15 Ιαν 2012

Επαναστάτες του γλυκού νερού οι "Κβαντοπληγμένοι" της Μοντέρνας Φυσικής

Αυτή την φορά ο τίτλος φωνάζει από μόνος του για το τι πρόκειται να πούμε στην ανάρτηση αυτή. Άλλωστε τα ουσιώδη τα είπαμε στις προηγούμενες, δείχνοντας με τον καλύτερο τρόπο πώς η φιλοσοφική αθωότητα, η επιστημονική άγνοια και η θρησκευτική αφέλεια είναι τα χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν όχι μόνο την σημερινή παιδεία μας αλλά σχεδόν όλους μας. Ε, λοιπόν, με τα εφόδια αυτά δεν πρόκειται να κατανοήσουμε την πραγματικότητα στο επίπεδο που φτάσαμε. Με καρτεσιανή λογική και μηχανιστική αντίληψη δεν γίνεται να κατανοήσουμε την Μοντέρνα Φυσική. Γιατί; Γιατί η Κβαντομηχανική, η Κοσμολογία, η Βιολογία και πολλές άλλες επιστήμες προϋποθέτουν την υπέρβαση και της καρτεσιανής λογικής και της μηχανιστικής αντίληψης! Η Μοντέρνα Φυσική, μαζί με τη Θεωρία της Σχετικότητας δεν ήταν μόνο μια αναγκαιότητα αλλά σίγουρα μια επανάσταση στην ιστορία της φυσικής και της ανθρώπινης νόησης. Ήταν ένα βήμα προς το Μέλλον, με την έννοια ότι μας απομάκρυναν ακόμα πιο πολύ από την μεσαιωνική αντίληψη. Γι αυτό και θεωρώ πολύ οξύμωρο το γεγονός, μέσα από τις νέες αυτές επιστήμες, στην προσπάθειά μας να τις κατανοήσουμε και να τις στηρίξουμε φιλοσοφικά, να μας πισωγυρίζουν ξανά στον Μεσαίωνα!


Η κρίση του μηχανιστικού μοντέλου της φύσης μας ώθησε να το ξεπεράσουμε προκειμένου να κατανοήσουμε την πραγματικότητα σε ένα άλλο επίπεδο, ανώτερο του προηγουμένου. Στο επίπεδο αυτό ήρθαμε αντιμέτωποι με έναν άλλο κόσμο, πρωτόγνωρο, που απαιτούσε μια νέα οπτική όπου μόνο τα μαθηματικά κατάφεραν να περιγράψουν. Ακριβώς η πραγματικότητα αυτού του κόσμου απαιτούσε την υπέρβαση της εκπαιδευμένης μας λογικής και των εφοδίων που διαθέταμε ως τότε για να σκεφτόμαστε, να κάνουμε κριτική και να συνάξουμε τα συμπεράσματά μας.
Κάποιοι δεν κατάφεραν να την κάνουν. Στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν τη νέα πραγματικότητα, την ερμήνευσαν εσφαλμένα, έχοντας σοβαρές φιλοσοφικές ελλείψεις. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον μέσο αναγνώστη, αλλά και σε πολύ σπουδαία άτομα, φυσικούς και επιστήμονες. Ο Πουανκαρέ για παράδειγμα, ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς του τέλους του 19ου αιώνα, έφτασε στο σημείο να πει ότι οι νόμοι της φύσης δεν αντανακλούν την πραγματικότητα αλλά τη συνείδησή μας! «Η νόηση υπαγορεύει τους νόμους της φύσης» όπως θα έλεγε και ο Καντ! Ανάλογα σκέφτηκε ακόμα και ο Χάιζενμπεργκ που προσπάθησε να δει την φύση, πέρα από το χώρο του με πνεύμα ιδεαλιστικό (πλατωνικό).
Όταν σκεφτόμαστε όμως έτσι, τόσο ιδεαλιστικά, ποτέ δεν πρόκειται να κάνουμε επαναστάσεις! Και μην πάει το μυαλό σας στον Χάιζενμπεργκ που η αβεβαιότητά του τάραξε τα νερά της κβαντομηχανικής. Προσπαθώντας αργότερα να ερμηνεύσει την φύση φιλοσοφώντας την υποβάθμισε. Κατάλοιπα ιδεαλιστικής θεώρησης, που λίγο πολύ έχουμε όλοι μας, που όμως πρέπει να βρούμε και να εξαλείψουμε. Με τέτοια λογική πισωγυρνάμε στον 18ο και 19ο αιώνα.
Η Νέα Φυσική σαν αρωγό χρειάζεται εκτός από τα πειράματα που θα αποδείξουν την καινοτομία και τη φιλοσοφία, ώστε να την ερμηνεύσουν σωστά και να καθοδηγήσουν εκείνους που θα στοχαστούν μ’ αυτήν ώστε να βγάλουν σωστά συμπεράσματα.
Χωρίς την διαλεκτική για παράδειγμα δεν μπορείς να θεμελιώσεις φιλοσοφικά τα συμπεράσματά σου. Δυστυχώς! Δεν μπορείς να αφαιρείς από την φιλοσοφία ούτε την οντολογική πλευρά που αναδεικνύει το βασικό της πρόβλημα, ούτε την γνωσιολογία που αναδεικνύει τη δυνατότητά μας να γνωρίσουμε την φύση. Το πιθανότερο που θα μπορέσεις να κάνεις, είναι να ισχυροποιήσεις τον ιδεαλισμό, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και βάζοντας το θεό από την πίσω πόρτα.


Όταν επιχειρούμε να καταπιαστούμε με τέτοια θέματα πρέπει να έχουμε τουλάχιστον τις βασικές γνώσεις στην φιλοσοφία που σχετίζονται με την φυσική και την επιστημολογία που την στηρίζει.
Η ύλη είναι αυθύπαρκτη και ανεξάρτητη από την συνείδησή μας. Είναι αντικειμενική, είτε υπάρχουμε εμείς, είτε όχι. Συνεπώς η πραγματικότητα, όπως και να την εκφράζει μια κυματοσυνάρτηση, είναι ανεξάρτητη από την συνείδηση και τον παρατηρητή. Οι νόμοι δεν δημιουργούνται από μας. Αφήστε την λογική αυτή για τους σολιψιστές και τους παράλογους που πάσχουν από νοητική ανεπάρκεια ή από έπαρση μεταμοντερνισμού προσπαθώντας να ξεχωρίσουν από τους άλλους.
Ούτε νόηση χωρίς ύλη υπάρχει, ούτε ύλη χωρίς κίνηση. Η ενέργεια δεν είναι διαφορετικό πράγμα από την ύλη. Η ύλη και η ενέργεια δεν είναι δυο διαφορετικές ουσίες, αλλά μια και μοναδική! Είναι απλά μια διαφορετική μορφή της ίδιας οντότητας, της ύλης! Ούτε το πεδίο είναι… άϋλη οντότητα, αλλά φορέας ενέργειας.
Ας μάθουμε να χρησιμοποιούμε σωστά τις λέξεις για να εκφράζουμε σωστά τα συμπεράσματά μας.


Σύμφωνα με όσα είπαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, η θεωρία της σχετικότητας συμπεριλαμβάνει και τη μάζα και το ενεργειακό πεδίο στην ίδια κατηγορία: την υλική, απορρίπτοντας το επιστημολογικό σφάλμα που για τους ιδεαλιστές θεμελίωνε, με χρονική προτεραιότητα, το πνεύμα και το θεό.
Όπως και η κλασική φυσική, η θεωρία της σχετικότητας είναι αιτιοκρατική. Όμως κάποιοι φωστήρες βιάστηκαν να βγάλουν το συμπέρασμα και για την κβαντική φυσική, ότι η αιτιότητα δεν ισχύει στον μικρόκοσμο, αφού οι νόμοι της είναι πιθανοκρατικοί διολισθαίνοντας κι αυτοί προς έναν άκρατο ιδεαλισμό. Και τι δεν σκέφτηκαν να πουν: Ο μικρόκοσμος φαίνεται αυταρχικός, μάλλον επρόκειτο για την ελεύθερη βούληση του Δημιουργού που μέσα από την πιθανοκρατία του μικρόκοσμου αποκάλυπτε δειλά-δειλά την παρουσία Του!
Κι όλα αυτά εξαιτίας του «Ενεργετισμού»! Όταν, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα αδυνατούμε να κατανοήσουμε την ύλη κατακερματίζοντάς την σε δυο διαφορετικές ουσίες, την ύλη και την ενέργεια, τότε οδηγούμαστε στην πνευματοκρατία, ακριβώς ένα βήμα πριν τον θεό και την πίστη!
Δεν είναι αφέλεια μόνο να χρησιμοποιούμε τις λέξεις αυθαίρετα, αλλά λάθος μεγάλο που οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα και αλλόκοτες θεωρίες . Όταν το κακό γίνει, θα είναι μεγάλος ο δρόμος της επιστροφής και πολύ επώδυνος!
Τότε ακριβώς η αντίρρηση γίνεται μαγκιά και ο αντιρρησίας «τζάμπα μάγκας»!


Το να ταυτίζουμε όμως την πιθανοκρατία του μικρόκοσμου με την μηχανιστική αιτιότητα κάνουμε πάλι το λάθος να συγχέουμε ειδικές μορφές αιτιακών σχέσεων. Άλλες αιτιακές σχέσεις έχουμε στην μηχανική (κίνηση σωμάτων), άλλες στην δυναμική (ηλεκτρομαγνητισμός, βαρύτητα) και άλλες στην βιολογία (αναπαραγωγή κυττάρων). Όπως και η ύλη, στην σχετικότητα, έτσι και η αιτιότητα στην κβαντομηχανική είναι μια φιλοσοφική κατηγορία. Η αιτιοκρατία του μικρόκοσμου είναι διαφορετική από την μηχανιστική αιτιοκρατία που γνωρίζουμε και ως φαίνεται διαπότισε την αντίληψή μας με την αναγωγή της καρτεσιανής λογικής. Προσπαθούμε να αντιληφθούμε τον κβαντικό κόσμο μηχανιστικά! Στο κβαντικό επίπεδο έχουμε νέες μορφές «αιτιότητας» και σύνθετες μορφές που καθορίζουν το συμβάν. Δεν μπορείς να αναγάγεις μια μηχανιστική λογική αιτιότητα με την πιθανοκρατική αιτιακή αντίληψη του μικρόκοσμου! Αν ήμασταν στοιχειώδεις υλικές μονάδες θα σκεπτόμασταν με πιθανότητες. Αν θεωρούμε την γάτα του Στρέντιγκερ νεκροζώντανη, γιατί δεν θεωρούμε και το αγαπημένο μας πρόσωπο νεκροζώντανο όταν ο γιατρός μας διαβεβαιώνει ότι μετά την εγχείρηση έχει πενήντα-πενήντα πιθανότητες να ζήσει ή να πεθάνει;
Αν η διπλή φύση του φωτόνιου δημιουργεί μια παράξενη συμπεριφορά πίσω από τις δυο οπές, λόγω της διπλής φύσης του, γιατί όταν σημαδεύουμε έναν από τους δυο στόχους με μονόσφαιρο βλήμα δεν περιμένουμε να πλήξουμε και τους δυο στόχους ταυτόχρονα;
Η στατιστική βεβαιότητα στο δεύτερο παράδειγμα είναι απόλυτη για τον κόσμο μας όμως στην κβαντομηχανική όταν το βλήμα πάρει διαστάσεις Πλανκ η αβεβαιότητα είναι δυνατή. Κάτω από μια τέτοια οπτική, η μηχανιστική φυσική μπορεί να μας πει με βεβαιότητα τι θα έπρεπε να περιμένουμε. Όμως, όταν η σφαίρα περιορίζεται σε διαστάσεις μεγέθους της σταθεράς του Πλανκ στην θέση της βεβαιότητας πρέπει να περιμένουμε μια πιθανότητα κι αν κάποιοι την τελευταία την βαφτίζουν «τύχη» ή ακόμα χειρότερα «συνείδηση» τότε τα συμπεράσματα θα είναι εξωπραγματικά και ανεξέλεγκτα. Τα συμπεράσματα, να είστε σίγουροι, θα είναι τόσο τραβηγμένα που μόνο τον Τερτυλλιανό θα ικανοποιούσαν! Όχι, η φυσική δεν είναι παράλογη, όπως θέλουν κάποιοι για να διαστρεβλώσουν την αλήθεια!
Τότε, δεν θα φταίει το πείραμα αλλά… ο αφιλοσόφητος παρατηρητής! Στο θέμα αυτό θα επανέλθουμε, αφού κάνουμε λόγο πιο κάτω για την αβεβαιότητα της θέσης και της ορμής.

Ας αφιερώσουμε ένα λεπτό και στα χαρακτηριστικά του φωτόνιου που κάποιοι, μετά πάνω από εκατό χρόνια, δεν μπορούν ακόμα να κατανοήσουν!
Το είχα αναφέρει και στην προηγούμενη ανάρτηση, σχετικά με τα χαρακτηριστικά της ύλης. Αυτοί που διαστρεβλώνουν την κβαντομηχανική είναι αυτοί που ακόμα δεν έμαθαν τι είναι η ύλη! Σκέψου!
Έχουν την εντύπωση ότι ύλη είναι ό,τι έχει μάζα! Για παράδειγμα, το φωτόνιο και το υποθετικό βαρυτόνιο, αν τελικά υπάρχει, δεν είναι ύλη, αλλά ενέργεια! Προφανώς εδώ η παρανόηση γίνεται επειδή λόγω άγνοιας αδυνατούν  να αντιληφθούν την διαφορά της ενότητας και της ταύτισης! Θεωρούν με λίγα λόγια την ύλη και την ενέργεια το ίδιο πράγμα (ταύτιση) κι όχι σαν αλληλοεξαρτώμενα μέτρα της ίδιας οντολογικής ουσίας (ενότητα). Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι το πέρασμα της ύλης από τη μια μορφή στην άλλη, δεν αλλάζει την οντική του ταυτότητα, αλλά μόνο την μορφή!
Είναι μια ποιοτική μορφή των ιδιοτήτων της ύλης που την αναλογία της μας την έδωσε ο Αϊνστάιν με την εξίσωση E=m.c2 όπου φαίνεται ότι η μάζα αποτελεί μέτρο του ενεργειακού του περιεχομένου. Η σχέση αυτή δείχνει τον καθολικό δεσμό της μάζας και της ενέργειας που αποτελεί θεμελιώδη νόμο της φύσης, δείχνοντας παράλληλα, με τον καλύτερο τρόπο, την σχέση ανάμεσα στα μέτρα της αδράνειας και της κίνησης, σαν ιδιότητες της ύλης!
Συνεπώς ύλη και ενέργεια είναι μορφές της ίδια οντότητας, της ύλης!
Όσο για τους θιασώτες του ενεργητισμού που έκαναν το φωτόνιο και το νετρίνο σύμβολο πνευματικότητας, ας έχουν υπ’ όψιν τους ότι το φωτόνιο, άσχετα με τη μάζα ηρεμίας, έχει όχι μόνο ορμή, αλλά και μάζα και γι αυτό ασκεί πίεση απ’ όπου διέρχεται καμπυλώνοντας εν μέσω βαρυτικού πεδίου! Τούτο, που στα πλαίσια της θεωρίας της σχετικότητας αποδείχτηκε και πειραματικά, δείχνει με τον καλύτερο τρόπο την υλικότητα του φωτόνιου και του ηλεκτρομαγνητικού κύματος γενικά.
Πρέπει να έχουμε πάντα υπ’ όψιν ότι η δυαδικότητα της ύλης μας οδηγεί στην πνευματοκρατία και μας μπάζει στον ιδεαλισμό από την πίσω πόρτα χωρίς να το καταλάβουμε!
Όταν αναγνωρίσουμε τη φύση των ιδιοτήτων της ύλης και την διαλεκτική σχέση που βρίσκεται ανάμεσα στους νόμους της αλληλεπίδρασης και της αλληλομετατροπής της ύλης θα αντιληφθούμε όχι μόνο την ετερότητα ανάμεσα στις μορφές, αλλά και την αναλογία, σαν ενότητα, που χαρακτηρίζει την ίδια την οντότητα.
Αυτό που πρέπει να καταδικάσουμε είναι μόνο ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα φαινόμενα αυτά, δηλαδή ο εποπτικός μηχανιστικός τρόπος, που όπως είπαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση, είναι ασύμβατος με την κβαντική λογική.


Όμως, φιλοσοφικά, σε ότι αφορά τις έννοιες, όταν αναφερόμαστε στο κβαντικό επίπεδο, είμαστε αναγκασμένοι να εμπλουτίσουμε το εννοιολογικό μας οπλοστάσιο με μια τέτοια λογική, προκειμένου να αντιληφθούμε ότι και η λογική είναι σχετική με το δομικό επίπεδο που εξετάζουμε, αντί να υποστηρίζουμε αναχρονιστικές απόψεις πως τάχατες η φύση δεν σέβεται την αρχή της αιτιότητας βγάζοντας εσφαλμένα συμπεράσματα! Πρέπει να βλέπουμε την φύση διαλεκτικά και να μην βγάζουμε μέσω της αναγωγής εύκολα συμπεράσματα, ερμηνεύοντας λανθασμένα την πραγματικότητα. Η τελευταία είναι διαφορετική σε κάθε δομικό της επίπεδο. Είναι λάθος να αναγάγουμε τον εποπτικό μας ρεαλισμό από το ένα επίπεδο στο άλλο!
Η νεοθετικιστική οπτική και ο μεταμοντερνισμός της νέας φυσικής θεμελιώνει πνευματοκρατικές και μυστικιστικές αντιλήψεις στρεβλώνοντας την αλήθεια και τον κόσμο. Χωρίς φιλοσοφική παιδεία, το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι τα νέα γνωσιοθεωρητικά προβλήματα θα ενισχύουν τον αγνωστικισμό και την ιδεαλιστική μας αντίληψη.
Αν, όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, η ύλη εξαϋλώθηκε, βαφτίζοντας την «ενέργεια» πνεύμα, το ίδιο κάνουμε και στην κβαντομηχανική, μπερδεύοντας τα σωματίδια με κυματοσυναρτήσεις βγάζοντας τα ίδια πάλι συμπεράσματα, αντιστρέφοντας τη σχέση του αντικειμένου με την έννοια! Τότε ο κόσμος φαντάζει σαν σκέψη του θεού και εμείς αδύνατοι να αντιληφθούμε τις προθέσεις Του! Μαζί με όλη αυτή την ακρωτηριασμένη λογική αν προσθέσουμε και την γοητεία της ανατολικής φιλοσοφίας, του πολυθεϊστικού ινδουισμού και ειδικότερα την αφηρημένη φιλοσοφία Ζεν, θα καταφέρουμε, στα πλαίσια του μεταμοντερνισμού, να δημιουργήσουμε τον σπουδαιότερο κβαντικό αχταρμά, υπερασπίζοντας σε τελευταία ανάλυση τον ιδεαλισμό και την θρησκεία!
Ούτε που θα το καταλάβουμε ότι περάσαμε σε άλλο φιλοσοφικό στρατόπεδο!

Η αβεβαιότητα του Χάϊζενμπεργκ είναι άλλος ένας βραχνάς που οι ανίδεοι της φυσικής εξηγούν όπως τους αρέσει κι όταν επιχειρήσουν μηχανιστικά να αναλύσουν την αρχή της αβεβαιότητας τότε η φιλοσοφία καταντά μεταφυσική!
Εύκολα οι νεοθετικιστές δέχονται ότι αν ένα μέγεθος δεν παρατηρείται τότε σημαίνει ότι δεν υπάρχει, όμως στην προκειμένη περίπτωση όταν ένα σωματίδιο έχει μια καθορισμένη θέση λέμε ότι δεν έχει ορμή. Όμως τι λέμε όταν βρίσκουμε την ορμή και αδυνατούμε να βρούμε τη θέση; Γιατί τότε δεν παραδεχόμαστε ότι το σωματίδιο δεν υπάρχει;
Όμως, μέχρι να αντιληφθούμε ότι οι αμοιβαία αποκλειόμενες περιγραφές της θέσης και της ορμής είναι συμπληρωματικές (Νηλς Μπορ) οι μεταμοντερνιστές της «Σχολής της Κοπεγχάγης» θα μας περιγράφουν πλήθος φαντασμάτων που θα παίζουν ανάμεσα στις δυνατές (πιθανοκρατικές) αιτιακές σχέσεις, λες και η κίνηση των σωματιδίων εκφράζεται με την ελεύθερη βούληση των φωτονίων και από το γεγονός ότι στην θέση της βεβαιότητας που ξέραμε (κατά την μηχανική φυσική) τώρα μας αποκαλύπτεται μια πιθανότητα.
Πολλές φορές η χρήση πιθανοτήτων αντανακλά την άγνοιά μας, στις ακριβείς αρχικές συνθήκες, στις αιτίες δηλαδή των γεγονότων που οφείλονται σε λάθη μέτρησης ή και στην πολυπλοκότητα του συστήματος.


Από πού προκύπτει για παράδειγμα η αβεβαιότητα του Χάϊζενμπεργκ και τι σχέση έχει με τη σταθερά του Πλανκ που αναφέραμε πιο πάνω;
Φωτίζοντας το ηλεκτρόνιο επιδρούμε στην τροχιά του και συνεπώς καθιστούμε την ορμή του αβέβαιη. Όμως, πρέπει να ξέρουμε ότι, όσο πιο μικρό μήκος κύματος χρησιμοποιούμε τόσο πιο πολύ επηρεάζουμε την κίνησή του. Γι αυτό, όσο πιο πολύ μειώνουμε την αβεβαιότητα για τη θέση, τόσο πιο πολύ αυξάνουμε την αβεβαιότητα για την ορμή!
Το γινόμενο των δυο αβεβαιοτήτων ισούται περίπου με την σταθερά του Πλανκ! Δηλαδή οι δυο αμοιβαία αποκλειόμενες περιγραφές είναι συμπληρωματικές και καθόλου τυχαίες όπως νομίζεται. Απλά, έχουμε μια νέα πραγματικότητα που απαιτεί, εννοιολογικά και νέο τρόπο σκέψης. Αν δεν τον έχουμε, ας αφήσουμε τις εξηγήσεις για τους ειδικούς.
Ας μην ξεχνάμε τις ατέλειωτες διαμάχες του 19ου αιώνα για τον αιθέρα. Εκείνου του αβαρούς υλικού που γέμιζε τον κενό χώρο με τον οποίο πιστευόταν ότι μεταδίδονταν τα φωτεινά κύματα. Προσπαθώντας να εξηγήσουμε, με το υπάρχον μηχανιστικό μοντέλο, το μέσον που μετέδιδε το κύμα, εξαντλήσαμε κάθε φυσική προσπάθεια. Αυτή ήταν η κρίση που είδαμε σε προηγούμενη ανάρτηση. Μόνο η θεωρία της σχετικότητας και μετά η κβαντομηχανική, κατάφεραν να ξεπεράσουν την κρίση αυτή. Όλες οι προσπάθειες κατέληξαν άκαρπες, όπως σήμερα, που με το μηχανιστικό εννοιολογικό οπλοστάσιο προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις νέες μορφές αιτιοκρατίας.
Σίγουρα… ο θεός δεν παίζει ζάρια, όσο και να θέλουν να πιστεύουν κάποιοι! Και να φανταστείς ότι ορισμένοι πιστεύουν ότι όχι μόνο παίζει, αλλά ότι φέρνει και εξάρες!


Σίγουρα η κβαντομηχανική δεν είναι λάθος, ίσως ούτε και ελλιπής!
Ελλιπείς είμαστε εμείς, γιατί συχνά σαν φυσικοί αυθαιρετούμε φιλοσοφικά και όταν φιλοσοφούμε συχνά είμαστε άσχετοι με τη φυσική.
Είναι αλήθεια, στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε τη νέα πραγματικότητα συχνά γεννάμε και υπερβολές. Φτάνοντας στην κρίση, κάποια στιγμή θα την υπερβούμε και θα την ξεπεράσουμε. Όμως στην προσπάθειά μας αυτή, πρέπει να μην υποστηρίζουμε αυθαιρεσίες και ερήμην της φιλοσοφίας να γεννάμε επιστημολογικά σφάλματα που εύκολα μπορούν, όχι μόνο να μας διαψεύσουν, αλλά και να μας γελοιοποιήσουν.
Θα μπορούσα να κάνω έναν μακρύ κατάλογο από αναγνωρισμένους φυσικούς, όμως θα περιορισθώ σε λίγους χαρακτηριστικούς.
Το 1932 ο Τζων φον Νιούμαν έκανε λόγο για την «αρχή του ψυχοφυσικού παραλληλισμού» και ο Ρ. Ματτούκ υποστήριξε ότι η κατάρρευση της κυματοδέσμης προκαλείται από την αλληλεπίδραση του συστήματος με τη συνείδηση!
Ακόμα και ο νομπελίστας Γιότζεφσον δήλωνε ότι συχνά οι ιδέες του υπαγορεύονταν από τις Βέδδες και ο Φρίτζοφ Κάπρα συσχέτιζε την κβαντομηχανική με το Τάο, τον Βουδισμό και το Ζεν!
Ο Γάλλος φυσικός Κ. Μπωρεγκάρ κάνοντας φιλοσοφία την «κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης» ή ακόμα και «διαψεύδοντας» τη Θεωρία της Σχετικότητας υποστήριζε ότι αποστέλλοντας ενέργεια από το Παρόν μπορούμε να επηρεάσουμε το… Παρελθόν!
Να πού μπορεί να φτάσει κανείς όταν βιάζεται να βγάλει φιλοσοφικά συμπεράσματα χωρίς να γνωρίζει φιλοσοφία και μεις, κάτω από την επήρεια της άγνοιας και της αφέλειας, συχνά αντί να δούμε το φεγγάρι που μας δείχνουν προσπαθούμε να διακρίνουμε το δάχτυλο!


Το τι ανοησίες έχουν γραφτεί και τι χαζομάρες πιστεύουν οι περισσότεροι δεν λέγεται! Ειδικά στο internet που μπορεί να γράψει ο καθένας υπάρχει θάλασσα παραπληροφόρησης με κύματα ανοησίας σαν τσουνάμι!
Αναμφίβολα η μέθοδος του αναγωγισμού που κληρονομήσαμε από τον καρτεσιανό τρόπο σκέψης, μας δημιουργεί πολλά προβλήματα. Μας οδηγεί σε ανεξήγητες λογικές και σε λογικά παράδοξα. Όμως πρέπει να αντιληφθούμε ότι όλα αυτά ανήκουν σε ατομικό επίπεδο και αφορούν την μηχανιστική αντίληψη του κόσμου. Στην καθημερινότητά μας, είναι αλήθεια, ο αναγωγισμός πολλές φορές έδωσε λύσεις.
Όμως, στην εποχή μας, πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε σχετικά και διαλεκτικά και πάντα σε συνάφεια με τον διαλεκτικό υλισμό. Η φιλοσοφία είναι επιστημονική μόνο όταν αναφέρεται στις γενικές αρχές του Είναι, της διαδικασίας της γνώσης και της σχέσης του ανθρώπου με τον κόσμο. Τότε μόνο μπορεί να γίνει όργανο της κοινωνικής προόδου.
Ακόμα, η φιλοσοφία δεν είναι αισθητηριακή ή υποκειμενική εμπειρία και πολύ περισσότερο δεν είναι σύστημα ισχυρισμών!
Η Θεωρία της Σχετικότητας μας έμαθε ότι οι νόμοι της παγκόσμιας έλξης ισχύουν για μικρές ταχύτητες και ασθενή βαρυτικά πεδία. Η κβαντομηχανική μας διδάσκει ότι υπάρχουν και πιθανοκρατικές αιτιότητες και σε ατομικό επίπεδο οφείλουμε να ελέγχουμε όσο μπορούμε τις εννοιολογικές ασάφειες. Μόνο τότε μπορούμε να  περιορίσουμε την επιστημονική αυθαιρεσία και τα επιστημολογικά σφάλματα που οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα. Κυρίως όμως πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε την τοπικότητα των κβαντικών γεγονότων και να αμφισβητούμε ερμηνείες που αντιφάσκουν με την φιλοσοφία (οντολογικά και γνωσιολογικά).
Τέλος, ας έχουμε στο νου ότι οι επιστημονικές θεωρίες είναι πάντα σχετικές και ουδέποτε απόλυτες. Το απόλυτο δεν ισχύει στην επιστημονική γνώση, γιατί η γνώση δεν είναι ποτέ απόλυτη. Απόλυτο είναι μόνο το δόγμα και γι αυτό βρίσκεται σε θεμελιώδη αντίθεση με την επιστήμη και την αλήθεια.
Ούτε αυτό το ξέρουν οι περισσότεροι, όταν βαφτίζονται αγνωστικιστές χρησιμοποιώντας σαν πλαίσιο αναφοράς την απόλυτη αλήθεια.
Γι αυτό και σε προηγούμενη ανάρτηση με έμφαση τόνισα ότι «πρέπει να έχουμε πάντα υπ’ όψιν ότι μπορεί να κάνουμε και λάθος» και σε άλλη ανάρτηση ότι η γνώση είναι σχετική. Αυτό ακριβώς είναι που γεννά την αποστροφή μας σε κάθε δόγμα και μεταφυσική πίστη που όχι μόνο δεν μπορεί να επαληθευτεί, αλλά ούτε και να διαψευστεί!
Μην σας φαίνεται αληθές μόνο αυτό που επιβεβαιώνεται. Η αλήθεια βρίσκεται και στην διάψευση που επιβεβαιώνει το αναληθές! Αυτό που δεν μπορεί να διαψευστεί, δεν έχει νόημα! Έτσι μόνο πρέπει να ορίζουμε την πίστη μας.
Όσο για τους αλλοπαρμένους μελετητές της κβαντομηχανικής που με αφέλεια φιλοσοφούν, τους αφιερώνω μια λαϊκή ρήση που λένε στο χωριό μου:
Με πορδές, αυγά, δεν βάφονται!
Τι ειρωνεία...

22 σχόλια:

E[BLOG]HMENOΣ (a.k.a kaliteros) είπε...

Άθεε, ειλικρινά ώρες-ώρες σκέφτομαι σε ποιους απεθύνεσαι με αυτές τις αναρτήσεις!
Πραγματικά πιστέυω οτι είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που μπορούν να ανοίξουν μια επικοδομητική κουβέντα, αφού διαβάσουν τη συγκεκριμένη ανάρτηση. Το κείμενο αυτό είναι δύσκολο/δυσνόητο ακόμα και για ακροατές μιας επιστημονικής διάλεξης.
Από την άλλη, οι αδαείς (έστω και οι έχοντες την περιέργεια να διαβάσουν ή να μορφωθούν/επιμορφωθούν) θα σταματήσουν το διάβασμα από την πρώτη κιολας παράγραφο.
ΓΙ αυτό σου έγραψα οτι δεν καταλαβαίνω σε ποιους απευθύνεται η ανάρτηση.
Βρίσκω (προσωπικά) την ανάρτηση απελπιστικά δυσκολοδιάβαστη, ασχέτως αν έχω διαβάσει και 5-10 (επιστημονικά) βιβλία στη ζωή μου.
Μία από τις αρνητικές επιπτώσεις (η αρνητικότερη κατ' εμέ) τέτοιων αναρτήσεων είναι ότι η "Αθεία" (και η εξήγησή της) φαίνεται να είναι "επιστημονοκρατούμενη" και κατ' επέκταση απρόσιτη για κάποιον που ίσως ενδιαφερθεί να μάθει για την Αθεία.
Ένας θρήσκος ή ένας που αμφιταλαντεύεται μεταξύ πίστης-αθείας θα προτιμήσει να μείνει στην άγνοιά του, παρά να κάτσει να καταλάβει το κείμενο που έγραψες. Άρα το μπλογκ χάνει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε δηλαδή το... όπως λες στο μήνυμα υποδοχής του μπλογκ σου...
"Επειδή εδώ, δεν πιστεύουμε για να καταλάβουμε, αλλά προσπαθούμε να καταλάβουμε για να πιστέψουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε".
Ειλικρινά, εκτός των άλλων, θα ήθελα να μου πεις σε τι κοινό ήθελες να απευθυνθείς με αυτό το κείμενο.
Φιλίκά...

Άθεος είπε...

Το καλύτερο σχόλιο kalitere, το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις!
Μόλις στην προηγούμενη ανάρτηση λέγαμε ότι ένας χρόνος μας απέμεινε. Ας γράψουμε ό,τι μας διέφυγε ως τώρα!
Αυτό ακριβώς κάνω. Αυτό μόνο μας είχε διαφύγει: η φυσική, μέσα από την οποία κάποιοι «μορφωμένοι» βρίσκουν το θεό. Αυτούς έπρεπε να τους αφήσουμε στην ραστώνη τους; Εδώ και πολύ καιρό μου διαμήνυαν σε σχόλια γιατί δεν αναφέρομαι στην φυσική και συγκεκριμένα στην κβαντομηχανική. Τους έλεγα ότι δεν ήρθε ακόμα το πλήρωμα του χρόνου. Έπρεπε να ασχοληθώ με άλλα, όπως είναι η ιστορία, η φιλοσοφία σε απλά πράγματα, λίγο από λογική και επιστήμη, η θρησκειολογία κλπ. Λίγο πριν τελειώσω το πείραμα αυτό, έπρεπε να αναφερθώ και στο πιο δύσκολο κομμάτι της οντολογίας και γνωσιοθεωρίας, όπως αυτό που συνδέει την Φιλοσοφία και την Επιστήμη. Δύσκολο, δεν λέω, αλλά αναγκαίο.
Και μην ξεχνάς, αν ήθελα ελαφρότητα και ευκολοχώνευτες αναρτήσεις, θα έκανα σατιρικές, όπως αυτές που κάνω δυο φορές το χρόνο (γενέθλια και καλοκαιρινές διακοπές), όμως αδιαφορώ για την δημοσιότητα. Δεν είναι το πολύ, καλό, αλλά το καλό είναι πολύ, που λέγανε και οι πρόγονοί μας!
Κοντεύω 100 αναρτήσεις. Είδες μια φορά ανάρτηση για τους παπάδες; Γι’ αυτά που ασχολούνται όλοι; Είδες να βρίζω όπως κάνουν μερικοί; Αυτό λέγεται αθεΐα;
Ούτε με ενδιαφέρουν τα πολλά σχόλια που καταπιάνονται από έναν κακομοίρη και τον βρίζουν και γίνεται μπούγιο μεταξύ των σχολιαστών και μπάχαλο στην ανάρτηση!
Αυτός ο σκοπός;
Όχι!
Το blog αυτό έχει άποψη και τα θέματα που πραγματεύεται δεν τα πραγματεύεται κανένα άλλο blog! Βρες μου ένα blog, ελληνικό ή ξένο. Κανένα!
Αυτή την έλλειψη ήθελα να καλύψω. Από τον μετρητή που έχω, βλέπω την κίνηση. Έχει αυξηθεί και χωρίς σχόλια. Ξέρω ότι ο κόσμος δεν μπορεί να μπει τόσο βαθιά, όμως έστω για λίγους θα το κάνω, σε τούτες τις τελευταίες αναρτήσεις. Δεν θα μείνει κανένας παραπονεμένος. Και ο λίγο διαβασμένος και ο πολύ.
Αυτό το κοινό θέλω και στο blog μου όλοι βρίσκουν τροφή. Από τον μέσο αναγνώστη μέχρι τον πιο εξεζητημένο!
Και μεταξύ μας: Η φιλοσοφία της επιστημολογίας και ο Διαλεκτικός Υλισμός, είναι το καταφύγιο της αθεΐας. Όσοι δεν το έχουν καταλάβει, απλά μια μέρα, αν και άθεοι, είναι πολύ πιθανό να επιστρέψουν από κει που ξεκίνησαν σαν πιστοί! Οι περισσότεροι «άθεοι» ούτε που ξέρουν τι είναι αυτό. «Φιλοσοφούν» χωρίς να ξέρουν τι είναι η φιλοσοφία! Αν σε κάποιους, έστω και λίγους, κατάφερα να δώσω λίγο φως, είμαι ευχαριστημένος και ικανοποιημένος κι ας κουράστηκα και χάλασα τα μάτια μου μπροστά στην οθόνη, τόσες ώρες καθημερινά.
Όσοι θα με καταλάβουν θα με δικαιώσουν, ακόμα κι αν, για την ώρα, δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτές τις επιστημολογικές έννοιες. Θα έρθει η ώρα που θα με καταλάβουν και μαζί τους θα δικαιωθώ κι εγώ!

Diama4 είπε...

Άξιος!
...ή μάλλον .. "άξιοι".

(ΣΗΜ: το σχόλιο απευθύνεται στον "καλύτερο" και στον άλλο... "καλύτερο")

Άθεος είπε...

Μη με μπερδεύεις diama εγώ ποιος είμαι... ο πρώτος ή ο δεύτερος;

zoyzoy είπε...

Καλά άρχισες άλλά όσο κατέβαινε μου το'καψες!
Δεν είναι αναγκαίο να γνωρίζουν όλοι για το φωτόνιο και τη θεωρία της σχετικότητας για να επιβιώσουν σ'αυτον τον άχαρο κόσμο.
Για να σου κάψω και'γω το θέμα θα σου πω όταν είχαν ρωτήσει τον Ocho περί φιλοσοφίας!
Είπε αυτήν την ιστορία.
"Ήταν κάποιος Χότζας που είχε τα πάντα στη ζωή του δεν ήταν όμως τυχερός με τις γυναίκες.
Ρώτησε ένα φίλο του που είχε μεγάλη απήχηση σ'αυτές.
-Τι πρέπει να κάνω για να ελκύσω την κοπέλα που μ'ενδιαφέρει?
Ο φίλος του σκέφτηκε και του απάντησε
Πρώτα θα της μιλήσεις για φαγητό.
Η φύση έχει κάνει την γυναίκα τροφό και μέλημά της είναι η εξασφάλιση της τροφής.
Μετά θα της μιλήσεις για οικογένεια όλες οι γυναίκες ονειρεύονται να φτιάξουν μια οικογένεια.
Και τέλος θα της μιλήσεις για φιλοσοφία γιατί πάντα θαυμάζουν τους έξυπνους άντρες.
Οταν λοιπόν συνάντησε την κοπέλα του ο Χότζας τη ρώτησε:
-Σου αρέσουν τα ρεβίθια??
Οχι απάντησε αυτή δεν μ'αρέσουν!
-Εχεις αδελφό?
Οχι δεν έχω αδελφό
Και συνέχισε ο Χότζας!
-Αν είχες αδελφό θα του άρεσαν τα ρεβίθια?
Μ'αυτό θέλησε να δείξει ότι η φιλοσοφία στην ουσία είναι κενή.

Άθεος είπε...

Σίγουρα, η φιλοσοφία δεν φτιάχτηκε ούτε από τους Χότζες ούτε για τους Χοτζάδες!
Ούτε η φιλοσοφία γράφτηκε για να εντυπωσιάζει με ωραίες φράσεις. Η φιλοσοφία δεν είναι αυτό. Η φιλοσοφία πρέπει να μπορεί να εξηγεί τον κόσμο, όμως μόνο για κείνους που έχουν την ανάγκη γι αυτό. Οι άλλοι θα συνεχίσουν να πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες, να ανάβουν κεράκια και να ελπίζουν ότι τον κόσμο δεν μπορούν να τον αλλάξουν οι άνθρωποι παρά μόνο ο θεός.
…και θα συνεχίσουν να ελπίζουν και όσο αυτοί θα ελπίζουν κάποιοι θα τρίβουν τα χέρια. Και δεν εννοώ τους παπάδες, αλλά τους πολιτικούς και τους κατεργάρηδες που κατάφεραν να μας αποξενώσουν, να μας κάνουν πρόβατα και περίτεχνα να μας δουλεύουν!

Dyer είπε...

Στην ανάλυση σου φίλε Άθεε από φυσικής πλευράς είναι εμφανές ότι συντάσσεσαι με τις απόψεις για ένα αιτιοκρατικό σύμπαν. Τα επιχειρήματα που παρουσιάζεις από φυσικής πλευράς είναι αυτά που χρησιμοποιούν οι ντετερμινιστές για να στηρίξουν την ορθότητα των θέσεών τους.
Με αφορμή την ανάρτησή σου (την οποία διάβασα πολλές φορές) έψαξα και γω το θέμα αρκετά, από φυσικής πλευράς, για να πάρω ξεκάθαρη θέση.
Δεν το κατάφερα.
Το αν το σύμπαν είναι τελικά αιτιοκρατικό η μη αιτιοκρατικό είναι ένα θέμα που ταλαιπωρεί τους φυσικούς. Και οι δυο πλευρές έχουν ισχυρά επιχειρήματα και έχουν διατυπώσει θεωρίες, οι οποίες μέχρι στιγμής είναι θεωρίες. (ένα αξιόλογο άρθρο από τα πολλά που διάβασα http://www.physics4u.gr/blog/?p=825).
Αυτά από θέμα φυσικής.
Τώρα από φιλοσοφικής πλευράς: Θεωρώ ότι οι φιλοσοφικές προεκτάσεις, ενός ενδεχόμενα πιθανοκρατικού σύμπαντος, που υποστηρίζουν την ύπαρξη ή απόδειξη θεού σαν αυθαίρετες. Κατά τη γνώμη μου εκφράζουν τις προσωπικές επιθυμίες των ιδεαλιστών φιλοσόφων και καμία σχέση δεν έχουν με την υλική πραγματικότητα του σύμπαντος. Το ότι επέλεξαν το τυχαίο της Υλίκης πραγματικότητας για να στηρίξουν την αδυναμία πλήρους απεικόνισης – γνώσεις, έναν αγνωστικισμό, που θα τους οδηγήσει στον υπέρτατο αγνωστικισμό, την θρησκευτική πίστη σε θεό, είναι τουλάχιστον γελοίο.
Τα φυσικά φαινόμενα είτε είναι αιτιοκρατικά είτε τυχαία πάντα παραμένουν αυστηρά υλικά και οι αναφορές σε μεταφυσικές εξηγήσεις μας γυρνούν πίσω στο Μεσαίωνα.
Τα συγχαρητήριά μου για το άρθρο σου. Τέτοιες αναλύσεις λείπουν από το διαδίκτυο.

Άθεος είπε...

Επιτέλους και ένα σχόλιο παρεμφερές με την ανάρτηση!
Έκανες τη διαφορά Dyer δείχνοντας όχι μόνο ότι έχεις ασχοληθεί με το θέμα αλλά πρέπει να είσαι και ο μόνος που κατάλαβε τι θέλω να πω. Άλλωστε, είσαι ο αρχαιότερος αναγνώστης και σχολιαστής αυτού του blog και γι αυτό σε συγχαίρω και σε τιμώ για την μακροχρόνια παρουσία σου.
Τώρα, ας περάσουμε και στις αντιθέσεις μας, τουλάχιστον όπως φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ο ντετερμινισμός δεν είναι απλά μια θεωρία, όπως αυτή της σχολής της Κοπεγχάγης. Στην αιτιοκρατία στηρίζεται όλο το επιστημονικό οικοδόμημά μας. Αυτό και μόνο αρκεί για να μην μένει η αιτιοκρατία στην κατηγορία των θεωριών, όπως της πιθανοκρατίας του υποατομικού επιπέδου. Η τελευταία πραγματικά είναι πιθανοκρατική και κάτι παραπάνω που την κατατάσσει πράγματι στις θεωρίες που αύριο μπορούν να αλλάξουν εμφανώς. Η αιτιοκρατία όμως δεν πρόκειται να αλλάξει, τουλάχιστον στο συνειδησιακό μας επίπεδο. Όμως, στην ανάρτηση αυτή επιχειρώ έναν συμβιβασμό ανάμεσα στις δυο οπτικές των επιπέδων με συγκεκριμένη βαρύτητα στην αιτιοκρατία. Δεν ξέρω αν το πρόσεξες αυτό. Δεν λέω ότι οι δυο μορφές ταυτίζονται, αλλά ότι βρίσκονται σε διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Ούτε απορρίπτω την πιθανοκρατία του υποατομικού επιπέδου. Πρέπει να βλέπουμε την φύση διαλεκτικά και να μην βγάζουμε μέσω της αναγωγής εύκολα συμπεράσματα, ερμηνεύοντας λανθασμένα την πραγματικότητα. Η τελευταία είναι διαφορετική σε κάθε δομικό της επίπεδο. Είναι λάθος να αναγάγουμε τον εποπτικό μας ρεαλισμό από το ένα επίπεδο στο άλλο και γι αυτό η λογική μας πρέπει να είναι σχετική με το δομικό επίπεδο που εξετάζουμε.
Και στο άρθρο που μου υπέδειξες τονίζεται αυτό: Όλα εξαρτώνται από τις ερμηνευτικές και φιλοσοφικές αρχές που θα υιοθετηθούν.
Η ανάρτηση αυτή, αν παρατήρησες, δεν στοχεύει στην φυσική, αλλά στην φιλοσοφία, όπου οι έννοιες της φυσικής αποκτούν μια άλλη διάσταση που πριν δεν είχαν. Έτσι, διευρύνονται και ανάμεσα από τις σχέσεις που τις χαρακτηρίζουν επιστρέφουν στην φυσική εμπλουτισμένες και πιο λειτουργικές. Γι αυτό η φιλοσοφία και η επιστήμη πρέπει να είναι στενά συνδεμένες μεταξύ τους και χωρίς αυθαιρεσίες να μπορούν να ξεπερνούν τις κρίσεις που συναντούν κάθε φορά που έχουμε ένα ποιοτικό άλμα στον τρόπο που κατανοούμε την νέα πραγματικότητα. Γι αυτό και θεώρησα πριν σωστό να κάνω μια ανάρτηση για το ξεπέρασμα της κρίσης που εμφανίστηκε ανάμεσα στον 19ο και 20ο αιώνα.
Εν ολίγοις θέλω να πω, ότι αναπτύσσοντας τα μέσα της τεχνολογίας, τον 20ο αιώνα, καταφέραμε να δούμε στο ατομικό πεδίο, και τελευταία στο υποατομικό εν μέρει, ότι οι κρυμμένες παράμετροι του υποατομικού επιπέδου επηρεάζουν το χαμηλότερο, το ακριβώς επόμενο δηλαδή επίπεδο, (ατομικό) δημιουργώντας «στρεβλώσεις» που μόνο πιθανοκρατικά μπορούμε να αντιληφθούμε. Έχοντας υπ’ όψιν την σχετικότητα της γνώσης, ας μην αναζητούμε «το απόλυτο» σαν τους αγνωστικιστές θεωρώντας τον κόσμο μας, στο επίπεδό μας δηλαδή, πιθανοκρατικό. Οι αιτιότητες ίσως κρύβονται στο υψηλότερο υποατομικό επίπεδο, που ακόμα δεν έγιναν γνωστές. Όχι μόνο ο Αϊνστάιν, αλλά και ο Σρέντινγκερ και ο ντε Μπρολί, αν και αιτιοκράτες, δεν ήταν άσχετοι με την κβαντομηχανική, αλλά σίγουρα πιο σχετικοί με την φιλοσοφία, απ’ ότι κάποιοι της «Σχολής της Κοπεγχάγης»!

Dyer είπε...

Όταν έγραφα για θεωρίες, φίλε Άθεε, φυσικά και δεν εννοούσα τα επιστημονικά αποδεδειγμένα. Δεν είναι λάθος ο Newton επειδή βρέθηκε η σχετικότητα. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν η πιθανοκρατία επιβεβαιωθεί, σε κάποιο επίπεδο, δεν σημαίνει ότι θα απορρίψουμε την αιτιοκρατία. Την αιτιοκρατία τότε θα είναι ίσως μια πιθανότητα με τιμή 1 ή 0. Η διαλεκτική σχέση μεταξύ αιτιοκρατίας και πιθανοκρατίας είναι εμφανείς. Και όταν και αν υπάρξει μια τελική θεωρία τότε αυτή ίσως να είναι πολύ διαφορετική από τα μέχρι σήμερα γνωστά.
Είναι γεγονός πάντως ότι η αιτιοκρατία μας προσφέρει μια βεβαιότητα, μια ασφάλεια ενώ το τυχαίο μας αναστατώνει, μας φοβίζει. Γι΄ αυτο θα συμφωνήσω με την φράση σου «Η αιτιοκρατία όμως δεν πρόκειται να αλλάξει, τουλάχιστον στο συνειδησιακό μας επίπεδο.» Αν και θα θεωρούσα μεγάλη επιτυχία το να μη μας φοβίζει το άγνωστο το τυχαίο.
ΥΓ Όταν υποδείκνυα το άρθρο ήμουν βέβαιος ότι θα εντόπιζες την συγκεκριμένη πρόταση.

Άθεος είπε...

Η φράση αυτή ήταν εκείνη που βάραινε περισσότερο στο άρθρο, ακριβώς επειδή πολλοί λίγοι θα μπορούσαν να την χρησιμοποιήσουν. Προϋποθέτει γνώσεις φιλοσοφίας και γι αυτό την εντόπισα.
Όμως στο σχόλιό σου αυτό βάζεις και ένα νέο όρο: την τύχη και θα με βάλεις πάλι στη πρίζα να απαντήσω πως την τύχη δεν πρέπει να την αντιπαραβάλουμε με την αιτιότητα. Το τυχαίο δεν είναι η άρνηση της αιτιότητας, αλλά η διαλεκτική άρνηση της αναγκαιότητας!
Η τύχη είναι αποτέλεσμα δυναμικών και αναγκαίων διαδικασιών που ναι μεν μας είναι άγνωστες, όμως βρίσκονται κάτω από την επίδραση νόμων. Το τυχαίο λοιπόν υπακούει σε νόμους, αντίθετα από το «συμπτωματικό» που δεν εκφράζεται από κανένα νόμο και σαν εξαιρετικό γεγονός προκύπτει από την σύμπτωση ορισμένων όρων. Πιστεύω λοιπόν ότι αντί της τύχης την πιθανότητα ήθελες να πεις κι όχι ακόμα την «σύμπτωση» που είναι διαφορετικό πράγμα και από την τύχη και από την πιθανότητα!
Σε όσα αφορούν την σχέση μας με την πραγματικότητα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η τελευταία είναι διαφορετική σε κάθε δομικό της επίπεδο. Είναι λάθος να αναγάγουμε τον εποπτικό μας ρεαλισμό από το ένα επίπεδο στο άλλο! Στο επίπεδό μας ισχύει η αιτιοκρατία, επειδή πολλές παράμετροι θεωρούνται άνευ σημασίας και δεν αλλάζουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα (η διαφορά είναι αυτή που εκτιμάται από την θεωρία στην πράξη). Όμως στο υποατομικό επίπεδο, ακόμα και ένα κβάντο φωτός επηρεάζει το αποτέλεσμα. Πόσο μάλλον όταν ξέρουμε ότι βρισκόμαστε μέσα σε μια θάλασσα κοσμικών αλληλεπιδράσεων. Ποια παράμετρο να θεωρήσουμε αμελητέα, όταν το παρατηρούμενο γεγονός είναι μικρότερο των παρεμβαλλόμενων αλληλεπιδράσεων;
Τούτο το τελευταίο αν έχουμε υπ’ όψιν μας, σαν αρχή της συμπληρωματικότητας, πιστεύω πως θα λύσει πολλά προβλήματα σχετικά με τον εποπτικό μας ρεαλισμό!

Dyer είπε...

Το γυρίζω στη φυσική γιατί ομολογώ μπερδεύτηκα λίγο από το τελευταίο σχόλιό σου φίλε Άθεε.
Η διάσπαση ενός ραδιενεργού πυρήνας αποτελεί ένα «τυχαίο» γεγονός (χρονικά). Η αιτιότητα εξηγεί το γιατί της διάσπασης, δεν εξηγεί το πότε. Όταν όμως έχουμε ένα κατάλληλο αριθμό πυρήνων, που δεν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, είναι «πιθανό» σε κάθε δευτερόλεπτο να έχουμε μια διάσπαση και «συμπτωματικά» δυο ή περισσότερες. Πιθανοκρατικά έχουμε τη βεβαιότητα ότι στο χρόνο ημίσειας ζωής του ραδιενεργού θα έχει διασπασθεί το ½ των πυρήνων.

Άθεος είπε...

Τώρα κατάλαβα Dyer ότι πράγματι αυτά που σου έγραψα πιο πάνω δεν τα κατάλαβες. Δεν με ρώτησες όμως να σου τα διευκρινίσω καλύτερα. Θα το κάνω όμως με ένα παράδειγμα που θα πάρω από «Το Είναι και το Γίγνεσθαι» του Ε. Μπιτσάκη. «Αν βομβαρδίσουμε ένα φύλλο αλουμινίου με νετρόνια τότε τα άτομα του αλουμινίου μεταστοιχειώνονται σε ραδιενεργό νάτριο με ταυτόχρονη εκπομπή ενός σωματιδίου α. Η μεταστοιχείωση του ατόμου του αλουμινίου είναι στην περίπτωση αυτή ένα φαινόμενο αναγκαίο. Το γεγονός όμως αυτό μπορεί να παραχθεί χάρις σε ένα τυχαίο γεγονός: τη συνάντηση με το νετρόνιο. Η παρουσία πάλι του νετρονίου στο δοσμένο σημείο του χώρου, που είναι ένα γεγονός τυχαίο για το άτομο του αλουμινίου είναι με τη σειρά της ένα γεγονός αιτιοκρατημένο: το νετρόνιο που συνέπεσε να συναντήσει αυτό το άτομο του αλουμινίου προήλθε από κάποια αιτιοκρατημένη διεργασία» (σελ. 380).
Γι αυτό και σου έγραψα «η τύχη είναι αποτέλεσμα δυναμικών και αναγκαίων διαδικασιών που ναι μεν μας είναι άγνωστες, όμως βρίσκονται κάτω από την επίδραση νόμων», γιατί απλούστατα το τυχαίο υπακούει σε νόμους και δεν είναι αυθαίρετο.
Έτσι συμβαίνει και η διάσπαση του ραδιενεργού πυρήνα, που μέχρι να βρούμε τι το αναγκάζει να διασπαστεί, το αποτέλεσμα θα το βρίσκουμε πιθανοκρατικά!
Νομίζω τώρα ήμουν αρκετά σαφής, παίρνοντας και αφορμή να γράψω κάτι παραπάνω που απέκλεισα από την ανάρτηση για να μην την βαρύνω κι άλλο.

Dyer είπε...

Στο παράδειγμα του Ε. Μπιτσάκη συμπτωματικά ένα νετρόνιο θα συναντήσει ένα άτομο αλουμινίου, δεν θα συναντήσουν όλα τα νετρόνια άτομα αλουμινίου και το αντίθετο. Είναι τυχαίο γεγονός για ένα άτομο αλουμινίου, αλλά το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα αιτιοκρατημένη διεργασία. Και βέβαια αυτό που έγραψες «η τύχη είναι αποτέλεσμα δυναμικών και αναγκαίων διαδικασιών που ναι μεν μας είναι άγνωστες, όμως βρίσκονται κάτω από την επίδραση νόμων» είναι ορθό για το ανώτερο πείραμα.
Η διάσπαση του ραδιενεργού που αναφέρω δεν είναι αποτέλεσμα συμπτώσεων. Διασπάται τυχαία από μόνο του. Ακόμα και για την περίπτωση των πολλών πυρήνων έκανα την υπόθεση ότι δεν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους για να αποκλείσω αιτιοκρατημένη διεργασία.
Σύμφωνα με την κβαντομηχανική, δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια πότε θα διασπαστεί ένα άτομο ραδιενεργού στοιχείου. Γνωρίζουμε μόνο τις πιθανότητες να συμβεί μια διάσπαση ή ένας αριθμός διασπάσεων μέσα σε ένα χρονικό διάστημα. «Ο Αϊνστάιν μαζί με άλλους πίστευαν ότι ίσως αυτό να αποτελούσε ατέλεια της θεωρίας η οποία θα έπρεπε να διορθωθεί με μια συμπληρωματική θεωρία κρυφών μεταβλητών που θα αποκαθιστούσε την αιτιοκρατία. Ωστόσο, μεταγενέστερες μελέτες έδειξαν ότι η άποψη περί κρυμμένων μεταβλητών ήταν λανθασμένη.»
Φίλε άθεε παρασυρόμαστε σε θέματα καθαρά φυσικής και δυσκολεύουμε ένα άρθρο που είναι από μόνο του βαρύ. Από φυσικής πλευράς κρατάω μια στάση αναμονής για την αιτιότητα. Χωρίς να είμαι όμως φιλόσοφος μου φαίνεται τουλάχιστον γελοίο αυτό που επιχειρείται, να συνδέσουν δηλαδή το υλιστικό τυχαίο του κβαντικού χώρου με το μεταφυσικό θεό. Πάντως αν το δεις και διαφορετικά και το ότι ψάχνουν το θεό στα υποατομικά σωματίδια είναι μια επιτυχία της επιστήμης. Αυτός ο τεράστιος και παντοδύναμος έχει περιοριστεί σε διαστάσεις Planck!

Άθεος είπε...

Η τύχη στο ένα παράδειγμα είναι σωστή και στο άλλο δεν είναι;
Μάλλον δεν κατάλαβες τι λέμε Dyer.
Το παράδειγμα δείχνει ότι άλλο πράγμα είναι η τύχη και άλλο η σύμπτωση.
Πίσω από την τύχη υπάρχουν νόμοι αναγκαιότητας ενώ πίσω από την σύμπτωση βρίσκουμε ένα εξαιρετικό γεγονός που δεν στηρίζεται σε νόμους. Η σύμπτωση δεν είναι αποτέλεσμα αναγκαιότητας. Γι αυτό αναφέρθηκα σ΄ αυτήν. Η διάσπαση του ραδιενεργού υλικού, το γράφεις και ο ίδιος (χε χε χε) είναι τυχαίο γεγονός, άρα στηρίζεται σε νόμους. Δηλαδή η αναγκαιότητα βρίσκεται πίσω από αυτό που λέμε τύχη. Χρησιμοποίησα το παράδειγμα του Μπιτσάκη για να δώσω κύρος στην διατύπωση. Θα μπορούσα να σου αναφέρω κι άλλα παραδείγματα, όπως το ζάρι. Αν μπορούσαμε να ανιχνεύσουμε όλες εκείνες τις παραμέτρους που αναγκάζουν το ζάρι να πέσει έτσι ή αλλιώς, θα μπορούσαμε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα. Όμως αυτό δεν γίνεται και η στατιστική είναι ακριβέστερη. Ούτε οι πιθανότητες σημαίνει ότι εκφράζουν ανυπαρξία αιτιακών σχέσεων αλλά, σύμφωνα με τον διαλεκτικό υλισμό, εκφράζουν τις πολλαπλές δυνατότητες του συστήματος.
Η έλλειψη λανθανουσών παραμέτρων είναι αντίληψη της Σχολής της Κοπεγχάγης που δεν στηρίζεται πουθενά. Κυρίως όμως δείχνει την έλλειψη δυναμικής αντίληψης της πραγματικότητας. Η κλασική αιτιοκρατία σίγουρα δεν ισχύει στο κβαντικό επίπεδο, όμως αφού οι πιθανοκρατικοί νόμοι είναι αντικειμενικοί και μέσω αυτών μπορούμε να υπολογίσουμε την πιθανότητα των διαφορετικών καταστάσεων σημαίνει ότι τα φαινόμενα είναι αιτιοκρατημένα (στατιστική αιτιοκρατία).
Είπαμε να πετάξουμε τα νερά της μπανιέρας, όχι όμως με το μωρό μαζί, όπως κάνει η Σχολή της Κοπεγχάγης…!

Dyer είπε...

Αν κατάλαβα καλά φίλε Άθεε στο πείραμα του Μπιτσάκη παίρνουμε ένα πυροβόλο νετρονίων, τοποθετούμαι εμπρός του ένα φίλο αλουμινίου και αρχίζουμε να το βομβαρδίζουμε. Τα νετρόνια εκτελούν τροχιές που διαπερνούν το φύλλο αλουμινίου. Κάποιες τροχιές όμως θα συναντήσουν άτομα αλουμινίου και θα τα μεταστοιχειώσουν (αιτιοκρατικά). Η σύγκρουση του νετρονίου με το αλουμίνιο είναι τυχαίο γεγονός συνέπεια όμως μιας αιτιοκρατημένη διεργασία. Το «τυχαίο» το προκαλούμαι και όσο επιμένουμε στην εκτέλεση του πειράματος σε κάθε άτομο αλουμινίου θα πέσει ένα νετρόνιο. Με μια εξελιγμένη διόπτρα θα βλέπαμε τα άτομα του αλουμινίου και το ευθύβολο πυροβόλο μας θα στόχευε ένα ένα τα άτομα.
Το Πλουτώνιο 240 παρουσιάζει αυθόρμητη σχάση. Αυτό σημαίνει ότι αν έχουμε ένα άτομο Πλουτωνίου αυτό θα διασπασθεί κάποια χρονική στιγμή από μόνο του, από τώρα μέχρι τα επόμενα 15000 χρόνια. Το ποτέ θα συμβεί η διάσπασης του πλουτώνιου είναι ένα καθαρά τυχαίο γεγονός, και το «εσωτερικό ρολόι» που θα αποκαθιστούσε την αιτιοκρατία δεν φαίνεται να υπάρχει.
Με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις της σχολής τις Κοπεγχάγης διαφωνώ και γω, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι άριστοι φυσικοί.

Άθεος είπε...

Dyer
Να αρχίσω με το τελευταίο, γιατί μόνο αυτό έχει αξία αυτή τη φορά. Και γω πιστεύω ότι οι φυσικοί της «Σχολής της Κοπεγχάγης» είναι καλοί φυσικοί, αλλά πολύ κακοί φιλόσοφοι!
Για το άλλο θέμα απλά κατάλαβα ότι δεν το έπιασες. Στη σύγκρουση του νετρονίου με το αλουμίνιο δεν είναι καθόλου τυχαίο γεγονός, αφού το προκαλούμε εμείς. Πείραμα κάνουμε. Απλά, αυτό θα μπορούσε να συμβεί και τυχαία, οπότε θα είχαμε εκπομπή ραδιενεργού νάτριου με ταυτόχρονη εκπομπή ενός σωματιδίου α. Διάσπαση έχουμε κι εδώ και η συσχέτιση αφορά την αιτιοκρατημένη διεργασία από ένα τυχαίο γεγονός. Το πείραμα αφορά την εξήγηση του όρου «τυχαίο», κι όχι αυτό καθ’ αυτό το πείραμα, προκειμένου να δείξουμε το αιτιοκρατημένο γεγονός.
Όσο για την στατιστική αιτιοκρατία ξαναλέω ότι για το κβαντικό επίπεδο πρέπει να αναιρέσουμε την αιτιοκρατία όπως την ξέρουμε (Λαπλάς) και να δεχτούμε την πιθανοκρατία. Και οι μεν και οι δε, έτσι κάνουν τις προβλέψεις. Η διαφωνία έχει μόνο φιλοσοφικό χαρακτήρα (τουλάχιστον για την ώρα). Η ανάρτηση αναφέρεται στην φιλοσοφία περισσότερο και όχι στη φυσική. Το γιατί, θα το δούμε παρακάτω, όταν θα κάνω την ανάρτηση για την παραψυχολογία.

e είπε...

Ποιος σας είπε ότι όλοι αυτοί οι επιστήμονες και νομπελιστές που με τόσο έντονο τρόπο αμφισβητείτε έχουν άδικο και εσείς έχετε δίκιο. Έχετε δημοσιεύσει τις απόψεις σας σε επιστημονικά περιοδικά ή συνέδρια με κριτές και σας είπαν ότι έχετε δίκιο 'η έστω σας είπαν ότι ίσως έχετε δίκιο;

Πάμε λοιπόν να δούμε ένα - ένα τα θέματα που θίγετε.

Πρώτο θέμα η θεοποιημένη από τους υλιστές υλοενέργεια. Ο μαθηματικός τύπος που έχετε ο ίδιος βάλει μιλάει μόνος του: η μετρούμενη ενέργεια εξαρτάται από το σύστημα αναφοράς παρατηρητή. Άρα πάει περίπατο η αρχή διατήρησης της ενέργειας, ιδιαίτερα δε στο φαινόμενο Ντόπλερ... Να ψάξετε και για την ενέργεια του κενού.

Δεύτερο θέμα ο "αιθέρας", ο οποίος τώρα ονομάζεται και "κβαντικός αιθέρας". Πριν απορρίψετε κάτι ψάξτε το λίγο πρώτα...

Άθεος είπε...

Πολύ αφελή όσα γράφεις αγαπητέ e στο σχόλιό σου.
Οι υλιστές δεν θεοποιούν τίποτα, πολύ περισσότερο την ύλη και την ενέργεια που τα θεωρούν το ίδιο πράγμα και το μοναδικό στον κόσμο μας. Επίσης «υλοενέργεια» δεν υπάρχει, όπως και «αιθέρας» που σαν όρος εγκαταλείφτηκε από τον 19ο αιώνα. Η φράση σου «η μετρούμενη ενέργεια εξαρτάται από το σύστημα αναφοράς παρατηρητή» είναι ελλιπής. Μάλλον μπέρδεψες την ενέργεια με την κίνηση. Αυτή έχει σχέση με το φαινόμενο ντόμπλερ, κι όχι η ενέργεια. Όσο για την «ενέργεια κενού», μάλλον για την διακύμανση κενού θέλεις να πεις, μην νομίζεις όμως ότι πρόκειται για κενό. Πρόκειται για μια μεγάλη δύναμη.
Όσο για τις ειρωνείες σου ποιος μου τα είπε όλα αυτά, όταν αμφισβητήσεις συγκεκριμένα κάτι, με επιχειρήματα, θα σου απαντήσω με τα λόγια εκείνου που μου τα είπε. Υπάρχουν βιβλία και δημοσιευμένες εργασίες επιστημόνων για όλα αυτά και δεν χρειάζεται να τα εκθέσω εγώ στα συνέδρια. Τα έχουν κάνει, ήδη άλλοι, αυτό.
Λες να είναι αυθαίρετα όλα αυτά και χωρίς να εντρυφήσω στην κβαντομηχανική κάθισα και έγραψα ό,τι μου κατέβηκε;

Unknown είπε...

Ο διαλεκτικός υλισμός δεν θα μπορούσε να δεχθεί ούτως η άλλως ότι πίσω από αυτό που φαίνεται τυχαίο στην κβαντομηχανική δεν υπάρχει κάποια αιτία που απλά δεν είμαστε σε θέση να την βρούμε την δεδομένη στιγμή μιας και ότι ερευνάται εκεί όσο τυχαίο και να φαίνεται θα επηρεάσει άμεσα τον μικρόκοσμο σε ατομικό επίπεδο δλδ, που εκεί είμαστε σε καλύτερη θέση να βρούμε την αιτία. Αυτό που αναφέρεις δλδ σαν σύμπτωση δεν θα μπορούσε να το δεχθεί με τίποτα ο διαλεκτικός υλισμός γιατί είναι αντίθετος με την φιλοσοφία του.. Του αφήνει κερκόπορτες που ξέρεις ότι θα της καλύψει ο ιδεαλισμός.. Αφού για κάτι που δεν υπάρχει εξήγηση και που γίνεται συμπτωματικά τελείως, υπάρχει αλληλεπίδραση άμεση στον μικρόκοσμο που εμφανίζει στα μάτια μας τον κόσμο όπως τον ξέρουμε σαν αντικειμενική πραγματικότητα.. Από τι από κάτι που γίνεται συμπτωματικά θα ρωτήσουν; Στον δικό μου τρόπο σκέψης δεν υπάρχει το συμπτωματικό, το εντελώς τυχαίο άσχετα αν όλο μπορεί να σκάβουμε και πιο βαθιά βρίσκοντας ένα επίπεδο που όλα φαίνονται τυχαία.. Θυμάμαι σε μία τάξη στο σχολείο που είχα ρωτήσει έναν φυσικό τι είναι κβαντομηχανική και μου απάντησε ότι στην φυσική ξέρουμε για παράδειγμα ότι μία γάτα βομβαρδίζεται συνεχώς από άτομα.. Στην κβαντομηχανική θα υποθέταμε ότι αν ταυτόχρονα για κάποιον λόγο άτομα σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό χτυπούσαν μία γάτα από συγκεκριμένο σημείο με συγκεκριμένη φορά δλδ θα μπορούσε να εκτιναχθεί η γάτα από αυτά και να μετακινηθεί.. Όταν είχα ακούσει αυτή την εξήγηση μου φάνηκε ότι η κβαντομηχανική ασχολείται με μεταφυσική! χαχαχα

Άθεος είπε...

Δεν κατάλαβα, τι αναφέρω σαν σύμπτωση που δεν θα μπορούσε να το δεχθεί με τίποτα ο διαλεκτικός υλισμός; Τι εννοείς; Η απάντηση του καθηγητή σου για την κβαντομηχανική δεν βγάζει νόημα. Μήπως προσπαθούσε να σου πει για τη γάτα του Σρέντιγκερ και σου έλεγε βλακείες…

Unknown είπε...

Νομίζω δεν θα μπορούσε ο διαλεκτικός υλισμός να δεχθεί κάτι σαν εντελώς τυχαίο χωρίς να υπάρχει δηλαδή κάποια αιτία έστω άγνωστη σε μας και στα μέσα παρατήρησης για τους λόγους που γράφω πιο πάνω.

Άθεος είπε...

Αν δεν υπάρχει αιτία, φυσικά και δεν θα το δεχόταν. Όμως αν είναι άγνωστη, αλλάζει το θέμα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει αιτία, απλά εμείς δεν την γνωρίσαμε ακόμα. Αυτός είναι ο λόγος που η τύχη, με την έννοια που την χρησιμοποιούν όλοι, (αναίτια) δεν θεωρείται σωστό.

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5