Εθνοταλιμπανισμός

Όποιος δεν είναι πιστός στο Δωδεκάθεο, είναι εχθρός της Ελλάδας.

Εθνοταλιμπάν ονομάζω εκείνους τους ημιμαθείς ή απολύτως αγράμματους και άσχετους με την κλασική ελληνική γραμματεία που κοκορεύονται σαν να είναι οι συνεχιστές του αρχαίου ελληνικού πνεύματος… του ωραίου και του αληθινού, τρομάρα τους. Η συμπεριφορά των υποτιθέμενων αυτών «απογόνων», είναι ιδιαίτερα επιθετική για οποιονδήποτε διανοηθεί να μην συμφωνεί με τις ρατσιστικές τους απόψεις, ιδιαίτερα όμως στο θέμα της θρησκείας γίνονται πραγματικά τζιχαντιστές αφού η άποψή τους τίθεται σαν Casus belli (αιτία πολέμου) ή σε αυτό που οι τζιχαντιστές λένε «ιερό πόλεμο» πιστεύοντας ότι έτσι κάνουν το χρέος τους απέναντι στο έθνος.  Όμως το τι λέγεται έθνος, εθνικό και ποιοι είναι οι εθνικιστές ας το αφήσουμε για τις επόμενες αναρτήσεις. Τα άρθρα ήδη άρχισαν να γράφονται.

Απορίας άξιο είναι, αντιλαμβανόμενοι τις επιπτώσεις της θρησκευτικής πίστης, να επιθυμούμε να επαναφέρουμε μια θρησκεία που νομοτελειακά πέθανε. Φυσικά και κάνοντας σύγκριση με τις υπάρχουσες και Αποκεκαλλυμένες θρησκείες δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ηθικότερες και πιο κοντά στην ανθρώπινη ψυχή (ψυχοσύνθεση), όμως στην «Μετά-Διαφωτισμού» εποχή μας, θεωρώ ότι είναι γραφικό να επιστέφει κανείς σε πρωτόγονες μεθόδους ερμηνείας της φύσης. Γιατί αυτό είναι η θρησκεία! Παρηγοριά γίνεται αργότερα ενώ η εκμετάλλευση και η αλλοτρίωση έρχεται αμέσως μετά. Όμως το θέμα μας δεν είναι αυτό σήμερα, αλλά οι εθνοταλιμπάν του σήμερα. Ας δούμε πώς βλέπουν την θρησκεία και το θεό αυτοί οι εθνοταλιμπάν της Δύσης.

Σε αυτούς τους νέους φονταμενταλιστές δεν θα ενοχλούσε τόσο ένας πιστός του Σαβάζιο για παράδειγμα της φρυγικής θεότητας όσο ένας άθεος και ας είναι λάτρης της ελληνικής φιλοσοφίας. Ο Σαβάζιος ήταν θεός των ιππέων νομαδικών λαών της Φρυγίας προς ανάμνηση της βλάστησης που τον δεύτερο αιώνα λατρεύτηκε και από τους Ρωμαίους. Ένας ξένος θεός. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλους, όλους εκείνους δηλαδή που με την εθνικιστική τους ιδεολογία οι εθνοταλιμπάν αυτοί, θα τους έλεγαν βαρβάρους. Βλέπεις, οι βάρβαροι, έχουν τόσα κοινά με τον δικό τους θεό, ενώ οι άθεοι κανένα.

Έτσι λοιπόν αυτοί οι εξτρεμιστές της ανοησίας συμπεριφέρονται όμοια με τους φονταμενταλιστές των γνωστών αποκαλυπτικών θρησκειών που από την μια μιλάνε για αγάπη και από την άλλη την υπερασπίζονται σαν φασίστες! Μην σας φαίνονται λοιπόν τόσο ιδιαίτεροι οι σημερινοί Τζιχαντιστές. Παρόμοια αποβράσματα έχουμε και εμείς που δεν χρειάζονται ιδιαίτερη πυροδότηση για να εκραγούν συναισθηματικά και να σε αντιμετωπίσουν όχι μόνο σαν βάρβαρο και ανθέλληνα, αλλά σαν ανήθικο και αλήτη που, αν μπορούσαν, θα σε οδηγούσαν στην πυρά, σαν τους χριστιανούς ή θα σε αποκεφάλιζαν σαν τους Τζιχαντιστές! Διέπονται από την ίδια ηθική, την ηθική του πιστού και του φασίστα που σε όλες τις εποχές τα ίδια μυαλά κουβαλούν και τις ίδιες μισητές φάτσες έχουν.

Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

Αυτό λοιπόν που ξεσηκώνει τόσο μίσος δεν είναι σε ποιον θεό πιστεύεις, όσο αν πιστεύεις σε κάποιο θεό και η απαίτηση να πιστεύεις όπως πιστεύουν και ίδιοι. Κυρίως όμως εναντιώνονται στην αθεΐα, όχι με το ίδιο μένος των χριστιανών και ισλαμιστών, αλλά πολύ χειρότερα. Έχουν την εντύπωση ότι στην Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε αθεΐα και έτσι θίγεται και η εθνικιστική τους ιδεολογία. Όπως και για τον Ορφισμό, για τον οποίο δεν ξέρουν τίποτα, έτσι και για την Ιωνική σχολή των φυσιοκρατών – υλιστών δεν έχουν ακούσει τίποτα απολύτως. Η πίστη τότε γίνεται προσωπική υπόθεση που ο καθένας είναι πρόθυμος να κάνει το καθήκον του σαν ιεροεξεταστής του Μεσαίωνα. Κάποιοι ξερόλες (ημιμαθείς) διαστρεβλώνουν τα πάντα λέγοντας ότι ακόμα και ο Δημόκριτος ή ο Επίκουρος ήταν πιστοί όπως και οι ίδιοι σήμερα, απομονώνοντας σημεία της διδασκαλίας τους κατά το πνεύμα των απολογητών του χριστιανισμού. Αγνοούν με λίγα λόγια αυτό που ανέδειξε το προοδευτικότερο χαρακτηριστικό της Ελληνικής φιλοσοφίας: την αναζήτηση δηλαδή απαντήσεων για τα αιώνια ερωτήματα του ανθρώπου, στη φύση και στον κόσμο και όχι στο ιερατείο και στον ιδεαλισμό, όπως γινόταν σε πολύ αρχαϊκές εποχές από τους απλοϊκούς και αγράμματους.

Όμως ο όρος «προοδευτικός» για τα υπανάπτυκτα αυτά άτομα, ερμηνεύεται σαν «μαρξιστής» ή «κομουνιστής» που πυροδοτεί μίσος και διχόνοια ξυπνώντας όλα εκείνα τα φασιστικά ένστικτα που χωρίς να το αντιληφθούν ασπάζονται σαν άρειοι νεοναζί. Τώρα, όλα αρχίζουν να στραβώνουν. Πώς να τους πεις ότι στην Αρχαία Μίλητο δεν υπήρχαν κομμουνιστές ή ότι η συμπεριφορά τους καμιά σχέση με την δημοκρατία των Αρχαίων Ελλήνων δεν έχει, ενώ πολλά από αυτά που υποστηρίζει ένα προοδευτικό μυαλό, τα έλεγαν και οι αρχαίοι τότε, κυρίως προσωκρατικοί φιλόσοφοι (φυσιοκράτες και σοφιστές) που επιχειρούσαν το πρώτο Διαφωτιστικό κίνημα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ένα από τα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας, το πιο ουσιαστικό μάλλον, είναι να σέβεσαι τις ιδέες των αντιπάλων σου. Όταν λέμε δεν αποδεχόμαστε την ιδεολογία του άλλου, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον στήσουμε στον τοίχο, ούτε να τον χαρακτηρίσουμε «βάρβαρο», ξένο ή ακόμα χειρότερα «ανθέλληνα» αφού μια τέτοια συμπεριφορά θα ήταν αντίθετη με όσα διακηρύσσει η δημοκρατία και η φιλοσοφία της κλασική εποχής. Αν όλοι αυτοί οι ανόητοι εντρυφούσαν, έστω και λίγο, στην Ελληνική φιλοσοφία θα είχαν αντιληφθεί ότι αυτός ο σεβασμός στην γνώμη των άλλων δημιούργησε την φιλοσοφία με όλη την ποικιλία των σχολών της, αφού στην βάση της διαλεκτικής τους, δέχτηκαν τους όρους που θέτει η ισότητα της γνώμης και κυρίως το δικαίωμα που έχει κάθε ελεύθερος άνθρωπος να πιστεύει σε ό,τι του αρέσει χωρίς να επιδιώκει να επιβάλει την γνώμη του και στους άλλους. Έτσι άλλωστε γεννήθηκε και η δημοκρατία στον τόπο αυτό και γι αυτό ευδοκίμησε και η φιλοσοφία με τόσες σχολές στην Ελλάδα.

Τις μέρες αυτές πώς να μην κάνει σύγκριση κανείς με την επίθεση των Τζιχαντιστών στο Charlie Hebdo στην Γαλλία όπου ό στόχος δεν ήταν απλά ένας θρησκευτικός αντίπαλος, αλλά ένα αθεϊστικό έντυπο. Η «αθεΐα» χιλιάδες χρόνια τώρα είναι ο μεγάλος αντίπαλος του ιδεαλισμού και εχθρός της καθεστηκυίας τάξης. Από τότε ακόμα που ο Πλάτωνας έτριζε τα δόντια του με μίσος στο κίνημα των σοφιστών, που σαν κίνημα Διαφωτισμού έβαζε τα θεμέλια της ελεύθερης έκφρασης στην Ελλάδα. Η αθεΐα και τότε ήταν το μαύρο πρόβατο του Συστήματος. Δεν είναι τυχαίο που μόνο ο Πλάτωνας προσπάθησε να κάψει τα συγγράμματα του Δημόκριτου, δείχνοντας τον τρόπο πώς να αντιμετωπίζει ένας πιστός τον άθεο όταν δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει εναντίον του. Το ίδιο έκαναν και οι χριστιανοί αργότερα καίγοντας βιβλία στις πλατείες ή ανθρώπους που θα τους απάλλασσε μια και καλή από την κριτική τους. Όμως η ιστορία δικαίωσε τον Δημόκριτο. Γι αυτόν είμαστε υπερήφανοι σαν Έλληνες και όχι για την περιπλάνηση της ψυχής ορμώμενοι σαν τον Πλάτωνα από την ξενόφερτη αιγυπτιακή μετενσάρκωση της θανούσας ψυχής που σαν ιδεολογία στήριξε τη φιλοσοφία της νέα θρησκείας. Το κίνημα της σοφιστικής ήταν το πρώτο βήμα που έκανε ο άνθρωπος να εκφράσει την ελευθερία της σκέψης του ενάντια σε κάθε καταπίεση και στρέβλωνε το νου. Το πρώτο διαφωτιστικό κίνημα που έδωσε την κινητήριο δύναμη στη φιλοσοφία του ανθρώπου να εκφραστεί ελεύθερα και με παρρησία για την ηθική, την πολιτική, τη θρησκειολογία, την εκπαίδευση και όλα εκείνα τα θέματα όπου ο συντηρητισμός τρέμει, γιατί φέρνουν την αλλαγή.

«Επειδή το μολύβι θα βρίσκεται πάντοτε πάνω από τη βαρβαρότητα... Επειδή η ελευθερία είναι οικουμενικό δικαίωμα» όπως διακήρυσσε και στις μέρες μας το γαλλικό έντυπο Charlie Hebdo, η βαρβαρότητα βρίσκεται στη φίμωση και όχι στην έκφραση, θα συνεχίσουμε τον αγώνα και δεν θα σταματήσουμε να φωνάζουμε την αλήθεια με όλη τη δύναμη που μας απομένει, αγνοώντας και τον εριστικό σχολιαστή και τον ένοπλο τρομοκράτη. Για την ώρα, ευτυχώς έχουμε μόνο τους πρώτους, όμως είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε και τους δεύτερους!

Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εριστικοί γιατί μπερδεύουν τη διαφωνία με τον καβγά. Νομίζουν ότι έτσι γίνεται ο διάλογος, αν διαφωνείς πρέπει να καβγαδίσεις και όσο περισσότερο φωνάζεις τόσο πιο δίκιο φαίνεται να έχεις. Σαν χάβρα των Ιουδαίων μοιάζουν αυτοί οι εθνοταλιμπάν, κάτι σαν να πουλούν μαγκιά, οργίζοντας και βρίζοντας ή ακόμα και χειροδικώντας και σκοτώνοντας σαν τους φασίστες που τελευταία σαν ζόμπι βγήκαν από τους τάφους της χουντικής επταετίας ορθώνοντας ανάστημα με την ψήφο των ανόητων.

«Διάσπαρτα λοιπόν τα σχόλια σε τούτο το χώρο από τέτοιους εριστικούς ψευτόμαγκες που αντί να διαλεχθούν και να εκφράσουν τη γνώμη τους, μη έχοντας επιχειρηματολογία, πολύ περισσότερο το ύφος του πολιτισμένου ανθρώπου, φέρονται σαν άγριοι που μοιράζονται το θήραμα. Προτιμούν να βρίζουν χυδαία πολλές φορές εκτονώνοντας το μίσος που φωλιάζει μέσα τους». Το πιο πάνω απόσπασμα είναι από μια παλιά ανάρτηση «Η διαφωνία δεν είναι καβγάς».

Τότε το έγραφα για τους χριστιανούς που μπουχτισμένος από την επιθετική τους συμπεριφορά, στα σχόλια, με ανάγκασαν να γράψω ένα άρθρο για την ψυχολογία του εριστικού χριστιανού. Σήμερα γράφω κάτι αντίστοιχο για τους Εθνοταλιμπάν που συγκρινόμενοι με τους χριστιανούς είναι πολύ χειρότεροι.

Εριστικοί, επιθετικοί και κυρίως αυταρχικοί που δείχνουν να τα ξέρουν όλα. Φιλτράροντας τις έννοιες δέχονται ότι τους βολεύει κάνοντας συχνή χρήση το σπορ της «αντιγραφής και επικόλλησης» για να δείξουν πολυμάθεια, όταν ούτε μια αρχαία λέξη μπορούν να σταυρώσουν.

Δεν είναι τυχαίο που η αυταρχικότητα αυτή κυρίως μέσα από την πίστη τους πηγάζει. Έχω αναφερθεί και άλλη φορά στην αγελαία συμπεριφορά των ομάδων (βλέπε «Το παράδοξο της ταύτισης με την ομάδα») όπως και στην αποξένωση που οδηγεί η πίστη σε υπερφυσικές δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο που συχνά τονίζω ότι η θρησκεία είναι η δύναμη της εξαπάτησης στην οποία κάθε αλλοτριωμένος νους είναι έτοιμος να υποδουλωθεί! Σήμερα αυτό ισχύει περισσότερο για τους εθνοταλιμπάν, παρά για τους χριστιανούς που ο φανατισμός στους περισσότερους κοπάζει. Οι εθνοταλιμπάν είναι νέο φρούτο. Πετούν τα τσιτάτα από όποιο κείμενο βρουν μπροστά τους, απομονωμένο από το υπόλοιπο κείμενο και νιώθουν να σε κάνουν σκόνη, όπως κάποτε οι «φωτισμένοι» της Αγίας Γραφής με τα χωρία στο στόμα, σαν μάρτυρες του Ιεχωβά έξω από την πόρτα. Η τοξικότητα της θρησκευτικής πίστης στους θεούς που ήρθαν από τον Σείριο, που δίδασκαν τους Αιγύπτιους ιερείς και συναγωνίζονταν τους Χαλδαίους σε κάθε ιδεαλιστική ανοησία, περιμένοντας την έλευση της ομάδας Ε να τους λυτρώσει από τους Νεφελίμ και τους Ελωχίμ και που με τα φοβερά υπερόπλα του Ηφαίστου και του Διός θα μας οδηγήσουν σε εποχές δόξας, με κάνουν να ανατριχιάζω σε μια εποχή που ο άνθρωπος αναζητά την ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων, κάνοντας πειράματα στο Cern ή εξερευνώντας τις άγνωστες περιοχές του ορατού σύμπαντος! Η πολτοποίηση της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας υφαίνει την κατάντια μας και κάποιοι ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί ότι μόνο την ελληνική φιλοσοφία δεν προωθούν με τέτοιες απόψεις και παρόμοια συμπεριφορά.

Ας μου επιτραπεί απ’ όλες τις φιλοσοφικές σχολές να στιγματίζω μόνο εκείνους που αυτοχρίζονται σήμερα «Άριστοι» που υποτίθεται διαπνέονται από τις αρχές της «Αριστοκρατίας» του Πλάτωνα. Οπαδός της Υλιστικής φιλοσοφίας δεν ανήκω μόνο στους Επικούρειους, αλλά δέχομαι ότι όλες τις σχολές κάτι έχουν να πουν, ακόμα και Πλατωνικοί, όπως ο Αριστοτέλης που κάποτε χρημάτισε και μαθητής του Πλάτωνα. Ακόμα και οι συμπαθείς Στωικοί, που κάνουν λόγο για θεό, ο θεός τους φυσικός είναι ενώ οι οπαδοί τους σήμερα φυσιολογικοί και πολιτισμένοι. Εύχομαι να μείνουν έτσι και στο μέλλον και να μην μας απογοητεύσουν και αυτοί.

Οι νεοαριστοκρατικοί ταλιμπάν ξεχωρίζουν από μακριά. Αδιάβαστοι και με ελλιπή μόρφωση κάνουν τους ειδήμονες, προσπαθούν να σε υποτιμήσουν ώστε κοντά τους να φαίνεσαι μικρότερος και ταπεινός, ανθέλληνας και προδότης ενώ αυτοί, θέλουν να φαντάζουν σαν συνεχιστές των Αρχαίων Ελλήνων, ακτινοβολούν σαν τον Δία στην κορυφή του Ολύμπου ή σαν την επιβλητική Αθηνά στο ικρίωμα του Παρθενώνα. Ειλικρινά νιώθω αηδιασμένος με την συμπεριφορά αυτών των ανόητων πλασμάτων που αυτοχρίζονται «Έλληνες» όταν τίποτα από τις αρετές των Ελλήνων δεν έχουν.

Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε κείνους που θεωρούν τον Πλάτωνα, αν και ιδεαλιστή, ένα μεγάλο φιλόσοφο που αξίζει να τον μελετήσει κανείς. Μπορεί η φιλοσοφία των ιδεών του να εμπνεύσθηκε από την φιλοσοφία της ψυχής των Αιγυπτίων και τους Ορφικούς, όμως άλλο είναι να δέχεσαι ή να απορρίπτεις ένα φιλοσοφικό σύστημα γιατί έχεις θέση, διαφωνείς και στηρίζεσαι σε επιχειρήματα και άλλο να καταδικάζεις έναν άνθρωπο από τις πεποιθήσεις του, επειδή απλά δεν σου αρέσει και αντί τον γόνιμο διάλογο σε βολεύει να βρίζεις και να επιδεικνύεσαι μειώνοντας τον συνομιλητή σου.

Όμως, πόσο η ιδεολογία μας επηρεάζει και μας οδηγεί στη ζωή με ένα συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς, έχω να πω περισσότερα στα άρθρα που θα ακολουθήσουν.

Αυτά τα αποβράσματα, λοιπόν, σε κάθε κρίσιμη καμπή της ελληνικής ιστορίας ήταν πρώτα στις λιποταξίες από δειλία κυρίως να πολεμήσουν τους εισβολείς της πατρίδας τους. Πρώτοι και στις προδοσίες, όσων δεν κατάφεραν, τις κρίσιμες ώρες, να διαφύγουν στο εξωτερικό, φορώντας την μαύρη κουκούλα και προδίδοντας πατριώτες, γίνονται πιο μισητοί και από τον εχθρό. Διαχρονική η δράση τους στο Ελληνικό στερέωμα. Πότε σαν «Εφιάλτες» πότε σαν ακραίοι «Ολιγαρχικοί, Άριστοι ή Τύραννοι», πότε σαν χριστιανοί που απεχθάνονται τους Έλληνες, πότε σαν Ρωμιοί, Κοτζαμπάσηδες, Γενίτσαροι ή Πουλημένοι και πότε σαν κουκουλοφόροι ή ταγματασφαλίτες. Τελευταία σαν χουντικοί, φασίστες ή νεοναζί και ρατσιστές που πάντα διαδραμάτιζαν τον πιο αντιδραστικό ρόλο στην κοινωνία. Έχοντας ανάγκη να λέγονται κι αυτοί πατριώτες, εθνικόφρονες και εθνικιστές, μη γνωρίζοντας συχνά τους όρους, κοκορεύονται ακριβώς γι αυτό που θα έπρεπε να ντρέπονται να δείξουν πως είναι. Σαν εκείνους που περιφέρονται με τα αυτοκίνητα στους δρόμους, έχοντας στην διαπασών σκυλάδικα ή ξένη χειρίστου είδους μπιτάτη μουσική, αντί να την ακούν χαμηλόφωνα, αποφεύγοντας να στιγματιστούν από τις βλακείες που ακούν. Αλλά πού να βρουν την αισθητική να το καταλάβουν αυτό... 

Συχνά ανορθόγραφοι ή γράφοντας με κεφαλαία για να μοιάζουν πιο «Έλληνες» από τον συνομιλητή τους ή με μικρά, χωρίς τόνους, κομπορρημονούν για την εθνική τους ταυτότητα μειώνοντας εσένα που κακώς βρίσκεσαι και πατάς τα χώματα αυτά, λες και αυτοί κατάγονται από εκείνο το είδος που έζησε εδώ χιλιάδες χρόνια πριν. Αδυνατούν να δώσουν έναν ορισμό για το έθνος ή για τον μισαλλόδοξο ρατσισμό τους, λες και οι Αρχαίοι Έλληνες με ρόπαλα, στην Ποικίλη Στοά, κυνηγούσαν βαρβάρους-μετανάστες από την Περσία ή στην Αγορά γκρέμιζαν μπάγκους Αιγύπτιων μικροπωλητών!

Οι «Ελληναράδες» ρατσιστές δεν πρέπει ποτέ να άκουσαν για τον Ξένιο Δία ή την Ξενία Αθηνά. Αγνοούν ότι στην αρχαία Ελλάδα η φιλοξενία ήταν πράξη αρετής και θεία απαίτηση η περιποίηση των ξένων ενώ η μη φιλοξενία ήταν αμάρτημα ή εκβαρβαρισμένη πράξη συμπεριφοράς. Αλλά, ψιλά γράμματα οι έννοιες αυτές για έναν ρατσιστή που νομίζει ότι το αίμα του έχει μεγαλύτερη αξία από το αίμα των άλλων! Κυρίως όμως απάνθρωπο κτήνος που δεν συμμερίζεται την αγωνία εκείνου που ξεριζώνεται με βία από τον τόπο του, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του. Τι να πεις κανείς για το έθνος, την εθνική συνείδηση ή για τον τίτλο του εθνικιστή που επωμίστηκαν χωρίς να γνωρίζουν τι είναι αυτό και τι πρεσβεύει ο κάθε όρος.

Να, βρήκαμε θέμα για τις επόμενες αναρτήσεις.