Αγωνία για την Παλμύρα! Άλλη μια ευκαιρία για να ξυπνήσεις ανθρωπάκο!

Αν νομίζεις ότι τα αίσχη αυτά γίνονται μακριά από την πατρίδα σου και συ βρίσκεσαι ασφαλής σε μια γωνιά της γης, προσπάθησε να αντιληφθείς την διαχρονικότητα της λεηλασίας που για χάρη της πίστης δεν έχουν τελειωμό οι ασχήμιες της ζωής, από κείνους που τόσο την μίσησαν και την πολέμησαν, προκειμένου να κερδίσουν την επέκεινα! Τι τρέλα κι αυτή…

Ο Λιβάνιος από τον 4^ο αιώνα θρηνούσε για έναν μεγαλοπρεπή ναό που κατεδαφίστηκε στις μέρες του ακόμα, στα σύνορα της Περσίας, λέγοντας με παρρησία μεν αλλά με πολλή πίκρα μέσα του απευθυνόμενος στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο (4^ος αιώνας) «Αυτός ο ναός χάθηκε και πάει, προς λύπη αυτών που τον είδαν και προς ανακούφιση αυτών που δεν τον είδαν, γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι άλλο πράγμα να βλέπεις και άλλο να ακούς. Πράγματι, αυτοί που δεν τον είδαν δοκίμασαν και τα δυο συναισθήματα: λύπη για το γκρέμισμά του και ανακούφιση για το ότι δεν τον είχαν δει ποτέ»!

Από το βιβλίο του Λιβάνιου «Υπέρ των Ελληνικών Ναών» Το απόσπασμα, όπως και αυτό της εικόνας από τις εκδόσεις Θύραθεν Επιλογή.

Σύμφωνα με το Κοράνι η ανέγερση ναών που δεν τιμά τον δικό τους θεό, τον Αλλάχ, συνιστά πράξη ειδωλολατρίας, όπως ακριβώς και την εποχή του Λιβάνιου, όπου κάθε ναός που δεν ήταν αφιερωμένος στον χριστιανισμό, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, συνιστούσε πράξη ειδωλολατρίας, όπως ακριβώς έκαναν και οι πρώτοι που συνέλαβαν στην ιδέα του θρησκευτικού ρατσισμού: οι Ιουδαίοι, για τους οποίους κάθε ανέγερση ναού εκτός λατρείας του Γιαχβέ, αποτελούσε πράξη ειδωλολατρίας και έπρεπε να κατεδαφιστεί συθέμελα και οι κάτοικοι, μέχρι και τα ζώα της πόλης, να σφαχτούν!

Δυο χιλιετίες πέρασαν από τότε και τα αρχαία μνημεία συνεχίζουν να καταστρέφονται, όχι από την μήνιν των σεισμών και του αδηφάγου χρόνου αλλά από θρησκευτικό μίσος! Τόση αγάπη έδειξαν αυτοί που ήρθαν να αντικαταστήσουν την φιλότητα των αρχαίων Ελλήνων, με την αγάπη του δικού τους θεού υπακούοντας στα θρησκευτικά φερέφωνα του εθνικιστικού ιουδαϊσμού: χριστιανών και ισλαμιστών!

Με αποτροπιασμό ζήσαμε τους τελευταίους μήνες την εγκληματική προέλαση των Τζιχαντιστών στην Ανατολή, με την ανοχή της «πολιτισμένης» Δύσης και την μανιώδη λύσσα για καταστροφή κάθε αρχαιολογικού θησαυρού, σαν έργο «ειδωλολατρίας».

Νιμρούντ, Χάτρα και Μοσούλη καταστράφηκαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων εκείνων που θαύμαζαν χιλιάδες χρόνια τώρα, εκείνες τις πόλεις και τα μνημεία που καταφέραμε να διατηρήσουμε σαν κόρη οφθαλμών, από τα αδηφάγα δόντια του χρόνου και σε δευτερόλεπτα είδαμε να αφανίζονται με ελεγχόμενη πυροδότηση βομβών ή χρησιμοποιώντας κασμάδες, βαριοπούλες και κομπρεσέρ, για να βγάλουν τα αποθυμένα τους, θρησκευτικοί αλήτες, το μίσους τους για τους αλλόδοξους πιστούς!

Η πόλη της Νιμρούντ, που ιδρύθηκε πριν από 3.300 χρόνια, ήταν κάποτε πρωτεύουσα της ασσυριακής αυτοκρατορίας. Σήμερα τα συντρίμμια της βρίσκονται στις όχθες του Τίγρη και σε απόσταση 30 Km από τη Μοσούλη, στα χέρια Τζιχαντιστών που κάνουν τις πέτρες σκόνη γιατί αυτό απαιτεί ο θρησκευτικός τους φανατισμός.

Η Χάτρα βρίσκεται περίπου 110 Km νότια της Μοσούλης. Μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας των Ασσυρίων εγκαταστάθηκαν Άραβες στην περιοχή. Τον 3ο αιώνα στην περιοχή ιδρύθηκε το βασίλειο των Σελευκιδών (312) που ήταν κατάτμηση της αυτοκρατορίας των κτήσεων του Μέγα Αλέξανδρου! Σήμερα, μόλις λίγους μήνες δηλαδή, μπορούσες να δεις τα απομεινάρια θαυμαστών μνημείων των Ασσυρίων και της ελληνιστικής εποχής των Σελευκιδών. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα, παρά άμορφες πέτρες, μαυρισμένες από τον δυναμίτη των ισλαμιστών.

Η περιοχή της Μοσούλης είναι η αρχαία Νινευή, πρωτεύουσα της Ασσυρίας. Το 611 πριν την νέα χρονολόγηση, η Νινευή πέρασε στα χέρια των Χαλδαίων, βάζοντας έτσι τέλος στην Ασσυριακή Αυτοκρατορία. Η αρχαία Νινευή σήμερα δεν υπάρχει πια! Όλοι μας γίναμε μάρτυρες εκείνης της μανιώδους βαρβαρότητας όπου, τα ασύλληπτης ομορφιάς και αρχαιολογικής αξίας αγάλματα, έγιναν συντρίμμια του θρησκευτικού φανατισμού.

«Η βαρβαρότητα πλήττει τα πρόσωπα, την Ιστορία, τις μνήμες, τον πολιτισμό», δήλωσε κυνικά ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, χωρίς ίχνος ντροπής για τα όπλα που πουλάει μαζί με τους συμμάχους του!

Όταν με περισσή υποκρισία λέει «αυτό που θέλουν να κάνουν οι τρομοκράτες είναι να καταστρέψουν ό,τι συνιστά την ανθρωπότητα» άραγε πιστεύει ότι μας έπεισε, ότι μας κορόιδεψε και τον συγκαταλέγουμε ανάμεσα στους πολιτισμένους ή πίσω από την καλογυαλισμένη του υποκρισία προσπαθεί να κερδίσει χρόνο πουλώντας κι άλλα όπλα;

Οι πόλεις Νιμρούντ, Χάτρα και Μοσούλη, σύμφωνα με την UNESCO, είχαν συμπεριληφθεί στην παγκόσμια κληρονομιά της ανθρωπότητας. Η «ανθρωπότητα» της Δύσης δεν έκανε τίποτα απολύτως για να σωθεί.

Οι καταστροφές εκείνες, αν δεν σε ξύπνησαν ανθρωπάκο της συμφοράς, ας γίνουν μνημειώδη αναφορά για να θυμίζουν στις μέλλουσες γενιές τι είναι αυτό που οπλίζει το χέρι ενάντια στον πολιτισμό και το μέλλον σου. Κάποτε, ανθρωπάκο, πρέπει να ξυπνήσεις για να δεις ποιοι σου στερούν την ελπίδα και τη ζωή και σε έριξαν σε αυτόν τον ψυχόκοσμο μακριά από την πραγματικότητα.

«Θαυμάστε» την καταστροφή αρχαιολογικών θησαυρών στο μουσείο της Μοσούλης από τους τρισκατάρατους Τζιχαντιστές.

Την περασμένη Τετάρτη, 20 Μαΐου 2015, το πρώην βασίλειο της Παλμύρας, σχεδόν ήταν στα χέρια των Τζιχαντιστών! Την επομένη, τα κυβερνητικά στρατεύματα και οι κάτοικοι της πόλης, τράπηκαν σε φυγή. Οι δρόμοι της βάφονται με αίμα. Παντού κείτονται αποκεφαλισμένα πτώματα, με τα κεφάλια να χάσκουν πάνω στην πλάτη τους ή καρφωμένα σε κάγκελα. Αλλού γίνονται μαζικές εκτελέσεις, αδειάζοντας στα ανυπεράσπιστα κορμιά, αυτών που δεν πρόλαβαν να φύγουν, δεκάδες σφαίρες από τις ριπές των όπλων που η πολιτισμένη Δύση πούλησε στους θρησκευτικούς αυτούς εγκληματίες. Η Δύση συνεχίζει τα κροκοδείλια δάκρυα και γι αυτά τα μνημεία, που κάποτε αποτελούσαν την πολιτεία της παντοδύναμης και πανέμορφης βασίλισσας Ζηνοβίας!

Η αυτοκρατορία της Παλμύρας δημιουργήθηκε τον 1ο αιώνα πριν την νέα χρονολόγηση, όμως η βασίλισσα Ζηνοβία, η λεγόμενη Κλεοπάτρα της Συρίας, ηγήθηκε της αρχαίας Παλμύρας τον 3ο αιώνα. Η μυθική αυτή πόλη των Φοινίκων, αποκαλούσαν και «Βενετία της Άμμου» γιατί τα ερείπιά της βρίσκονται στη μέση της συριακής ερήμου, (στο μισό περίπου της διαδρομής ανάμεσα στη Μεσόγειο και στην κοιλάδα του Ποταμού Ευφράτη). Κτισμένη σε απόσταση 245 Km βορειοανατολικά της πρωτεύουσας Δαμασκού, στην καρδιά της Συρίας, η αρχαία πόλη βρισκόταν κοντά σε μία όαση με φοίνικες γι αυτό πήρε το όνομα αυτό (Παλμύρα σημαίνει η πόλη των Φοινίκων). Οι Αραβες την κατέκτησαν το 638 και το αραβικό της όνομα ήταν Tadmor. Μέχρι την κατάκτηση από τον Ταμερλάνο το 1401 ήταν γνωστή, μετά θάφτηκε στην άμμο και παρέμεινε θαμμένη μέχρι τον 17ο αιώνα, όταν δύο Άγγλοι περιηγητές την ανακάλυψαν τυχαία.

Οι πρώτες επίσημες ανασκαφές ξεκίνησαν το 1920 από μια ομάδα Γερμανών αρχαιολόγων και συνεχίστηκαν το 1929 από Γάλλους. Κυρίως όμως οι ανασκαφές έγιναν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι ανασκαφές που έγιναν τη δεκαετία του 1990 έφεραν στο φως έναν νεολιθικό οικισμό ηλικίας 5.000 ετών, ενώ στις αρχές του 2009, οι ανασκαφές έφεραν στο φως και τα ερείπια ενός χριστιανικού ναού ηλικίας περίπου 1500 ετών.

Το «Δασμολόγιο της Παλμύρας» δείχνει τις εμπορικές συναλλαγές της εποχής εκείνης και τον απαράμιλλος πλούτος της από τα πανάρχαια χρόνια. αφού βρισκόταν πάνω στον «Δρόμο του Μεταξιού», σημαντικό σταθμό καραβανιών, αφού η περιοχή της όασης διέθετε άφθονα νερά, όπου οι έμποροι από την Κίνα έφερναν μετάξι και δέρματα και από την Ινδία, πολύτιμους λίθους, μπαχαρικά και αρώματα, και αντιστρόφως, από την Αραβία, εμπορεύονταν μύρο και λιβάνι.

Η Ζηνοβία ήθελε να κάνει την Παλμύρα μεγάλη αυτοκρατορία της Ανατολής, αποστασιοποιημένη εντελώς από την παντοδύναμη αυτοκρατορία της Ρώμης, πραγματοποιώντας εκστρατείες στη Συρία και την Αίγυπτο ανακηρύσσοντας μάλιστα τον εαυτό της αυτοκράτειρα δίνοντας προκλητικά στον γιο της τον τίτλο του Καίσαρα Αύγουστου, σαν να ήθελε να επιβληθεί των Ρωμαίων. Και επιβλήθηκε για αρκετά χρόνια.

Τελικά ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός νίκησε τα στρατεύματα της Παλμύρας το 272, μετά την νέα χρονολόγηση, και η Ζηνοβία οδηγήθηκε αιχμάλωτη στη Ρώμη το 274.

Πέθανε σε ηλικία 74 ετών σε κατ’ οίκον περιορισμό σε μια έπαυλη της Ρώμης (στο σημερινό Τίβολι), τερματίζοντας την πιο ένδοξη ηγεσία στην ιστορία της Παλμύρας.

 Για να πάρουμε μια ιδέα της πόλης «Διαμάντι της Ανατολής» όπως συχνά λεγόταν, ας ρίξουμε μια ματιά στην πανέμορφη αυτή πόλη, όπως διατηρήθηκε τόσα χρόνια, ελπίζοντας ότι θα καταφέρουν να την δουν και οι μέλλουσες γενιές.

Από τα πλέον σημαντικά αξιοθέατα είναι η Λεωφόρος των Κιόνων ενός χιλιομέτρου σχεδόν που χωρίζει την πόλη σε δύο μέρη με διπλή παράλληλη κιονοστοιχία 128 κιόνων, κορινθιακού ρυθμού!

Θέατρο της Παλμύρας κτισμένο τον 2ο αιώνα

Η Μνημειακή Αψίδα με τις τρεις πύλες βρίσκεται στην αρχή της λεωφόρου και δίπλα της υπάρχει το ρωμαϊκό θέατρο, το ανάκτορο της Ζηνοβίας, το Πεδίο του Διοκλητιανού, η αγορά της πόλης, το Τετράπυλο και άλλα μνημεία όπως η Κοιλάδα των Τάφων στους οποίους βρίσκονται πολλοί υπόγειοι και υπέργειοι τάφοι ή «το κοιμητήριο της Παλμύρας» που αποτελούν τα οικογενειακά μαυσωλεία των επιφανών κατοίκων της.

Σε δεσπόζουσα θέση βρίσκεται και ο ναός του Βαάλ, που η κατασκευή του ολοκληρώθηκε επί αυτοκράτορα Αδριανού.

Δεν χρειάζεται φυσικά να πούμε ότι από το 1980, η αρχαία Παλμύρα έχει ενταχθεί κι αυτή στη λίστα μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Μια διαδραστική ξενάγηση μπορείτε να κάνετε εδώ

Αυτά τα σημαντικά μνημεία λοιπόν βρίσκονται στο έλεος των αλητήριων Τζιχαντιστών.

Η θαυμαστή πολεμική μηχανή της Δύσης, που δημιούργησε και κατέστειλε δυο παγκόσμιους πολέμους δεν φαίνεται να προθυμοποιηθεί να σώσει άλλο ένα διαμάντι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς από έναν φανατισμένο μεν αλλά ανοργάνωτο στρατό. Φοβάμαι πως και η Παλμύρα θα γίνει σκόνη όπως η Νιμρούντ, η Χάτρα και η Μοσούλη!

Βλέποντας τον πίνακα του Χέρμπερτ Γκούσταβ Σμαλτς που τιτλοφορείται «Το τελευταίο βλέμμα της βασίλισσας Ζηνοβίας στην Παλμύρα» δεν μπορώ να μην ευχηθώ να μην γίνει πραγματικότητα στις μέρες μας και γίνουμε μάρτυρες εκείνης της απίστευτης ομορφιάς της πόλης όπου η καταστροφής της δεν θα είναι μόνο προς λύπη αυτών που την είδαν αλλά δεν θα είναι ούτε και προς ανακούφιση όλων μας που, ναι μεν την χάσαμε μπροστά από τα μάτια μας, αλλά προλάβαμε να την θαυμάσουμε λίγες ώρες πριν την καταστρέψουν αυτά τα καθάρματα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας!

Γιατί άλλο πράγμα να ακούς για την ομορφιά της, εδώ και χιλιάδες χρόνια, και άλλο να την βλέπεις σήμερα και να αγωνιάς, μόλις για το αύριο, τρέμοντας ότι θα σου την στερήσουν από τα παιδιά σου και τις μέλλουσες γενεές!

Ντροπή στον "πολιτισμένο" κόσμο που επιτρέπει σε ένα τσούρμο θρησκευτικούς αλήτες να καταστρέφουν την πολιτισμική κληρονομιά της ανθρωπότητας!

Μαζί με την Πέτρα της Ιορδανίας και την Γκίζα της Αιγύπτου, η Παλμύρα θεωρείται από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς θησαυρούς του κόσμου.

Σαν από τον Μεσαίωνα των χριστιανών να μην πέρασε ούτε μια μέρα και οι φανατικοί αυτοί εγκληματίες ισλαμιστές βάλθηκαν να ξεπεράσουν σε θηριωδία και τους σταυροφόρους που με μανία δολοφονούσαν και κατέστρεφαν ό,τι έβρισκαν στο πέρασμά τους.

Πότε θα αντιληφθείς ανθρωπάκο της συμφοράς ότι οι θρησκείες σου στερούν το μέλλον και την ελπίδα…