16 Οκτ 2011

Η ανυστεροβουλία της επιστήμης

Στην προηγούμενη ανάρτηση είδαμε, σε σύγκριση με την υλιστική (αντικειμενική) θεώρηση του κόσμου, πόσο η ιδεαλιστική (υποκειμενική) θεώρηση φαίνεται εξώκοσμη και χωρίς λογική. Αν για έναν λογικό άνθρωπο, όπου η εκπαιδευμένη λογική του Συστήματος, έστω και αργά, αντιμετωπίστηκε ως έπρεπε, η ιδεαλιστική θεώρηση του κόσμου φαίνεται όχι μόνο να είναι εξώκοσμη και χωρίς λογική, αλλά κυρίως άδικη και ηθικά πενιχρή πολύ. Άδικη γιατί δεν αναγνωρίζει στην επιστήμη την πρόοδο της υλικής μας ευμάρειας και φτωχή γιατί στα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας δεν της αποδίδεται η ανυστεροβουλία.
Σε έναν κόσμο όπου το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο μικραίνουν τις αποστάσεις, η ραδιοφωνία και η τηλεόραση γίνονται ανοιχτά παράθυρα στον κόσμο και το κινητό τηλέφωνο μαζί με το pc και το internet αναπόσπαστο καθημερινό εργαλείο φυσικό είναι να μην αντιλαμβανόμαστε την ευμάρεια αυτή, όταν ξεχνούμε μία συνηθισμένη μέρα του μακρινού παρελθόντος, την καθημερινή ταλαιπωρία ακόμη και των πιο πρόσφατων προγόνων μας. Και να φανταστεί κανείς ότι ανέφερα, ανάμεσα στα χιλιάδες, μόνο έξι επιτεύγματα της επιστήμης που τα χρησιμοποιούμε καθημερινά. Όμως, αν στην επιστήμη δεν αναγνωρίζουμε την υλική μας ευμάρεια, την αδικούμε οικτρά όταν δεν της αποδίδουμε ανυστεροβουλία.


Ακριβώς αυτό είναι το θέμα μας, φίλοι μου, στην ανάρτηση αυτή. Οι επιστημονικές θεωρίες, η έρευνα και το πείραμα, αυτό καθαυτό, όταν ακολουθούν την επιστημονική μεθοδολογία δεν διαστρεβλώνονται, δεν αποβλέπουν σε ίδιο όφελος, δεν εξυπηρετούν συμφέροντα ή οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα εκτός από την αναζήτηση της αλήθειας αναζητώντας νόμους και πρακτικές εφαρμογές. Η αντικειμενική θεώρηση είναι απαλλαγμένη από την υστεροβουλία και πάντα αντικειμενική και ειλικρινής. Εδώ ακριβώς βρίσκονται οι αξίες της επιστήμης κι αυτές οι αξίες είναι ανιδιοτελείς και παντοτινές, γιατί είναι πέρα ως πέρα αληθινές και άμεπτες από την ανθρώπινη πονηριά. Όταν έγραφα την προηγούμενη ανάρτηση ούτε που είχα στο μυαλό την οπτική αυτή. Μαθημένος κι εγώ από την εκπαιδευμένη μου λογική μηχανικά πίστευα ότι αξίες μπορεί να βρει κανείς μόνο όταν ηθικολογεί για την ζωή. Στους φυσικούς νόμους δεν μπορεί να βρει κανείς ηθική γιατί οι νόμοι είναι αυστηροί και δεν προβλέπουν ηθικές παραμέτρους, άσχετα από τους επιστήμονες που μπορεί να είναι ηθικοί ή ανήθικοι ή πώς το Σύστημα θα χρησιμοποιήσει μια εφαρμογή. Για παράδειγμα στο νόμο της βαρύτητας αδιαφορούμε για το ηθικό ποιόν του Νεύτωνα. Ένας νόμος ποτέ δεν εξαρτάται από την ηθικολογία που ενστερνίζεται εκείνος που τον ανακαλύπτει. Αν και εβραίος ο Νεύτων, βαθιά θρησκευόμενος, ανακαλύπτοντας το νόμο της βαρύτητας φοβόταν ότι γενικά οι νόμοι θα στερούσαν από τους ανθρώπους την γοητεία του κόσμου, την γοητεία του μυστηρίου, μειώνοντας την ανάγκη των ανθρώπων να ενδιαφερθούν για την ύπαρξη του Θεού. Και δεν είχε άδικο. Όσο θέτουμε ερωτήματα στη φύση και η ίδια μας τα απαντά, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε ότι η ιδέα του Θεού όχι μόνο αχρείαστη γίνεται αλλά και αφελής, καθιστώντας την επιστήμη μοναδική αυθεντία για την εξήγηση του κόσμου.
Άλλωστε τα ιδανικά που ενέπνευσαν την Γαλλική Επανάσταση, εκτός από την αναζήτηση της ελευθερίας από τα δεσμά των φεουδαρχών ήταν και η πεποίθηση ότι η χρήση της λογικής σε συνδυασμό με την επιστήμη που εμφανιζόταν τότε θα δημιουργούσε συνθήκες για μια καλύτερη ζωή, απαλλαγμένη από το δογματισμό της πίστης. Ήταν η εποχή, όπως λέει Βάκων που «η γνώση συνάντησε τη δύναμη».
Σε ολόκληρη την διάρκεια του Μεσαίωνα, όταν η θρησκεία θεωρούνταν σαν μοναδική αυθεντία, ο πιστός στρεφόταν στα ιερά κείμενα για να βρει απαντήσεις σε ό,τι δεν γνώριζε. Έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν και γνωρίζουμε τα ευτράπελα των απαντήσεων που έδιναν αυτά, για τη ζωή, τον άνθρωπο, τα σύμπαν και με τι μένος τα υποστήριζαν, οδηγώντας στον θάνατο χιλιάδες αθώους ανθρώπους όταν δεν συμφωνούσαν μαζί τους.

Ο άνθρωπος του Μεσαίωνα, ο πιστός δηλαδή, πίσω από κάθε απορία έβαζε τον σκοπό και όχι το πώς και το γιατί. Για το Θεό όλα είχαν το σκοπό τους. Αυτός που ρωτούσε «πώς» και «γιατί» κινδύνευε να βρεθεί απέναντι, στιγματισμένος σαν αιρετικός, γιατί ήταν σαν να αμφισβητούσε τον σκοπό και τη θέληση του Θεού. Δεν υπήρχε αμφιβολία για τον σκοπό του Ήλιου στο στερέωμα ή γιατί ο… Δημιουργός να το κάνει έτσι κι όχι αλλιώς. Ο ήλιος μπήκε στον ουρανό για να μας φωτίζει!
Δεν υπήρχε γιατί. Έτσι ήθελε ο θεός. Αυτός ήταν ο δημιουργός! Εμείς δεν έπρεπε να ρωτάμε γιατί η αμφισβήτηση αμφισβητεί τον ίδιο τον Δημιουργό!
Να ένα παράδειγμα εκπαιδευμένης λογικής: Ποιος δημιούργησε τον κόσμο;
Η εκπαιδευμένη μας λογική δέχεται τον κόσμο σαν δημιουργία. Συνεπώς υπάρχει και δημιουργός!
Από την ερώτηση ακόμα απαντάται ο δημιουργός. Το αίτημα ταυτίζεται με το αποτέλεσμα, που λέγαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση. Δεν απαντούμε απλά στην ερώτηση, αλλά η ίδια η ερώτηση περικλείει την απάντηση! Σαν να είναι δεδομένο ότι ο κόσμος είναι δημιούργημα!
Ποιος το λέει αυτό;
Η Πεντάτευχος!
Ανατρίχιασα!
Ακόμα και τα χείλη των πιστών μειδιούν στην απάντηση αυτή!
Ας μην το σχολιάσω. Στην επόμενη ανάρτηση ακριβώς μ’ αυτό θα ασχοληθούμε.

Όμως ας επιστρέψουμε στις αξίες. Ο Άγιος Αυγουστίνος έλεγε ότι αυτές απορρέουν μόνον από τη θέληση του Θεού! Και το έλεγε αυτό τόσο σοβαρά όσο σοβαρά δεχόταν κι ο Καντ ότι αυτές πρέπει να στηρίζονται στη λογική (κατηγορική προσταγή) ή άλλων, όπως του Τζέρεμι Μπένθαμ ή του Καρλ Μαρξ που δεχόταν ότι οι ηθικές αξίες πρέπει να εξασφαλίζουν τη μέγιστη δυνατή ευτυχία όσο δυνατόν για μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων. Άρα λοιπόν οι ηθικές αξίες πρέπει να έχουν χρηστική αξία εξασφαλίζοντας στον άνθρωπο μεγαλύτερη άνεση και να κάνουν ευκολότερη τη ζωή. Αν αναλογιστούμε την υλική ευμάρεια που η επιστήμη παρέχει στον άνθρωπο, αναγνωρίζουμε την παγκοσμιότητα της επιστήμης, σαν αξία, ώστε η ζωή μας να γίνει όσο το δυνατόν πιο εύκολη και κυρίως ευτυχέστερη. Τα δώρα αυτά η επιστήμη τα παρέχει ανεξάρτητα από τη φυλή, το έθνος, τις θρησκευτικές ή πολιτικές πεποιθήσεις.
Τούτο το χαρακτηριστικό είναι πραγματικά παγκόσμιο κι ας μην πιαστούν κάποιοι εριστικοί πιστοί από αυτό, πως τάχατες θεωρούμε την επιστήμη σαν θρησκεία. Μακριά από μας τέτοιες λογικές. Να άλλο ένα παράδειγμα εκπαιδευμένης λογικής. Όμως πρέπει να γίνει κατανοητό ότι κάθε πεποίθηση, κάθε πιστεύω, όταν γίνεται καθολικό δεν αποτελεί λατρευτική πίστη αλλά απλά μία νοητική παραδοχή και κυρίως χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε ιδεαλιστικές υπερβάσεις. Η πίστη σε ένα πράγμα γίνεται λατρεία όταν φετιχοποιείται, όταν θεοποιείται και δογματίζεται. Στο χώρο της γνώσης και της επιστήμης δεν χωρούν δόγματα.
Η επιστήμη μπορεί να μας υποδείξει τις δυνατότητες που έχουμε σαν ανθρώπινα όντα, όμως για το τι υποχρεώσεις έχουμε δεν είναι θέμα της επιστήμης αλλά της λογικής. Αυτή είναι αρμόδια να κρίνει το καθήκον του ανθρώπου να πράττει «καλώς» μέσα στην κοινωνία όπου ζει.
Να λοιπόν, ακόμα και για τις ηθικές αξίες δεν μας χρειάζεται πίστη μεταφυσική, αλλά σαν υλικά όντα, μπορούμε να καθορίσουμε τους κανόνες μόνοι μας. Η εποχή όπου οι συμβουλές του θεού έρχονταν σε πέτρινες πλάκες πέρασε. Ο Μωσαϊκός νόμος δεν είναι απλά φτωχός, αλλά γελοίος.
Κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι οι εποχές προχώρησαν. Δεν διασχίζουμε πια καμιά έρημο για χρόνια κι αυτό ήδη άρχισαν να το αντιλαμβάνονται και οι πιστοί ιουδαίοι.

Λέξεις όπως «απόλυτο» και «τέλειο» δεν έχουν καμιά χρηστική αξία γιατί δεν μπορούν να εκφράσουν την πραγματικότητα. Σαν λέξεις έχουν μόνο φιλοσοφική αξία που εκφράζουν την ιδεαλιστική σκέψη και την ουτοπία. Πρέπει να απορρίψουμε από την σκέψη μας το Τέλειο και το Απόλυτο. Να μας γίνει συνήθεια να θεωρούμε τα πάντα σχετικά, χωρίς να κινδυνεύουμε να περάσουμε από την άλλη πλευρά της παγίδας, ας πούμε στον αγνωστικισμό, που θεωρεί ότι η γνώση μας είναι ατελής γιατί δεν εκφράζει την πλήρη και απόλυτη εκδοχή. Να η παγίδα και εδώ! Δυστυχώς και εδώ κανένας δεν μας δίδαξε ότι η επιστήμη, η γνώση μας για τον κόσμο και γενικά αυτήν που θεωρούμε αλήθεια είναι πάντα σχετική και ιστορικά καθορισμένη. Τίποτα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα, γιατί δεν υπάρχει τέλος στη γνώση και στο διηνεκές. Ο χρόνος δεν έχει τέλος, όπως δεν έχει και αρχή. Η εξέλιξη πάντα θα υπάρχει γιατί είναι κίνηση στο χρόνο. Αφήστε την τελειότητα και το απόλυτο σαν όρους να τους χρησιμοποιούν μόνον οι ιδεαλιστές που όλα τα ξέρουν και έχουν την ακλόνητη βεβαιότητα για τα πάντα, ακόμα και γι αυτά που δεν επαληθεύονται ή που δεν μπορούν να διαψευστούν.
Εμείς στο μόνο που είμαστε σίγουροι είναι ότι απόλυτα βέβαιο είναι ότι κάτι τέτοιο είναι μόνο το σχετικό. Είμαστε… απόλυτα σχετικοί και την σχετική βεβαιότητά μας την εκφράζουμε μόνο σε ότι μπορούμε να αποδείξουμε ότι επαληθεύεται ή διαψεύδεται. Επιστημολογικός κανόνας φίλοι μου είναι ότι αποδεχόμαστε μόνο ότι μπορεί να αποδειχτεί ή να διαψευστεί. Στη λογική μόνο τότε έχουμε τιμή αληθείας. Στα υπόλοιπα, όπως είναι ο θεός, τα δεδομένα μας αναγκάζουν να δεχτούμε ότι συμβαδίζει με τη λογική, την ιστορία και τα επιστημονικά δεδομένα που είναι η συνισταμένη των δυο πρώτων με οδηγό την Διαλεκτική.
Ας κλείσουμε με την τελευταία παρατήρηση που δυστυχώς σε κανένα σχολείο δεν μας δίδαξαν:
α) Στην ζωή πρέπει αμετάκλητα να καταδικάζουμε το δόγμα.
β) Πριν αποφανθούμε για την αλήθεια πρέπει πρώτα να σκεφτόμαστε.
γ) Να μην πιστεύουμε για να καταλάβουμε, σαν τον Άνσελμο, αλλά να προσπαθούμε να καταλάβουμε πριν πιστέψουμε.
δ) τέλος, πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι πιθανό κάποτε να κάνουμε και λάθος!
Τις αιρέσεις εμείς δεν τις καταδικάζουμε. Όλα υπόκεινται σε έλεγχο και πάντα θα αναζητούμε νέα δεδομένα!

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ
Αναζητήστε τα στα περιεχόμενα του blog:

·  45. Επιστήμη,ξέρουμε τι είναι;

Μαθητές του εκπαιδευτικού μας συστήματος που αρίστευσαν στα θρησκευτικά

1 Οκτ 2011

Η εκπαιδευμένη μας λογική

Σε μία εποχή όπου η πληροφορία τρέχει με την ταχύτητα του φωτός και η μία εικόνα κυνηγά την άλλη και όλες μαζί όλους μας, η γνώση και η επίγνωση της πραγματικότητας δημιουργεί στρεβλώσεις και παράδοξα, είτε επειδή λόγω ταχύτητας δεν προλαβαίνει να την αφομοιώσει, είτε επειδή η εκπαιδευμένη μας λογική αδυνατεί να αντιληφθεί.
Ακόμα και η διατύπωση της πιο πάνω φράσης δημιουργεί παρανοήσεις ανάμεσα σε άτομα με διαφορετική παιδεία και αντίληψη. Συχνά ακούμε φράσεις που διαφορετικά ο καθένας αντιλαμβάνεται ή προκύπτει διαφωνία ανάμεσα σε δύο φράσεις που εκφράζουν ακριβώς το ίδιο νόημα!
Πώς γίνεται αυτό άραγε;
Κατά το ήμισυ, αιτία της παρανόησης είναι η εκπαιδευμένη μας λογική και κατά το υπόλοιπο η αιτία μάλλον είναι η νοηματική ασάφεια των λέξεων, που διαφορετικά χρησιμοποιούνται από τον έναν και διαφορετικά από τον άλλο. Η «εκπαιδευμένη μας λογική» είναι απόρροια της φιλοσοφικής μας θεώρησης και πρακτικής. Είναι ο τρόπος που από παιδιά μας έμαθαν να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μας. Στην ιδεαλιστική θεώρηση του κόσμου, ο νους βρίσκεται αποξενωμένος από την πραγματικότητα. Μοιάζει με βάρκα του παρασέρνεται από τα μυστικιστικά κύματα του «Άγνωστου» και του «Απόλυτου» και χωρίς κουπιά, χωρίς λογική καθοδήγηση, οδηγείται από γοητεία σε χώρες μυστηρίου και ουτοπίας, όπου το «πνεύμα» έχει τον πρώτο λόγο που σαν θυελλώδης άνεμος, φουσκώνει τα μυαλά, εκτρέποντας την συνείδηση στο «Υπερπέραν» και σε άλλες ιδεαλιστικές ανοησίες.
Η «νοηματική σαφήνεια των λέξεων» μπορεί να είναι απλά μία σύμβαση, όμως πρέπει να βρίσκεται σε συνάφεια με το αντικείμενο ή καλύτερα με τον αντικειμενικό μας κόσμο. Κατά συνέπεια πρέπει ο λόγος μας να είναι αυστηρά πρακτικός, να έχει πρακτικό αποτέλεσμα να είναι δηλαδή τεκμηριωμένος επιστημονικά, αποφεύγοντας διττές φιλοσοφικές εκφράσεις και βαρύγδουπους όρους που δεν καταλαβαίνουμε, αλλά χρησιμοποιούμε μόνο για να εντυπωσιάζουμε και να φαινόμαστε πολυμαθείς.
Με λίγα λόγια να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, χωρίς περιστροφές και όσο πιο απλά μπορούμε!

Με το θέμα αυτό ιδιαίτερα ασχολήθηκε ο Επίκουρος.
Ο λόγος του Επίκουρου ήταν επιστημονικός, αποφεύγοντας τις λογοτεχνικές και ποιητικές εκφράσεις, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στη νοηματική σαφήνεια των λέξεων.  
Από τις αισθήσεις μας, έλεγε ο Επίκουρος, γεννιούνται οι παραστάσεις, οι έννοιες δηλαδή που καταθέτονται στο νου (αυτές ο Επίκουρος τις έλεγε προλήψεις). Είναι οι κοινώς λεγόμενες εντυπώσεις. Οι έννοιες λοιπόν μαζί με τα αισθήματα και τα συναισθήματα (πάθη) γενούν στον άνθρωπο το κριτήριο της αλήθειας, αυτό δηλαδή που μας αποκαλύπτεται σαν πραγματικότητα και αποτελεί την βάση της επικούρειας γνωσιολογίας. Η γνώμη μας για τους θεούς λόγου χάρη δεν είναι πρόληψη αλλά ψευδής υπόληψη (ανεξακρίβωτη δοξασία). Είναι βεβιασμένη κρίση γιατί δεν υπάρχει φυσικό αίτιο και δε στηρίζεται πουθενά.
Κριτήριο της αλήθειας λοιπόν για τον Επίκουρο ήταν οι προλήψεις. Ο κόσμος δεν είναι δυνατόν να γνωσθή με άλλον τρόπο. Αν κάνουμε λάθος το μόνο που φταίει είναι ο λαθεμένος συλλογισμός μας, ξεχωρίζοντας έτσι την υποκειμενική μας εντύπωση από την αντικειμενική αλήθεια. «Οι αισθήσεις ποτέ δε μας γελούν», έλεγε ο μεγάλος φιλόσοφος, θεμελιώνοντας την υλιστική του γνωσιολογία και γι αυτό χώριζε τη φιλοσοφία σε τρία μέρη α) Κανονική ή περί κριτηρίου (θεωρία της γνώσης). β) Φυσική (υλιστική φιλοσοφία). γ) Ηθική (τρόπος ζωής, πρακτική). Την κανονική ή λογική φιλοσοφία συνήθως την δίδασκε μαζί με τη φυσική που την θεωρούσε επιστήμη της γνώσης.

Στον χριστιανισμό για παράδειγμα γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Στα κηρύγματά τους οι χριστιανοί θεωρούν την ιδεαλιστική «Αλήθεια» αναπόσπαστη με την ηθική διδασκαλία, έτσι ώστε η θέληση (πίστη) να ταυτίζεται με την δογματική «Αλήθεια» (ιδέα).
Να το πρώτο και κύριο παράδοξο: Αντί στην πράξη η αλήθεια να είναι το αποτέλεσμα της έρευνας, στη θρησκευτική πρακτική η πίστη ορίζει το αποτέλεσμα, αντιστρέφοντας τη λογική. Ο πιστός δε φτάνει στην αλήθεια αναζητώντας την αντικειμενικά, αλλά ιδεαλιστικά, σαν να είναι νοητική διαδικασία. Ξεκινώντας από την ακλόνητη πίστη του, αυτήν που θεωρεί ακλόνητα και με απόλυτη βεβαιότητα σαν αληθή (δογματική Αλήθεια) προσπαθεί να συμβιβάσει τα δεδομένα με την νοητική διεργασία (έκσταση, οραματισμός ή ακόμα γεννώντας κάποιο «θαύμα» για να πείσει και να πεισθεί) αλλοτριώνοντας την συνείδησή του (θρησκευτική εμπειρία) ή καλύτερα κοροϊδεύοντας τον εαυτό του.
Η αλήθεια είναι ότι το «είναι» και η «νόηση» βρίσκονται σε διαλεκτική σχέση μεταξύ τους και αποτελούν τους δυο πόλους της αντίθεσης, όμως οι ιδεαλιστές αντί να θεωρούν την νόηση σαν παράγωγο του Είναι, θεωρούν το Είναι σαν παράγωγο της νόησης (της ιδέας του θεού), αντιστρέφοντας κι εδώ την λογική!
Η διαλεκτική μας δείχνει τον δρόμο και δεν είναι άλλος από την ύλη στη συνείδηση ή από την αίσθηση στη νόηση. Η αντεστραμμένη λογική είναι χαρακτηριστικό σημάδι αλλοτρίωσης και παραλογισμού που δεν συνάδει με την πραγματικότητα και σαν μονόδρομος οδηγεί πάντα στον ιδεαλισμό.
Με λίγα λόγια, η ορθολογική επιστημονική μέθοδος θεώρησης του κόσμου πρέπει να αξιολογείται και με το κριτήριο της άμεσης χρηστικής αξίας. Μόνο τότε μπορούμε να διασφαλίσουμε την αλήθεια και να κατανοήσουμε τον κόσμο μας! Όλα τα άλλα είναι παραμύθια και επινοήματα εκ του πονηρού!
Πιστεύω τα πιο κάτω διαγράμματα να διαλευκάνουν το πρόβλημα του τρόπου με τον οποίο ο λογικός και ο πιστός θεωρούν τον κόσμο.


Εξ ου και το «πίστευε και μη ερεύνα»!


Στον αντικειμενικό τρόπο θεώρησης που στηρίζεται στην επιστημονική μεθοδολογία, αίτιο και αποτέλεσμα βρίσκονται στον φυσικό κόσμο και μέσω της έρευνας συνδέονται στενά εκφράζοντας την αντικειμενική αλήθεια. Για τις ερωτήσεις δεν ρωτάμε πια το Ιερατείο, αλλά την ίδια τη φύση και γι αυτό από την ίδια παίρνουμε τις απαντήσεις.
Στον υποκειμενικό τρόπο που στηρίζεται στην πίστη αντιστρέφεται η λογική αυτή. Αίτιο και αποτέλεσμα ταυτίζονται αφού το αίτιο δεν πρέπει να διαφοροποιηθεί από το αποτέλεσμα λόγω του δόγματος. Διαφορετικά θα ήμασταν αιρετικοί! Γι αυτό η Ιδέα (αίτιο), ταυτίζεται με το αποτέλεσμα (ιδεατή αλήθεια) που ο πιστός τη δέχεται λόγω της δογματικής του πίστης! Εδώ ο δρόμος είναι αμφίδρομος. Ξεκινάμε απ’ όπου θέλουμε, αρκεί ανάμεσα στο αίτημα και την αναμενόμενη απάντηση να βρίσκεται πάντα η πίστη, αγνοώντας ό,τι φάσκει και αντιφάσκει με την πίστη. Συνεπώς αίτιο και αποτέλεσμα συνδέεται στενά μόνο μέσω της πίστης και η έρευνα ποτέ δεν την διαφοροποιεί.
Με δυο λόγια: το αποτέλεσμα δεν αναζητείται! Απλά, υφίσταται ώστε τα δεδομένα να ταυτίζονται με… το αίτημα!
Αν το πιάσατε, μάλλον δεν έχω να πω περισσότερα σήμερα. Διαφορετικά πρέπει να διαβάσετε και την επόμενη ανάρτηση (σε 15 μέρες), ώστε να διαπιστώσετε ότι μεγαλύτερη χρηστική αξία έχει η επιστημονική διερεύνηση παρά η τυφλή πίστη στα δόγματα που τα επινόησαν κάποιοι ανεγκέφαλοι όταν δεν υπήρχε επιστήμη!
Κυρίως όμως πρέπει να το διαβάσουν εκείνοι που αμφιβάλλουν για τις επιστημονικές αξίες. Ναι, υπάρχουν αξίες ανάμεσα στις θεωρίες και τους αριθμούς, πολύ περισσότερες απ’ αυτές που βρίσκονται στον μικρό σας ιδεαλιστικό και μηδενιστικό κόσμο.
Τέλος παραθέτω και την επιστημονική μεθοδολογία αντιπαραθέτοντάς την με την μεθοδολογία της πίστης ώστε και επιστημολογικά να καταδειχθεί το παράλογο της τελευταίας.

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5