21 Μαρ 2023

Η θεολογία να μην ανακατεύεται στην επιστήμη!

Ο κόσμος μας δεν δημιουργήθηκε από κανέναν και γι αυτό η φύση δεν είναι δίκαιη, αλλά ούτε και άδικη. Ούτε καλοσυνάτη, ούτε βάναυση! Απλά, η φύση, δεν έχει συναισθήματα, επειδή δεν σκέφτεται και κυρίως δεν καθοδηγείται από κανέναν. Γι αυτό και δεν υπάρχει σκοπιμότητα, ακριβώς επειδή η «σκοπιμότητα» είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα νοημοσύνης και η φύση δεν διαθέτει έναν οργανωμένο εγκέφαλο για να έχει νοημοσύνη. Η φύση δημιουργεί νοημοσύνη στα όντα που αναπτύσσει με την φυσική μέθοδο του «ράβε και ξήλωνε» και γι αυτό απαιτεί άπλετα μεγάλο χρόνο μέχρι ένα όργανο να καταστεί λειτουργικό και ωφέλιμο στο ον που θα τον αναπτύξει. Τότε ο εγκέφαλος μπορεί να πάρει αποφάσεις και να αναπτύξει σκοπιμότητα, αν και ακόμα κι αυτή από πολλούς αμφισβητείται. Όμως, στην ανάρτηση αυτή, το θέμα μας δεν είναι η «ελευθερία της βούλησης». Σχετικά βλέπε «Υπάρχει ελευθερία βούλησης;».

Η νοημοσύνη λοιπόν αναπτύσσεται, μέσω της Φυσικής Επιλογής, αφού αναπτυχθεί ένας εγκέφαλος που θα αποθηκεύει πληροφορίες ώστε να μπορεί να τις επεξεργαστεί αργότερα! Στη φύση όμως τα πάντα καθορίζονται και εξελίσσονται από τον πιο θεμελιώδη νόμο του Σύμπαντος, την τυχαιότητα. Χωρίς αυτή, τίποτα δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί και κυρίως να εξελιχθεί σε τόσο μεγάλη ποικιλία και πολυπλοκότητα. Αυτή καθορίζει τα πάντα και γι αυτό ο κόσμος μας είναι απρόβλεπτος και γεμάτος εκπλήξεις. Το πιο παράξενο απ’ όλα όμως είναι ότι αυτή η τυχαιότητα ευθύνεται και για την ομορφιά του! Όσοι γνωρίζουν την «Θεωρία του Χάους» και έχουν εξοικειωθεί με τα φράκταλς το ξέρουν. Αν δεν υπήρχε η τυχαιότητα και όλα ήταν καθορισμένα, από έναν φιλεύσπλαχνο Δημιουργό, ούτε αδικία θα υπήρχε και όλα θα εξελίσσονταν ευνοϊκά και δίκαια. Όσοι γνωρίζουν το «επικούρειο παράδοξο» και είναι έστω και ελάχιστα εξοικειωμένοι με την φιλοσοφία, το ξέρουν επίσης και αυτό. Αυτό που διαπιστώνουμε όμως στη ζωή είναι ότι υπάρχει παντού αδικία, μεταξύ μας έχθρα και σε ολόκληρη τη ζωή μας αντιξοότητες και δυστυχία. Διαφορετικά έπρεπε να πηγαίνουμε αδιάκοπα από το καλό στο καλύτερο και να γνωρίζουμε ακόμα και τον προορισμό μας. Όμως, αντί να απορρίψει κανείς ένα ερώτημα που με ανοησία τέθηκε εξ αρχής, η απάντηση διαιωνίζει μια ανοησία που από υπερβολή και έπαρση τέθηκε.

Το πιο ηλίθιο ερώτημα που έκανε ποτέ ο άνθρωπος στον εαυτό του ήταν «ποιος δημιούργησε το Σύμπαν» υπονοώντας ταυτόχρονα και την απάντηση, αντί να απορρίψει το ερώτημα σαν εντελώς χαζό και αφελές, λες και το Σύμπαν είναι δημιούργημα και ως εκ τούτου προϋποθέτει έναν δημιουργό. Όμως εκείνος που διατύπωσε αρχικά το ερώτημα νόμιζε ότι ο κόσμος δεν ήταν μεγαλύτερος από τον ορίζοντα που έβλεπε. Και την ερώτηση αυτή την έθεσε στους ειδήμονες μάγους, σε μια εποχή που δεν μπορούσε να απαντήσει ούτε στα πιο εύκολα ερωτήματα, πριν ακόμα ανακαλύψει τη φωτιά και γι αυτό έδωσε την πιο ανόητη απάντηση: ο Θεός(!) υπονοώντας μια υπερβατική οντότητα που ξεπερνούσε ακόμα και τη φαντασία του. Έκτοτε βρίσκεται στην ανάγκη να δικαιολογεί την ύπαρξη ενός τέτοιου όντος στολίζοντάς το με ό,τι πιο μεγαλειώδες και υπερβατικό μπορεί να διανοηθεί η έπαρση και η αφέλειά του, αποφεύγοντας να ντραπεί για τις ανόητες φαντασιώσεις του. Έφτασε ακόμα να πεισθεί ότι, επειδή το σκέφτηκε, άρα μπορεί και να υπάρχει, θεωρώντας αυτή την ανοησία οντολογικό επιχείρημα! Στο «επιχείρημα» του Άνσελμου του Καντέρμπουρι, αντέδρασε όχι μόνο ο Ντώκινς και ο Μπερνάλ Ράσελ με την τσαγέρα του, αλλά και χριστιανοί θεολόγοι, όπως ο Θωμάς ο Ακινάτης!


Ακόμα πιο ανόητο όμως είναι που το ερώτημα αυτό, για τον… δημιουργό του κόσμου, ο άνθρωπος συνεχίζει να το θέτει δίνοντας την ίδια απάντηση που έδιναν και οι πρωτόγονοι πρόγονοί του, μόλις άρχισαν να διαφοροποιούνται από τα ζώα! Ο δεισιδαίμων πιστός δεν κατάφερε να εμπεδώσει ότι τίποτα δεν δημιουργήθηκε εξ αρχής παραμένοντας στατικό όπως το σκέφτηκε ο δημιουργός του. Εν τω μεταξύ η επιστήμη άρχισε να δίνει εξηγήσεις σε παλιά αναπάντητα ερωτήματα, πράγμα που έκανε κάποιους «εξυπνάκηδες», μόλις στις μέρες μας, να διαφοροποιηθούν από τους εν λόγω Δημιουργιστές, επινοώντας μια επιστημονικοφανή θεωρία «Ευφυούς Σχεδιασμού» όπως την ονόμασαν ώστε να παραπλανήσουν όσους είχαν μια μετριασμένη επιστημονική κατάρτιση, αποδεχόμενοι μόνο ό,τι τους συμφέρει για να υποστηρίξουν στην ουσία το ίδιο πράγμα! 

Ο κόσμος μας είναι ζωντανός. Ζει, σημαίνει ότι διαιωνίζεται στο χώρο και στο χρόνο. Εξελίσσεται, σημαίνει ότι συνέχεια αλλάζει και μεταμορφώνεται. Η ύλη υπάρχει, πότε γίνεται μάζα και πότε ενέργεια. Κανένας δεν την δημιούργησε. Οι ντεϊστές, τόσο «άθεοι» σε γενικές γραμμές ήταν αναγκασμένοι να αποδεχτούν την ύπαρξη του θεού για να δικαιολογήσουν την πρωταρχική κίνηση. Το πρώτο κινούν της Αριστοτελικής κίνησης τους έδωσε την αρχική ιδέα για να υποστηρίξουν ότι η ύλη είχε ανάγκη την πρώτη ώθηση, που της έδωσε ο Θεός και έκτοτε συνεχίζει να εξελίσσεται σύμφωνα με τις επιστημονικές εκδοχές, για να μην αποτελούν οπισθοδρομικοί σε μια εποχή που το κύρος της επιστήμης μεγαλώνει! Φιλόσοφοι, πριν πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια, αδυνατούσαν να αντιληφθούν ότι δεν θα μπορούσε να υφίσταται ύλη χωρίς κίνηση αφού η κίνηση είναι ο τρόπος που υπάρχει!

Τα πιο πάνω δεν τα δημοσίευσα μια ή δυο φορές. Στα πάνω από διακόσια άρθρα που έχω ανεβάσει στα blogs που διαθέτω, πάντα υπάρχει χώρος, λόγος και αιτία να δημοσιεύσω μέρος ή αυτούσιο ένα κείμενο, όταν σε αυτό βρίσκεται συμπυκνωμένη μια αλήθεια που αν την αναλύσεις θα γράψεις από την αρχή άλλο ένα άρθρο. Σε όλες τις αναρτήσεις μου βρίσκεται η κεντρική ιδέα της λογικής, του Επιστημονικού Υλισμού, της φιλοσοφικής θεώρησης δηλαδή ότι ο κόσμος μας αποτελείται μόνο από ύλη, που εξελίσσεται σε άπειρο χώρο και χρόνο, απορρίπτοντας μια και καλή ιδεαλιστικές ιδέες που ταλανίζουν αγράμματους, αφελείς και διαστρεβλωμένους ανυποψίαστους υποστηριχτές της διαχρονικής ανοησίας.

Είναι αλήθεια ότι οι ρίζες του υπαρξιακού προβληματισμού, η ουσία των μύθων με λίγα λόγια, έχουν ριχτεί από την πρωτόγονη εποχή, τότε που για πρώτη φορά ο άνθρωπος συνειδητοποίησε την ύπαρξή του ρωτώντας για πρώτη φορά: από πού ήρθαμε, ποιος μας εποπτεύει και πού πάμε όταν πεθάνουμε. Τρία αφελή ερωτήματα που κάποιοι χωρίς να ντρέπονται θέτουν ακόμα στον εαυτό τους ή μάλλον στους ειδήμονες και τους σοφούς, περιμένοντας με ανοιχτό το στόμα να πάρουν απάντηση. Μόνο που οι ειδήμονες δεν είναι επιστήμονες, αλλά ιδεαλιστές, παπάδες, ιεροκήρυκες και «Διδάσκαλοι της Αλήθειας» όπως αυτοχρίζονται οι ίδιοι. Οι υπόλοιποι πιστοί που ασπάζονται τις ιδέες τους, ακόμα και αν είναι επιστήμονες (ευτυχώς ελάχιστοι) ασπάζονται τις ιδέες αυτών όπου η πίστη τους δεν συνάγεται σαν συμπέρασμα της δικής τους επιστήμης, επειδή αυτή είναι άσχετη της πίστης τους. Θυμήθηκα μια εικόνα που έφτιαξα για τις ανάγκες των «φίλων» του f.b. που… έχουν μαλώσει με το διάβασμα. Η φράση που αποδίδω στον Πλάτωνα είναι από την «Πολιτεία» του. Σήμερα μετά από τρεις – τέσσερις αιώνες επιστημονικής αναζήτησης γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αντικείμενό της είναι κυρίως τα αισθητά, δηλαδή η ύλη, ώστε να αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά ότι η Πλατωνική λογική κατέστη πέρα ως πέρα λαθεμένη και αντιδραστική. Κυρίως όμως η θεολογία δεν θεωρείται επιστήμη, παρά τις δυστυχώς υπάρχουσες πανεπιστημιακές έδρες στα πανεπιστήμια που είναι άλλο ένα εκκλησιαστικό κατάλοιπο αφέλειας στην αρχή και εκβιασμού στη συνέχεια, που δεν μπορώ να φανταστώ πότε θα διορθώσουμε αυτή την υποκρισία!

Το αν οι θεολογούντες πρέπει να απέχουν ακόμα και από τις επιστημονικές συζητήσεις, όταν αυτές εμπλέκουν θεολογικά ζητήματα, είναι θέμα που είχε απασχολήσει το blog αυτό από το 2008. Όσοι δεν τρομάζετε από την ιδέα ότι το διάβασμα μπορεί να επιφέρει ρήξη του αμφιβληστροειδούς σας χιτώνα, διαβάστε και την ανάρτηση αυτή.

Όμως ας πάρουμε από την αρχή ποιοι είναι αυτοί οι ειδήμονες και οι σοφοί στους οποίους απευθυνόμαστε για τόσο σημαντικά ερωτήματα. Στην αρχή ο «ειδήμονας» ήταν ο «Αρχηγός» ο πιο δυνατός της ομάδας, της πρωτόγονης εκείνης ομάδας που θήρευε για να τραφούν όσοι ανήκαν σε αυτήν. Αναφέρομαι στην εποχή των τροφοσυλλεκτών. Όταν γέρασε αποτέλεσε τον «Γέροντα» με τις περισσότερες εμπειρίες στον οποίο κατέφευγαν όσοι ζητούσαν τέτοιες απαντήσεις. Μετά οι γέροντες ονομάστηκαν «Μάγοι» που μαζί με τις ανόητες «σοφές» απαντήσεις τους άρχισαν να επεξεργάζονται την κάθε ανοησία που τους ερχόταν στο μυαλό. Μαντζούνια, τελετές και επικλήσεις που υποτίθεται χωρίς αυτές μπορεί ακόμα και ο ίδιος ο θεός Ήλιος να μην ανατείλει την επόμενη ημέρα! Έτσι άρχισαν να δημιουργούνται και οι πρώτοι θεοί, αρχίζοντας από τον πιο επιβλητικό και καθημερινό τους σύντροφο, τον Ήλιο! Μαζί τους εμφανίστηκαν τα μαντεία και αργότερα τα ιερατεία, κάτι σαν αυτό που λέμε σύλλογος σήμερα, που σκοπό είχε να δίνει ιδέες και απαντήσεις που έβγαιναν από το απλοϊκό κεφάλι του Μάγου – Ιερέα. Τους μάγους διαδέχτηκαν οι «Σοφοί» που ενίσχυαν τους μάγους ιερείς με πιο εκλεπτυσμένη σοφία. Οι πιο μεγάλοι σοφοί αγάπησαν τον λόγο και στην Αρχαία Ελλάδα μετά τους μύθους που επινόησαν, άρχισαν να φιλοσοφούν και για πιο απτά θέματα, για την ίδια τη ζωή. Πήραν το όνομα «Φιλόσοφοι». Απεγνωσμένα ο Πλάτων αποπειράθηκε να γίνει ένας Ηγέτης - Φιλόσοφος, ώστε να ηγείται καλύτερα με τον φιλοσοφικό λόγο τη χώρα του. Επειδή στην δική του χώρα δεν φαινόταν αυτό να γίνει εφικτό, πήγε στην Ιταλία, Μεγάλη Ελλάδα τότε. Όταν συνάντησε τον Δίωνα τον Συρακούσιο έγινε φίλος του μέχρι ο τελευταίος να τον πάρει χαμπάρι και να τον πουλήσει σε κάτι πειρατές. Όμως, ξεφύγαμε από το θέμα μας. Οι θεοί λοιπόν πολλαπλασιάστηκαν, η ανοησία διανθίστηκε από ωραίο λόγο, ποιητικό και φιλοσοφικό. Πολλοί λάτρεις της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας στο σημείο αυτό πρέπει να αρχίζουν να βγάζουν σπυριά, όταν αντιλαμβάνονται ότι μαζί τους αναπτύσσεται και ένας διαφορετικός λόγος που δεν αφορά ιδέες και θεούς, αλλά πραγματεύεται την ίδια τη φύση. Ο λόγος αφορά την φιλοσοφία των φυσιοκρατών που αργότερα ονομάστηκαν Υλιστές φιλόσοφοι. Αυτοί οι τελευταίοι, δεν ρωτούσαν μάγους και «σοφούς» για να πάρουν απαντήσεις, αλλά όπως γράφω και στο τρίτο μου βιβλίο «Την εποχή εκείνη όπου ο λόγος περνούσε από το μύθο στη φιλοσοφία δεν είχε τόσο σημασία αν έβρισκε κανείς την αδιαμφισβήτητη αλήθεια όσο ότι, ο άνθρωπος, κατάφερε να βρει απαντήσεις ρωτώντας κατευθείαν τη φύση, παρατηρώντας και υπολογίζοντας με τη λογική και όχι απευθυνόμενος σε κάποιο μαντείο ή ιερατείο. Για πρώτη φορά ο άνθρωπος πατώντας γερά πάνω στη γη, τα μάτια του, η σκέψη του αλλά και ο νους του, μετρώντας και υπολογίζοντας, πετούσε στα άστρα! Έτσι άρχισε η φιλοσοφία και από τότε, ο άνθρωπος, δεν σταμάτησε να φιλοσοφεί». (από το οπισθόφιλο του βιβλίου Απόστολος Λυμπερίδης «Οι Φιλοσοφικές Σχολές της Αρχαίας Ελλάδας»).

Δεν χρειάζεται να συνεχίσω την ιστορική επισκόπηση, πλέον. Από δω και μετά η ιστορία είναι γνωστή. Όπως στην πρωτόγονη εποχή άρχισαν να επινοούνται θεοί από τη φύση, έτσι από εδώ και πέρα αρχίζουν να εμφανίζονται θρησκείες, να επινοούνται πάνθεα και θρησκείες και δίπλα τους να κάνει την εμφάνισή της η αμφισβήτηση και κάθε μορφή αίρεσης. Η αίρεση έγινε κανόνας, όμως η πλειοψηφία καθιέρωνε το δόγμα. Ήταν οι νικητές, την αλήθεια των οποίων ασπάστηκαν οι περισσότεροι. Οι νικητές στέφθηκαν, οι χαμένοι διώχθηκαν σαν αιρετικοί, μαζί με τους άθεους! Με την εμφάνιση των Αποκαλυπτικών θρησκειών άρχισαν και οι διαμάχες. Η πρώτη Αποκαλυπτική θρησκεία ήταν ο Ιουδαϊσμός, που οι επινοητές του έζησαν για πολλά χρόνια στην Αίγυπτο και επηρεάστηκαν από την τοπική ηλιοκεντρική θρησκεία του Ατόν. Μετά εμφανίστηκαν οι χριστιανοί και σύντομα και οι ισλαμιστές. Αυτοί οι τρεις έχοντας ένα κοινό βιβλίο, την Παλιά Διαθήκη των Ιουδαίων, έχουν πολλά κοινά δόγματα. Όταν τα δόγματα του καθενός διαφοροποιήθηκαν έφτασαν να πιαστούν στα χέρια. Εμφύλιος πόλεμος οι διαμάχες με τους αιρετικούς! Οι αιρέσεις στην Αρχαία Ελλάδα αποτελούσαν φιλοσοφικές σχολές. Στους χριστιανούς, χωρίς αίσθηση δημοκρατικού λόγου, αποτέλεσαν εχθροί και «άθεοι». Ένας πιστός νομίζει αθεΐα είναι να μην πιστεύει το δικό του δόγμα! Anyway!

Οι θρησκευτικοί πόλεμοι λοιπόν μπήκαν στην ημερήσια διάταξη των φονταμενταλιστών και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Στην αρχή αποτέλεσαν εμφύλιο διαμάχη, αφού μάχονταν μεταξύ τους. Ύστερα ήρθαν τα σχίσματα. Η μία θρησκεία έγιναν δυο και οι δυο τρεις, ακολουθώντας τα υπολείμματα αιρέσεων ταλανίζοντας το ποίμνιο και με χιλιάδες παραθρησκευτικές οργανώσεις που ξεφύτρωναν σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα πράγματα αγρίεψαν και φτάνοντας στον 21ο αιώνα, δεν λένε να εξομαλυνθούν!

Αν στην πρωτόγονη εποχή η θρησκεία αποτέλεσε ανθρώπινη ανάγκη προκειμένου να δώσει κάποιες υπαρξιακές απαντήσεις, σήμερα με την εμφάνιση της επιστήμης οι απαντήσεις δόθηκαν και με το παραπάνω. Η θρησκευτική πίστη, μετά τόσο προσηλυτισμό ντύθηκε πια τον μανδύα του αξιώματος που για τους περισσότερους πιστούς, δεν αναζητά ούτε την αλήθεια, ούτε τον επιστημονικό ορθολογισμό. Πολύ περισσότερο δεν είναι αντικείμενο δικής μας επιλογής αλλά των γονιών προς τα παιδιά τους και αυτά προς τα δικά τους και αυτό διαιωνίζεται. Η αμφισβήτηση, τόσο καθοριστικό χαρακτηριστικό που εκμεταλλεύεται η περιέργεια και απέδωσε καρπούς στην επιστημονική έρευνα, στην πίστη ατροφεί λόγω φόβου. Αντί της αμφισβήτησης και της έρευνας ο άνθρωπος αισθάνεται ασφαλής στην άγνοια και τις αυταπάτες του. Το επιχείρημα στις θρησκείες είναι πάντα ιδεαλιστικής φύσης γι αυτό και οι διαφορές με την επιστήμη τόσο τρανταχτές. Παρόλο τις πειστικές απαντήσεις που δίνει η επιστήμη, οι περισσότεροι πιστοί είναι εγκλωβισμένοι στην παράδοση και τον ιδεαλισμό τους, εγκλωβίζοντας παράλληλα και τα παιδιά τους σε έναν κόσμο άγνοιας και ιδεαλισμού. Τα κράτη θεσμοθέτησαν κανόνες για την διαιώνιση της άγνοιας μέσω της οποίας εκμεταλλεύονται το κενό γράμμα του νόμου, όταν δεν μπορούν να ελέγξουν τη συνείδηση του ατόμου. Αν και ολιγαρχικός, ο Κριτίας, το ζήτημα αυτό το είχε φιλοσοφήσει στην αρχαιότητα. Η παρανομία του νόμου αντισταθμίστηκε από τις τύψεις του πιστού που βασάνιζαν τη συνείδησή του κάθε φορά που παρανομούσε. Ο φόβος όμως είχε προτεραιότητα πριν την διάπραξη της παρανομίας. Όλα αυτά εξελίχθηκαν νομοτελειακά. Στην αρχή η πίστη επιβλήθηκε με την βία και καταναγκαστικά. Όμως σήμερα η βία και η βαρβαρότητα ντύνεται με διαφορετικό μανδύα.

Ο ρατσισμός με μανία πολέμησε την διαφορετικότητα και κράτη όπως η Ναζιστική Γερμανία με ιδιαίτερη βαρβαρότητα πολέμησε ό,τι δεν ήταν δικό της, ό,τι ήταν ξένο και διαφορετικό. Ρατσισμός, εθνικισμός και μίσος για τους άλλους, είναι το σήμα κατατεθέν κάθε ακροδεξιού αποβράσματος της κοινωνίας. Τα κράτη ασπάζονται μια θρησκεία, γιατί το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο βρίσκονται ενάντια σε όλους τους άλλους. Ο εθνικισμός έβαλε γερά θεμέλια με το ρατσισμό, το φασισμό και την απανθρωπιά! Η θρησκεία πάντα ήταν αρωγός αυτής της βαρβαρότητας. Σταθμοί στην ιστορία που θα μνημονεύονται εσαεί θα είναι τόσο η «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» όσο και τα ναζιστικά πογκρόμ με την ναζιστική καθοδήγηση που πέρασε και στη συνείδηση των μουσουλμάνων στις μέρες μας, όπως εκείνη της 7 Γενάρη του 2015 στη Γαλλία με την τρομοκρατική επίθεση στο περιοδικό Charlie Hebdo στην οποία έχασαν τη ζωή τους 12 αθώοι άνθρωποι, βυθίζοντας τη χώρα στον τρόμο και στο πένθος, όπως και εμάς αποσβολωμένους, από το μίσος κάποιων ανεγκέφαλων φανατισμένων (φονταμενταλιστών) που τόσο πολύ αγαπούν το θεό τους, ώστε να θεωρούν καθήκον να σκοτώσουν αλλόπιστους. Αυτή ο οξύμωρη λογική μόνο με την αθεΐα κατανοείται, διαφορετικά ποτέ δεν θα καταλάβουν γιατί η αθεΐα είναι αρετή και όλοι οι άνθρωποι είναι ίσιοι, όσων αφορούν τα δικαιώματα των ανθρώπων. Στους υπόλοιπους σηκώνει κύματα μίσους και αντεκδίκησης όπου ο φανατισμός τους δεν έχει τελειωμό, αφού ο καθένας, μη μπορώντας να αποδεχτεί την διαφορετικότητα της πίστης του άλλου, φανατίζεται σε σημείο ώστε να αντιστρατεύεται και τις ιδέες του! Αδυνατούν οι πιστοί να αποδεχτούν την διαφορετικότητα της πίστης και από την άλλη αδυνατούν να αμφισβητήσουν την ιδέα του θεού πού με τόσα πρόσωπα εκδηλώνεται μέσα τους.

Πού μπορεί να καταλήξει αυτό το μίσος του δογματισμού; Πώς μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι σε μια κοινή «ιδέα» και να πορευτούμε στο μέλλον ειρηνικά; Μόνο μια μπορεί να είναι η αλήθεια και ηθικά η επιστήμη και ο επιστημονικός υλισμός, δίνει μαθήματα, ακόμα και ηθικής στις θρησκείες, αφού δέχεται ότι η αλήθεια δεν μπορεί να είναι ποτέ Απόλυτη και δογματική, μα σχετική και ιστορικά καθορισμένη.

Φαντάζεστε η Επιστήμη να είχε δόγματα και αλήθειες που σε κάθε χώρα να ήταν διαφορετικές, όπως οι θρησκευτικές «Αλήθειες»; Οι φυσικοί νόμοι είναι αληθείς, όχι μόνο σε ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά σε ολόκληρο το Σύμπαν, που συνεχώς θα εξελίσσονται αναδεικνύοντας μια όλο και πιο σύνθετη και ολοκληρωμένη αλήθεια (σχετική και όχι Απόλυτη) στο χρόνο (ιστορικά καθορισμένη) που θα επιβεβαιώνεται από την εμπειρία της ζωής, το πείραμα, την επιβεβαίωση της προβλεψιμότητάς της και την πρακτική εφαρμογή που θα κάνει τη ζωή μας όλο και καλύτερη.

Μα η Επιστήμη έχει και ένα άλλο υπέρ που θα έπρεπε να το ζηλεύουν όλες οι θρησκείες: την διαψευσιμότητα και την αξιοπιστία των επιστημονικών νόμων που είναι προσιτή σε όλους, λευκούς, μαύρους, δεξιούς, αριστερούς, άθεους και πιστούς, φτάνει να μπορούν, χρησιμοποιώντας τους φυσικούς νόμους, να κάνουν επιτυχείς επιστημονικές προβλέψεις και να επινοούν τρόπους ώστε να καλυτερεύουν τη ζωή μας, χωρίς την αλαζονεία των θρησκειών και την επινόηση ανόητων κηρυγμάτων προκειμένου να στηρίξουν τα δόγματά τους. Στην επιστημονική κοινότητα δεν επιδέχεται κανείς να κάνει τον Μεγάλο Διδάσκαλο, τον Αλάθητο και τον έξυπνο, κόντρα στους επιβεβαιωμένους νόμους που επί σειρά ετών επιβεβαιώνονται με το πείραμα. Διαφορετικά οι επιστημονικές θεωρίες δεν θα είχαν αντίκρισμα στον πραγματικό μας κόσμο.

Στην προηγούμενη ανάρτηση ασχοληθήκαμε ακριβώς με αυτό, προκειμένου να γνωρίσουμε την πραγματικότητα: «Τι λέμε πραγματικότητα και από τι αποτελείται;» οτιδήποτε άλλο δεν είναι ον, πράγμα δηλαδή, που έχει λόγο ύπαρξης. Ας μάθουμε επιτέλους να μιλούμε την ίδια γλώσσα ώστε να συνεννοηθούμε τουλάχιστον για τον κόσμο αυτό που μας φιλοξενεί. Και το κυριότερο να πάψουμε να αποδεχόμαστε αυτά που μας λένε αγράμματοι καλόγεροι, ιερείς και καθοδηγητές της πίστης, όπως ακριβώς παλαιότερα κρέμονταν οι ιθαγενείς από το στόμα του «Μάγου» και του «Σοφού». Κανένας θεός δεν βρίσκεται εκτός πραγματικότητας, όπως θα όφειλε, οπότε θα ήταν αδιανόητος! Για σκεφτείτε το αυτό, που ο πεπερασμένος νους του ανθρώπου τολμάει να κατανοήσει τον Δημιουργό του! Τι έπαρση και ναρκισσισμός… Μα φυσικά τολμάει να «γνωρίζει» και τις ιδιότητες του Θεού, ακριβώς επειδή ο άνθρωπος τον δημιούργησε καθ’ ομοίωσή Του!


 

4 σχόλια:

Elis είπε...

Καλημερα, ειναι απολυτα δικαιολογημενη η αθεια που υπαρχει σημερα σε ολοκληρο το ανθρωπινο γενος. Εννοω φυσικα τους πραγματικους αθεους, αυτους που με λογικα επιχειρηματα υποστηριζουν την θεωρια τους. Εξαιρω ολες τις θρησκειες,και τους οπαδους τους( δηλ το συνολο σχεδον του πλανητη ) που δεν εχουν καμια σχεση με την λογικη, ποσο μαλλον με ερωτηματα φιλοσοφικα υπαρξιακα επιστημονικα. Ας εστιασουμε λοιπον στην αποψη σου. (οφειλω πριν απο αυτο να αναφερω την απολυτη ταυτιση μου με την Πυθαγορια-Πλατωνικη φιλοσοφια) την λεξη "απολυτη" δεν ξερω γιατι την εβαλα..δειχνει μαλλον δογματισμο..?
Για να δουμε λοιπον, λες "Ο κόσμος μας δεν δημιουργήθηκε από κανέναν και γι αυτό η φύση δεν είναι δίκαιη, αλλά ούτε και άδικη. Ούτε καλοσυνάτη, ούτε βάναυση! Απλά, η φύση, δεν έχει συναισθήματα, επειδή δεν σκέφτεται και κυρίως δεν καθοδηγείται από κανέναν. Γι αυτό και δεν υπάρχει σκοπιμότητα, ακριβώς επειδή η «σκοπιμότητα» είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα νοημοσύνης και η φύση δεν διαθέτει έναν οργανωμένο εγκέφαλο για να έχει νοημοσύνη. Η φύση δημιουργεί νοημοσύνη στα όντα που αναπτύσσει με την φυσική μέθοδο του «ράβε και ξήλωνε» και γι αυτό απαιτεί άπλετα μεγάλο χρόνο μέχρι ένα όργανο να καταστεί λειτουργικό και ωφέλιμο στο ον που θα τον αναπτύξει. Τότε ο εγκέφαλος μπορεί να πάρει αποφάσεις και να αναπτύξει σκοπιμότητα, αν και ακόμα κι αυτή από πολλούς αμφισβητείται".
Ας παρουμε μια μια προταση, "Ο κόσμος μας δεν δημιουργήθηκε από κανέναν και γι αυτό η φύση δεν είναι δίκαιη, αλλά ούτε και άδικη"
Πολλη ωραια. Δικαιο. τι ειναι αυτη η εννοια? δεν πρεπει αφου λογιζωμαστε για εξυπνα οντα, πρωτα να καθοριζουμε τι ειναι οι εννοιες που δεν εχουν υλικη υποσταση, οπως δικαιο- αδικο, σωστο -λαθος αληθεια -ψεμα ,κτλ , και μετα να προχωραμε σε λογικα συμπερασματα? Πχ οταν μιλαμε για αριθμους, μηχανικα συνολα, δηλ υλικα στοιχεια της ανθρωπινης δραστηριοτητας, ολοι συμφωνουμε γιατι πραγμα μιλαμε. Εδικα οταν προκειται γαι μαθηματικα, 1+1=2. για ολο το ανθρωπινο ειδος , ειτε εισαι ελληνας, ειτε κινεζος, η πραξη και το αποτελεσμα, ειναι το ιδιο. Για εννοιες ομως "αφηρημενες" οπως το δικαιο, δεν εχεις παρατηρησει οτι για τον καθε ανθρωπο ξεχωριστα, σημαινει και διαφορετικο πραγμα? Αρα δεν πρεπει να καθοριζουμε πρωτα εναν ορισμο για καθε τι που ψαχνουμε να βρουμε την αληθεια, και μετα να προχωρουμε σε συμπερασματα,για να εχουν αυτα οσο γινεται μια λογικη αλληλουχια, οπως ας πουμε στα μαθηματικα, η στην μουσικη,ειδικα στην μουσικη, 1-3-5, διαστηματα, αναλογιες που καθοριζωνται με τις συνχορδιες, που απο αυτες προκυπτουν οι συμφωνιες η οι ασυμφωνιες?(κακοφωνιες..)
Οποιος και να ακουσει την 5η του Βeethoven, θα του προκαλεσει την ιδια περιπου αισθηση, το δικαιο ομως, ο καθενας εχει εντελως διαφορετικη γνωμη και αισθηση, για το τι ειναι.
Παρακατω λες "Γι αυτό και δεν υπάρχει σκοπιμότητα, ακριβώς επειδή η «σκοπιμότητα» είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα νοημοσύνης και η φύση δεν διαθέτει έναν οργανωμένο εγκέφαλο για να έχει νοημοσύνη. Η φύση δημιουργεί νοημοσύνη στα όντα που αναπτύσσει με την φυσική μέθοδο του «ράβε και ξήλωνε» και γι αυτό απαιτεί άπλετα μεγάλο χρόνο μέχρι ένα όργανο να καταστεί λειτουργικό και ωφέλιμο στο ον που θα τον αναπτύξει"
Δηλ. αυτα που δημιουργει η φυση, ( που δεν εχει "έναν οργανωμένο εγκέφαλο για να έχει νοημοσύνη") δημιουργει οντα που εχουν οργανωμενο εγκεφαλο με νοημοσυνη.
Δηλ αυτο που δεν εχει καποια δυνατοτητα, (νοημοσυνη) τα εργα της ομως εχουν, (νοημοσυνη) αν μου εξηγησει καποιος πως γινεται αυτο,ευχαριστως θα τον ακουσω.
με δυο λογια λοιπον, δεν θα πρεπει πρωτα να προσεχουμε αν αυτα που λεμε εχουν λογικη,και μετα να διατυπωνουμε την αποψη μας?

Άθεος είπε...

Κατ’ αρχάς ευχαριστώ για το μακροσκελές σου σχόλιο. Βρίσκεσαι ακριβώς στο θέμα, όπως οι θεολόγοι που καταπιάνονται να ασχοληθούν με επιστημονικά θέματα χωρίς να έχουν την ανάλογη αντίληψη. Μόλις στην προηγούμενη ανάρτηση για το τι λέμε πραγματικότητα «Τι λέμε πραγματικότητα και από τι αποτελείται;» έγραφα τι πρέπει να λέμε πραγματικό, τι είναι πρωτεύον και τι δευτερεύον. Ό,τι εξάγεται από το μυαλό, όπως οι έννοιες, θεωρούνται πνευματικές διαδικασίες και όχι οντότητες. Πράγμα υπαρκτό είναι αυτό που αποτελείται από ύλη, γιατί οτιδήποτε βρίσκεται στο Σύμπαν είναι πραγματικό. Οι έννοιες είναι πολύ δευτερεύουσες και δεν είναι οντότητες. Οτιδήποτε άλλο δεν είναι ον, πράγμα δηλαδή, που έχει λόγο ύπαρξης. Αυτό λέει η ανάρτηση προκειμένου να διαχωρίσουμε το ον από την ιδέα που ο κάθε πιστός πιστεύει σαν οντότητα! Φυσικά λοιπόν οι έννοιες δεν έχουν υλική υπόσταση, αλλά αποτελούν μια εγκεφαλική διεργασία που εμφανίζεται όχι σαν ιδέα αποτέλεσμα νοητικής δραστηριότητας, που στο Σύμπαν εμφανίστηκε δισεκατομμύρια χρόνια μετά την «δημιουργία» του. Φυσικά το δικαιο- αδικο, σωστο -λαθος αληθεια -ψεμα ,κτλ χωρίς τον εγκέφαλο δεν υφίστανται, άρα ούτε ο θεός, που φέρεται σαν πνεύμα, χωρίς να αποτελείται από τα στοιχειώδη άτομα. Τότε μόνο προχωράμε σε λογικά συμπεράσματα. Διαφορετικά υπάρχει αντίφαση σχετικά με το «Βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας». Το άρθρο αυτό φίλε μου, έχει υλιστικό προσανατολισμό και όχι ιδεαλιστικό, σαν τις απόψεις του Πλάτωνα που θεωρούσε τις ιδέες πραγματικές! Να γιατί ο θεός πρέπει να απορριφθεί στα πρώτα δισεκατομμύρια ζωής του Σύμπαντος και να υιοθετηθεί σαν ιδέα που εμφανίζεται στο κεφάλι του ανθρώπου μετά από άλλα τρεισήμισι δισεκατομμύρια χρόνια. Γι αυτό πρέπει να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στη νοηματική σαφήνεια των λέξεων πριν εκφράσουμε τη γνώμη μας! Η γλώσσα δεν έχει μαγικές ιδιότητες, ούτε μαγικό προσανατολισμό. Η γλώσσα είναι μια «σύμβαση» που οι συνομιλητές πρέπει απόλυτα να συμφωνούν με αυτήν, ώστε με τις λέξεις που χρησιμοποιούν και με τα νοήματα που πρέπει να μεταδώσουν να δίνουμε στον συνομιλητή μας την γνώμη που σχηματίσαμε στο κεφάλι μας, όπως τόνιζε και ο Επίκουρος. Εν ολίγοις δηλαδή, πρέπει να δίνουμε μεγαλύτερο βάρος στη νοηματική σαφήνεια των λέξεων. Ρίξε μια ματιά σε μια προηγούμενη ανάρτηση γιατί πρέπει σαν ιδεαλιστής να αγνοείς παντελώς https://epic-atheist.blogspot.com/2019/09/blog-post.html
Πάμε και στο άλλο ερώτημα που το θεωρώ πολύ αφελές. Αν η φύση δεν δημιουργούσε ζωή και νοημοσύνη σε κάποια «δημιουργήματά της» μου λες πώς θα εμφανιζόταν η συνείδηση και η κάθε πνευματική δραστηριότητα; Το πνεύμα, οι ιδέες, η αγάπη, το δίκαιο κτλ εμφανίζονται όπως είπα πιο πάνω μετά από δισεκατομμύρια χρόνια γιατί είναι παράγωγα της ύλης και της εξέλιξής της στο χρόνο. Καμιά παρέμβαση από «έξω» δεν μπορεί να συμβεί, γιατί το «έξω» είναι άστοχο και ανόητο. Χωρίς την κατανόηση της θεωρίας της εξέλιξης, δεν πρέπει να καταπιάνεται κανείς με τέτοια ζητήματα. Να γιατί θα πρεπει πρωτα να προσέχουμε αυτά που λέμε, ώστε να έχουν λογική και μετά να διατυπώνουμε τις απόψεις μας?

Elis είπε...

Φιλε μου, τι ανοητος που ειμαι, ποσο εχεις δικιο, ποσο επιπολαιος ειμαι που δεν διαβασα την αναρτηση σου περι του τι λεμε πραγματικοτητα και απο τι αποτελειται. Φαινεται,σαν ανοητος που ειμαι, πιστευω οτι ο καθε ανθρωπος εχει δικιατου αποψη για το τι ειναι πραγματικο η οχι, ενω θα επρεπε να παιρνω σαν δεδομενο, και μαλιστα, αδιαπραγματευτο,την αποψη του συνομιλητη μου. Με βαση αυτη την λογικη λοιπον, ας προχωρησουμε. Καθε φορα λοιπον που θα σε ρωταω κατι, η απαντηση σου θα ειναι οχι στην ερωτηση που θα κανω, αλλα στα δεδομενα, που για εσενα και την θεωρια σου ειναι η μονη αληθεια.Οπως αναφερεις και στην δευτερη απαντηση σου, «Χωρίς την κατανόηση της θεωρίας της εξέλιξης, δεν πρέπει να καταπιάνεται κανείς με τέτοια ζητήματα»
Κοιτα να δεις! Και εγω τοσα χρονια που διαβαζα και θεωρουσα οτι τιποτα δεν πρεπει να δεχομαι ως δεδομενο ,ακομα και τον ιδιο τον Πλατωνα ,τον Σωκρατη , αλλωστε ο ιδιος αυτο ακριβως ελεγε, « η γνωση ειναι αναμνηση» που σημαινει : κανεις δεν μπορει να σου διδαξει τιποτε, παρα μονο ο καθενας ξεχωριστα, ειναι ικανος απο μονος του, η με μια μικρη βοηθεια, να προσεγγιση καπως την αληθεια, ετσι λοιπον, με βαση αυτο που λες , «Χωρίς την κατανόηση της θεωρίας της εξέλιξης, δεν πρέπει να καταπιάνεται κανείς με τέτοια ζητήματα», θα πρεπει και εγω να δεχθω την θεωρια της εξελιξης. Ωραια! Δηλ με αυτην την θεωρια εξηγεις τα παντα, το συμπαν, τον ανθρωπο την υλη, εχεις με δυο λογια καταλυξη σε ενα συμπερασμα που να εξηγη, οσο γινεται, τον Κοσμο.
Μια εντελως διαφορετικη αντιληψη εχουν ορισμενοι (λιγοι) ελληνες, ως προς του τι ειναι Αληθεια,η Συμπαν,η αν υπαρχει Θεος, η οχι, παντως αυτη η αντιληψη δεν εχει καμια σχεση με θρησκειες, αυτο ειναι δυσκολο να στο εξηγησω, γιατι οι ιδιες αυτες οι θρησκειες η δικια μας, η οποιαδηποτε αλλη, εχουν κανει τοση ζημια στο μυαλο των ανθρωπων, που δικαιολογημενα οι περισσοτεροι, απεχθανωνται την ιδεα και μονο της υπαρξης κατι ανωτερου απο τους ιδιους. Αλλωστε εχουμε ηδη τοποθετηση τον εαυτο μας στην θεση ενος
.. ανωτερου ΅θεου ΅. Γιαυτο και οποιαδηποτε αναφορα η συζητηση, για ιδεες, ψυχη, Νου, Θεοτητες, προκαλει τετοια δυσφορια, που ειναι αδυνατη οποιδηποτε συζητηση περι Θεου. προσωπικα την κατανοω. Αυτο που δεν κατανοω ειναι πως ενας ανθρωπος που λεει πως ακολουθει την επιστημη, ταυτοχρονα θεωρει την δικια του θεση ως την μονη αληθεια. Θα μου πεις, ολοι αυτο δεν κανουμε? Ακριβως σε αυτο το σημειο ηθελα να πω κατι..
Υπαρχει μια επιστημη, που δεν ακολουθη αυτη την λογικη. Δεν εχει δεδομενα, δογματα, απλα με τον διαλογο, προσπαθει μεσα απο την γνωση και τον νου να προσεγγιση αυτο που λες και εσυ, την Πραγματικοτητα, και που βρισκεται αυτη.. ωστε να μπορουμε εμεις να ξερουμε τι ειναι αληθεια και τι οχι..
Οι διαλογοι του Πλατων μας δινουν μια ιδεα ως προς αυτα, δεν χανουμε τιποτε αν τους ριξουμε μια ματια..αλλωστε ολα που υπαρχουν εκει προκυπτουν μεσα απο τον διαλογο την διαλεκτικη (μια λεξη που σημερα αρεσει..) και οχι μεσα απο δεδομενα θεσφατα δογματα.
Μου γραφεις παρακατω « Το άρθρο αυτό φίλε μου, έχει υλιστικό προσανατολισμό και όχι ιδεαλιστικό, σαν τις απόψεις του Πλάτωνα που θεωρούσε τις ιδέες πραγματικές!
Οκ! Το καταλαβα, αλλα τι εννοεις με την λεξη προσανατολισμο, δηλ δεν μπορει ο υλισμος να γυριση και να κοιταξει τον ιδεαλισμο? Η και το αντιθετο? Τι, εχουν παθει αγκυλωση, και δεν μπορουν να κοιταξουν ο ενας τον αλλον? Μηπως αυτοι οι δυο ειναι αδελφια, που μαζι με αλλους συγγενεις συμπληρωνουν ενα συνολο, που ονομαζεται κοσμος? Αλλα μαλλον οχι, εμεις σημερα εχουμε μαθει να διαχωριζουμε τα παντα, να βλεπουμε την αντιθεση στα παντα, την ασυμφωνια, τον πολεμο του ενος ειδους με το αλλο. Ετσι μεγαλωσαμε. Ετσι μαθαμε στο σχολειο, στο πανεπιστημιο. Να διαχωριζουμε τα παντα , τις επιστημες τις θεωριες. Πουθενα δεν βλεπουμε την ενοτητα στα παντα. Αυτο που μαθαιναν οι πυθαγοριοι. Την ενοτητα ολων των επιστημων , με ανωτερη τα μαθηματικα και την γεωμετρια. Και ανωτερη ολων αυτων, την διαλεκτικη. Αυτην που στην Πολιτεια ο Σωκρατης αναλυει..



Άθεος είπε...

Στο νέο σου σχόλιο Elis έχω την εντύπωση ότι ειρωνεύεσαι. Με την θεωρία της εξέλιξης κανένας δεν ισχυρίζεται ότι εξηγεί τα πάντα, παρά μόνο όσα η θεωρία καταπιάνεται. Κυρίως ο Πλάτωνας και ο Πυθαγόρας δεν έχουν καμιά σχέση με όλα αυτά, γιατί τόσες εμμονές με αυτούς και ιδιαίτερα όσον αφορά τη γνώση όταν ο πρώτος έλεγε « η γνώση είναι ανάμνηση». Το τι σημαίνει αυτό, το ξέρουν όλο και κυρίως γνωρίζουμε πόσο λάθος είναι. Δες την επόμενη ανάρτηση για το πείραμα. Τότε δεν θα έπρεπε ούτε να πειραματιζόμαστε και το μοναδικό πείραμα που να κάνουμε είναι να διαλογιζόμαστε κάνοντας αναδρομή με το νου, να θυμηθούμε ότι καταχωνιασμένα βρίσκονται σαν ανάμνηση μέσα μας, όπως ισχυριζόταν ο δάσκαλός σου!

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5