύνη του, όταν κάποιοι γύρω του ατενίζουν τα αστέρια! Πνιγμένος στις αόρατες παρουσίες, νιώθει να τον καταδυναστεύουν και να τον υπονομεύουν καταχθόνιες δυνάμεις.
Κακόβουλες, απρόβλεπτες, δαιμονικές και δόλιες.

Ο ίδιος καταστρώνει την πνευματική του μάχη, ζητώντας απελπισμένα τη χάρη του θεού.
Ο αέρας που αναπνέει κορέστηκε από την ανθρώπινη βλακεία!
Τα επαγγέλματα του μάγου, του εξορκιστή και του προφήτη, όχι μόνο σαν χόμπι αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο, συνεχίζουν να ευδοκιμούν όπως στο μεσαίωνα. Αποχαυνωμένοι πιστοί κατακλύζουν τα μέντιουμ, τους θεραπευτές, τις εκκλησίες και τα μοναστήρια. Αμφότεροι πλουτίζουν τρίβοντας ικανοποιημένοι τα χέρια έχοντας τη σιγουριά πως δεν απομακρυνθήκαμε από τη δαιμονική φρενίτιδα του μεσαίωνα. Άγνοια και σκοτάδι. Το φυσικό περιβάλλον των «ειδημόνων» και των κατεργάρηδων της εποχής μας. Σ’ αυτό ευδοκιμούν καλύτερα, γιατί στο σκοτάδι κρύβεται ο φόβος, η πονηριά και το ψέμα. Το άγνωστο είναι φοβερό. Εξάπτει τη φαντασία, σπρώχνοντας τη συνείδηση σε ακρότητες πάντα σε βάρος της λογικής. Και όταν υπάρχει άγνοια οι ακρότητες γεννούν θεούς και δαίμονες.
Να γιατί ο Σοπενχάουερ έλεγε ότι, οι θρησκείες μοιάζουν με τις κωλοφωτιές, γιατί λάμπουν μόνο στο σκοτάδι!

Η αποχαύνωση και η αλαζονεία, των εξ’ αποκαλύψεως θρησκειών, να βασιστούν τόσο πεισματικά στις δογματικές τους αλήθειες τις απομάκρυνε ακόμα πιο πολύ από την επιστήμη και την αλήθεια, βουλιάζοντάς τες στο βούρκο της δεισιδαιμονίας. Η υπεροψία των χριστιανών ότι μόνον αυτοί γνωρίζουν, ενώ όλοι οι άλλοι κάνουν λάθος, του στέφει βασιλείς της αλαζονείας και τους απομακρύνει από την αντικειμενική πραγματικότητα και αλήθεια.
Δογματίζοντας την πίστη τους, καθίσταται ανήμποροι να αντικαταστήσουν τις απόψεις που δέχτηκαν στο παρελθόν. Η μεθοδολογία της επιστήμης, κάτω από το φως των νέων δεδομένων, πολλές φορές απαιτεί να αντικατασταθεί μια παλιά θεωρία από μία νεότερη. Οι χριστιανοί, έχοντας απόλυτη πίστη στο δόγμα και το αλάθητο των αιώνιων ιδεών, όχι μόνο με αλαζονεία τις ασπάζονται αλλά κάθε φορά που διανοήθηκε κάποιος να τις αμφισβητήσει ένιωσε καλά την αυταρχικότητα, την οργή και τη βία του «Αλάθητου» συστήματος. Χύνοντας ποτάμια αίματος, πεισματικά επιμένουν να αρνούνται τη συγνώμη στα θύματα των σκοτεινών εκείνων χρόνων που, με τόση σφοδρότητα εξολόθρευσαν στηριγμένοι σε λαθεμένες απόψεις της Αγίας Γραφής. Οι απεγνωσμένες φωνές των θυμάτων τους ακούγονται μέχρι σήμερα, κάνοντάς μας να ανατριχιάζουμε και να απορούμε για τον άδικο χαμό και την παράλογη καταδίκη.

Δεν μπορώ να μην αντιγράψω λίγες γραμμές από την «Κτηνωδία της Αγιότητας» που έγραψα ακριβώς επειδή συμμερίστηκα την ανείπωτη φρίκη που σκόρπισαν στα αθώα τους θύματα οι θιασώτες της «αγάπης» και της απόλυτης «πνευματικής γνώσης».
«Χρέος δεν έχουμε να κοιτάμε πίσω; Χρέος δεν έχουμε να κοιτάμε μπροστά; Τα χώματα αυτά βάφτηκαν με αίμα και μόνο το σκοτάδι του χρόνου τα προσπέρασε και τα έθαψε σαν κατακόμβες δυο-τρεις πιθαμές κάτω απ’ τους υπέρλαμπρους ναούς της υποκρισίας, της ανευθυνότητας και της ένοχης ανοχής μας. Ναι, έχουμε ευθύνη απέναντι στο Μέλλον, να ξεμπροστιάσουμε το παρελθόν! Θα πρέπει να είναι πολύ περισσότερο απάνθρωπος, ο θεός αυτός κι απ’ τους ανθρώπους ακόμα, αν έχει εφεύρει χειρότερη κόλαση, απ’ αυτήν που εφηύραν οι δημιουργοί του επάνω στη γη! Ας πάψει ο «φόβος της κόλασης» να τρομάζει με την άχαρη φιλολογία τους, πως τάχατες θα υποφέρουν παντοτινά βασανιστήρια στη φωτιά που καίει συνέχεια κι όμως δεν πεθαίνουν και η δυστυχία τους ποτέ δεν τελειώνει... Μόνο ένα απόλυτα διεστραμμένο μυαλό μπορούσε να φανταστεί κάτι τέτοιο! Πρέπει να το καταλάβουν: το μέλλον δεν τους ανήκει».[i]

Η θεολογία που στέφθηκε «Βασίλισσα των Επιστημών» έριξε τη βαριά σκιά της όταν ο άνθρωπος, σηκώνοντας το κεφάλι του ψηλά, αποπειράθηκε να την καθαιρέσει. Ανακαλύπτοντας τους φυσικούς νόμους, απέρριψε τα ιδανικά και τις μεθόδους γνώσης του μεσαίωνα, σαν ξένη και επιβλαβή θεωρία. Η μεσαιωνική φιλοσοφία αποδείχθηκε ψευδής και απατηλή που παραμόρφωνε την πραγματικότητα, στηρίζοντας τη λογική στη θέληση του θεού, την ηθική στη θεία πρόνοια και την αιωνιότητα ενός «άλλου κόσμου» στη λογική της ανταμοιβής και της τιμωρίας. Οι «αλήθειες» του μεσαίωνα παραχώρησαν τη θέση τους στη θέληση του ανθρώπου να γνωρίσει τον εαυτό του και τη φύση. Κυρίως όμως να γνωρίσει τη θέση του σε σχέση με τη φύση και το όλο.
Ατενίζοντας τα αστέρια, ο άνθρωπος συνειδητοποίησε τη θέση του στο σύμπαν, αναγνωρίζοντας τη γη σα σκηνή με πραγματική αξία, απορρίπτοντας τον «άλλο κόσμο» σαν απάτη και δεισιδαιμονία μιας πρωτόγονης εποχής. Η «Βασίλισσα των Επιστημών» πληγώθηκε θανάσιμα και έγινε αγριότερη, σαν το θεριό που γίνεται επικίνδυνο όταν το αίμα που μυρίζει είναι το δικό του! Η σκιά που έριξε πάνω στα πρώτα φωτεινά μυαλά της πνευματικής αναγέννησης, ήταν θανάσιμη και ανεξίτηλη στα χρόνια που πέρασαν, λες και η ίδια ήθελε να μας θυμίζει το αμαρτωλό παρελθόν της!
Αιώνιο σύμβολο, ο θάνατος του Τζορντάνο Μπρούνο στην πυρά, όπως και η προσβλητική μετάνοια του αστρονόμου Γαλιλαίου, θα αποτελεί αιώνιο μνημείο αυταρχισμού, αλαζονείας και φαυλοκρατίας που διατάχτηκε να αρνηθεί, να αναθεματίσει και να αποστραφεί μετά βδελυγμίας αυτό που ο ίδιος έβλεπε μέσα από τη διόπτρα του.

Δεν μπορώ να μην αντιγράψω και πάλι από την «Κτηνωδία της Αγιότητας», που τόσο επίκαιρη είναι στο θέμα μας.
«Ομολογώ καθόλου καλός καιρός για να γεννηθεί κανείς, ιδιαίτερα αν έβαζε στόχο στη ζωή του να προσφέρει κάτι στο σύνολο. Ούτε καλός τόπος για να μιλάς για ήλιους και φεγγάρια! Ομολογώ, ήσουν άτυχος Γαλιλαίε, γιατί αυτόν τον καιρό διάλεξες να γεννηθείς και σ’ αυτό το συγκεκριμένο τόπο! Για αιώνες ολόκληρους ο τόπος αυτός δεν είχε ανάγκη ούτε από γιατρούς, ούτε από δικαστές. Ούτε από δασκάλους κι αστρονόμους, γιατί γιατρός και δικαστής, δάσκαλος κι αστρονόμος ήταν ο παπάς της ενορίας! Δίκαια απορούσε ο Γαλιλαίος, γράφοντας στη Μεγάλη Δούκισσα Χριστίνα της Τοσκάνης, «όση υπακοή κι αν απαιτεί, ένας έξυπνος και δυνατός πρίγκηψ, ποτέ δε θα διανοηθεί να γιατρέψει αρρώστους και να χτίσει σπίτια!»
Κι όμως η θρησκεία απαιτούσε όχι μόνο αυτήν την υπακοή αλλά και την επέβαλε με βία! Όχι μόνο δε θέλησαν να βάλλουν το μάτι τους στη διόπτρα του Γαλιλαίου, αλλά επέβαλαν το ακατόρθωτο σε κάθε ερευνητή που τολμούσε να αμφισβητήσει τις ανακρίβειες της Αγίας Γραφής! Επέβαλαν με το έτσι θέλω, όχι μόνο να μη βλέπουν ό,τι έβλεπαν και να μην κατανοούν ό,τι κατανοούσαν, αλλά επέβαλαν στην «έρευνά» τους να βρίσκουν το αντίθετο απ’ αυτό ακριβώς που έβρισκαν».[ii]

Η σκιά της μεσαιωνικής Εκκλησίας ήταν βαριά, σαν την αισθητική της. Ο χαρούμενος αναγεννησιακός ρυθμός δε θα αργούσε άλλο, από τη στιγμή που σαν ιδέα σφηνώθηκε στο μυαλό του «ουμανιστή» αποκαθιστώντας τις καθολικές ανθρώπινες αξίες!

 

Πηγή: Απόστολος Λυμπερίδης
«ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ»
Ενάλιος 2010




ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ


[i] Π. Α. Παβέλκιν «Τι είναι η θρησκεία» σελ. 188 εκδόσεις Β. Γιαννίκος
[ii] Ό. π. σελ. 191-192.



Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5