Η γελοιότητα και η αντινομία των θαυμάτων στη χριστιανική θρησκεία

Εκατό αναρτήσεις σχεδόν στο blog αυτό, ούτε μία φορά δεν προσπάθησα να γελοιοποιήσω το συναίσθημα του πιστού. Όμως αν με την προηγούμενη και με την σημερινή ανάρτηση γελοιοποιείται ό,τι πιο ουσιαστικό έχει η θρησκεία των χριστιανών, δεν φταίω σε τίποτα εγώ. Δεν διαστρέφω, δεν χαλκεύω, δεν συκοφαντώ τίποτα πέρα απ’ ό,τι η ίδια η θρησκεία διακηρύσσει με περισσή αφέλεια και αλαζονεία!

Πέρα από τη γενική επισκόπηση της θρησκείας που έγινε στην περασμένη ανάρτηση σε τούτη θα αναφερθώ σε μια αντινομία της, που άγνωστο γιατί, ακόμα και στον 21^ο αιώνα, δεν προσπαθεί να καταδικάσει τα λεγόμενα «θαύματα» που υποτίθεται στο όνομα του θεού γίνονται. Και όχι μόνο εκείνα που με τόση αφέλεια πιστεύτηκαν την εποχή που κάποιοι κρετίνοι τα επινόησαν, αλλά και εκείνα που με τόση απατεωνιά τα επινοούν ακόμα και σήμερα! 

Η κριτική μου λοιπόν περιορίζεται στην φιλολογία και στη χαλκευμένη ιστορία του χριστιανισμού, ως και στην σχέση της θρησκείας αυτής με την επιστήμη, που ομολογώ είναι τόσο αντιφατική και ασυμβίβαστη.

Επίσης, αναφερόμενος στο χριστιανισμό, στην ανάρτηση αυτή, δεν θέλω να εξαιρέσω τις άλλες δύο αδελφές και αποκαλυπτικές θρησκείες, του ιουδαϊσμού και ισλαμισμού. Παρόμοιες γελοιότητες υπάρχουν και σε εκείνες που όμως στην ανάρτηση αυτή δεν μας ενδιαφέρουν.

Ο τίτλος της ανάρτησης συνεπάγεται της αντινομίας των θαυμάτων που βρίσκονται σε όλες τις θρησκείες ανεξαιρέτως που στην εποχή μας ιδιαίτερα, γελοιοποιούν τη λογική των πιστών τους. Χωρίς να χρειάζεται λοιπόν να σατιρίσω καν, το θέμα από μόνο του είναι όχι μόνο αστείο, αλλά φαιδρό και ευτράπελο! Πιστέψτε με, δεν καταβάλω καμιά προσπάθεια ώστε να κάνω κάποιους να γελάσουν ή άλλους να βράσουν στο ζουμί τους. Με όλη την σοβαρότητα, το θέμα είναι από μόνο του για γέλια, διαβάζοντας τα κείμενα της Καινής Διαθήκης!

Το θέμα έχει δυο πλευρές. Μια σοβαρή και μια γελοία.

Όμως ας δούμε πρώτα την σοβαρή.

Αυτό που ιδιαίτερα μου έκανε μεγάλη εντύπωση στη θρησκεία αυτή ήταν τα θαύματα και η αφέλεια με την οποία όχι μόνον τα επινοούσαν αλλά και χωρίς να ντρέπονται τα πίστευαν. Αν εξαιρέσουμε την γελοία πλευρά, η σοβαρότητα σκοντάφτει στην αντινομία της επιχειρούμενης θαυματοποιίας της που αντιφάσκει με την επιστημονική κοσμοαντίληψη και την θεσπισμένη εκπαίδευση που απαιτεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Μαθήματα προσανατολισμένα επιστημονικά, όπως η φυσική, η χημεία και τα μαθηματικά, βρίσκονται σε μεγαλειώδη αντίφαση με τα θρησκευτικά όπου η «αλήθεια» προσεγγίζεται όχι με την απόδειξη και το πείραμα, αλλά δογματικά, αυθαίρετα και ανορθολογικά. Η θρησκευτική πίστη βρίσκεται σε θεμελιακή αντίφαση με την επιστημονική μεθοδολογία εκφράζοντας την υποκρισία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Γι αυτό όλα τα θαύματα εκθειάζουν όχι μόνο την φυσική αντινομία, αλλά και τη θεολογική «λογική», αφού υποτίθεται τους νόμους ο ίδιος ο θεός επινόησε. Παράλογο λοιπόν ο ίδιος να καταλύει το νόμο που δημιούργησε!

Τουλάχιστον στην Αρχαία Ελλάδα, η φυσική νομοτέλεια, η Ειμαρμένη, βρισκόταν πιο πάνω και από το Δία και όλους τους θεούς!

Για όλα αυτά αναφέρθηκα σε μια παλαιότερη ανάρτηση (19) «Μπορεί ο Θεός σας να κάνει το τάδε και το δείνα;» με υπότιτλο «Γιατί η θέληση του θεού σκοντάφτει στους νόμους της φύσης;» Σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.

Τα «θαύματα» προσβάλουν όχι μόνο το νου εκείνων που απευθύνονται, αλλά φιλοσοφικά και λογικά προσβάλουν εκείνον που υποτίθεται έπρεπε να λατρεύουν: το θεό!

Μην φανταστείτε ότι θα σας βομβαρδίσω με κανένα μεγάλο κατεβατό θαυμάτων. Δυο τρία «θαυματάκια» έτσι στα πεταχτά θα σας αναφέρω, για να σας βάλω να σκεφτείτε, ώστε έστω και πιστοί, με σφοδρότητα να τα αποκηρύξετε γιατί οι ίδιοι γελοιοποιείστε!

Πιστέψτε με: αν όντως μορφωμένοι, έπρεπε να ντρέπεστε αν πιστεύετε ακόμα σε τέτοιες σαχλαμάρες!

Δεν θα αναφερθώ στα συναξάρια όπου η ψευτιά και η υπερβολή κομματιάζουν κάθε σοβαρότητα και λογική. Ποιος άλλωστε μπορεί σήμερα να πιστέψει ότι το καυτό λάδι, με τη δύναμη του θεού… δροσίζει την σάρκα αντί να την καίει! Αν η αφέλεια των πιστών πριν χίλια εφτακόσια χρόνια έπειθε, είναι γελοίο με την ίδια αφέλεια να προσπαθούμε να πείσουμε έστω και έναν μαθητή προκειμένου να τον προσηλυτίσουμε!

Ας σοβαρευτούμε! Πιστεύετε ότι μια εικόνα μπορεί να κλαίει με δάκρυα από αίμα, ακόμα κι όταν το χημείο διαγιγνώσκει… βυσσινάδα;

Πόσο βλάκας μπορεί να είναι κανείς για να πιστεύει σε κάτι τέτοιο;

Ας πάρω ένα «θαύμα» από τα «Απόκρυφα» και συγκεκριμένα από τις «Πράξεις του Πέτρου» όπου η κολώνα της χριστιανοσύνης συναγωνίζεται στην «θαυματοποιία»  τον Σίμωνα τον Μάγο.

Ο Πέτρος τον προκαλεί, στέλνοντας έναν σκύλο που με ανθρώπινη φωνή καλεί τον Σίμωνα σε αγώνα θαυματοποιίας για την δόξα του απερίγραπτου ζωντανού θεού! Δεν έφτανε όμως μόνο αυτό. Για να πείσει περισσότερους ο Πέτρος ξεκρέμασε ένα καπνιστό ψάρι που κρέμονταν από το παραθύρι ενός σπιτιού και ρίχνοντάς το σε μια γούρνα, το ψάρι άρχισε να κολυμπά!

Όμως δεν τελειώνει εδώ η «ιστορία». Τώρα αρχίζει!

Να, εμφανίζεται και ο Σίμων που τον φώναξε ο σκύλος. Κόσμος μαζεύτηκε πολύς και όσοι παρευρέθησαν πλήρωσαν από ένα χρυσό νόμισμα για το σόου!

Διαιτητής ο άρχοντας της πόλης (Ρώμη) που ζήτησε θαυματουργικά ο Σίμωνας να σκοτώσει έναν θαμώνα νεαρό και θαυματουργικά ο Πέτρος να τον αναστήσει!

Τότε ο Σίμων είπε κάτι στο αυτί του νεαρού κι αυτός σωριάστηκε νεκρός κάτω.

Μετά πήγε ο Πέτρος που με δυνατή φωνή είπε για να τον ακούσουν όλοι «Κύριε, μπροστά σε όλους, με την δύναμή Σου, μέσω της φωνής μου, ανάστησε το παιδί αυτό που σκότωσε ο Σίμων με το άγγιγμά του!» Και ξανάφερε το παιδί στη ζωή.

Ναι! Ο άρχοντας διαλάλησε στο πλήθος: Εσείς, τώρα μπορείτε να κρίνετε ποιος είναι αποδεκτός από το θεό. Εκείνος που σκοτώνει ή εκείνος που φέρνει τη ζωή!

Μην μου ζητήσετε να σχολιάσω το ευαγγέλιο αυτό, γνωστό και σαν «Κλημέντιες ομιλίες». Τα σχόλια περιττεύουν. Το ευαγγέλιο αυτό είναι πασίγνωστο. Σ’ αυτό είδε ο Πέτρος τον Ιησού και τον ρώτησε «Qvo Vadis Domine?».

Όμως μην σας κάνει εντύπωση που τα ευτράπελα αποσιωπήθηκαν για να μην προκαλούν τον γέλωτα! Έτσι γίνεται συνήθως.

Αυτά που προκαλούν ονομάστηκαν «Απόκρυφα». Τα υπόλοιπα τα μάζεψε ο Ευσέβιος και τα πέρασε στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης.

Γι αυτό ας πάρουμε απ’ αυτήν δυο τρία «θαυματάκια». Απ’ αυτά δηλαδή που είναι σοβαρά και δεν προκαλούν!

Ο Ματθαίος στο εδάφιο 17.24 αναφέρει πώς ο Πέτρος πλήρωσε τον φόρο των δύο δίδραχμων που αναλογούσε στον ίδιο και τον Ιησού, ενώ δεν είχε δραχμή στη τσέπη!

Ο Ιησούς λοιπόν του λέει: πήγαινε στη θάλασσα και ρίξε το αγκίστρι και πάρε το πρώτο ψάρι που θα ανέβει, άνοιξέ του το στόμα και θα βρεις ένα τετράδραχμο. Δώστο για μένα και για σένα!

Όπως και έγινε!

Ε, τώρα θα μου πεις, κοτζάμ θεός ο Τζίζας, σιγά τα λάχανα για δυο δίφραγγα!

Σίγουρα, αλλά τόση φασαρία και πομπώδεις ενέργειες για δυο δίφραγγα;

Ο αφελής πιστός θαυμάζει και ο λογικός άθεος γελά. Αλήθεια, με τι πνεύμα επινοήθηκε το «θαύμα» αυτό; Με την αφέλεια του εβραίου πιστού ή με την αληθινή δύναμη ενός θεού, δημιουργού του Σύμπαντος!

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν!

Η λεγεώνα των Δαιμόνων βρίσκεται και στα τρία συνοπτικά ευαγγέλια (Ματθ. 8.28. Μρκ. 5.1 και Λκ. 8.26). Οι δυο τελευταίοι λένε ότι στη χώρα των Γαδαρηνών ήταν ένας δαιμονισμένος αλλά ο πρώτος λέει ότι ήταν δυο. Μικρό το κακό. Το πολύ κακό βρίσκεται πιο κάτω και στον τρόπο που ο επινοητής συνέλαβε το «θαύμα».

Αυτός λοιπόν ή αυτοί οι δυο περιτριγύριζαν στα μνήματα γιατί ήταν δαιμονισμένοι. Μόλις είδαν τον Ιησού τον προσκύνησαν και του είπαν «Τι επεμβαίνεις σε μένα Υιέ του Θεού του Υψίστου; Σε εξορκίζω εις τον Θεόν να μη με βασανίσεις!»

Τότε τα δαιμόνια που αποτελούσαν λεγεώνα ολόκληρη παρακάλεσαν τον Ιησού να μην τους βγάλει από τη χώρα (;) και ο τελευταίος βλέποντας δίπλα του μια μεγάλη αγέλη από γουρούνια να βόσκουν τους έριξε μέσα τους. Αυτά λοιπόν τρελάθηκαν και άρχισαν να τρέχουν, μέχρι που έπεσαν στην λίμνη και… πνίγηκαν μαζί με τα δαιμόνια! Τότε έστειλε τους καθαρούς πια Γαδαρηνούς να πουν τι τους συνέβη και όλοι εθαύμαζαν το κατόρθωμα του Ιησού!

Εδώ τώρα τι να σχολιάσει κανείς… Το ότι έβαλε τα δαιμόνια μέσα στα γουρούνια ώστε να πνιγούν μαζί ή ότι στο Ισραήλ δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρχει αγέλη από 2000 γουρούνια, αφού το ζώο αυτό θεωρείται ακάθαρτο και κανείς δεν θα τολμούσε να εκτρέψει ούτε και ένα γουρουνάκι την εποχή εκείνη. Πόσο μάλλον κοπάδι δυο χιλιάδων όπως μας επιβεβαιώνουν οι αυτόπτες μάρτυρες συγγραφείς!

Ας το πάρει κι αυτό το ποτάμι, όπως η λίμνη την λεγεώνα, που μάθαμε ότι τα πνεύματα των δαιμόνων μην μπορώντας να κολυμπήσουν πνίγονται στις λίμνες, αν και τα γουρούνια τρελαίνονται να κυλιούνται στις όχθες τους!

Τέλος άφησα την περιβόητη Συκιά που ο Ματθαίος (21.18) και ο Μάρκος (11.12) αναφέρουν σαν περιστατικό και ο Λουκάς (13.6) σαν παραβολή.

Ό,τι και να είναι όμως ένα έχει σημασία, ότι ο Ιησούς στους δυο πρώτους δεν βρίσκει καρπό, επειδή μάλιστα λέει ότι δεν ήταν εποχή των σύκων, και επειδή πείναγε πολύ, την καταράστηκε κι αυτή ξεράθηκε!

Το πρώτο που έρχεται στο νου του αναγνώστη είναι, γιατί να αναζητήσει καρπό από ένα δέντρο που δεν ήταν η εποχή της καρποφορίας του και το δεύτερο γιατί τόσο μίσος για ένα δεντράκι, αφού το οικολογικό μήνυμα θα ζημίωνε ακόμα και όταν το περιστατικό αναφέρεται σαν παραβολή από τον Λουκά.

Πού αλήθεια να αναζητήσουμε την αφέλεια εδώ; Στον επινοητή αυτού του πανηλίθιου «περιστατικού» ή στην αποδοχή αυτού του βλακώδους «θαύματος»;

Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα άλλο.

Όσοι μπορούν να καταλάβουν ας ξυπνήσουν επιτέλους. Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν τον ύπνο τον βαθύ.

Λυπάμαι τους αφελείς που δεν μπορούν να σκεφτούν. Όμως περισσότερο λυπάμαι εκείνους που ξέρουν δυο γράμματα και συνεχίζουν να πιστεύουν αυτές τις ανοησίες!

Ντροπή σας!

Ντροπή σας που αναδείξατε το ψέμα, την απάτη και την αφέλεια σε ύψιστο ιδανικό και αίσχος που τολμάτε να κοροϊδεύετε ακόμα και τα παιδιά σας!

Συγχύστηκα τώρα, ας γελάσουμε για να ισορροπήσουμε τα συναισθήματά μας!

Άλλοι ξεραίνουν τις συκιές με κατάρες κι άλλοι με πετρέλαιο.

Όμως και του χριστιανού που με πετρέλαιο του κάψανε τη συκιά, με κατάρα αντεπιτίθεται. Έτσι του έμαθαν, έτσι αμύνεται!

Στη ζωή θα ζει με ψευδαισθήσεις, σαν να ζει αποξενωμένος στον κόσμο του.

…ποιο κόσμο… στην κοσμάρα του βρίσκεται ο χριστιανός!

Όπως λέει και ένας φίλος μου: Δια βίου μάθηση η αλλοτρίωση του ανθρώπου από την παιδική του ηλικία!

Όλα εκείνα που του χώσανε από μικρό στο κεφάλι, άντε τώρα να του τα βγάλεις!

Και ένα video σχετικό με το θέμα: σπαρταράει το θαύμα!