Ποια η χρησιμότητα της ελεημοσύνης και των εράνων της Εκκλησίας όταν δεν υφίσταται ισολογισμός;

Επειδή ο αλτρουισμός εύκολα γίνεται συνώνυμο της ανιδιοτέλειας που είναι το αντίθετο του εγωισμού και της ιδιοτέλειας, η διαχείριση της φιλανθρωπίας και του αλτρουισμού εύκολα μπορεί να καταλήξει μέσω του εγωισμού στην ιδιοτέλεια και την απάτη. Σε έναν κόσμο όπου οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν γίνει τόσο εγωιστικές και ιδιοτελείς, εύκολα εξαπατά κανείς τον συνάνθρωπό του προκειμένου να τον εκμεταλλευτεί για προσωπικό συμφέρον. Αυτό φαίνεται σε όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες του ανθρώπου, από τους συνεταιρισμούς που επιχειρεί στην ιδιωτική του ζωή, μέχρι τις οικογενειακές σχέσεις όπου αδέρφια και συγγενείς, για περιουσιακούς λόγους, συχνά φτάνουν ακόμα και στο έγκλημα. Επειδή η εξαπάτηση είναι ο καλύτερος τρόπος πλουτισμού οι σχέσεις μας δυστυχώς απαιτούν τουλάχιστον μια στοιχειώδη καχυποψία. Ένας πόλεμος είναι η ζωή και χωρίς ηθική θα ήμασταν όλοι έρμαια ανηθικότητας. Ο Ηράκλειτος έλεγε ότι «ο πόλεμος είναι πατέρας όλων. Άλλους ανέδειξε σε θεούς και άλλους σε ανθρώπους, άλλους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους». Έλεγε επίσης ότι «πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι ο πόλεμος είναι κοινός και η διχόνοια δικαιοσύνη, και ότι τα πάντα γίνονται σύμφωνα με τη διχόνοια και την ανάγκη». Ποιοι όμως έχουν την ανάγκη να εξαπατήσουν; Προφανώς αυτοί που παρακάμπτοντας τον νόμο δρουν με ιδιοτέλεια για προσωπικό συμφέρον. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτός που θέλει να σε εξαπατήσει, πρωτίστως αναγκάζεται να κερδίσει την εμπιστοσύνη σου. Δεν είναι τυχαίο που κάθε απατεώνας που πιάστηκε από την τσιμπίδα του νόμου να εξαπατά πιστούς, πάντα χρησιμοποιούσε τις πιο βαθιές αλτρουιστικές διδαχές που ακούγονται σε όλα τα θρησκευτικά κηρύγματα γενικώς. Τα θύματα εδώ είναι πάντα οι πιστοί. Πώς θα ξεχωρίσει όμως ο πιστός το ανιδιοτελές κήρυγμα από τις παραινέσεις του απατεώνα προς το θύμα του; Δύσκολα σας έβαλα και επειδή η απάντηση είναι δύσκολη μου φαίνεται ευκολότερα θα αντιδράσετε εναντίον μου παρά ενάντια όλων εκείνων που εκμεταλλεύονται την άγνοια και την αφέλειά σας. Κι αυτό επειδή ο πιστός γίνεται ευκολόπιστος μπροστά σε αυτό που θεωρεί θείο, καταπίνει την τροφή αμάσητη, γίνεται έρμαιο των μύθων που του προσφέρουν και ο μαζοχισμός η ασθένεια των πιστών.

Το έχουμε πει κι άλλη φορά και θα το ξαναπούμε: Η σχέση των πιστών μεταξύ τους, σ’ αυτό το απάνθρωπο κοινωνικό σύστημα είναι μια σχέση «αγάπης», μιας φενακισμένης αγάπης βέβαια ακριβώς επειδή εκείνος που θέλει να σε εξαπατήσει προσπαθεί να σου δείξει ότι είναι ανιδιοτελής και σε αγαπά. Φέρεται με αλτρουισμό στις υπνωτισμένες και αλλοτριωμένες μάζες των πιστών, όπως ακριβώς ένας σαδιστής στο μαζοχιστικό του ταίρι! Ο Άρθουρ Καίσλερ έγραφε «ο εγωτισμός της ομάδας τρέφεται από τον αλτρουισμό των μελών της». Ας μην αναφερθώ πάλι στους κινδύνους της ταύτισης της ομάδας. Περισσότερα μπορείτε να βρείτε σε μια παλαιότερη ανάρτησή μου στο blog αυτό «Το παράδοξο της ταύτισης με την ομάδα». Στην σημερινή ανάρτηση θα ήθελα να έριχνα το βάρος στην φιλανθρωπία που κάθε ιερατείο θρησκείας προβάλει στους πιστούς τα αγνά αλτρουιστικά τους αισθήματα που τα ερμηνεύει σαν αγάπη αλλήλων. Ας μην γελιόμαστε, η φιλανθρωπία των θρησκειών περισσότερο στοχεύει σε υλικά αγαθά και αν ποτέ δείξει ανιδιοτελή συναισθήματα να είστε σίγουροι ότι στην ιδιοτέλεια θα καταλήξουν. Διαφορετικά, από πού τόσος πλούτος… Όπως έλεγε ο Προυντόν για την πολιτική «Αν ο πλούτος ήταν αποτέλεσμα της εργασίας τότε θα έπρεπε όλοι οι εργαζόμενοι να ήταν πλούσιοι». Αντίστοιχα για την Εκκλησία αυτό σημαίνει ότι αν όλος ο πλούτος της Εκκλησίας που κομίζει από την φιλανθρωπία διοχετευόταν στους φτωχούς, τότε θα έπρεπε, για να μην πω αυστηρώς απαιτείται, να υφίσταται ένας ισολογισμός εσόδων – εξόδων όπου η ίδια θα έπρεπε να συντηρείται από τον κόπο των πρωτοστατούντων «αγίων» της και από προσωπική προσφορά του καθενός, γιατί σε μια δίκαιη κοινωνία υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες για κάθε υλική συναλλαγή. Στις θρησκείες λοιπόν το ιερατείο με ιδιαίτερο ζήλο ασχολείται με τα έσοδα που από τους πιστούς αποκομίζει, ώστε να αυξήσει τα οικονομικά της Εκκλησίας, της μονής ή της δομής που συντηρεί. Ο πλούτος συνεχώς αυξάνεται και οι δεσπότες όπως και όσοι διαχειρίζονται παγκάρια και δωρεές, συνήθως ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι, αναζητώντας πάντα νέους τρόπους να αυξήσουν τα έσοδα και οι ίδιοι να ζουν όσο γίνεται καλύτερα και σε μεγαλύτερη χλιδή.

Η απόσταση λοιπόν μεταξύ αλτρουισμού και απάτης είναι πολύ μικρή. Πάντα ήταν και όχι μόνο στις μέρες μας. Ακόμα και στις πρώτες συναγωγές των χριστιανών, λένε τα ευαγγέλια, οι δεσπότες έπρεπε να είναι καχύποπτοι με όσους περιόδευαν από πόλη σε πόλη, επειδή κυκλοφορούσαν πολλοί απατεώνες. Να τι γράφω στο βιβλίο μου «Χαλκεύοντας την Ιστορία» για το θέμα.

«Το εγχειρίδιο της Εκκλησίας που δημοσιεύτηκε σαν «Διδαχή των Δώδεκα Αποστόλων» ήταν ένας καλός οργανωτικός οδηγός που έθετε τα καθήκοντα σε εκείνους που διευθύνουν… Κάθε απόστολος που έρχεται σε σας πρέπει να καλωσορίζεται όπως ο Κύριος, αλλά δεν πρέπει να παραμένει πάνω από μία μέρα η δύο μέρες, αν αυτό είναι αναγκαίο. Αν μείνει τρεις ημέρες τότε είναι ψευδοπροφήτης. Και ένας απόστολος δεν πρέπει να δέχεται κατά την αναχώρηση του τίποτε άλλο εκτός από προμήθειες που θα του είναι αρκετές μέχρι το επόμενο κατάλυμα του. Αν ζητά χρήματα, είναι ψευδοπροφήτης. Αν ένας προφήτης ομιλεί πνευματικά δεν έχετε δικαίωμα να τον υποβάλλετε σε δοκιμασίες ή επαληθεύσεις. Κάθε αμαρτία θα συγχωρεθεί, αυτή όμως όχι. Δεν είναι όμως προφήτες όλοι όσοι ομιλούν πνευματικά, αν δε συμπεριφέρονται και δεν έχουν τους τρόπους του Κυρίου. Από τη συμπεριφορά τους θα κρίνετε τον απατεώνα από τον αληθινό. Έτσι, αν ένας προφήτης κληθεί να φάγει ενώ βρίσκεται σε πνευματική κατάσταση, δε θα το κάνει. Αν το κάνει είναι απατεώνας. Επίσης, ακόμα και αν υποτεθεί ότι η διδασκαλία ενός προφήτη είναι αρκετά σωστή, αν οι πράξεις του δεν ταιριάζουν με τα λόγια του, τότε είναι απατεώνας» («Διδαχή» 11).

Αν δεν υπήρχαν απατεώνες η «Διδαχή» δε θα είχε λόγο με τόση επιμονή να αναφέρεται σε αυτούς. Στο επόμενο κεφάλαιο προτρέπει ακόμα και σε δοκιμασία «Όποιος έρχεται στο όνομα του Κυρίου πρέπει να καλωσορίζεται, μολονότι αργότερα πρέπει να τον δοκιμάσετε για να διαπιστώσετε περί τίνος πρόκειται. Θα μπορέσετε τότε να διακρίνετε την αλήθεια από το ψεύδος» (βλέπε Απόστολος Λυμπερίδης «Χαλκεύοντας την Ιστορία» σελ. 218).

Συνοψίζοντας πρέπει να πούμε για την «φιλανθρωπία» είτε από αλτρουισμό μαζεύουμε χρήματα, είτε για προσωπικό όφελος η διαδικασία, νομικά, είναι ίδια: τα έσοδα πρέπει να εμφανίζονται με ισολογισμό ώστε να φαίνεται καθαρά πού πήγαν τα κέρδη. Αυτό όμως απαιτεί και έναν τρόπο εμφάνισης των εσόδων, πράγμα που δεν θα μπορούσε ποτέ να εφαρμοστεί με τον τρόπο που η Εκκλησία συσσωρεύει τον πλούτο της. Αντί αυτής της διαφάνειας οι Εκκλησίες χρησιμοποιούν παγκάρια και δίσκους που περιφέρουν κάποιοι επιστάτες εν ώρα λειτουργίας! Οι πιο επιτήδειοι διοργανώνουν φιέστες, λειτουργίες, ευχαριστήριες τελετές και μυστήρια με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Μεταξύ αυτών προκειμένου να είναι επιτυχής μια ελεημοσύνη, οικονομική ενίσχυση το λένε πιο εξευγενισμένα οι δεσπότες των δομών, συχνά εμφανίζουν ψευδή και γελοιώδη θαύματα προκειμένου να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους. Εξορκισμοί σε ανθρώπους, ευχέλαια σε αυτοκίνητα, κατηχήσεις μίσους και λογής λογής απατεώνες παρεισφρέουν μέσω της πίστης προκειμένου να μαζέψουν όλο και περισσότερο χρήμα. Άλλοι κατεργαραίοι, επιτήδειοι και αγύρτες επινοούν «θαύματα» ώστε να ξεγελάσουν τα θύματα των πιστών τους και να τους αποσπάσουν περισσότερα, λες και η εύνοια του θεού στοχοποιεί τους πιστούς που κάνουν τάματα ή εκείνους που δίνουν τα περισσότερα. Τα «θαύματα» πάντα γελοιοποιούν τους πιστούς αφού αγνοούν τους νόμους και τις διαψεύσεις των επιστημών και της κοινής λογικής. Σε άλλες αναρτήσεις του blog έχω αναφερθεί και στα θαύματα και ιδιαίτερα στην γελοιότητα ορισμένων εξ αυτών, όπως της ετήσιας περιοδείας της Αγίας Ζώνης, των τιμίων δώρων της Ανατολής, του τιμίου ξύλου ή της αφής του «Αγίου Φωτός» από την Ιερουσαλήμ, βλέπε «Η πίστη ανέχεται την απάτη;»

Προσωπικά πιστεύω ότι πίσω από το «θαύμα» πάντα υπάρχει η απάτη και η πονηριά ή μάλλον η κουτοπονηριά, αφού επιστημονικά το θαύμα βρίσκεται εκτός λογικής και σε πλήρη αντίφαση με την επιστήμη. Και στο θέμα αυτό έχω αναφερθεί με αντίστοιχες αναρτήσεις στο blog αυτό. Βλέπε «Αγύρτες και τσαρλατάνοι μας κατακλύζουν ακόμα» όπως και εδώ: «Αγύρτες, απατεώνες και αφελείς στην καθημερινή ζωή μας». Όμως, για να είμαι απολύτως σχετικός και κυρίως ειλικρινής θα έπρεπε να αποδώσω ένα μικρό ποσοστό, όχι πάνω από 1% στην άγνοια του επιστημονικού νόμου οπότε θα δεχτώ την αφέλεια αντί της πονηριάς και της απάτης.

Δεν χρειάζεται να σας δώσω λεπτομερή περιγραφή των απατεώνων που κατά καιρούς εμφανίζονται στο προσκήνιο διοργανώνοντας φιέστες με απώτερο σκοπό το εύκολο κέρδος στα ταμεία τους, είτε πρόκειται για το νόμιμο ιερατείο των Εκκλησιών, είτε κοινωνικών δομών που εκμεταλλεύονται το ανθρώπινο συναίσθημα με δόλωμα την «ανιδιοτελή» προσφορά. Βλέπεις, όταν ο πιστός ακούει για θεάρεστο έργο, σαν αλτρουιστής σπεύδει να βοηθήσει, βάζοντας βαθειά το χέρι στη τσέπη ή αγωνίζεται από πόρτα σε πόρτα και στο πεζοδρόμιο, προκειμένου να βοηθήσει. Αρκεί να σας θυμίσω την περίπτωση της κοινωνικής κουζίνας του «Άλλου ανθρώπου» (βλέπε «Από την κοινοκτημοσύνη στην φιλανθρωπία», την Κιβωτό του Κόσμου ή στις μέρες μας τις απάτες στη μονή του Αβακούμ στην Κύπρο, όπου η απατεωνιά βρισκόταν πάνω από τον αλτρουισμό.

Δεν θέλω όμως να σας κουράσω με άλλες αναφορές, πέρα από την γενική κατεύθυνση που σας δίνω ώστε να σας καταστήσω απλώς καχύποπτους, όπως ακριβώς και η «Διδαχή» των πρώτων Αποστόλων καλούσε Δεσπότες και πιστούς να αποκαλύπτουν τους απατεώνες που πουλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες! Τέτοιοι απατεώνες που εκμεταλλεύονται το θρησκευτικό συναίσθημα, πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Το κακό είναι που, όπου μπλέκεται ο θεός με το χρήμα, πάντα ελλοχεύει η απάτη και η κλεψιά.

Δυστυχώς φίλοι μου, θεός και πλούτος δεν συμβαδίζουν, όσο και να θέλετε να υποστηρίξετε ότι οι Εκκλησίες δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν χωρίς την οικονομική συναλλαγή. Η φράση «η πίστη είναι προσωπική υπόθεση» και «ο θεός του καθενός βρίσκεται μέσα του» μου ακούγονται κούφια λόγια που καμιά πρακτική αξία δεν μπορεί να έχουν, ακριβώς επειδή στη ζωή μας δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Ο κόσμος μας λειτουργεί διαφορετικά και από την πλευρά των νόμων της φύσης, όσον αφορά τα θαύματα, και από την πλευρά της ιδιοσυγκρασίας και συνείδησης από το κοινωνικό σύστημα της φιλελευθεροποίησης που επικρατεί. Γι αυτό σταματήστε να κοροϊδεύετε τα παιδιά σας με μύθους σαν τον Αη Βασίλη, γιατί στο τέλος τα πιστεύετε κι εσείς!

Όμως, μια στιγμή, πριν κλείσω την ανάρτηση αυτή. Γιατί πρέπει να βάζετε το χέρι στη τσέπη σε αυτούς τους αγύρτες; Τι σας προσφέρουν και πρέπει να τους βοηθάτε με τα χρήματά σας; Τι έργο προσφέρουν; Βοηθούν δυο τρία άτομα, για να δικαιολογούν τον οβολό σας και ξοδεύουν για την πάρτη τους τα υπόλοιπα που είναι τα περισσότερα. Τι σημαίνει οβολός; Οβολό ονομάζουμε ένα μικρό ή συμβολικό ποσό το οποίο παραθέτουμε, δωρίζουμε, ή προσφέρουμε οικειοθελώς! Όμως, όταν σου προτείνουν συνεχώς το άδειο χέρι σαν ζητιάνοι, δεν τα δίνετε οικειοθελώς, αλλά σχεδόν από ανάγκη, γιατί αν δεν δώσετε αρχίζετε να έχετε ενοχές ότι τα κρατάτε για πάρτη σας και τρομάζετε μπροστά στην τιμωρία, ενώ αντιθέτως περιμένετε την ανταμοιβή της μεταθανάτιας ζωής σας, έτσι δεν είναι; Κούνια που σας κούναγε! Σας εκβιάζουν και φαίνεται δεν το πήρατε χαμπάρι. Η αλήθεια είναι ότι με τον έρανο πολλοί βοηθηθήκανε, ιδιαίτερα άρρωστοι που το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν τους κάλυπτε και με την βοήθεια του εράνου από ιδιώτες, κατάφεραν να σωθούν άνθρωποι. Δεν αμφιβάλω ότι ανάμεσα στους ιδιώτες, πολλές φορές συνέβαλαν και ιερείς της Εκκλησίας, όμως σε προσωπικό επίπεδο και όχι μέσα από τις αρχιεπισκοπές που συλλέγουν κάθε βδομάδα τα έσοδα των ενοριτών τους. Έχω ιδία γνώμη, από τον πατέρα μου, που σαν φλογερός πιστός για χρόνια ήταν επιστάτης της ενορίας του!

Τελειώνοντας όμως την ανάρτηση αυτή, ας πω και τα τελευταία μου λόγια για την… φιλανθρωπία. Τι κάνουν αυτοί για τη φτώχεια που επικρατεί στον κόσμο; Πρόκειται μήπως να καταπολεμήσουν την φτώχεια που επικρατεί σε τόσες και τόσες οικογένειες;  Όπως βλέπετε και στην διπλανή εικόνα, υπάρχουν στον κόσμο τόσα παιδιά που όχι μόνο δεν μπορούν να πάνε σχολείο, αλλά δεν έχουν και τα απαραίτητα για να ζήσουν. Δεν έχουν να φάνε! Πού βρίσκεται η δικαιοσύνη εδώ; Πού πηγαίνουν τα λεφτά που τους δίνετε; Γιατί επινοούν θαύματα για να μαζέψουν περισσότερα; Γιατί με τόση «ελεημοσύνη», τάματα και δωρεές υπάρχουν ακόμα παιδιά που πεινούν; Γιατί υπάρχει τόση δυστυχία και οι Εκκλησίες πνίγονται στο χρυσάφι ενώ οι περιουσίες τους όλο και αυξάνουν… Το κράτος δεν τους ελέγχει ενώ φροντίζει από τον προϋπολογισμό να τους καλύπτει τον μισθό, ενώ θα έπρεπε να μισθώνονται από τα κέρδη τους.  Ξυπνήστε επιτέλους! Όπως ακριβώς τις μέρες αυτές των εορτών, το κράτος εκμετταλλεύοντας την ένδεια των πολιτών σας πλασάρει τους μεγάλους λαχνούς με τα Κρατικά λαχεία, με τον ίδιο τρόπο οι κατεργαραίοι των θρησκειών εκμεταλλεύονται το θρησκευτικό σας συναίσθημα και κάνουν τη γύρα για να σας αποσπάσουν όσα μπορούν περισσότερα, προβάλλοντας ό,τι μπορούν να φανταστούν, αποσκοπώντας, την υγεία και τη φτώχεια με ένα… θαύμα που σας έπεισαν ότι είναι τόσο εφικτό και εσείς, σαν τα μιλλιούνια, ανόητα πλάσματα, τρέχετε να προσκυνήσετε πλουτίζοντας αυτούς. Βρισκόμαστε στον 21^ο αιώνα, ταξιδεύουμε στα άστρα και κάποιοι επιτήδειοι στολίζουν τις κολώνες του δήμου σας με προσκλήσεις, αδημονώντας τον οβολό από το υστέρημά σας!

Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια, όμως η φτώχεια παραμένει. Και η υλική σας φτώχεια και η πνευματική. Κατάντια!

Την εικόνα πιο κάτω την δημοσίευσα στις 16 Δεκέμβρη του 2019, όταν ο ναός του Αγ. Νεκταρίου στα Άνω Λιόσια, περίμενε την άφιξη των… Δώρων των Μάγων της Ανατολής γράφοντας την λεζάντα

«Ένας εισαγγελέας δεν υπάρχει;

Ακόμα αμφιβάλουν μερικοί ότι δεν θίγεται η ορθόδοξη πίστη και η θρησκεία μέσα από μια τέτοια κερδοσκοπική καμπάνια, διαφημίζοντας υλικό απάτης με σκοπό το κέρδος σε βάρος αφελών…

Πού βρίσκονται τα πανεπιστήμια να αντιδράσουν, με ποια επιστημονικά κριτήρια επιτρέπεται να γίνεται αυτή η χάλκευση της ιστορίας;»

Δείτε και το βίντεο αυτό και αναρωτηθείτε επιτέλους: είμαστε σοβαροί;

Όμως, δυστυχώς, εγώ τα λέω, εγώ τα’ ακούω!

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω!

 

 

Απίθανος ο συνδυασμός ισχύος και βλακείας!

Αυτός ο Χάρης ο ψευτοθεραπευτής με έκανε να αναρωτηθώ ακόμα μια φορά γιατί, σε έναν κόσμο γεμάτο ηλίθιους, τα θαύματα παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο στους πιστούς… Η απάντηση φαίνεται να είναι αυτονόητη, επειδή και η ανοησία φαίνεται να είναι η ενδεδειγμένη και η συνήθης συμπεριφορά όλων εκείνων που αποτελούν το βασίλειο στο οποίο ανθεί και βασιλεύει η ηλιθιότητα στον πλανήτη μας. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που στο blog αυτό χρησιμοποιώ την αγαπημένη μου ρήση «Μήπως η ηλιθιότητα είναι το αφθονότερο στοιχείο στο σύμπαν και η βλακεία απύθμενη… ή απλά σαν γήινοι αποτελούμε συμπαντική πρωτοτυπία;!

Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς στην θαυματουργική δύναμη ενός αγύρτη ή ακόμα και ενός ανεπιβεβαίωτου Ιησού που αυτοαποκαλείται γιός θεού, του Δημιουργού του Σύμπαντος ή ένας πιστός να ελπίζει ότι με την προσευχή θα αλλάξει την βούληση του Δημιουργού του, ενώ εκείνος σαν θεός δεν είχε προνοήσει να δημιουργήσει. Και μην μου αντιπαραθέσει κανείς την «ελευθερία της βούλησης» που υποτίθεται έδωσε ο θεός στον άνθρωπο, γιατί θα το θεωρήσω πολύ γραφικό, όχι επειδή επιστημονικά φαίνεται να μην έχουμε απόλυτα ελεύθερη βούληση, αλλά επειδή είναι ανόητο ένας παντογνώστης θεός να περιμένει τις αποφάσεις του δημιουργήματός του, λες και ο ίδιος τις αγνοεί. Για σκέψου, ο Παντογνώστης να στηρίζεται στην αμφιβολία του πιστού περιμένοντας να δει τι θα αποφασίσει το δημιούργημά του ή να το πω καλύτερα, να σε δοκιμάζει ο δημιουργός σου ενώ υποτίθεται, αυτός ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε τι θα αποφασίσεις εσύ. Αυτό είναι το θέμα μας και όχι οι απάτες που επιχειρεί ο Τσακωνίδης για να προσηλυτίσει πελάτες στο μαγαζί του. Όταν κάποιος θέσει στον εαυτό του τα πιο πάνω ερωτήματα, η ερώτηση «γιατί τα θαύματα παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο στον πιστό», νομίζω η απάντηση είναι αυτονόητη. Γιατί φαίνεται να απευθύνονται μόνο σε αφελείς που δεν γνωρίζουν ούτε τι είναι η επιστήμη, ούτε τι είναι νόμος και πώς συνδέεται η φιλοσοφία με τη φυσική. Φαντάζομαι πως θα είδατε εκείνα τα σκετσάκια όπου πιστοί υποδύονται τους διαμονισμένους και ο θεραπευτής ιερέας της μεγάλης «Εκκλησίας όλων των Εθνών», ο Τσακωνίδης ντε… αντιμετωπίζει τα δαιμόνια με μια γελοία τσιριχτή φωνή λέγοντας «Βγες έξω Σατανά!» και μέχρι να βγει ο… Σατανάς, ο πιστός πέφτει κάτω τρέμοντας από φόβο! Εμείς τα λέμε αυτά σκετσάκια και γελάμε. Εσείς πώς τα λέτε… Γιατί εμείς δεν εκστασιαζόμαστε τόσο με τον δήθεν «θεραπευτή» όσο με τους δήθεν δαιμονισμένους, τους μωρούς και τους αφελείς που χωρίς αιδώ γελοιοποιούνται και βρίσκονται σε κάθε θρησκεία! Δείτε στο βίντεο αυτό το… αίμα που ρέει στο ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα και όλους αυτούς που με τα ρούχα τους σφουγγαρίζουν την απάτη αντί να ρωτήσουν τι νόημα έχει ο Δημιουργός του Σύμπαντος να ασχοληθεί με αυτό το κακόγουστο αστείο.

Σε άλλες αναρτήσεις μου στο blog έχω αναφερθεί με σοβαρότητα στα «θαύματα» με επιχειρήματα φυσικής, χημείας, μαθηματικών και λογικής: το «θαύμα» σαν γεγονός είναι παράλογο και αντικειμενικά ανέφικτο και κυρίως αδιανόητο. Με λίγα λόγια δεν μπορεί η ύλη να συμπεριφερθεί με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι καθορίζουν οι νόμοι της φύσης, δηλαδή ο ορισμός του θαύματος σε σχέση με τους νόμους αντιφάσκει, αφού τους διαψεύδει! Εν ολίγοις δηλαδή, το θαύμα διαψεύδει την… πραγματικότητα! Στον διαγεγραμμένο χώρο του Σύμπαντος δεν χωρά ούτε ένα σωματίδιο να προστεθεί ή να αφαιρεθεί, επειδή νομοτελειακά αυτό είναι αδιανόητο και για έναν Δημιουργό του Σύμπαντος τουλάχιστον προσβλητικό αφού με το θαύμα διορθώνει κάτι που προηγουμένως δεν προνόησε ο ίδιος και τώρα μεταμελείται με μια προσευχή ενός θνητού! Για να αμφισβητήσει ένας πιστός το «θαύμα» δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις φυσικής, παρά μονάχα με λίγη λογική που ο καθένας μπορεί να εξαγάγει με έναν απλό επαγωγικό λογισμό. Πριν αναφερθώ σε συγκεκριμένα θαύματα πρέπει να σας πω ότι ελάχιστα μόνο από αυτά διαστρεβλώνονται λόγω έλλειψης στοιχείων. Η μεγάλη πλειοψηφία των θαυμάτων οφείλεται στο εσκεμμένο ψεύδος και την απάτη. Απευθύνονται σε αφελείς από κατεργαράκους απατεώνες, σύμφωνα με την διάσημη ρήση του Βολτέρου. Στα ψεύδη που κατά καιρούς επινοούν ψεύτες και απατεώνες στα γραφικά ιερά τους βιβλία, γράφουν τόσες ανοησίες που και ένα παιδί ή και σχετικά αγράμματος, θα μπορούσε με ευκολία να εντοπίσει. Αρκεί να διαβάσει κάποιος τους «Συναξαριστές» για να αντιληφθεί ότι τα άτομα αυτά δεν ήταν μόνο υπερβολικά ψεύτες, αλλά πρέπει να απευθύνονται και σε άτομα με διανοητικά προβλήματα, πέρα από το γεγονός ότι πολλοί εκ των Αγίων ούτε υπήρξαν ποτέ και αν κάποιος υπήρξε, εκτός της ηθικά έκλυτης ζωής του, μετά τον θάνατό του εγκωμιάζεται και με πληθώρα ανόητων θαυμάτων. Επιγραμματικά όμως θα σταθώ μόνο στα «θαύματα» που οι «μάρτυρες» διατυμπανίζουν στα ιερά τους βιβλία και των τριών Αποκαλυπτικών θρησκειών και με υπερβολικό τρόπο εκθειάζουν προκειμένου να πείσουν μωρούς και αφελείς.

Στην Παλιά Διαθήκη η ανοησία κάνει την εμφάνισή της από την δημιουργία του κόσμου, όπως καταγράφεται στη «Γέννηση» όπου στο Σύμπαν, ο θεός, πρώτα δημιουργεί τη γη που μάλιστα βλαστάνει και πρασινίζει και αργότερα δημιουργεί τα φωτεινά σώματα στον ουρανό! Αιώνες αργότερα αποφάσισε να καταστρέψει όλα τα δημιουργήματά του και σώζεται ένα ζευγάρι μόνο από κάθε είδος που μεταβιβάζει σε ένα υπερπλοίο, την κιβωτό, που κατασκεύασε κάποιος Νώε και πολύ αργότερα, στις μέρες μας κάποιοι εξερευνητές χωρίς ντροπή διακήρυξαν ότι βρήκαν και τη θέση της πάνω στο Αραράτ, αλλά χωρίς να δικαιολογούν πώς βρέθηκαν καγκουρώ μόνο στην Αυστραλία, λάμα μόνο στην Νότια Αμερική και δεινόσαυρους πουθενά!

Στον Χριστιανισμό ανόητα θαύματα εκστασιάζουν τους πιστούς με την αφέλειά τους, κάνοντας τον Ιησού να σταματά την τρικυμία μιας λιμνούλας περπατώντας πάνω στα νερά της, να ανακαλύπτει δίδραχμα στο στόμα ψαριών για να πληρώσει τον φόρο που αναλογεί στους μαθητές του, να πολλαπλασιάζει ψάρια και ψωμιά χορταίνοντας χιλιάδες κόσμου ή να σκοτώνει τα δαιμόνια δαιμονισμένων Γαδαρινών ρίχνοντάς τα σε… 2000 γουρούνια και αυτά τρελαμένα να πέφτουν από γκρεμό! Πού… στο Ισραήλ που κανένας δεν θα είχε το θάρρος να εκθρέψει έστω και ένα τέτοιο ακάθαρτο ζώο μολύνοντας τη γη των πατέρων τους! Για να μην αναφερθώ στη… φιλοσοφία όπου ο Ιησούς καταράσσεται μια συκιά και την ξεραίνει επειδή, σε εποχή που δεν βγαίνουν τα σύκα, η συκιά δεν είχε ούτε ένα σύκο για να φάνε οι μαθητές του!

Τέλος στον Ισλαμισμό, με πιστούς αφελείς που ξεπερνούν σε μωρία όλους τους αδελφούς και των άλλων Αποκαλυπτικών θρησκειών, ενδεικτικά μόνο θα αναφέρω το θαύμα που αφήνει άναυδους τους μουσουλμάνους μέχρι σήμερα, όταν διαβάζουν ότι ο Προφήτης τους με άνεση στη Μέκκα, έβαζε τη Σελήνη από τη μια τσέπη και την έβγαζε από την άλλη!

Όλη αυτή η θαυματοποιία είναι τόσο διασκεδαστική, όμως συνάμα και τόσο υποτιμητική για τη ανθρώπινη λογική που σαν ανθρώπινο είδος θα έπρεπε να μας κάνει να ντρεπόμαστε αν θέλουμε να λεγόμαστε, όχι ευφυείς, αλλά νοήμονα όντα και τέλεια δημιουργήματα ενός πάνσοφου θεού που στον άπειρο χρόνο της υπάρξεώς του ξαφνικά αποφάσισε να μας δημιουργήσει πριν από 13.8 δισεκατομμύρια χρόνια συρρικνώνοντάς τα σε 4004 χρόνια, ώστε ο αριθμός να έχει μια ομορφιά, μια συμμετρία ρε αδερφέ για να δημιουργεί δέος στον αφελή πιστό που εκθαμβώνεται με τόση ευκολία!

Συμπεραίνοντας για το τέλος θα έπρεπε να πω ότι οι σοβαροφανείς αφελέστατες θρησκευτικές απόψεις που χρησιμοποιούν το θαύμα για τον προσηλυτισμό μόνο διασκεδαστικές γίνονται, αν έχεις όρεξη να γελάσεις και όχι αληθοφανείς για να σε κάνουν να πιστέψεις. Όλες αυτές τις απίστευτες ανοησίες που έγραψαν ανόητοι αγράμματοι πριν εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια έπρεπε σήμερα να αποσιωπούνται προκειμένου να φαίνονται τα υπόλοιπα σοβαρά, αντί με τα θαύματα να ελπίζουν ότι θα πείσουν το ποίμνιο.

Από τη άλλη η δικαιοσύνη κάνει τα στραβά μάτια αφήνοντας ελεύθερα να σουλατσάρουν απατεώνες στο εκπαιδευτικό σύστημα. Στα σχολεία, την μια ώρα διδάσκουν στα παιδιά μας φυσική και μαθηματικά και την άλλη ώρα αναιρούν τα πάντα με αυθαίρετους ιδεαλισμούς που επινόησαν αγράμματοι και αργόσχολοι μοναχοί μασουλώντας ηλιόσπορο σε κάποιο περβάζι. Μα και μέσω της τηλεόρασης εκκλησίες λειτουργούν και κατηχητικά διδάσκουν ψεύδη και εικασίες που η επιστήμη δεν μπορεί να αποδείξει ή έστω για τους τύπους έπρεπε να αποσιωπούνται για να μην γελοιοποιούμαστε και γινόμαστε τόσο γραφικοί.

Για παράδειγμα, ο Βελόπουλος θα έπρεπε να αποσιωπά τις επιστολές του Ιησού προς τον βασιλιά Άβγαρο, αντί να τις διαφημίζει κάνοντας περισσότερη ζημιά με την δημοσιότητά τους παρά με την απόκρυψή τους, δεδομένου ότι δεν είναι δικές του, αλλά του Ευσέβιου, εκείνου του γαλίφη πατέρα της Εκκλησίας του 3^ου αιώνα που γέμισε την Εκκλησιαστική του Ιστορία με ιστορικά ψέματα και κολακείες προς τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Διαφορετικά, αν έχεις λίγη τσίπα σοβαρότητας επάνω σου δεν θα δεχόσουν να σε κοροϊδεύουν ότι ο Υιός του Θεού, που είναι ο ίδιος δημιουργός του Σύμπαντος απάντησε στον βασιλιά της Εδέσσης, ότι δεν μπορεί να πάει κοντά του να τον θεραπεύσει από το κουσούρι που έχει γιατί, ακούστε ακούστε τι του έγραψε: «πρέπει να ολοκληρώσω όλα εκείνα για τα οποία έχω σταλεί εδώ και μετά την ολοκλήρωση να αναληφθώ προς Εκείνον που με έστειλε. Και αφού αναληφθώ θα σου στείλω κάποιον από τους μαθητές μου να σε θεραπεύσει»! Και ο αρχιψεύταρος πατέρας της Εκκλησίας μας, ο Ευσέβιος, μας διαβεβαιώνει στην Εκκλησιαστική του ιστορία ότι, ο Θωμάς έστειλε τον Θαδδαίο και τον θεράπευσε! Δυστυχώς φίλοι μου ο αέρας που αναπνέουμε κορέστηκε από την ανθρώπινη βλακεία! Δεν μπορώ να γράψω άλλα, γιατί ντρέπομαι και να σας τα αναφέρω.

Δυο λόγια μόνο για την «Εκκλησία όλων των Εθνών» που αφορά τα θαύματα και την …δυναμική απάτης του Προφήτη Χάρη Τσακωνίδη, που παρά την καταδίκη του σε τρεις μήνες με αναστολή, συνεχίζει να μας εξαπατά κι αυτό επειδή σας το υποσχέθηκα. Το νέο φρούτο ιδεαλιστικής ανοησίας που κυκλοφόρησε τελευταία στην Ελλάδα ακούει στο όνομα «Εκκλησία Όλων των Εθνών». Άλλη μια απόπειρα ίδρυσης αυτής της Νιγηριανής αίρεσης είχε γίνει το 2014, όμως όπως «αποδείχτηκε» από τον νέο προφήτη Χάρη Τσακωνίδη, εκείνος ο πάστορας ήταν γιαλαντζί και μη εξουσιοδοτημένος από τον Μεγάλο της Νιγηρίας προφήτη Τζόσουα! Ο μισοεκπαιδευμένος προφητάκος λοιπόν, Αντρέα τον έλεγαν, πριν του κλείσουν την εκκλησία στην Ελλάδα είχε κατηγορηθεί ακόμα και για σεξουαλικά εγκλήματα. Ένα μικρό δείγμα του τιμοκατολόγου παραθέτω πιο κάτω σαν ένδειξη των θαυματουργικών προϊόντων που εκμεταλλεύονται την αφέλεια των πιστών. Το «χριστιανικό νερό» που θεωρείται θαυματουργό και με το οποίο ψεκάζονται οι αφελείς πιστοί πωλείται προς 5020 ευρώ σε συσκευασία των 30ml. (ε, να μην εκτιμήσουμε και 20 ευρώ το φιαλίδιο…) Οι δυο γουλιές πωλούνται προς 500 ευρώ. Εξορκισμός του Χάρη και το λύσιμο όσων έχουν πληχθεί από μάγια: 4000 ευρώ! Για τις υπηρεσίες αυτές εκτελούνται και διακανονισμοί με ενέχυρο κατοικίες προσκομίζοντας τίτλους ιδιοκτησίας. Τέλος κυκλοφορεί και το λεγόμενο «Πρωινό Νερό» με το οποίο θεραπεύονται τα δαιμόνια του αυνανισμού και της λαγνείας! Οι τιμές κανονίζονται κατόπιν προσωπικής συμφωνίας. Διαβάστε ακόμα μια ανάρτηση που έκανα πριν δεκαπέντε χρόνια για το θέμα, όχι του Τσακωνίδη, αλλά για τα θαύματα των θρησκευτοπληγμένων πιστών με τίτλο «Μπορεί ο Θεός σας να κάνει το τάδε και τοδείνα;» ώστε με πιο επιστημονικό τρόπο να καταλάβετε γιατί η θέληση του θεού σκοντάφτει στους νόμους της φύσης!

Η επόμενη ανάρτηση θα αφορά τον προσηλυτισμό και πώς πρέπει να αμύνεται ο αμερόληπτος από τις πονηριές των κατεργαρέων που κτυπούν την πόρτα μας σκορπώντας ψέματα και ανοησίες που πολλές φορές γίνονται παραπάνω από ενοχλητικοί. Μάθε πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζεις.

 

Καλύτερα δικαίως να αμφισβητείς παρά αδίκως να θαυμάζεις!

Συχνά σε συζητήσεις που κάνουμε ακούγεται η φράση «Μην είσαι απόλυτος» αδιαφορώντας αν ο συνομιλητής μας στηρίζει τη άποψη του επιστημονικά, οπότε δεν θα ήταν δυνατόν να είναι απόλυτος, μα συνεπής με την επιστημονική μεθοδολογία απόλυτα σχετικός. Η λογική είναι σχετική που έχει πολλές παραμέτρους που αφορούν τον τρόπο που σκέπτεται, την «γωνία» από την οποία βλέπει το πράγμα, το χρόνο και το ιδεολογικό στρατόπεδο που βρίσκεται και αναλύει το θέμα. Αν όμως συνομιλείτε με κάποιον θρήσκο για… θαύματα, τότε σας λυπάμαι! Αυτός εκ πεποιθήσεως είναι πάντα απόλυτος, διαφορετικά δεν θα ήταν πιστός. Πώς να πείσεις έναν πιστό, χωρίς επιστημονικές γνώσεις ότι τα θαύματα είναι αδύνατα επειδή αμφισβητούν τους νόμους και την πραγματικότητα… Μιας και ανέφερα όμως πιο πάνω τη «γωνία» ας πάρουμε ένα οπτικό παράδειγμα για να αντιληφθείτε τι λέω. Τα τραπεζάκια που βλέπετε στην διπλανή εικόνα τα βλέπετε ίσα ή άνισα; Θα μπορούσατε να φιλονικείτε με έναν φίλο σας ώρες ολόκληρες επειδή ακόμα και το μάτι θα μπορούσε να σας δημιουργήσει ψευδείς αντιλήψεις, επειδή η γωνία οπτικής μπορεί να δημιουργήσει αντιλήψεις που εξαπατούν όχι μόνο το μάτι αλλά και το μυαλό, ακόμα και σε ένα άτομο που εύκολα αντιλαμβάνεται τις διαφορές του μήκους και του πλάτους, όσο και αν θα λάβει υπ’ όψιν του το βάθος και την γωνία που το βλέπει. Στην προκειμένη περίπτωση όμως το πρώτο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι η πειραματική απόδειξη. Να πάρουμε δηλαδή ένα χάρακα και να τα μετρήσουμε. Ο επιστημονικός νους μόνο με την μέτρηση εκτρέπει τη λογική του, όσο και να τον παραξενεύει, επειδή δεν έχει άλλο τρόπο να διαμορφώσει άποψη και να αντιληφθεί την πραγματικότητα. Στην προκειμένη περίπτωση όμως θα εκπλαγούμε και μετά τη μέτρηση, αφού το συμπέρασμα αντιφάσκει τόσο πολύ με την εμπειρία που διαμορφώνει την αντίληψή μας. Πριν πιάσουμε ένα χάρακα θα έβαζα και στοίχημα ότι το αριστερό τραπεζάκι είναι στενότερο και μακρύτερο από το δεξί! Όμως μετά τη μέτρηση, η επιμονή, μας καθιστά τουλάχιστον αφελείς. Μετρήστε τις πλευρές των τραπεζιών, για να καταλάβετε τι εννοώ!

Ούτε θα ασχοληθούμε εδώ με τα στρατόπεδα που διαμορφώνουν τις αντιλήψεις του «Υλισμού» και του «Ιδεαλισμού» επειδή έχουμε κατά κόρον ασχοληθεί με το θέμα στο παρελθόν που αφορά το βασικό ζήτημα της φιλοσοφίας.

Οι άνθρωποι σφάλλουν πρώτα απ’ όλα λόγω άγνοιας και κατά δεύτερον λόγο, λόγω ψευδαισθήσεων. Συχνότατα όμως σφάλουν επειδή σκέφτονται και πράττουν με λανθασμένο τρόπο, επειδή διάλεξαν μια λανθασμένη φιλοσοφική θεώρηση, όπως αυτή του ιδεαλισμού, που αντιστρέφει τις σχέσεις «είναι» και «νόησης».

Υπάρχουν και οι άλλοι που σαν τον Άνσελμο λένε «Δεν ζητώ να καταλάβω για να πιστέψω, αλλά πιστεύω για να καταλάβω»! Δεν είναι τυχαίο που με τέτοια λογική ο κάθε πιστός προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στους οντολογικούς του προβληματισμούς. Ειδικά στο θέμα του θεού τα οντολογικά επιχειρήματα είναι βέβαιον ότι θα τον διαστρεβλώσουν δίνοντας λανθασμένες απαντήσεις. Σαν να μετρά τα τραπεζάκια και βλέποντας ότι είναι απολύτως όμοια επιμένει να ισχυρίζεται ότι είναι άνισα πιστεύοντας στην «Διπλή Αλήθεια»! Δυο λέξεις που εκφράζουν δογματική αντίληψη. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν σε τέτοιες αντιλήψεις αποκαλώντας την αλήθεια «Αποκαλυπτική»! Οι ιδεαλιστές, λάτρεις της διπλής λογικής πιστεύουν σε δυο αλήθειες: μια εγκόσμια, που εξελίσσεται επιστημονικά, προϊόν της ανθρώπινης νόησης και εμπειρίας και μια Αποκαλυπτική Αλήθεια, που εκπορεύεται από το Υπερπέραν και την θεωρούν Απόλυτη, Αιώνια και στην ουσία Αναλλοίωτη. Η φιλοσοφία τους πάντα ιδεαλιστική που σαν θεραπαινίδα της θεολογίας θα δικαιολογεί την πίστη τους όσο και παράλογη να φαίνεται. Ο Τερτυλλιανός το είπε άλλωστε στα ίσα. «credo quia absurdum» (Πιστεύω γιατί είναι παράλογο)! Ο πιστός έτσι έχει δυο μέτρα και δυο σταθμά. Εναρμονίζει την πίστη του, πότε χρησιμοποιώντας το ένα εργαλείο και πότε το άλλο, ανάλογα με τα γούστα και τις προτιμήσεις του, σύμφωνα πάντα με την ιδεαλιστική και ιδεολογική του πίστη. Ο λόγος που επιδέχεται την διαστρέβλωση αυτή ανάγεται στον τρόπο που από παιδί του έμαθαν να διαλέγει και να κρίνει σύμφωνα με την πίστη του. Πρώτα πιστεύει και μετά προσπαθεί να καταλάβει τα «πώς» και τα «γιατί».

Δίνοντας στο θεό ιδιότητες όπως Άναρχος, Άπειρος, Αιώνιος, Αγέννητος, Πανταχού Παρών, Παντοδύναμος, Παντογνώστης, Τέλειο Ον και Υπερκόσμιο που υπάρχει εκτός χώρου και χρόνου, όπου τα οντολογικά επιχειρήματα από μόνα τους δείχνουν μια ex nihilo δημιουργία του κόσμου («Non I tempore sed cum tempore finxit Deus mundum» Αυγουστίνος). Όλα τα επιχειρήματα που στηρίζονται στις ήδη δεδομένες ιδιότητες του θεού είναι ανόητα και διαστρεβλωτικά. Δυστυχώς αυτά κατάφεραν να κοροϊδέψουν ακόμα και φιλοσόφους δίνοντας την σιγουριά στον πιστό ότι ο ίδιος είναι πολύ μικρός για να κρίνει τον κόσμο. Έρμαιο των προκαταλήψεων και της ιδεαλιστικής θεώρησης του κόσμου ο κάθε πιστός δέχεται πρώτα την πίστη και μετά… δεν υπάρχει μετά! Ούτε μετά το ψάχνει, γιατί η αμφιβολία τον ενοχοποιεί. Προτίμησε το πίστευε και μην ερεύνα, παρά να αναζητήσει την αλήθεια, γιατί ακόμα η αμφισβήτηση θεωρείται αμάρτημα και πειρασμός!

Προσέξτε να δείτε πόσο απλά είναι τα πράγματα: Πιστεύω σημαίνει «παραιτούμαι από κάθε έρευνα και λογική σκέψη». Άρα: η πρόοδος δεν εξαρτάται από την έλλειψη πίστης… Τόσο απλά λοιπόν! Γι αυτό καταδικάστε την πίστη πριν πρωτίστως κατανοήστε αναλύοντας το θέμα επιστημονικά.

Πριν λίγο καιρό γνώρισα μια κοπέλα. Καθίσαμε να πιούμε ένα ποτό και να μιλήσουμε. Η συζήτηση πήγε στα ενδιαφέροντά μας και γρήγορα φτάσαμε και στο θέμα του θεού. Επιχειρηματολογήσαμε ο καθένας από το μετερίζι και τα δικά του ενδιαφέροντα. Αυτή, χωρίς ενδιαφέρον και προηγούμενη έρευνα στο θέμα, το πρώτο της επιχείρημα ήταν… οντολογικό. «Ποιος δημιούργησε τον κόσμο»; Δεδομένου ότι ο θεός, σύμφωνα με τις ιδιότητες που λέγαμε πιο πάνω, είναι Αγέννητος και Άπειρος, αντέφασκε σε κάθε δική μου άποψη ότι το σύμπαν άρχισε από μια «ιδιομορφία» απείρως μικρή, με διαστάσεις Πλανκ, και απείρως πεπερασμένη, πυκνή και συμπιεσμένη, που διαστέλλεται όχι στο χώρο, αλλά δημιουργώντας χώρο εν χρόνω, λόγω διαστολής και πεπερασμένης ταχύτητας του φωτός! Πώς να εξηγήσεις σε έναν άσχετο τις ιδιότητες της μοναδικότητας της «ιδιομορφίας» από την οποία ξεκίνησαν όλα πριν 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν σου απορρίπτει κάθε θεωρία και χωρίς να αντιλαμβάνεται τη σχέση χώρου και χρόνου που στην κοσμολογία αναφέρεται σαν πρώτη κίνηση, χωρίς η ίδια να είναι αναγκασμένη να εξηγήσει γιατί ο δικός της θεός υπήρξε πριν την δημιουργία και τι έκανε μέχρι να πάρει την απόφαση να δημιουργήσει τον κόσμο. Βέβαια ο Αυγουστίνος απάντησε και σε αυτή την ερώτηση «με θεολογική επιτυχία», αλλά η συνομιλήτριά μου την αγνοούσε παντελώς: στην ερώτηση τι έκανε ο θεός πριν την δημιουργία, ο μεγάλος φιλόσοφος της χριστιανοσύνης πίστευε ότι ο θεός δημιουργούσε την κόλαση για εκείνους που έκαναν τέτοιες ερωτήσεις!

Μετά από την ανάπτυξη της Ειδικής και της Γενικής θεωρίας της σχετικότητας, όπως και μετά από την μακροχρόνια ομαδική ανάπτυξη της κβαντομηχανικής είμαστε σε θέση να δώσουμε επιτέλους απαντήσεις σε όλα εκείνα τα ερωτήματα που οι φιλόσοφοι της αρχαιότητας έκαναν τους ειδήμονες ενώ οι ίδιοι είχαν παντελή άγνοια για τον κόσμο μας. Η ανάπτυξη της επιστήμης ή μάλλον η επιστημολογική της ανάλυση για την αλήθεια, εκτός από το «Παράδειγμα» του Τόμας Κουν και την «διαψευσιμότητα» του Καρλ Πόπερ, δείχνει με τον καλύτερο τρόπο σε τι διαφέρει η επιστήμη από την θρησκεία και κυρίως γιατί πρέπει αυτό που πιστεύουμε να είναι πάντα διαψεύσιμο σε αντίθεση με την «Απόλυτη Αλήθεια» των θρησκειών που ούτως ή άλλως, κάθε θρησκεία έχει τα δικά της δόγματα. Ούτε και οι θρησκείες συμφωνούν μεταξύ τους. Όμως οι επιστήμονες εκλαμβάνουν κάθε επιστημονική θεωρία σαν νόμο και κανόνα της συμπεριφοράς του κόσμου και της πραγματικότητας. Με βάση τους θεμελιωμένους νόμους που αποδεικνύουν πειραματικά και με τον καλύτερο τρόπο την συμπεριφορά της ύλης και του κόσμου μας που είναι εγγενώς πάντα υλικός, οι επιστήμονες μπορούν να πιστεύουν στους ίδιους νόμους και στην ίδια συμπεριφορά άσχετα της πίστης, της γλώσσας, της εθνότητας ή της χώρας που διαμένουν, αρκεί να μπορεί να επαληθευτεί πειραματικώς ο νόμος, ώστε να μπορούν να γίνουν σωστές προβλέψεις από τα πριν και όχι κατόπιν εορτής όπως γίνεται στην θαυματοποιία των θρησκειών με τόσο ανόητα και αυθαίρετα συμπεράσματα. Στην νέα εποχή της επιστήμης δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την ουσία κανενός πράγματος αν δεν ξέρουμε από πού προήλθε και με επιτυχία να προβλέπουμε πού θα καταλήξει, ώστε να επιβεβαιώνονται οι νόμοι που θεωρούνται πια θεμελιώδεις, όμως πάντα διαψεύσιμοι από τους υπόλοιπους επιστήμονες που στο μέλλον θα μπορούν να αμφισβητούν τα πάντα. Αρκεί να μπορούν να αποδείξουν τα λεγόμενά τους διαψεύδοντας αυτό που δεν ισχύει. Η επιστήμη προχώρησε ακριβώς αμφισβητώντας και ανταμείβοντας εκείνους που επιτυχώς διέψευσαν «αιώνιες αλήθειες»! Τα βραβεία νόμπελ επιβραβεύουν τους καινοτόμους επιστήμονες, ενώ θεωρίες που στέκονται ακλόνητες για πολύ χρόνο δείχνουν την ισχύ και την πραγματική αλήθεια. Η αλήθεια δεν είναι ποτέ μια απόλυτη αλήθεια, αλλά είναι πάντα σχετική και ιστορικά καθορισμένη. Η επιστημονική κοινότητα λοιπόν είναι όχι μόνο ηθική αλλά επιδιώκοντας να διαψεύσει παλαιότερες θεωρίες, επιτελεί τον πιο ευγενικό σκοπό στο θέμα της αλήθειας, εδραιώνοντάς την στο χρόνο, προσφέροντας όλες εκείνες τις ανακαλύψεις που με βάση τους νόμους συμπεριφοράς της ύλης κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη και ωθούν την αλήθεια στο μέλλον για ακόμα μεγαλύτερες ανακαλύψεις, απαντώντας ταυτόχρονα και στα ερωτήματα που για αιώνες, λόγω πίστης, έμεναν όχι μόνο αναπάντητα αλλά κυρίως διαστρεβλωμένα.

Το αντίστοιχο στις θρησκείες ξέρετε πώς λέγεται; Αίρεση! Και κάθε αίρεση με σφοδρότητα πολεμείται από την θρησκεία! Αποτέλεσμα του πολέμου αυτού είναι η δίωξη και το έγκλημα. Γιατί οι θρησκείες δεν έμαθαν ποτέ να επιβραβεύουν τον αμφισβητία, όπως στην επιστήμη; Πάντα τον καταδίκαζαν, αφού στο Μεσαίωνα, πριν την ειδεχθή θανάτωση (θάνατο στην πυρά, ανασκολοπισμό με σταύρωση, σούβλισμα ή παλούκωμα) συχνά εφάρμοζαν επάνω του τα πιο βάναυσα και ελεεινά βασανιστήρια προκειμένου να πολλαπλασιάσουν τον πόνο του και με την απειλή αυτή να συνετίσουν κάθε μελλοντική απόπειρα να αμφισβητηθεί ξανά το δόγμα! Στην ιστορία μας βρίθουν τέτοιες τακτικές σε όλες τις θρησκείες, ενώ τα αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος όσων αμφισβήτησαν το δόγμα, κάνουν και τον πιο σκληρό και αδίστακτο δολοφόνο να ανατριχιάζει ακόμα και στην ιδέα να υποστεί τα ίδια μαρτύρια αμφισβητώντας το δόγμα. Αρκεί να διαβάσει κανείς πώς φαντάστηκαν τα αρρωστημένα τους μυαλά την κόλαση και πώς την περιέγραψαν προκειμένου να αποθαρρύνουν τον κάθε αμφισβητία και «αμαρτωλό»!

Όμως ας επιστρέψουμε στην επιστήμη και στην ευγενική άμιλλα και πράξη των επιστημόνων να διαψεύδουν και να αμφισβητούν παλαιότερες θεωρίες, προωθώντας την ανθρώπινη γνώση και να την προστατεύουν από ψεύδη και διαστρεβλώσεις, αντί να δημιουργούν λέσχες θαυμασμού, όπως στην ουσία είναι όλες ανεξαιρέτως οι θρησκείες!

Δυστυχώς, οι θρησκείες είναι λέσχες θαυμασμού, που κολακεύονται να μυθοποιούνται κηρύττοντας ψεύδη, αντί προστατεύοντας την αλήθεια, όπως κάνουν οι επιστημονικές θεωρίες, να αμφισβητούν ό,τι από το παρελθόν τις χωλαίνει ή κάτω από τις νέες ανακαλύψεις τις τροποιούν και τις βελτιώνουν.

Τα συμπεράσματα που αποκομίζει η επιστημονική κοινότητα αφού αποδείξει το λάθος, γίνεται δεκτό σαν κανόνας, βελτίωση της αλήθειας και νόμος της πραγματικότητας! Ποτέ όμως δεν θα θεωρήσει μια αναλλοίωτη αλήθεια που δεν μπορεί να διαψευσθεί! Έτσι η επιστήμη αυτοπροστατεύεται, αυτοελέγχεται και προοδεύει, ανοίγοντας νέους δρόμους για το μέλλον, για το καλό όλων, κάνοντας τη ζωή μας καλύτερη. Οι μυστικότητες και τα σκάνδαλα που πολλές φορές συνοδεύουν την ιστορική της πορεία, δεν αφορούν την επιστήμη αυτή καθεαυτή, αλλά το πολιτικό σύστημα μέσω του οποίου κατευθύνεται παγκοσμίως από αδίστακτους επιχειρηματίες που εύκολα με το χρήμα διαμορφώνουν γνώμες, δημιουργούν εντυπώσεις και ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις. Πρόκειται για την Ελίτ του Συστήματος!

Η σχέση Επιστήμης και θρησκείας.

Πριν κλείσω το μικρό αυτό άρθρο, ίσως θα θέλετε να μάθετε τα αποτελέσματα εκείνης της πονηρής συνάντησης που εξελίχτηκε σε φιλοσοφική αντιπαράθεση. «Το χάσαμε το κορμί, πατριώτη» που έλεγε και εκείνη η διαφήμιση. Σε τέτοια ραντεβού ποτέ μην ανοίγετε επιστημονική κουβέντα με άσχετες και αγράμματες όσο ωραίες και να είναι. Ο εκδικητικός και ανέραστος προστάτης τους θεός καραδοκεί οδηγώντας την συζήτηση στην έριδα και την εμπάθεια. Ο Γιαχβέ, μου ροκάνισε πολλές βραδιές και μου έκανε την συνάντηση σμπαράλια, όμως δεν πτοούμε ποτέ. Όσο ζω και θα αναπνέω, θα υπερασπίζομαι την εγκόσμια αλήθεια και την επιστημονική αμφισβήτηση, θυσιάζοντας ακόμα και την πιο όμορφη γυναίκα!

Όχι, δεν απογοητεύομαι, γιατί ξέρω ότι άσχετα με την «ηθική» της επιστημονικής μεθοδολογίας για την επίτευξη της αλήθειας, ο κόσμος μας καθοδηγημένος από μια αδυσώπητη και εκμεταλλεύτρια ελίτ, βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μια γενικευμένη βαρβαρότητα που με το σταυρό στο χέρι θα διαστρεβλώνει την αλήθεια για πολύ καιρό ακόμα.

Γι αυτό στα ραντεβού σας, μην σπαταλάτε το χρόνο σας φιλοσοφώντας! Έχετε καλύτερα πράγματα να κάνετε.