Όταν η ρίζα του κακού είναι η θρησκεία, εσύ μην στρουθοκαμηλίζεις!

1^Ο ΘΕΜΑ

Διάβασα σε ένα blog, από αγανακτισμένο και ακαλλιέργητο δεξιό το εξής απίθανο: Δηλαδή ρε φίλε, εσείς στο Καφριστάν κάνατε απο 10 παιδιά ο καθένας,  ψηφίζατε απατεώνες πολιτικούς, κάνατε την χώρα μπάχαλο και τώρα  ΕΡΧΕΣΤΕ ΕΔΩ για να σωθείτε; Τί φταίμε εμείς για τις βλακείες σας;   Έχουμε καμιά συμφωνία αλληλοβοήθειας; 

Σε βομβάρδισαν οι ΗΠΑ; ΕΚΕΙ ΝΑ ΠΑΣ για να σε ταϊσουν!»

Μωρέ αν μπορούσε, εκεί ήθελε να πάει, αλλά βλέπεις έμπλεξε εδώ με τους δικούς σου κάφρους, αυτούς που εσύ ψήφιζες τόσο καιρό και εγκλωβίστηκε ο κακομοίρης. Από τη μια τον καταδικάσανε στην ένδεια κλείνοντάς τον σε μια φυλακή μαζί με χιλιάδες άλλους ή αφήνοντας να βολοδέρνει σαν κοπρόσκυλο στους δρόμους, εκτεθειμένος σε κάθε παρανοϊκό εθνικιστή (χρυσαυγίτη) και από την άλλη του απαγόρευσαν να συνεχίσει την πορεία του για ένα καλύτερο αύριο, προς την Ευρώπη ή την Αμερική, που τόσο πολύ θα επιθυμούσες και εσύ, αγνώμων άτομο του συμφέροντος και του Συστήματος!

Εκεί ήθελε να πάει εξ αρχής αλλά επειδή οι πολιτικοί που τόσο καιρό ψήφιζες, τα παίρνουν από την Ευρώπη (Δουβλίνο 2) τους κρατάνε εδώ, για να μην γεμίσουν μετανάστες και οι ίδιοι! Βλέπεις, καλά κατάλαβαν ότι η ψωροκώσταινα, σαν τριτοκοσμική χώρα, μετατράπηκε σε σκουπιδαριό για λίγα Ευρώπουλα στις τσέπες των ξενόφερτων πολιτικών!

Δεν φταίνε λοιπόν οι μετανάστες, που σαν άνθρωποι «ψάχνουν στον ήλιο μοίρα» αλλά εσύ που έδωσες τέτοια εντολή με την ψήφο σου να χαντακώσουν την πατρίδα σου! Και να είχες κανένα όφελος…

Τόσο καιρό ψήφιζες απατεώνες πολιτικούς, κάνατε την χώρα μπάχαλο και μιλάτε από πάνω… μπαχαλάκηδες, που θέλετε να ανακατευτείτε και με την πολιτική…

Τόσες κακίες είχες την δυνατότητα να αραδιάσεις, μια ανθρωπιστική φράση δεν κατάφερες να διατυπώσεις, όπως για παράδειγμα να τους δοθούν φύλλα πορείας και να γεμίσουμε την Ευρώπη με μετανάστες, μήπως και κάνουν επιτέλους κάτι και αυτοί και σταματήσουν αυτά τα απάνθρωπα εγκλήματα στην Ασία και στην Αφρική. Όμως προτιμάς να τα τσεπώνουν οι δεξιοί πολιτικοί που ψήφισες και αντί να γλείψεις και συ λίγο από το κόκαλο που ρίχνουν τα αφεντικά, τρως από πάνω και τα οικονομικά μέτρα που σου επιβάλουν. Το ότι πουλούν τον εθνικό πλούτο της πατρίδας σου και χαντακώνουν την αξιοπρέπειά σου δεν σε νοιάζει. Τόσο, βλέπω, αγαπάς την πατρίδα σου!

Τι φταίμε εμείς για τις βλακείες σου λοιπόν… Όπως βλέπεις με το ίδιο πνεύμα μπορεί να μιλήσει κανείς αντιστρέφοντας την δική σου οπτική.

Αν θέλεις να φτιάξεις τον κόσμο, πρέπει να φτιάξεις πρώτα τον εαυτό σου και αν αγαπάς την πατρίδα σου πρέπει να μάθεις να σέβεσαι και τις πατρίδες των άλλων. Ο αλτρουισμός δεν είναι μειονέκτημα, ο ρατσισμός είναι αρρώστια!

Αν δεν επιθυμείς την καλλιέργεια που οφείλεις να έχεις σαν άνθρωπος, μην ανακατεύεσαι με τα κοινά. Άραξε στην μοναξιά της κακίας και της μισανθρωοιάς και κοίτα μόνο τον εαυτό σου. Δεν θέλουμε να μας σώσεις! Μπουχτίσαμε από Σωτήρες εδώ και 2500 χρόνια στον τόπο αυτό.

2^Ο ΘΕΜΑ

Μικρός θαύμαζα τον ηρωισμό των Σουλιωτισσών που αυτοκτόνησαν πέφτοντας από τον Ζάλογγο και κάποιες απ’ αυτές με τα παιδιά τους, προτιμώντας έτσι, να μην πέσουν ζωντανές στα χέρια των άπιστων εχθρών τους.

Ο ηρωισμός των Σουλιωτισσών, λοιπόν, παράδειγμα αυτοθυσίας είναι και αξιοπρεπούς ήθους η ενέργειά τους.

Βλέπε και ΣΗΜΕΙΩΣΗ στο τέλος του άρθρου.

Πέρα από την αμφισβήτηση αν αυτό αποτελεί πράγματι ένα ιστορικό γεγονός ή μια υπερβολή, σαν του κρυφού σχολείου, σκέφτομαι αν ήταν πιο ηρωικό να έπαιρναν καριοφίλια ή ένα βαρέλι μπαρούτι, παίρνοντας μαζί τους όσους Τούρκους περισσότερους μπορούσαν. Έτσι θα ήταν και ηρωική πράξη πατριωτισμού και οι ίδιες σύμβολο της ελευθερίας. Η αυτοκτονία, τώρα που μεγάλωσα, δεν μου φαίνεται και τόσο ηρωική πράξη.

Έπειτα, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί θα κακοποιούσαν οι Τούρκοι αυτές τις 39 συγκεκριμένες γυναίκες. Αν δεν έκαναν τίποτα, όπως όλες οι άλλες γυναίκες της Ηπείρου, γιατί κινδύνευαν;

Και ένα τελευταίο ερώτημα: Θα ήταν δυνατόν ακόμα, να μην φτάσουν στον Ζάλογγο. Προκειμένου να πέσουν στα χέρια του εχθρού θα ήταν ηρωική ενέργεια να φονευτούν από τους συζύγους;

Σκόρπιες σκέψεις και ερωτήματα που απλά πέρασαν από το νου λόγω της ημέρας της 25^ης Μαρτίου.

Χθες διάβασα μια είδηση που ερχόταν από την Νιγηρία:

Νιγηρία: Οι ισλαμιστές της Μπόκο Χαράμ έσφαξαν κατά δεκάδες τις «συζύγους» τους.

Δεκάδες γυναίκες που παντρεύτηκαν άνδρες της ισλαμιστικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ σφαγιάστηκαν από τους «συζύγους» τους πριν από την ανακατάληψη από τις κυβερνητικές δυνάμεις της πόλης Μπάμα, στη βορειοανατολική Νιγηρία, προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των «απίστων». Οι ισλαμιστές, μπροστά στην προέλαση των κυβερνητικών δυνάμεων, φοβήθηκαν ότι θα σκοτώνονταν ή θα χωρίζονταν από τις συζύγους τους. Τις σκότωσαν λοιπόν προκειμένου εκείνες να μην ξαναπαντρευτούν άπιστους και αλλόθρησκους!

Τούτη η είδηση μπορεί να μην ταυτίζεται με το πιο πάνω τελευταίο ερώτημα για τις Σουλιώτισσες, όμως έχει ένα κοινό. Φυσικά δεν χωράει καμιά σύγκριση ανάμεσά τους. Οι πρώτες ήταν αγνές και οι σύζυγοί τους πολεμιστές και ηθικοί που δεν φαντάζομαι να μπορούσαν να σηκώσουν χέρι να τις σκοτώσουν, ενώ οι συμμορίες της ισλαμιστικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ άτομα με ζωώδη ένστικτα, απάνθρωποι και δηλοί για οποιαδήποτε ηρωική πράξη. Δεν χωρά αμφιβολία και καμιά σύγκριση δεν μπορεί να γίνει περί αυτού.

Όμως έχουν ένα κοινό παρανομαστή, βάσει του οποίου μπορεί, εν μέρει, να συσχετίσει κάποιος τα δυο γεγονότα στη βάση της θρησκευτικής πίστης που απαιτεί αυτοχειρία με τον φόβο του άπιστου εχθρού. Είναι εγωιστικό να δικαιολογούμε τον φόβο μην πέσουμε στα χέρια του άπιστου, από την μια πλευρά και να καταδικάζουμε την άλλη που πάλι την απιστία επικαλείται.

Για έναν μουσουλμάνο η μίανση της γυναίκας από τον άπιστο θεωρείται μεγάλο αμάρτημα. Η Σαρία καταδικάζει ακόμα και τις γυναίκες που έπεσαν θύματα βιασμού. Έτσι, την κατάκτηση της γυναίκας από τον άπιστο εχθρό την χρεώνεται πρωτίστως ο άνδρας που δεν απέτρεψε την αμαρτία. Το Κοράνι το λέει καθαρά. Ο άνδρας είναι ανώτερος και πρέπει να προστατεύει τη γυναίκα που ο θεός του την εμπιστεύτηκε.

Το φώναζαν με ζήλο οι δολοφόνοι τους «Δεν θα πέσουν στα χέρια των άπιστων οι γυναίκες μας»!

Παράλογο;

Τέτοια είναι η θρησκεία, παράλογη, για να φαίνεται αληθινή, όπως έλεγε ο Τερτυλλιανός!

Και το ερώτημα: Αν δεν πίστευαν και δεν βρισκόταν σε μια τέτοια θρησκευτική διαμάχη οι αντιμαχόμενοι, θα έφταναν οι Σουλιώτισσες στο σημείο να αυτοκτονήσουν και οι αντάρτες να σκοτώσουν τις γυναίκες τους;

Πολλές φορές πίσω από μια είδηση ή καλύτερα πίσω από ένα ειδεχθές έγκλημα ή πίσω από τα κατά συρροή διαχρονικά εγκλήματα μπορούμε να απομονώσουμε την ρίζα του κακού.

Ποια είναι η ρίζα του κακού εδώ;

Φυσικά η θρησκεία που σαν αιτία βρίσκεται εδώ και αιώνες πίσω από όλες αυτές τις ειδήσεις που με αποτροπιασμό κάθε φορά καταδικάζουμε. Αλήθεια, δεν ίδρωσε ακόμα το αφτί κανενός ή κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε;.

Κάναμε κάτι; Τίποτα!

Αυτοί που λένε ότι προσπαθούν να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, απλά μας κοροϊδεύουν. Δεν κάνουν τίποτα, ενώ αυτοί που λένε ότι προσπαθούν, στην ουσία μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα. Γιατί έχουν συμφέρον να διαιωνίζεται η κατάσταση αυτή. Θυμόσαστε τους δίδυμους πύργους; Από τότε το λέγαμε! Η προβοκάτσια πέρασε. Ενοχοποιήσαμε τους ισλαμιστές. Στρέψαμε την κοινή γνώμη εναντίον τους. Τους πολεμήσαμε και θυσιάσαμε τόσες ψυχές. Εξοπλισμοί και επιχειρήσεις εναντίον τους, τόσες πολεμικές δαπάνες που στέρησαν ειρήνη και ευημερία απ’ όλους!

Ποιο το αποτέλεσμα;

Καταφέραμε να τους ξεσηκώσουμε ώστε να φέρουν τα μέτωπα του πολέμου και μέσα στα σπίτια μας, στην Ευρώπη, στην Αμερική! Καταστρέφουν αρχαιότητες που είναι παγκόσμια κληρονομιά, στερώντας την από τα παιδιά μας.

Τώρα πιστεύω να αντιλαμβάνεστε πώς συνδέεται το πρώτο θέμα με το δεύτερο. Κοινός παρανομαστής είναι πάλι η θρησκεία. 

Κανείς λοιπόν δεν απορεί για την γάγγραινα της πίστης. Όμως ούτε και περνά από το μυαλό των ιθυνόντων και πιστών να θέσουν στον εαυτό τους ένα τέτοιο ερώτημα. Γιατί, όταν οι απαντήσεις μπορούν να δώσουν τη λύση, η αλλοτρίωση φροντίζει να τις αποφεύγει. Στρουθοκαμηλισμός λοιπόν δεν είναι μόνο η ηθελημένη άγνοια του κινδύνου αλλά και η προσπάθεια να αποφύγουμε την αλήθεια επειδή προσβάλλεται η πίστη μας. Γι’ αυτήν την έρμη τραβάμε τόση δυστυχία.

Αποξενώνοντας τον άνθρωπο από την πραγματικότητα προστατεύουμε το Σύστημα. Κανείς δεν μιλάει για την κατάργηση της πίστης, που ως δια μαγείας θα έλυνε όλα προβλήματα από τη μια στιγμή στην άλλη.

Δεν γίνεται να αποδίδεται δικαιοσύνη με λιντσάρισμα!

Δεν είναι δυνατόν να προσευχόμαστε να μας λύσει ο θεός τις διαφορές που υποτίθεται αυτός μας έδωσε και μετά να λέμε, πώς γιγαντώθηκε ο εθνικισμός και εκκολάφτηκε το αυγό του φιδιού, όταν βάζουμε τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα!

Και έρχεται ο άλλος και σου λέει για το Καφριστάν, στο οποίο κάνει ο καθένας δέκα παιδιά ψηφίζοντας απατεώνες πολιτικούς! Λες και εδώ τις αποφάσεις δεν τις παίρνουν αυτοί που εκλέξαμε εμείς, όπως και αυτοί στην πατρίδα τους. Εκλέγουμε συνήθως εκείνους που θα μας καταπιέσουν και εδώ ίσως ακόμα χειρότερους που με το σταυρό στο χέρι, αναστατώνουν τον πλανήτη ολόκληρο για να μπορούν να εξουσιάζουν, να εκμεταλλεύονται και να ευημερούν πάνω στην δυστυχία των λαών!

Αν την δεκαετία του 70 κινδύνευε να αφανιστεί η ανθρωπότητα από τα πυρηνικά, τώρα ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος, γιατί η θρησκεία είναι καταστροφικότερη από όλα τα πυρηνικά που κατασκεύασε ο άνθρωπος. Φτάνει να μην πέσουν στα χέρια αυτών των αχρείων και τα πυρηνικά γιατί τότε, μάλλον θα είναι αργά να λέμε και αυτά που σας είπα πιο πάνω.

Πρωτίστως όμως συνειδητοποιείστε την βόμβα που κουβαλάτε στο κεφάλι σας και λέγεται θρησκεία!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Μια ανάλογη αφήγηση με εκείνη του Σουλιωτισσών (μύθος ή αλήθεια) υπάρχει και για τις Καστανιές του Έβρου, το χωριό μου, που τότε οι παλιοί, τον 19^ο αιώνα, το έλεγαν στην τοπική διάλεκτο Τσιρέκιο:

Να, πώς διασώθηκε (ο μύθος ή το γεγονός) σε έμμετρο στίχο.

ΑΙ ΠΝΙΓΕΙΣΑΙ ΤΣΙΡΕΚΙΩΤΙΣΣΑΙ

Τρεις Τσιρεκιώτισες ξανθές / τρία κορίτσια αχνάτα, περίλυπα, περίφοβα / επήρανε τη στράτα. (δις) Προσεκτικά και βιαστικά / έφθασαν στο ποτάμι, εκεί, που γέροντας ψαράς / καλύβα είχε κάμει. (δις) Στον άμμο εγονάτισαν / σε όχθη υψωμένη, Να είπουν ύστατη προσευχήν / ως άγγελοι παρθένοι. (δις) Τους Τούρκους φοβηθήκαμεν, / μη κακοποιηθώμεν, Απόφασιν εκάμαμεν, / εδώ για να πνιγώμεν (δις) Τα είχεν ίδει ο ψαράς / σε κείνα κει τα μέρη Φεγγοβολούντα πουρχοντο / πιασμένα χέρι, χέρι. (δις) «Τι κάθεστε, κορίτσια μου, / τι ήλθατε τέτοια ώρα, Σ΄αυτόν τον άσχημο καιρό; / Τι φύγατ΄απ΄τη χώρα» (δις) Τα Τουρκικά στρατεύματα / πλάκωσαν στο χωρίο μας Μας βγάλουν απ΄ τα σπίτια μας, / μας διώχνουν απ΄ το βιό μας. (δις) Στο τέλος εσηκώθηκαν κι αλληλοφιληθήκαν Κ΄ υστερινά των λόγια τους με στεναγμούς αφήκαν (δις) Σουλιώτισσαις, δε θα χαθή / το γένος μας και τώρα, Κι αν έλθωμεν κ΄ ημείς σε σας / κοντά σ' αυτήν τη χώρα. (δις) Γλιτώσατ΄ απ΄ τον άπιστον / στο βάραθρον ριχμένες, Γλιτώνομεν τώρα κ΄ ημείς / στον ποταμόν πνιγμένες». (δις) Ζητούντα την συγχώρησιν / από την Παναγίαν Αγκαλιαστά ερρίφθησαν / στην ΄Αρταν την αγρίαν. (δις)