Στην μνήμη του φίλου μου και αγωνιστή Βλάση Ρασσιά.

κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

Αντί μιας νέας ανάρτησης, με την ευκαιρία του νέου Χειμερινού Ηλιοστασίου, σας παρουσιάζω την διάλεξη στο φιλοσοφικό Αθήναιο «ΕΚΑΤΗΒΟΛΟΣ» που έκανα πριν έξι χρόνια, στις 14 Δεκέμβρη του 2013, όταν ο Βλάσης μου το ζήτησε με την ευκαιρία του Χειμερινού Ηλιοστασίου εκείνου του έτους που θα ερχόταν σε μια βδομάδα ακριβώς.

Δυστυχώς ο Βλάσης δεν βρίσκεται κοντά μας. Αιφνίδια χάσαμε έναν άξιο σκαπανέα της ιστορίας, της Ελληνικής θρησκείας και αγωνιστή ενάντια στην ανόητη θρησκοληψία των «Ελλήνων» χριστιανών που με ιδιαίτερο ζήλο και αποφασιστικότητα αγωνίστηκε ενάντια στο θρησκευτικό κατεστημένο της χριστιανοκρατούμενης Ελλάδας για την αναγνώριση της πραγματικής Ελληνικής θρησκείας.

Όχι και λίγες φορές βρεθήκαμε σε πεζοδρόμια και προαύλια εκκλησιών, από διαφορετικό μετερίζι, εγώ σαν άθεος, αυτός σαν στωικός, απαιτώντας τον χωρισμό Κράτους - Εκκλησίας. Ακούραστος υπερασπιστής της αρχαίας μας κληρονομιάς, ο Βλάσης έδινε μάχες με ζήλο και αποφασιστικότητα ενάντια στην Ορθόδοξη Εκκλησία και το θρησκευτικό κατεστημένο της χώρας, έχοντας συχνά αντίπαλους θεολόγους και οπισθοδρομικούς εκπαιδευτικούς, σε βήματα ομιλιών, στην τηλεόραση και στο δικό του χώρο, τον «Εκατηβόλο», όπου ο ίδιος και άλλοι φίλοι έδιναν τα φώτα τους με ομιλίες, τελετές μνήμης και παραστάσεις.

Σκαπανέας της ιστορίας της Ελλάδας και λάτρης της Στωικής φιλοσοφίας αναζητούσε την αυτογνωσία και τον πολιτισμό για τα οποία δούλεψε σκληρά εκδίδοντας πάνω από είκοσι βιβλία, για την ιστορία, την ελληνική θρησκεία, την φιλοσοφία, πολεμώντας πάντα υπό το σκοτεινό βλέμμα της χριστιανικής Εκκλησίας και των παραθρησκευτικών της οργανώσεων.

Τον Βλάσση τον θυμάμαι ακόμα και για την αγάπη του στα blues, όπου όχι και λίγες φορές βρεθήκαμε να απολαμβάνουμε κοινούς φίλους μας μουσικούς σε μπαράκια της Αθήνας, που με έκπληξη κάποιες βραδιές, όπως στο Vinilion στο Ίλιον, στο Μπαρουτάδικο στο Αιγάλεω και στην Πετρούπολη αργότερα, τον απόλαυσα όταν του παραχωρήθηκε η μουσική σκηνή σαν βήμα, για να πει λίγα λόγια για την αγαπημένη του μουσική «που αγγίζει την ψυχή του ανθρώπου», όπως έλεγε και ο ίδιος. Ενδεικτικά εδώ μπορείτε να τον δείτε και να τον ακούσετε σε εκείνη την βροχερή μέρα του Σεπτέμβρη του 2010 στο Αιγάλεω. Σαν να τον ακούω ακόμα να λέει:

«Ας μιλήσουμε για blues…

Παράξενη βροχή που δεν σταματά ποτέ…

Τα blues ένας ήχος διαρκής, όσο και ο χτύπος της καρδιάς!»     

Ο Βλάσης μεταξύ άλλων μας άφησε και ένα πλούσιο πνευματικό έργο με τα βιβλία του για την Αρχαία Ελληνική θρησκεία, την Στωική φιλοσοφία και μια περιεκτική αλλά εκτεταμένη ιστορία για την «αγάπη» των χριστιανών, για την οποία συχνά τον μνημονεύω ιδιαίτερα.

Την διάλεξη για την δύναμη των συμβόλων, προς τιμή της χειμερινής ισημερίας, μπορείτε να την δείτε και να την ακούσετε και σε βίντεο, αν και λόγω κακής ηχοληψίας και αντήχησης του χώρου θα σας συνιστούσα να την διαβάσετε καλύτερα από την ανάρτηση της 15ης Δεκεμβρίου του 2013 στην οποία θα μπορείτε ταυτόχρονα να δείτε και τις 140 εικόνες που προβλήθηκαν την βραδιά εκείνη από το projector του βήματος του φιλοσοφικού χώρου «ΕΚΑΤΗΒΟΛΟΣ».

Επίσης, με την ευκαιρία του σημερινού ηλιοστασίου σας εύχομαι Χρόνια Πολλά!