Σεξουαλική απελευθέρωση, σεξισμός, ταμπού και στερεότυπα

Ίσως να εκπλήσσει η σημερινή ανάρτηση, σε ένα blog που διαχειρίζεται θέματα φιλοσοφίας, επιστήμης και θρησκειολογίας, έτσι δεν είναι... Γρήγορα όμως θα γίνω σαφής εξηγώντας τον λόγο που αναγκάστηκα να ασχοληθώ με ένα τέτοιο θέμα. Μόλις πριν από τρεις αναρτήσεις είχα αναφερθεί στην επικέντρωση της προσοχής μας στη νοηματική σαφήνεια των λέξεων, ώστε να αποφεύγονται οι ασάφειες και να αποδίδεται ακέραιο το νόημα της μεταδιδόμενης φράσης. Κάτω από μια τέτοια οπτική η αποσαφήνιση της λέξης σεξισμός αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν μπορεί να αποτρέψει παρεξηγήσεις που δημιουργούνται από συγκεκριμένη φρασεολογία, μεταδιδόμενες εικόνες και ακτιβιστική προσέγγιση, όλα σχετικά με τον τρόπο διάδοσης και μετάδοσης της πληροφορίας, μέσα από τα blogs και τις σελίδες που διαθέτω. Σε ένα blog που σκοπό έχει να μεταδώσει ποικιλία φιλοσοφικών, επιστημονικών και γενικά ιστορικών και κοινωνικών πληροφοριών που ενδιαφέρουν τον υποψιασμένο αναγνώστη καλό είναι όχι μόνο να διατηρούνται οι αποστάσεις που αφορούν την ηθική και τον καθωσπρεπισμό στην συνδιαλλαγή μας, αλλά να καταδειχτούν και οι τρόποι που ελεύθερα επιτρέπουν την μετάδοση της πληροφορίας χωρίς δισταγμούς, ταμπού και στερεότυπα. Περί σεξουαλικής απελευθέρωσης λοιπόν το θέμα μας σήμερα με έμφαση στον σεξισμό και πώς να αποφεύγουμε τις κόκκινες γραμμές.

Πού σταματάει όμως η σεξουαλική ελευθερία και πού αρχίζει ο σεξισμός; Πού βρίσκονται τα όρια; Σε γεωμετρικούς χώρους μπορούμε να βάζουμε ακριβή όρια, σε υποκειμενικές αντιλήψεις όμως όχι, επειδή οι αντιλήψεις διαμορφώνονται συλλογικά και με το χρόνο, οπότε τα όρια θα επικαλύπτονται από διαφοροποιήσεις που επέρχονται εκτός του χρόνου και του χώρου, κυρίως από τις εμπειρίες του κάθε ατόμου και του πνευματικού του επιπέδου. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η ηθική, οι νόμοι, οι αντιλήψεις μας, οι συνήθειες και αυτό που λέμε γενικά «στερεότυπο» εκφράζει μια υποκειμενική άποψη και τα όρια τότε γίνονται ασαφή και συγκεχυμένα μέχρι να καθιερωθεί μια συνήθεια και γίνει τρόπος ζωής, εμπειρία, κανόνας ή νόμος, ώστε να μπουν οι κόκκινες γραμμές. Ριζοσπαστικό και ρηξικέλευθο το blog, κάνοντας ακτιβισμό βρίσκεται πάντα κοντά σε τέτοια όρια. Τα φτάνει, φρενάρει ή τα ξεπερνά, ας το εξετάσουμε διαλεκτικά. Δεν είναι τυχαίο που η επαναφορά του νόμου περί ύβρεων των θείων, πριν λίγους μήνες, προκάλεσε σάλο καταλήγοντας στην κατάργηση της εφαρμογής του νόμου. Αυτό που κάποτε φαίνεται αληθές, σοφό, καλό, ηθικό, τίμιο και σωστό, σιγά σιγά ο χρόνος το αμβλύνει ώστε να αποκτά διαφορετική ποιότητα που διαφοροποιεί τις αντιλήψεις μας. Η αλήθεια είναι σχετική και ιστορικά καθορισμένη, αυτό το έχουμε πει πολλές φορές για τη γνώση, τώρα ήρθε η ώρα να το πούμε και για την ηθική.

Όμως ας μπούμε στο θέμα. Αφορμή για μια τέτοια ανάρτηση ήταν τρεις εικόνες που δημοσίευσα, αφουγκράζοντας ταυτόχρονα και την αντίδραση των διαδικτυακών μου φίλων. Επειδή πολλά θα πούμε στην ανάρτηση αυτή, ας αρχίσουμε από τις επίμαχες εικόνες που δημοσιεύτηκαν σε σελίδες μαζικής δικτύωσης και συγκεκριμένα στην σελίδα «Άθεος» του fb και το εικονογραφημένο μου blog «Η Αθεΐα είναι Αρετή».  Η πρώτη εικόνα, που την βλέπετε αριστερά σας, αφορούσε την αρχή της απροσδιοριστίας του Heisenberg, ενός κορυφαίου φυσικού από τις αρχές του 20^ου αιώνα και τιμημένου με νόμπελ φυσικής το 1932 για την συμβολή του στη θεμελίωση της Κβαντομηχανικής. Η σπουδαιότερη ανακάλυψή του ήταν η απροσδιοριστία ή αβεβαιότητα που φέρει το όνομά του και λέει ότι είναι αδύνατον να γνωρίζουμε με μεγάλη ακρίβεια ταυτόχρονα την ορμή και την θέση ενός σωματιδίου, όπως για παράδειγμα του ηλεκτρονίου, ακριβώς επειδή όσο μεγαλύτερη ακρίβεια έχουμε στην ορμή (p) τόσο αβέβαιη και απροσδιόριστη γίνεται η θέση (x), και αντιστρόφως, σύμφωνα με την αρχή όπου, το γινόμενο των δυο μεγεθών αβεβαιότητας, ορμής και θέσης, πρέπει να είναι ίσο ή μεγαλύτερο από την σταθερά του plank δηλαδή: Δx*Δp ≥ h/2π. Τώρα γιατί επέλεξα να μεταδώσω την αρχή με αυτό τον αριστοφανικό τρόπο θα σας τον εξηγήσω πιο κάτω. «Τα πράγματα με την φύση» είχε πει κάποτε ο Niels Bohr, θεμελιωτής της Σχολής της Κοπεγχάγης, «είναι τόσο σοβαρά, που μόνο να αστειευτούμε μπορούμε με αυτά». Επειδή θεώρησα ότι από τους φίλους μου πολλοί ίσως να μην έχουν ασχοληθεί με την κβαντομηχανική και γι αυτό ίσως να δυσανασχετήθηκαν, ανάρτησα την ίδια εικόνα και σε μια σελίδα μελετητών της κβαντομηχανικής, παραμονές Χριστουγέννων σαν μια νότα χαράς μέσα στις γιορτές. Εκεί βέβαια πολλοί ενθουσιάστηκαν με την σύλληψη της εικόνας, όμως από τρεις «τα άκουσα»! Ο ένας εστιάστηκε σε ένα ορθογραφικό λάθος που έκανα στο όνομα του Heisenberg (το έγραψα με δυο s), ο άλλος δυσανασχετήθηκε επειδή η σφραγίδα της εικόνας έγραφε «Η Αθεΐα είναι Αρετή» και ο άλλος με κατηγόρησε ότι αν ήμουν gentleman δεν θα την αναρτούσα… επειδή στη σελίδα υπάρχουν και… γυναίκες! Δυσαρεστήθηκα και με τους τρεις, όμως ο τρίτος που έκανε την διάκριση «υπάρχουν και γυναίκες» πάτησε σε κόκκινη γραμμή. Μάλλον αν αυτός ήταν gentleman δεν θα είχε κάνει αυτή την διάκριση, λες και οι άντρες έχουν περισσότερα δικαιώματα ελεύθερης επικοινωνίας από τις γυναίκες. Θα τα πούμε όμως πιο κάτω. Για την ώρα θαυμάστε την ευρηματικότητα και το χιούμορ της εικόνας πριν πυροβολήστε τον πιανίστα!

Η δεύτερη εικόνα, όπως την βλέπετε δεξιά αναρτήθηκε στο blog «Η Αθεΐα είναι Αρετή» και κοινοποιήθηκε στην αντίστοιχη σελίδα του fb με τίτλο «Spanking for the sinners (πυγοραπίσματα για τις αμαρτωλές). Και εδώ το χιούμορ επισκιάζει την σοβαρότητα της ανάρτησης ενώ παράλληλα πληροφορεί τον αναγνώστη από πού προήλθε το spanking, ένας τρόπος που σήμερα τον χρησιμοποιούν πολλά ζευγάρια για να ανεβάσουν την ερωτική τους διάθεση. Η πληροφορία είναι ότι τα μοναστήρια δεν ήταν μόνο χώροι πίστης και λατρείας, αλλά και εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση όμως απαιτεί και πειθαρχία και ως εκ τούτου και σωφρονισμό, όπως και στις άλλες δυο αποκαλυπτικές θρησκείες. Οι τιμωρίες εκπλήρωναν όχι μόνο τους σκοπούς του σωφρονισμού, εκπλήρωναν παράλληλα και τις ερωτικές διαθέσεις και επιδιώξεις των κυρίαρχων (ιερέων, ηγουμένων και ηγουμενισσών) επάνω στους υποτακτικούς πιστούς, κυρίως μοναχές, που εναγωνίως ήθελαν να εξιλεωθούν από τα αμαρτήματά τους! Σοκαριστικό; Κρίμα που το σοκ της εικόνας προήλθε από ένα ερωτικό παιχνίδι για το ανέβασμα της λίμπιντο και όχι από την χριστιανική συνήθεια να τιμωρούμε με κτυπήματα στον πισινό, για λόγους σωφρονισμού και εξυγίανσης της κολασμένης ψυχής! Ακόμα και οι γονείς έτσι τιμωρούσαν και ίσως να τιμωρούν ακόμα τα παιδιά τους, ακριβώς επειδή οι γλουτοί βολεύουν ώστε να αποφεύγονται ατυχήματα και τα κατάγματα των οστών. Στο ερωτικό παιχνίδι, στοχεύοντας μόνο στην ερωτική διέγερση, αποφεύγεται κάθε ανεπιθύμητος χειρισμός.

Η τρίτη εικόνα, όπως την βλέπετε αριστερά, αφορά ακριβώς την μεταφορά του εξυγιασμένου χριστιανικού σωφρονισμού στην εποχή μας, όπου το πυγοράπισμα μετατρέπεται σε ερωτικό παιχνίδι για να εκτοξεύσει την λίμπιντο προκαταρτικά της ερωτικής πράξης. Πριν χαμογελάστε ειρωνικά δοκιμάστε το, ίσως σπάσει τα ταμπού και σας απελευθερώσει από αδικαιολόγητες αναστολές.

Κατάλοιπο της παιδικής ηλικίας… ή παρωδία της χριστιανικής συνήθειας… Χωρίς μίσος και καταναγκασμούς, με συναίνεση και των δυο συντρόφων, πραγματικά εκτοξεύει την λίμπιντο, θες από τον ήχο του χαστουκιού, από το επιφώνημα του παρτενέρ, από το μούδιασμα στους γλουτούς ή από εγκεφαλική διέγερση και έκκριση ορμονών, όπου μαζί με το μυαλό το παιχνίδι πραγματικά «αποδίδει» όπως μας πληροφορεί και ένα ελληνικό περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας, διαβάστε το!

Όμως αποσυνδέστε το από τον μισητό σωφρονισμό που κάποτε ήταν καταναγκαστικός και γινόταν από μίσος και εκδίκηση, σαν θρησκευτικός κανόνας χειραγώγησης.

Αα… όλα κι όλα, δεν είναι μόνο οι χριστιανοί αυτοί που επιδίδονται σε τέτοιου είδους σωφρονισμού. Οι ισλαμιστές το προσάρμοσαν στο δικό τους δίκαιο, στην saria, όπου καθημερινά αποδίδουν στις γυναίκες την θεία δικαιοσύνη, όχι με την παλάμη, αυτήν θα την χρησιμοποιήσουν αργότερα, αλλά με τον βούρδουλα ώστε το θύμα να πονά και πολλές φορές να ουρλιάζει ματώνοντας! Να, άλλη μια υποκρισία: η παλάμη κολάζει, ενώ ο βούρδουλας εξαγνίζει! Θρησκευτικές αντιλήψεις, ακατανόητες για μας που απελευθερωθήκαμε από αυτές τις ανοησίες για να μην πω παράλογες και απίθανες ηλιθιότητες. Το να παρωδήσεις μια θρησκευτική χειραγώγηση που κάποια τέρατα της ιεροσύνης χρησιμοποίησαν για να αποδώσουν την τιμωρία και τον εξαγνισμό του αμαρτήματος, έχω την εντύπωση είναι ό,τι καλύτερο ώστε να το μετατρέψεις σε ερωτικό παιχνίδι που δίνει χαρά στη ζωή ανάμεσα στους συναινούντες συντρόφους! Ξύλο εσείς; Χάδι εμείς! Οδυρμό εσείς; Γέλιο εμείς! Καταδίκη εσείς; Παρωδία εμείς! Έτσι αμυνόμαστε.  

Τώρα ήρθαμε στο «δια ταύτα»! Μια συχνότατη διαδικτυακή μου φίλη «χάθηκε» στον κόσμο των στερεότυπων και της ηθικής ταπεινοφροσύνης, κατακρίνοντάς με μάλλον συντηρητικά και κομπλεξικά, μια άλλη που ρώτησα γιατί ξαφνικά απείχε από την παρουσία της στην εικόνα μου είπε με αφέλεια ότι …δεν θα της άρεσε ξαφνικά ένας ξένος να της δώσει μια στα πισινά(!) – λες και αυτό υποστήριξα εγώ - και μια άλλη σχολίασε φανερά εκνευρισμένη «απίθανος συνδυασμός: σεξισμός και αθεΐα»! Για να λέω την αλήθεια, αυτό το τελευταίο σχόλιο με πείραξε. Τα δυο σχετικά blogs που διαθέτω έχουν το όνομα «Η Αθεΐα είναι Αρετή»! Αντιλαμβάνεστε, ήταν σαν να με πάτησε στον κάλο!

Τώρα ας περάσουμε στο θέμα της αποσαφήνισης που λέγαμε πιο πάνω. Τι είναι σεξισμός και μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι κόκκινες γραμμές στην σεξουαλική μας απελευθέρωση; Να, λοιπόν, πώς εμφανίστηκε η αφορμή να κάνω αυτή την ανάρτηση και επινοήθηκε κατάλληλα ο τίτλος της ανάρτησης!

Ας ανοίξουμε ένα λεξικό. Τι είναι σεξισμός και τι ο σεξιστής;

Σεξισμός: οι διακρίσεις και οι προκαταλήψεις που βασίζονται στο φύλο, ιδιαίτερα όταν άντρες υποτιμούν και υποβιβάζουν την γυναίκα, σε γενικές γραμμές είναι αυτό που συνήθως ονομάζουμε στερεότυπο.

Σεξιστής: αυτός που κάνει διακρίσεις με βάση το φύλο θεωρώντας το δικό του ανώτερο. Προφανώς εδώ απευθυνόμαστε περισσότερο στους άνδρες, αν και το αντίστροφο δεν είναι απίθανο για κάποιες γυναίκες που υπερβάλουν με τον φεμινισμό. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ισότητα και φεμινισμός δεν σημαίνει να αντιστραφούν οι όροι!

Τώρα όμως ο πιο πάνω ορισμός βάζει στο παιχνίδι την ισότητα των δυο φύλων και το φεμινιστικό κίνημα. Ας αποσαφηνίσουμε και αυτές τις έννοιες.

Η ισότητα των δύο φύλων και η χειραφέτηση των γυναικών απαιτεί την ίδια αντιμετώπιση ανδρών και γυναικών αφού παρόλο τους θεσμοθετημένους νόμους, οι γυναίκες, είναι αλήθεια, συνεχίζουν να υφίστανται διακρίσεις που τορπιλίζουν τις σχέσεις μας στην κοινωνία. Η ισότητα των φύλων δεν είναι απλά ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα αλλά αποτελεί απαραίτητο θεμέλιο του πολιτισμένου κόσμου μας που το διεκδικήσαμε με αγώνες.

Το φεμινιστικό κίνημα είναι αυτό που αγωνίζεται για να εξαλείψει τις διάφορες μορφές βίας των γυναικών στην ιδιωτική και δημόσια ζωή τους από τους άνδρες. Ιδιαίτερα δε να εξαλείψει το εμπόριο και την σεξουαλική εκμετάλλευση των κοριτσιών και των γυναικών όλου του κόσμου. Οι νόμοι, που άλλωστε δεν εφαρμόζονται πάντα, δυστυχώς δεν επαρκούν. Τα ποσοστά βιασμών, η ενδοοικογενειακή βία, οι γυναίκες που εξακολουθούν να στερούνται βασικών δικαιωμάτων, όπως η στέρηση δικαιωμάτων διαζυγίου ή της ψήφου στις πολιτικές εκλογές και η καταπίεση που υποτάσσονται σύμφωνα με τους θρησκευτικούς κανονισμούς (βιασμοί με πρόσχημα τον σωφρονισμό, οι ακρωτηριασμοί των γυναικείων γεννητικών οργάνων, η καταπίεση της κοινωνικής ελευθερίας και άλλων θρησκευτικών κατάλοιπων αρχέγονων κοινωνιών) κάνουν το φεμινιστικό κίνημα λίαν αναγκαίο στην κοινωνία μας! Ας μην ξεχνούμε ότι στην θρησκεία καταπιέζονται και άνδρες όπου τον ηγετικό ρόλο αναλαμβάνει η θρησκευτική και η πολιτική εξουσία αλλοτριώνοντας ποικιλοτρόπως, όλους τους πιστούς. Η γυναίκα, στη θρησκεία, έχει σαφώς υποδεέστερη θέση στην κοινωνία μας, στον χώρο εργασίας, αλλά και στο σπίτι από παιδί, που διαφοροποιείται ακόμα και από τους γονείς σε σχέση με τα άρρενα αδέρφια του.

Πιο πάνω είπαμε ότι σε γεωμετρικούς χώρους μπορούμε να βάζουμε ακριβή όρια, σε υποκειμενικές αντιλήψεις όμως δεν μπορούμε. Ο καθένας έχει τις απόψεις του και τις ασπάζεται, ιδιαίτερα στο ζήτημα του σεξισμού. Αυτό σημαίνει ότι το θέμα είναι υποκειμενικό και γι αυτό δύσκολα κατηγοριοποιείται ή θεσμοθετείται ώστε να ικανοποιηθούν όλες οι αντιλήψεις ανεξαιρέτως. Μόλις πέρσι, το Συμβούλιο της Ευρώπης εξέδωσε στις 28 Μαρτίου το πρώτο διεθνές κείμενο που ορίζει τη συγκεκριμένη παθολογία, γιατί για παθολογία πρόκειται, δίνοντας τις κατευθυντήριες γραμμές για την αντιμετώπισή της. Σύμφωνα λοιπόν με τη σύσταση της επιτροπής υπουργών εξωτερικών, ο σεξισμός είναι κάθε πράξη, χειρονομία, οπτική αναπαράσταση, προφορικός ή έγγραφος λόγος, πρακτική ή συμπεριφορά που βασίζεται στην ιδέα ότι ένα πρόσωπο ή μια ομάδα προσώπων υπερέχει λόγω του φύλου του! Ο σεξισμός λοιπόν, σύμφωνα με τον πιο πάνω ορισμό, παραβιάζει την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του άλλου φύλου, δημιουργεί σεξουαλική καταπίεση, προσβάλλοντας και εξευτελίζοντας ψυχολογικά το άτομο, δημιουργώντας προσβλητικό και εχθρικό περιβάλλον, εμποδίζοντας την αυτονομία και την πλήρη εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διατηρώντας, παράλληλα τα στερεότυπα των φύλων. Το Συμβούλιο της Ευρώπης αναγνωρίζει ακόμα ότι οι ρίζες του σεξισμού εντοπίζονται στις διαρκείς ανισότητες των φύλων, όπως είναι τα στερεότυπα που διαιωνίζουν την άνιση μεταχείριση ανδρών και γυναικών. Πώς λοιπόν θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ο σεξισμός; Το Συμβούλιο της Ευρώπης υποστηρίζει ότι χρειάζεται ένα νομοθετικό πλαίσιο που να ορίζει και να ποινικοποιεί τη σεξιστική ρητορική μίσους, τη σεξιστική παρενόχληση στον χώρο της εργασίας, στα μέσα ενημέρωσης, στον δημόσιο τομέα και στην κοινωνία γενικότερα. Επίσης προς αυτή την κατεύθυνση θα έπρεπε να κινηθούν και τα σχολικά βιβλία και η εκπαίδευση ώστε να καταπολεμηθεί η διάκριση ανάμεσα στα δυο φύλα από τις πολύ μικρές ηλικίες ακόμα. Το ότι δεν υπάρχει αυτό το νομοθετικό πλαίσιο δείχνει τη δυσκολία του προβλήματος, ακόμα και στο να ορίσει τι είναι σεξισμός. Να, γιατί μόλις πέρσι το Συμβούλιο της Ευρώπης προσπάθησε έστω να τον ορίσει.

Παρόλο την προσπάθεια αποσαφήνισης των όρων έχω την εντύπωση ότι επικρατεί ακόμα ασάφεια και θα επικρατεί αν δεν αντιληφθούμε τι σημαίνει υποκειμενικότητα και σχετικότητα των ορισμών, που αλλάζουν με το χρόνο, όπως αναφέρθηκα αρχικά. Να, ένα παράδειγμα: Οι FEMEN είναι μια παγκόσμια φεμινιστική οργάνωση για την οποία ακόμα και κάποιες γυναίκες του φεμινιστικού κινήματος έχουν αντιρρήσεις νομίζοντας ότι με τον τρόπο που προβάλουν τα αιτήματά τους είναι σεξιστικός! Οι FEMEN λοιπόν αντί να πολεμήσουν τον σεξισμό τον αναδεικνύουν; Ας σταθούμε και εδώ, αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα σφαιρικά, προκειμένου να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα κάνοντας πιο σαφή τον όρο του σεξισμού.

Η έδρα της οργάνωσης μπορεί να είναι το Παρίσι, όμως η ακτιβιστική ιδέα γεννήθηκε στην Ουκρανία από την Άννα Γκουτσόλ και τις συντρόφισσες Αλεξάνδρα Σεβτσένκο και την Οξάνα Σάντσκο. Σήμερα η οργάνωση είναι παγκόσμια και αριθμεί χιλιάδες μέλη μεταξύ των οποίων, πέντε χρόνια μετά την ίδρυσή τους, αριθμούσε πάνω από 300 ακτιβίστριες που ήταν πρόθυμες «να πέσουν στην φωτιά». Η αλήθεια είναι όσο και να φωνάζεις, ποτέ δεν θα τραβήξεις την προσοχή κανενός αν δεν προκαλέσεις ώστε να στραφούν τα βλέμματα επάνω σου. Κανόνας! Αυτό συνειδητοποίησε η Οξάνα Σάντσκο όταν διαμαρτυρόμενη, έστω με τα εσώρουχα, κανένας δεν έδινε σημασία, μέχρι που πρόταξε τα γυμνά της στήθη σε μια διαμαρτυρία τον Αύγουστο του 2009 στο Κίεβο. Η επιτυχία ήταν ανέλπιστη αφού ξαφνικά έγινε πρώτο θέμα στα Μ.Μ.Ε. κάνοντας τις FEMEN να τροποποιήσουν τον τρόπο διαμαρτυρίας τους. Η κατακραυγή των συντηρητικών γυναικών ότι με σεξισμό πολεμούν τον σεξισμό ίσως είναι βαρύς και άδικος, όταν κλείνουν τα μάτια μπροστά σε μια επιτυχημένη κινητοποίηση όπου συνθήματα για τη γυναικεία χειραφέτηση, γραμμένα πάνω στο γυμνό κορμί προσελκύουν, έστω και με μια κλεφτή ματιά, το βλέμμα και των πιο συντηρητικών και κομπλεξικών της κοινωνίας μας, παρά αν τα γράφαμε πάνω σε πανό που κανένας δεν θα διάβαζε αφήνοντάς τους στην αφάνεια τα Μ.Μ.Ε.

Δείτε ένα video για να καταλάβετε!

Τα Μ.Μ.Ε. προσπαθούν να τις παρουσιάσουν σαν σεξίστριες που τους αρέσει να γδύνονται και να προκαλούν. Αυτές όμως προτιμούν να αυτοαποκαλούνται σεξτρεμίστριες που μάχονται για τα δικαιώματα των γυναικών, ενάντια στην Εκκλησία, στους διαφθαρμένους πολιτικούς, την βιομηχανία του σεξ και γενικά ενάντια σε κάθε μορφή πατριαρχίας που υποβιβάζει την γυναίκα. Να, γιατί οι διαμαρτυρίες των FEMEN είναι και πολιτικές και αρκετά επίφοβες για το σύστημα. Όπως οι ίδιες λένε «η αλήθεια πρέπει να είναι γυμνή και το γυμνό όταν γίνεται όπλο αποκτά νέα ποιότητα, γίνεται σύμβολο της ελευθερίας»!

Αν αυτό που κάνουν οι FEMEN ήταν μια εύκολη υπόθεση θα το έκαναν πολλές, ακόμα και εκείνες που τις κατηγορούν από φθόνο! Δεν είναι όμως εύκολο να βρεθείς γυμνή και απροστάτευτη κάτω από την μπότα των μονάδων καταστολής και της βίας προκειμένου να ταράξεις τα νερά του συντηρητισμού!

Σήμερα οι FEMEN κινητοποιούνται σε ολόκληρο τον κόσμο καταγγέλλοντας τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, την βία και την ομοφοβία, τα αυταρχικά καθεστώτα και τις σχέσεις Εκκλησίας – Κράτους που με ιδιαίτερο τρόπο καταπολεμούν σπάζοντας τα καθιερωμένα στερεότυπα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες από τους φανατικούς της θρησκείας.

Η λεγόμενη «Ιωσηφίνα της Κολονίας» σόκαρε το ποίμνιο όταν τον Δεκέμβριο του 2013 ανέβηκε γυμνόστηθη στην Αγία Τράπεζα μιας καθολικής εκκλησίας της Κολονίας προκειμένου να διαμαρτυρηθεί κατά της σεξιστικής συμπεριφοράς της Εκκλησίας, γράφοντας στο κορμί της «I am God»!

Όμως το θέμα μας δεν είναι οι FEMEN που σαν παράδειγμα έφερα, προκειμένου να δείξω ότι πολλές φορές μπορείς να καταπολεμήσεις και τον σεξισμό με «σεξιστικό» τρόπο, προκειμένου να δείξω ότι μια αρρώστια πολλές φορές καταπολεμείται με το ίδιο μικρόβιο που την προκαλεί. Γενικεύοντας το θέμα και εξετάζοντάς το επιφανειακά καταλήγουμε σε εσφαλμένα συμπεράσματα όπου τα δέντρα μας εμποδίζουν να δούμε το δάσος και ο τρόπος της διαμαρτυρίας καταδικάζεται από εμάς τους ίδιους βγάζοντας τα μάτια με τα δικά μας χέρια, δημιουργώντας νέα στερεότυπα, ενοχοποιώντας το σώμα μας σαν θρησκόληπτοι πουριτανοί. Αν οι FEMEN ήταν πόρνες και προσπαθούσαν να επιδειχθούν θα γύριζαν έργα πορνό βγάζοντας λεφτά και όχι να διακινδυνεύουν την ακεραιότητα του κορμιού τους απέναντι στα σώματα ασφαλείας και τους γιγαντόσωμους σωματοφύλακες των μεγάλων πολιτικών.  

Οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις δεν γίνονται στα σαλόνια, ούτε σε χώρους που εξασφαλίζεται η προσωπική μας ακεραιότητα, αδιαφορώντας αν τα αιτήματά μας  εισακουστούν και επαναπαυμένοι να γυρίζουμε ασφαλείς στο σπίτι πιστεύοντας ότι κάνοντας ένα γύρο, γύρω από την πλατεία Συντάγματος, κάναμε το καθήκον μας. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσεις έναν ανελεύθερο κόσμο είναι να γίνεις και εσύ τόσο ελεύθερος, ώστε η ίδια σου η ύπαρξη να γίνει πράξη εξέγερσης και ακτιβισμού! Σίγουρα, δύσκολη η καλογερική για εκείνους που θέλουν τη γυναίκα κλεισμένη στο σπίτι ή μέσα στη γυάλα να ξεκουράζει τον άντρα πολεμιστή. Στενόμυαλοι οι πουριτανοί και οι κάθε λογής κομπλεξικοί, αντί να ντρέπονται για το μυαλό τους, ντρέπονται για το σώμα τους σαν τον Πλωτίνο που κοκκίνιζε στη θέα του γυμνού κορμιού του ή τον Παύλο που καταπιεζόταν από τον σκόλοπα που του έδωσε ο θεός!

Δεν μπορώ όμως να καταλάβω γιατί να αντιδρά μια συμβατική φεμινίστρια σε μια ακραία πράξη ακτιβισμού ενάντια στο θέμα του σεξισμού, όταν δεν προσβάλλεται ούτε το αντίθετο φύλο, ούτε το δικό της και ειδικότερα όταν διαμαρτύρεται για τα δίκαια αιτήματά της, όπως στην περίπτωση της Αιγύπτιας ακτιβίστριας blogger Άλια Μάγδα Εχμαντύ στον αγώνα της ενάντια στην καταπίεση των γυναικών και της περιβολής της γυναίκας στις χώρες του ισλαμισμού. Σε μια χώρα που το θρησκευτικό κατεστημένο επιβάλλει την μπούρκα και την μανδύλα, η αποκάλυψη του γυμνού σώματος είναι πράξη θάρρους και δίκαιου ακτιβισμού. Μια πράξη ελευθερίας και μια διαμαρτυρία ενάντια στον σκοταδισμό και τον αρρωστημένο θρησκευτικό πάθος, φορώντας μόνο κάλτσες και παπούτσια πουέντ, χωρίς προκλητικότητα, ώστε να αποτελεί τον επαναστατικότερο τρόπο διαμαρτυρίας ενάντια στο ισλαμικό κατεστημένο και την sharia. Η Άλια Μάγδα Εχμαντύ κατάφερε σαν ελεύθερη γυναίκα, χωρίς να είναι προκλητική, να περάσει το μήνυμα «το σώμα μου δεν είναι ντροπή» ακριβώς τις παραμονές των εκλογών της 28ης Νοεμβρίου του 2011 ενάντια στους Σαλαφιστές και τους Αιγύπτιους, δηλώνοντας στην Le Monde φεμινίστρια και μαχήτρια «ενάντια σε μία κοινωνία βίας, ρατσισμού, σεξισμού, σεξουαλικής παρενόχλησης και υποκρισίας» αδιαφορώντας για τις απειλές των ισλαμιστών ότι δεν σέβεται την sharia.

Αναμφίβολα η διαμαρτυρία της Εχμαντύ ήταν μια πράξη ηρωισμού γιατί ένα μοναχικό κορίτσι κατάφερε να ταράξει το ισλαμικό κατεστημένο της Ανατολής, όμως το να επικρατεί τέτοια οπισθοδρόμηση στην διαφωτισμένη Δύση που τόσο επηρεάστηκε από την Ελληνική τέχνη και το ήθος των Ελλήνων όπου το καλοσχηματισμένο ανθρώπινο σώμα αποτελούσε δώρο του θεού αποτελεί μια οξύμωρη συμπεριφορά. Το ωραίο και καλοσχηματισμένο σώμα ήταν άξιο θαυμασμού, απεικόνιζε την αρετή και την ανδρεία που ευχαριστούσε θεούς και ανθρώπους αφού συμβόλιζε την ανδρεία, την ομορφιά και την σοφία! Η ομορφιά του σώματος φαινόταν μόνο όταν το σώμα ήταν γυμνό, γιατί έδειχνε την σκληρή προσπάθεια των αθλητών στο γυμναστήριο (γυμνάσιον) τον χώρο όπου οι αθλητές ασκούνταν γυμνοί. Καμιά ντροπή δεν υπήρχε μπροστά στο γυμνό σώμα, άνδρα ή γυναίκας.

Σήμερα όμως όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον «πολιτισμένο» κόσμο το γυμνό έγινε ασεβές, αμαρτωλό και βρώμικο. Τα κόμπλεξ και τα ταμπού, μας τα έφεραν οι τρεις αποκαλυπτικές θρησκείες που θεώρησαν τη γυναίκα αμαρτωλή από την πρώτη ενέργειά της στον Παράδεισο που υποτίθεται αποπλάνησε τον άντρα με την βοήθεια του Διαβόλου! Έκτοτε θεωρείται αμαρτωλή και το σώμα της μιαρό και βρώμικο! Κανένα γυμνό σώμα δεν προσβάλει την κοινωνία και το ήθος μας αν δεν υποβιβάζει και προσβάλει το αντίθετο φύλο από θέση ισχύος. Κρατήστε αυτόν τον γενικό κανόνα!

Τα σκάνδαλα, τον σεξισμό, την πορνεία και τον εξευτελισμό της γυναίκας, σύμφωνα με την «θεωρία των δύο ξιφών» τα έφεραν οι δυο κυρίαρχες εξουσίες, η πνευματική και η κοσμική, αν και σύμφωνα με την βούλα «Unam Sanctam» που εξέδωσε ο Βονιφάτιος στη Σύνοδο της Ρώμης το 1302, που είναι ένα από τα σημαντικότερα έγγραφα του Μεσαίωνα, το πνευματικό ξίφος πρέπει να χρησιμοποιείται από την Εκκλησία και το κοσμικό ξίφος υπέρ της Εκκλησίας!

Βρίθουν στις τρεις Αποκαλυπτικές θρησκείες οι σεξιστικοί κανόνες διαγωγής των πιστών με περιτομές, ακρωτηριασμούς, κλειτοριδεκτομές και αιδοιορραφές. Προσβολές και καταπιέσεις και των δυο φύλων, ειδικότερα της γυναίκας, που μέχρι σήμερα δεν διστάζουν να την κάνουν μόνο δυστυχισμένη, αλλά συχνά φτάνουν μέχρι το θάνατο. Στην αρχαιότητα οι Ιουδαίοι σκότωναν γυναίκες με λιθοβολισμό, στο Μεσαίωνα οι χριστιανοί βασάνιζαν μέχρι θανάτου γυναίκες που τις θεωρούσαν πόρνες, μάγισσες και αιρετικές, ενώ οι ισλαμιστές μέχρι σήμερα δεν διστάζουν να ακολουθούν τους δασκάλους τους, ιουδαίους και χριστιανούς, να μαστιγώνουν, να αποκεφαλίζουν και να ρίχνουν ομοφυλόφιλους με δεμένα μάτια από ταράτσες και γκρεμούς!

Η sharia είναι θρησκευτικός νόμος που προστατεύεται και από την κοσμική εξουσία. Σεξιστές του θανατά και οι δυο. Στη Δύση του Διαφωτισμού τα πράγματα είναι καλύτερα, αλλά όχι τόσο καλά. Αιχμάλωτοι πολέμου, είτε φυλακισμένοι είτε πολίτες, συχνά απειλούνται, βιάζονται ή διασύρονται γυμνοί. Δεν πάει πολύς καιρός που στο κέντρο της Αθήνας και η δική μας αστυνομία ξεβράκωνε άντρες και γυναίκες τρομοκρατώντας πολίτες, άντρες και γυναίκες, στη μέση του δρόμου.

Στην Εκκλησία δεν σταμάτησε η παιδοφιλία και στην κοσμική εξουσία τα σκάνδαλα δεν κόπασαν. Πίσω από κάθε πολιτικό σκάνδαλο δεν ξεπλένεται μόνο βρώμικο χρήμα, από ναρκωτικά και εμπόριο όπλων, αλλά η πορνεία και ένα σωρό άλλες δραστηριότητες που καθημερινά από τον άμβωνα καταδικάζονται. Η γυναίκα προωθείται για την τέρψη πολιτικών και ιερέων. Γίνεται αντικείμενο ηδονής που αποφέρει πλούτο και ισχύ. Συχνά η Μαφία και άλλες εγκληματικές οργανώσεις βρίσκονται πίσω από κάθε πολιτικό σκάνδαλο σαν κινητήριες δυνάμεις που ασκούν πιέσεις και εκβιασμούς με όμορφες γυναίκες που τις χρησιμοποιούν σαν αντικείμενα για την απόκτηση πλούτου ώστε να κορέσουν τα διαστρεμμένα πάθη τους. Πλάι στους πολιτικούς, συχνά και η Εκκλησία με πρώτη και καλύτερη την παπική! Να, εδώ ένας καθολικός ιερέας που δηλώνει κυνικά ότι η «παιδοφιλία δεν σκοτώνει, σε αντίθεση με τις εκτρώσεις»!

Ακόμα και οι πουριτανοί φαίνονται πιο σεξιστικοί από τις FEMEN: Να μια από αυτές που υποτίθεται προσβάλλονται από τον σεξισμό τι είπε: Τα βενζινάδικα είναι σεξιστικά!

Και πλάι στις τρεις μεγάλες θρησκείες του χριστιανισμού σαν κομπάρσοι οι αιρέσεις τους πολλές φορές τους ξεπερνούν. Όμως δεν είναι μόνο ο χριστιανισμός. Η υπερανοησία του ιουδαϊσμού, ο μηδενισμός του χριστιανισμού μαζί με τον μισογυνισμό του Παύλου και την φαλλοκρατία του ισλαμισμού δημιουργούν το κατακάθι του πολιτισμένου κόσμου μας. Υποτίθεται πως περιφρονούν τις γυναίκες, μισούν την σάρκα, αποστρέφονται τον έρωτα και ηδονίζονται με το θάνατο, όμως μόνο στα λόγια. Στην πράξη όταν δεν βρίσκουν τις γυναίκες που θέλουν κυνηγούν πιτσιρίκια σε ιδρύματα και οικοτροφεία. Παιδιά, αγόρια και κορίτσια, οποιασδήποτε ηλικίας! Συγκλονίζουν τα σκάνδαλα παιδοφιλίας στην Καθολική Εκκλησία. Τότε η σάρκα και ο έρωτας ταυτίζεται με την υποκρισία και τον εκβιασμό. Τότε απεύχονται και το θάνατο, είτε επειδή δεν πιστεύουν όπως πρέπει, είτε επειδή ελπίζουν στη συγχώρεση περιμένοντας την λύτρωση λίγο πριν πεθάνουν.

Όχι, δεν βγήκα από το θέμα. Για τον σεξισμό έγραφα τόση ώρα. Ανοίξτε μια Αγία γραφή να φρίξετε. Εκεί εντοπίζεται ο σεξισμός που σήμερα ενοχλεί κάποιους. Δεν πολεμάει η Εκκλησία τον σεξισμό, αλλά οι ακτιβιστές την Εκκλησία, οι φεμινιστικές οργανώσεις, ναι οι FEMEN! Στις θρησκείες να στραφείτε για τον υποβιβασμό της γυναίκας και όχι στις FEMEN και στα blogs των ακτιβιστών.

Ένα από αυτά τα blogs είναι και αυτό που έχετε μπροστά σας και αν ακόμα δεν σοκαριστήκατε με τα λογοπαίγνια, την παρωδία και το ευφυές ακτιβιστικό χιούμορ που χρησιμοποιεί, μάλλον πρέπει αλλού να αρχίσετε να συχνάζετε, αφού ακόμα και το σεξουαλικό περιεχόμενο που τυχόν εκμεταλλεύεται δεν προσφέρεται για την τέρψη του όμματος και της λίμπιντο, αλλά στοχεύει σε υψηλότερους σκοπούς, φιλοσοφικούς και ακτιβιστικούς, ελπίζοντας ότι με τον τρόπο του θα μεταδώσει το επιθυμητό μήνυμα σπάζοντας τα κλισέ και τα στερεότυπα του κατεστημένου και του καθωσπρεπισμού. Εδώ δεν θα υποκριθούμε. Ό,τι έχουμε να πούμε με παρρησία θα το ξεστομίσουμε και θα το φωνάξουμε, θα το παρωδήσουμε και βροντερά θα διατρανώσουμε την διαμαρτυρία μας: έχουμε δικαίωμα να αμυνόμαστε στην ανοησία με οποιοδήποτε τρόπο νομίζουμε ότι θα περάσουμε ευκολότερα το μήνυμα, χωρίς να αγγίζουμε κόκκινες γραμμές, χωρίς να γινόμαστε χυδαίοι, χωρίς να υποβιβάζουμε το φύλο και χωρίς να προσβάλουμε κανέναν. Ναι, χωρίς να προσβάλουμε το φύλο μας και το φύλο τους. Όταν λέμε ισότητα, το εννοούμε. Είμαστε μαζί και υποστηρίζουμε το φεμινιστικό κίνημα, τα φύλα και τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, το δικαίωμα να απολαμβάνουμε το σώμα του φύλου που επιθυμούμε, με συναίνεση και χωρίς την αναγκαστική επέμβαση κανενός, χωρίς βία και ομοφοβικά σύνδρομα. Στις μέρες μας σόκιν ανέκδοτα δεν λένε οι σεξιστές αλλά όλοι γενικά οι άνθρωποι που θέλουν να γελάσουν και οι γελοιογραφίες δημοσιεύονται στα περιοδικά χωρίς ταμπού και επιφυλάξεις.

Τώρα ελπίζω να κατανοήθηκε ο λόγος που με έκανε να δημιουργήσω τις εικόνες που αρχικά αναφέρθηκα. Πάει πολύς καιρός από τότε που χωρίς προβλήματα να με καταπιέζουν (οι παλιοί φίλοι μου ξέρουν τι εννοώ) είχα δημοσιεύσει αρκετές παρόμοιες εικόνες που εκπλήρωναν αρχικά έναν σκοπό, δίνοντας έμφαση με μια εικόνα στο μήνυμα που ήθελα να περάσω, συχνά με χιουμοριστικό τρόπο, ώστε όσοι βαριούνται να διαβάσουν να το πάρουν, αφού μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, όπως στην πρώτη εικόνα, πιο κάτω, που δείχνει την αγάπη μου για το βιβλίο και στην δεύτερη για την αγάπη μου στο blog, στο οποίο έγραψα και ανάρτησα πάνω από 150 άρθρα για εκείνους που μπορούν να διαβάσουν!

Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

Ελπίζοντας ότι δεν σας κούρασα κλείνω την ανάρτηση αυτή με μερικές χαρακτηριστικές εικόνες εκείνης της ξένοιαστης περιόδου, ελπίζοντας ότι τώρα ξεχωρίζετε πια τον σεξισμό από μια εικόνα που σκοπό έχει να μεταδώσει ένα μήνυμα ή το χιούμορ με μια σατυρική εικόνα, παρωδώντας και καυτηριάζοντας τον κομπλεξικό μας κόσμο, χωρίς να προσβάλει και να υποτιμά κανένα φύλο.

Ας αρχίσουμε παρουσιάζοντας τα βιβλία μου με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο.

Πολλές φορές η πλοκή μπορεί να απαιτεί απορρόφηση, όμως ας μην είμαστε εγωιστές ειδικά όταν δεν είμαστε μόνοι.

Η αλήθεια είναι ότι όταν ένα βιβλίο είναι καλό και η πλοκή μεγάλη, δημιουργείται ακράτεια στο διάβασμα! Αποφεύγετε να τα διαβάζετε στην τουαλέτα αν δεν είστε μόνοι στο σπίτι.

Τι ομορφότερο, το πρωί, από ένα βιβλίο πλάι στο ζεστό καφέ… Η πολυτέλεια που είχαν κάποτε οι άντρες, διαβάζοντας την εφημερίδα τους με τον καφέ, τώρα την έχουν και οι γυναίκες. Όλα αποκτήθηκαν με αγώνες, τίποτα δεν μας δόθηκε.

Όταν όμως κουράζεσαι από το διάβασμα και θέλεις να ακούσεις μουσική, κλείσε το βιβλίο, δεν θα καταλάβεις τίποτα.

Δίλημμα! Τι τίτλο να δώσω στην πιο κάτω εικόνα; «παράθυρο στη γνώση» ή «διάβασμα και θέα»…

Αυτή η εικόνα είναι πρόσφατη, αφού μόλις πέρσι εκδόθηκε «Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ».

Κλείνουμε την ενότητα «βιβλίο» με μια εικόνα που θα της έδινα τίτλο «κανείς δεν αντιστέκεται στο sex» δίνοντας την απάντηση στην πρώτη εικόνα.

Τέλος και δυο εικόνες αναφερόμενες στην «Παλιά Διαθήκη» η πρώτη και στην «Καινή» η δεύτερη. Τα σχόλια δικά σας!

Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

Μην χάσετε την επόμενη ανάρτηση στις 21 Μάρτη: «Έρωτας: το ισχυρότερο αντικείμενο του πόθου για ζωή, ενάντια στο ψυχονευρωτικό παραλήρημα των θρησκειών». Όταν ο οργασμός είναι η υπέρτατη στιγμή του έρωτα και εντελώς αδιάφορος από την αναπαραγωγή, οι θρησκείες στερώντας τον έρωτα από τον άνθρωπο βρίσκονται σε παράφορη αντίθεση από τη ζωή και την ευδαιμονία του ανθρώπου!